1. Γιατί δεν αντιδρούμε;
Ένα ερώτημα που απασχολεί, μέρα με τη μέρα, όλο και περισσότερους
ανθρώπους. Τι είναι αυτό που ακινητοποιεί μια κοινωνία και την καθιστά
απαθή; Είναι δύσκολη η απάντηση;
Πιστεύω πως η απάντηση είναι τόσο εύκολη που αρνούμαστε να την
αποδεχτούμε… Φανταστείτε έναν άνθρωπο ο οποίος έχει «φάει» τον
τόπο για να βρει τα κλειδιά π.χ. τα οποία κρατάει στα χέρια του!!!!! Τα
κρατάει στα χέρια του και δεν τα βλέπει επειδή δεν βλέπουμε με τα
μάτια, αλλά με το μυαλό μας…
Γι’ αυτό έχουν επενδυθεί μυθικά ποσά στην έρευνα της «λειτουργίας»
του ανθρώπινου εγκεφάλου με σκοπό την χειραγώγηση των «μαζών»,
δηλαδή τη δική μας….
Για να αντιδράσει λοιπόν κάποιος πρέπει πρώτα να υπάρχει… Αν δεν
υπάρχει τότε δεν υφίσταται και αντίδραση. Απλή λογική…
Γι’ αυτό δεν αντιδρούμε, γιατί πολύ απλά δεν υπάρχουμε… Μπορεί
αυτό να ακούγεται περίεργο, αλλά δεν είναι… Και το εξηγώ με πολύ
απλό τρόπο για να μην υπάρχουν «φιλοσοφικές» απορίες!!!
Η οργάνωση, οποιασδήποτε, ανθρώπινης κοινωνίας στηρίζεται στους
θεσμούς. Η σωστή ή όχι λειτουργία των θεσμών ευθύνεται και για την
«ποιότητα» της ανθρώπινης κοινωνίας… Υπάρχουν πολλών ειδών
θεσμοί: Κοινωνικοί (γάμος, ιδιοκτησία κ.λπ.), Οικογενειακοί
(οικογένεια, κληρονομιά κ.λπ.), Πολιτισμικοί (εκπαίδευση, διάφορες
εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού), Οικονομικοί (φορολογικό σύστημα,
λειτουργία της αγοράς κ.λ.π.), Θρησκευτικοί και φυσικά Πολιτικοί
(πολίτευμα, Σύνταγμα, Κοινοβούλιο κ.λ.π.)… Οι θεσμοί όμως που μας
ενδιαφέρουν πρωτίστως τώρα, και που επηρεάζουν σημαντικά όλα τα
είδη των θεσμών, είναι οι Πολιτικοί θεσμοί…
Συγκεκριμένα: Το πολίτευμα της χώρας μας είναι η «Προεδρευόμενη
Κοινοβουλευτική Δημοκρατία». Είναι δηλαδή μια μορφή (τρόπος του
λέγειν) αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας που απαιτεί τη λειτουργία
ανεξάρτητων θεσμών. Όπως: Το Σύνταγμα, Ο Πρόεδρος της
Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, τα Κόμματα, η ανεξάρτητη
(τυφλή και θεόκουφη) Δικαιοσύνη, η Τοπική Αυτοδιοίκηση και φυσικά
η Πηγή της εξουσίας ο Κυρίαρχος Λαός…
Είναι κατανοητό πως χωρίς την «πηγή», το λαό δηλαδή, δεν υφίσταται
το παραπάνω Πολίτευμα…
Τι είναι λοιπόν ο λαός;; Στο δημοκρατικό πολίτευμα ο λαός είναι το
αφεντικό στο σπίτι του (στη χώρα του). Εκλέγει τους αντιπροσώπους
του (βουλευτές), παρακολουθεί το έργο τους και με τις ενώσεις, τα
σωματεία και τους συνεταιρισμούς του, ελέγχει το έργο της
κυβέρνησης και προτείνει λύσεις για τα κοινωνικά προβλήματα.
(Κοινωνική και Πολιτική Αγωγή ΣΤ΄ Δημοτικού, έκδοση Η, 2007,
σελ: 27, 28, 30)… Αυτός ο ξεκάθαρος ορισμός γίνεται απόλυτα
2. κατανοητός από τους 11χρονους μαθητές και μαθήτριες… Δηλαδή, σε
απλούστερα ελληνικά, ο λαός δεν είναι ένα απλό άθροισμα ανθρώπων,
αλλά είναι κυρίαρχος θεσμός που υφίσταται μόνο με την ύπαρξη και
λειτουργία των ενώσεων ΤΟΥ, των σωματείων ΤΟΥ και των
συνεταιρισμών ΤΟΥ. Στην περίπτωση που, για οποιονδήποτε λόγο, δεν
υπάρχουν τα παραπάνω ΔΕΝ υπάρχει η θεσμική έκφραση του λαού.
Δηλαδή ΔΕΝ υπάρχουμε…
Εμείς λοιπόν ΔΕΝ υπάρχουμε, γιατί οι ενώσεις τα σωματεία και οι
συνεταιρισμοί είναι «ιδιοκτησία» των κομμάτων και όχι δικά μας. Πιο
απλά ελεγκτής και ελεγχόμενος ταυτίζονται. Έτσι από πολίτες και λαός
έχουμε μετατραπεί σε πρόβατα και κοπάδια… Δεν έχουμε κανένα
δικαίωμα, αλλά μόνο υποχρεώσεις.
Αυτή η εκτρωματική εξέλιξη είναι και ο λόγος που δεν αντιδρούμε και
δεν πρόκειται να αντιδράσουμε, με την υπάρχουσα δομή, συντεταγμένα
ΠΟΤΕ … Όλο το παιχνίδι είναι στημένο!!! Μια τεράστια, ακόμα,
παράγκα που μας έχει οδηγήσει και στο σημερινό αδιέξοδο!!!
Η μοναδική λύση για την έξοδο απ’ τον εφιάλτη είναι η απελευθέρωση
του λαού απ’ τους χειραγωγούς του για να αποκτήσουμε, επιτέλους,
φωνή και λόγο…
Αν οι «συνδικαλιστικές παρατάξεις» δεν καταργηθούν στην πράξη,
προκοπή δεν πρόκειται να δούμε… Τι σε εμποδίζει να καταλάβεις αυτό
που αντιλαμβάνονται άριστα τα 11χρονα;;
Όσοι, παρόλα αυτά, νομίζουν ότι το δικό τους μαντρί είναι διαφορετικό
και καλό μαντρί, ας επισκεφτούν ένα σφαγείο της περιοχής τους
παραμονές Πάσχα!!! Θα διαπιστώσουν πανέκπληκτοι δυο απλά
πράγματα:
1ον: Κανένα ζωντανό δε θα γλιτώσει βελάζοντας…
2ον: Τα σφαχτά προέρχονται από όλα τα μαντριά της χώρας (και όχι μόνο)
πράγμα που αποδεικνύει περίτρανα ότι κανένας κτηνοτρόφος (μικρός ή
μεγάλος) δεν εκτρέφει «ζωντανά» επειδή είναι ζωόφιλος!!!
Ο Αϊνστάιν νομίζω, τον οποίο δεν γνωρίζω προσωπικά, είπε μερικά πολύ
ωραία που ταιριάζουν γάντι στην περίπτωση μας… Όπως: 1. Δυο
πράγματα φαίνονται να είναι άπειρα… Το σύμπαν και η ανθρώπινη
ανοησία!!! Για το σύμπαν όμως δεν είμαι σίγουρος…
2. Ηλίθιος είναι εκείνος που κάνει συνέχεια τα ίδια πράγματα και
περιμένει διαφορετικά αποτελέσματα!!! Ονόματα συγκεκριμένα δεν
ανέφερε… Γιατί;;;
Είδατε για πόσο απλό λόγο δεν υπάρχει αντίδραση;;; Πού στο καλό
έβαλα τα κλειδιά μου;;;;;
Κώστας Φίλος
