2. Ο Κυπάρισσος ήταν ένας ευγενικός νέος,
αγαπημένος των Θεών, που σύμφωνα με το
μύθο σκότωσε κατά λάθος τον πιστό του
σύντροφο, ένα ελάφι.
Η θλίψη του ήταν αβάσταχτη και παρακαλούσε
τους θεούς να σκοτώσουν κι εκείνον.
Εκείνοι τον λυπήθηκαν και τον μεταμόρφωσαν
σε κυπαρίσσι που μοιάζει μ΄ ένα δάκρυ που
πέφτει από τον ουρανό και τον άφησαν να
θρηνεί αιώνια.
3. Στη νεώτερη Ελλάδα ο μύθος αυτός άλλαξε
μορφή στα δημοτικά τραγούδια ( όπως στο
Μενούση ) και στην κρητική λογοτεχνία ( όπως
στον Ερωτόκριτο όπου ο Χαρίδημος,το
αρχοντόπουλο της Κρήτης σκότωσε κατά λάθος
τη γυναίκα του ).
Στο μαύρο κυπαρίσσι του ΜιχάληΓκανά και του
Ara Dinkjian επαναλαμβάνεται αυτό το μοτίβο.
4. Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος
ήσυχος πολύ και ξαρμάτωτος
Είχε σπίτια και λιβάδια
και κοπάδια και σκυλιά
κι ένα δίχτυ που 'πιανε πουλιά
Είχε κρύα βρύση στον κήπο του
μαύρο κυπαρίσσι στον ύπνο του
Μια γυναίκα αγαπούσε
που τραγούδαγε συχνά
και μιλούσε πάντα σιγανά…
5. Δεν κατάλαβε πως την έσφαξε
κι ό,τι αγαπούσε το έκαψε
τα λιβάδια, τα κοπάδια
τα τραγούδια, τα φιλιά
και κανείς δεν έβγαλε μιλιά
Στάθηκε μπροστά στα χαλάσματα
κι έβαλε Θεέ μου τα κλάματα
Να 'χα σπίτι και γυναίκα
και κοπάδια και σκυλιά
κι ύστερα τον πήραν τα πουλιά
6. Αφού ακούσαμε το τραγούδι και
το τραγουδήσαμε, αποφασίσαμε
να ζωγραφίσουμε ένα όμορφο
τέλος… γιατί όσο δύσκολη κι αν
είναι η ζωή πάντα μπορούμε να
τη δούμε με άλλα μάτια!
