3. Οι μαθητές της Δ’ τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της
Γλώσσας και της Ιστορίας , μελέτησαν ενότητες σχετικές
με τα Κλασικά χρόνια και γνώρισαν τη σημαντική θέση
που κατείχε το θέατρο στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων, ως
«σχολείο του λαού ».
Στον νομό μας φαίνεται ότι οι κάτοικοι ήταν ιδιαίτερα
θεατρόφιλοι καθώς έχουν βρεθεί , μέχρι τώρα, 5 αρχαία
θέατρα. Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το
αρχαίο θέατρο της Στράτου, που είναι πολύ κοντά στο
Αγρίνιο, να το γνωρίσουμε αλλά και να το ζωντανέψουμε ,
παρουσιάζοντας την παράστασή μας: «Ένα μύθο θα σας
πω… » .
5. Αν και Φλεβάρης, η φύση έχει γεμίσει αγριολούλουδα! Με μεγάλη μας χαρά
γνωριστήκαμε με τους μαθητές του Δημ. Σχολ. Στράτου, που έκαναν κι αυτή
επίσκεψη στο θέατο.
6. Οι αρχαίοι Έλληνες αγαπούσαν πολύ το θέατρο και πίστευαν ότι όποιος
παρακολουθεί παραστάσεις ωφελείται, μαθαίνοντας καινούρια πράγματα!
7. Οι πρόγονοί μας διάλεγαν λόφους για να φτιάξουν τα θέατρά τους, που τους
έσκαβαν και τους έβαζαν πέτρινα καθίσματα.
9. Σώζονται 28
σειρές
εδωλίων. Οι
11 κλίμακες
διαιρούν το
κοίλο σε 12
κερκίδες και
στον
αγωγό, που
περιβάλλει
την κυκλική
ορχήστρα.
Στην
ορχήστρα
σώζονται 3
βωμοί και η
προεδρία.
10. Ένα μύθο θα σας
πω για τον τόπο
των προγόνων
μας τον ιερό!
Εμείς θα ζωντανέψουμε,
για λίγο, τον θεοπόταμο
Αχελώο , τον Ηρακλή και
τον Μελέαγρο, τους
τοπικούς μας μυθικούς
ήρωες!
11. Στην Καλυδώνα της Αιτωλίας
βασίλευε ο Οινέας με την όμορφη
Αλθαία . Πολλά παιδιά είχαν
αποκτήσει! Το πιο όμορφο και
δυνατό Μελέαγρο το λέγανε κι όλοι
το καμαρώνανε γι’ αυτό!
12. Αυτό το αγόρι να χαθεί
μόλις το ξύλο από το
τζάκι καεί!!!
Η θέληση
των
Μοιρών
ήταν
σκληρή
γι’
αυτόν…
13. Ευθύς η
Αλθαία ,η
μάνα με
αγωνία, το
κούτσουρο
σβήνει και
στου
σεντουκιού
τον πάτο το
κρύβει…
16. Μέρες τον
κάπρο στα
δάση του
Αράκυνθου
κυνηγούν …
Η Αταλάντη, η
τολμηρή,
πληγώνει το
άγριο θεριό
και ο
Μελέαγρος το
αποτελειώνει
με θυμό!
Αταλάντη ,δίκαια παίρνεις το
έπαθλο εσύ…
24. Βασιλιά μου,
ο Ηρακλής
είμαι και
χαιρετίσματα
σου φέρνω
από τον γιο
σου , από του
Κάτω κόσμου
τη γειτονιά…
Ύστερα από λίγο καιρό, φτάνει στην Αιτωλία…
31. Σε μια στιγμή, το
κέρατο απ’ το
κεφάλι του
ταυρόμορφου
Αχελώου σπάει
και στη στιγμή,
ο ποταμός
ζητάει την πάλη
να σταματήσει
εκεί…
Νικητής είσαι εσύ! Το
κέρατό μου δώσε μου και
πάρε εσύ το κέρας της
Αμάλθειας το ονομαστό!