ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Λουί Μπράιγ

•
•
Maniatis Kostas
Maniatis Kostas

Θέματα ιστορίας Εφευρέτες και επιστήμονες ΙΣΤΟΡΙΟΠΑΙΔΕΜΑΤΑ istoriopaidemata.blogspot.com

1 of 22
Λουί Μπράιγ Μανιάτης Κωνσταντίνος istoriopaidemata.blogspot.com
Ο Λουί Μπράιγ (Louis Braille) ήταν Γάλλος και σε αυτόν οφείλουμε την εφεύρεση του συστήματος ανάγνωσης και γραφής για τυφλούς που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1809 στο χωριό Κουπβρέ, περίπου 40 χλμ ανατολικά του Παρισιού. Το δημαρχείο του χωριού σήμερα Κουπβρέ
Ο Λουί ήταν το τέταρτο παιδί του Σιμόν και της Μονίκ Μπράιγ. Ο πατέρας του ήταν δερματοποιός και στο εργαστήριο του κατασκεύαζε σέλες και άλλα εξαρτήματα για άλογα. Η δεξιοτεχνία του τον οδήγησε σε μεγάλη επαγγελματική επιτυχία, η οποία με τη σειρά της του έδωσε τη δυνατότητα να παρέχει στην οικογένεια του όλες τις ανέσεις της εποχής του. Το σπίτι που γεννήθηκε ο Μπράιγ σήμερα
Η στιγμή που θα άλλαζε η ζωή του Λουί ήρθε όταν ήταν μόλις τριών ετών. Συνέβη μια μέρα που βρισκόταν στο εργαστήριο του πατέρα του και τον παρακολουθούσε να εργάζεται.
Κάποια στιγμή ο Λουί διαφεύγει της προσοχής του πατέρα του και παίρνει στα χέρια του ένα σουβλί. Με αυτό προσπαθεί να ανοίξει τρύπες σε ένα κομμάτι δέρμα, όμως τα άπειρα χεράκια του χάνουν τον έλεγχο του εργαλείου και αυτό καρφώνεται στο δεξί του μάτι. Εργαλείο παρόμοιο με αυτό που τραυματίστηκε ο Μικρός Λουί.
Ο πατέρας του Λουί, έχοντας την οικονομική δυνατότητα, καλεί αμέσως γιατρό από το Παρίσι. Αυτός τον χειρουργεί και του σώζει τη ζωή. Δυστυχώς όμως, δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί η αντιβίωση και έτσι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η μόλυνση της πληγής. Σύντομα αυτή θα περάσει και στο αριστερό μάτι και η όρασή του σταδιακά θα μειώνεται. Πέντε ετών θα είναι ολοκληρωτικά τυφλός.
Την εποχή εκείνη, η μοίρα των παιδιών με προβλήματα όρασης δεν ήταν ευχάριστη. Σπάνια επιχειρούσαν να φοιτήσουν στο σχολείο και πολλά κατέληγαν να ζητιανεύουν στους δρόμους για να μπορέσουν να ζήσουν. Οι γονείς όμως του Λουί επιθυμούσαν με πάθος ο γιος τους, παρά το ατύχημα, να μορφωθεί και μεγαλώνοντας να γίνει ανεξάρτητος.
Η πρώτη προσπάθεια να μάθει γράμματα έγινε με τον πατέρα του. Αυτός για να τον βοηθήσει κάρφωνε καρφιά σε ξύλινες πλάκες σχηματίζοντας γράμματα. Γρήγορα όμως αποδείχτηκε ότι ο τρόπος αυτός δεν ήταν αποδοτικός. Το 1815 ο ντόπιος ιερέας Ζακ Πεϊγύ, ανέλαβε να του κάνει μαθήματα κατ’ οίκον. Ο ιερωμένος αντιλήφθηκε πως ο Λουί ήταν πανέξυπνος και γι’ αυτό πρότεινε να φοιτήσει σε κανονικό σχολείο.
Το 1816 ο Λουί ξεκίνησε να φοιτά στο σχολείο του χωριού. Σε σχέση με τους συμμαθητές του, αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες και ήταν υποχρεωμένος να αποστηθίζει οτιδήποτε άκουγε από τους δασκάλους του. Το 1818 ο ιερέας Πεϊγύ, ενημερώνει την οικογένειά του για ένα σχολείο στο Παρίσι που ήταν ειδικό στην εκπαίδευση τυφλών παιδιών και έτσι προγραμματίζεται να συνεχίσει την εκπαίδευσή του εκεί. Ζακ Πεϊγύ
Η Σχολή Τυφλών του Παρισιού ήταν το μέρος όπου ο Μπράιγ θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του, ως μαθητής αρχικά, ως δάσκαλος στη συνέχεια. Την ίδρυσε το 1786 ο πρωτοπόρος εκπαιδευτικός, Βαλεντέν Αουί. Για τη διδασκαλία χρησιμοποιούσε βιβλία όπου τα γράμματα ήταν τυπωμένα με εξογκώματα για να μπορούν να ψηλαφίζονται από τα παιδιά. Με τη μέθοδο αυτή η σχολική βιβλιοθήκη απέκτησε 14 βιβλία. Βαλεντέν Αουί (1745-1822)
Το 1801 ο Αουί αντικαταστάθηκε στη διεύθυνση και ο νέος διευθυντής αποφάσισε να επαναφέρει την προηγούμενη μέθοδο διδασκαλίας, την αποστήθιση. Παρόλα αυτά, όταν ο δεκάχρονος Μπράιγ έφτασε εκεί το 1819, λάτρεψε αμέσως το νέο του περιβάλλον. Η Εθνική Σχολή Τυφλών Νέων του Παρισιού
Στη Σχολή Τυφλών η φοίτηση του Μπράιγ ήταν εξαιρετική. Διέπρεψε σε πολλούς διαγωνισμούς γνώσεων, έπαιζε με επιτυχία πιάνο, άρπα και τσέλο, ενώ παράλληλα ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές και τους δασκάλους του.
Το 1820 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της σχολής ο Φρανσουά Πινιέ. Αυτός ήταν που τον επόμενο χρόνο κάλεσε τον λοχαγό Σαρλ Μπαρμπιέ να δώσει μια διάλεξη στους μαθητές. Ο στρατιωτικός παρουσίασε την ‘’νυχτερινή γραφή’’, μια τεχνική που χρησιμοποιούσε ο στρατός για αθόρυβη επικοινωνία τη νύχτα, πιστεύοντας ότι ήταν κατάλληλη για τυφλούς μαθητές. Σαρλ Μπαρμπιέ (1767 – 1841)
O κώδικας της ‘’νυχτερινής γραφής’’ Το φώνημα ‘’t’’ με τη νυχτερινή γραφή Οι άνθρωποι της Σχολής ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να τη χρησιμοποιούν βοηθητικά για τη διδασκαλία. Ο Μπράιγ ήταν αυτός που ανακάλυψε τις αδυναμίες της μεθόδου και έβαλε σκοπό της ζωής του να τη βελτιώσει. Για τη νυχτερινή γραφή ο Μπαρμπιέ χρησιμοποιούσε 12 τελείες που αντιστοιχούσαν στους ήχους της γαλλική γλώσσας και με αυτές πιέζοντας σε χοντρό χαρτί σχηματίζονταν λέξεις.
Τρία χρόνια αργότερα, μετά από σκληρή προσπάθεια, ο 15χρονος Μπράιγ παρουσίασε στον διευθυντή Πινιέ το δικό του σύστημα γραφής. Και αυτό στηριζόταν στις τελείες, αλλά δεν είχε καμιά άλλη ομοιότητα με τη νυχτερινή γραφή του Μπαρμπιέ. Χρησιμοποιούσε 6 τελείες με τις οποίες σχηματίζονταν ανάγλυφα στο χαρτί γράμματα, αριθμοί και σημεία της στίξης.
Ο διευθυντής ενθουσιάστηκε με την απλότητα του νέου συστήματος και παρότρυνε τους μαθητές της σχολής να το χρησιμοποιούν. Σύντομα οι εκπαιδευτικοί παρατήρησαν τους μαθητές να μαθαίνουν με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς. Παίρνοντας θάρρος από την επιτυχία του, ο Μπράιγ θα συνεχίσει σε όλη του τη ζωή να βελτιώνει τη μέθοδό του.
Το 1828, σε ηλικία 19 χρονών γίνεται δάσκαλος στη σχολή. Με επιτυχία καταφέρνει να διδάσκει μαθηματικά, γλώσσα και μουσική. Το 1829 δημοσιεύει το πρώτο βιβλίο, στο οποίο εξηγείται αναλυτικά ο Κώδικας Μπράιγ.
Από το 1830 μαζί με τον παλιό μαθητή της σχολής, Πιερ Φουκώ, αρχίζουν την προσπάθεια για να κατασκευάσουν μια γραφομηχανή που να βασίζεται στη μέθοδό του. (Θα καταφέρουν να την παρουσιάσουν το 1843). Το 1835 παίρνει προαγωγή, σταματάει τη διδασκαλία και αναλαμβάνει το ρόλο του συμβούλου εκπαίδευσης για τυφλά παιδιά. Η γραφομηχανή που κατασκευάστηκε από τον Φουκώ και τον Μπράιγ
Παρά την αποτελεσματικότητα του Κώδικα Μπράιγ, δεν εξαπλώνεται η χρήση του σε άλλες σχολές τυφλών. Το 1840 ο Πινιέ παραιτήθηκε από τη διεύθυνση της σχολής και ο νέος διευθυντής, επειδή δεν την θεωρεί χρήσιμη την απαγορεύει.
Το 1843 ο Μπράιγ έχοντας χτυπηθεί από τη φυματίωση επιστρέφει στο χωριό του για να αναρρώσει, όταν θα επιστρέψει μια δυσάρεστη έκπληξη θα τον περιμένει. Ο νέος διευθυντής είχε κάψει τα 73 βιβλία που είχαν τυπωθεί ανάγλυφα με τη μέθοδο Μπράιγ. Την ίδια εποχή η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών αποφάσισε πως οι τυφλοί δεν είναι απαραίτητο να μορφώνονται.
Ο μεγάλος δάσκαλος των τυφλών θα φύγει από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου του 1852. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει την αναγνώριση του έργου του. Το 1878 σε παγκόσμιο εκπαιδευτικό συνέδριο, θα αποφασιστεί ότι ο Κώδικας Μπράιγ θα είναι το επίσημο σύστημα γραφής και ανάγνωσης των τυφλών. Από το 1847 η κατάσταση της υγείας του Μπράιγ συνέχισε να χειροτερεύει. Από το 1850 μπορούσε να παραδίδει μόνο μαθήματα πιάνου.
Λουί Μπράιγ

More Related Content

Λουί Μπράιγ

  • 2. Ο Λουί Μπράιγ (Louis Braille) ήταν Γάλλος και σε αυτόν οφείλουμε την εφεύρεση του συστήματος ανάγνωσης και γραφής για τυφλούς που χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα. Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1809 στο χωριό Κουπβρέ, περίπου 40 χλμ ανατολικά του Παρισιού. Το δημαρχείο του χωριού σήμερα Κουπβρέ
  • 3. Ο Λουί ήταν το τέταρτο παιδί του Σιμόν και της Μονίκ Μπράιγ. Ο πατέρας του ήταν δερματοποιός και στο εργαστήριο του κατασκεύαζε σέλες και άλλα εξαρτήματα για άλογα. Η δεξιοτεχνία του τον οδήγησε σε μεγάλη επαγγελματική επιτυχία, η οποία με τη σειρά της του έδωσε τη δυνατότητα να παρέχει στην οικογένεια του όλες τις ανέσεις της εποχής του. Το σπίτι που γεννήθηκε ο Μπράιγ σήμερα
  • 4. Η στιγμή που θα άλλαζε η ζωή του Λουί ήρθε όταν ήταν μόλις τριών ετών. Συνέβη μια μέρα που βρισκόταν στο εργαστήριο του πατέρα του και τον παρακολουθούσε να εργάζεται.
  • 5. Κάποια στιγμή ο Λουί διαφεύγει της προσοχής του πατέρα του και παίρνει στα χέρια του ένα σουβλί. Με αυτό προσπαθεί να ανοίξει τρύπες σε ένα κομμάτι δέρμα, όμως τα άπειρα χεράκια του χάνουν τον έλεγχο του εργαλείου και αυτό καρφώνεται στο δεξί του μάτι. Εργαλείο παρόμοιο με αυτό που τραυματίστηκε ο Μικρός Λουί.
  • 6. Ο πατέρας του Λουί, έχοντας την οικονομική δυνατότητα, καλεί αμέσως γιατρό από το Παρίσι. Αυτός τον χειρουργεί και του σώζει τη ζωή. Δυστυχώς όμως, δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί η αντιβίωση και έτσι δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί η μόλυνση της πληγής. Σύντομα αυτή θα περάσει και στο αριστερό μάτι και η όρασή του σταδιακά θα μειώνεται. Πέντε ετών θα είναι ολοκληρωτικά τυφλός.
  • 7. Την εποχή εκείνη, η μοίρα των παιδιών με προβλήματα όρασης δεν ήταν ευχάριστη. Σπάνια επιχειρούσαν να φοιτήσουν στο σχολείο και πολλά κατέληγαν να ζητιανεύουν στους δρόμους για να μπορέσουν να ζήσουν. Οι γονείς όμως του Λουί επιθυμούσαν με πάθος ο γιος τους, παρά το ατύχημα, να μορφωθεί και μεγαλώνοντας να γίνει ανεξάρτητος.
  • 8. Η πρώτη προσπάθεια να μάθει γράμματα έγινε με τον πατέρα του. Αυτός για να τον βοηθήσει κάρφωνε καρφιά σε ξύλινες πλάκες σχηματίζοντας γράμματα. Γρήγορα όμως αποδείχτηκε ότι ο τρόπος αυτός δεν ήταν αποδοτικός. Το 1815 ο ντόπιος ιερέας Ζακ Πεϊγύ, ανέλαβε να του κάνει μαθήματα κατ’ οίκον. Ο ιερωμένος αντιλήφθηκε πως ο Λουί ήταν πανέξυπνος και γι’ αυτό πρότεινε να φοιτήσει σε κανονικό σχολείο.
  • 9. Το 1816 ο Λουί ξεκίνησε να φοιτά στο σχολείο του χωριού. Σε σχέση με τους συμμαθητές του, αντιμετώπιζε μεγάλες δυσκολίες και ήταν υποχρεωμένος να αποστηθίζει οτιδήποτε άκουγε από τους δασκάλους του. Το 1818 ο ιερέας Πεϊγύ, ενημερώνει την οικογένειά του για ένα σχολείο στο Παρίσι που ήταν ειδικό στην εκπαίδευση τυφλών παιδιών και έτσι προγραμματίζεται να συνεχίσει την εκπαίδευσή του εκεί. Ζακ Πεϊγύ
  • 10. Η Σχολή Τυφλών του Παρισιού ήταν το μέρος όπου ο Μπράιγ θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του, ως μαθητής αρχικά, ως δάσκαλος στη συνέχεια. Την ίδρυσε το 1786 ο πρωτοπόρος εκπαιδευτικός, Βαλεντέν Αουί. Για τη διδασκαλία χρησιμοποιούσε βιβλία όπου τα γράμματα ήταν τυπωμένα με εξογκώματα για να μπορούν να ψηλαφίζονται από τα παιδιά. Με τη μέθοδο αυτή η σχολική βιβλιοθήκη απέκτησε 14 βιβλία. Βαλεντέν Αουί (1745-1822)
  • 11. Το 1801 ο Αουί αντικαταστάθηκε στη διεύθυνση και ο νέος διευθυντής αποφάσισε να επαναφέρει την προηγούμενη μέθοδο διδασκαλίας, την αποστήθιση. Παρόλα αυτά, όταν ο δεκάχρονος Μπράιγ έφτασε εκεί το 1819, λάτρεψε αμέσως το νέο του περιβάλλον. Η Εθνική Σχολή Τυφλών Νέων του Παρισιού
  • 12. Στη Σχολή Τυφλών η φοίτηση του Μπράιγ ήταν εξαιρετική. Διέπρεψε σε πολλούς διαγωνισμούς γνώσεων, έπαιζε με επιτυχία πιάνο, άρπα και τσέλο, ενώ παράλληλα ήταν πολύ αγαπητός στους συμμαθητές και τους δασκάλους του.
  • 13. Το 1820 αναλαμβάνει τη διεύθυνση της σχολής ο Φρανσουά Πινιέ. Αυτός ήταν που τον επόμενο χρόνο κάλεσε τον λοχαγό Σαρλ Μπαρμπιέ να δώσει μια διάλεξη στους μαθητές. Ο στρατιωτικός παρουσίασε την ‘’νυχτερινή γραφή’’, μια τεχνική που χρησιμοποιούσε ο στρατός για αθόρυβη επικοινωνία τη νύχτα, πιστεύοντας ότι ήταν κατάλληλη για τυφλούς μαθητές. Σαρλ Μπαρμπιέ (1767 – 1841)
  • 14. O κώδικας της ‘’νυχτερινής γραφής’’ Το φώνημα ‘’t’’ με τη νυχτερινή γραφή Οι άνθρωποι της Σχολής ενθουσιάστηκαν και άρχισαν να τη χρησιμοποιούν βοηθητικά για τη διδασκαλία. Ο Μπράιγ ήταν αυτός που ανακάλυψε τις αδυναμίες της μεθόδου και έβαλε σκοπό της ζωής του να τη βελτιώσει. Για τη νυχτερινή γραφή ο Μπαρμπιέ χρησιμοποιούσε 12 τελείες που αντιστοιχούσαν στους ήχους της γαλλική γλώσσας και με αυτές πιέζοντας σε χοντρό χαρτί σχηματίζονταν λέξεις.
  • 15. Τρία χρόνια αργότερα, μετά από σκληρή προσπάθεια, ο 15χρονος Μπράιγ παρουσίασε στον διευθυντή Πινιέ το δικό του σύστημα γραφής. Και αυτό στηριζόταν στις τελείες, αλλά δεν είχε καμιά άλλη ομοιότητα με τη νυχτερινή γραφή του Μπαρμπιέ. Χρησιμοποιούσε 6 τελείες με τις οποίες σχηματίζονταν ανάγλυφα στο χαρτί γράμματα, αριθμοί και σημεία της στίξης.
  • 16. Ο διευθυντής ενθουσιάστηκε με την απλότητα του νέου συστήματος και παρότρυνε τους μαθητές της σχολής να το χρησιμοποιούν. Σύντομα οι εκπαιδευτικοί παρατήρησαν τους μαθητές να μαθαίνουν με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς. Παίρνοντας θάρρος από την επιτυχία του, ο Μπράιγ θα συνεχίσει σε όλη του τη ζωή να βελτιώνει τη μέθοδό του.
  • 17. Το 1828, σε ηλικία 19 χρονών γίνεται δάσκαλος στη σχολή. Με επιτυχία καταφέρνει να διδάσκει μαθηματικά, γλώσσα και μουσική. Το 1829 δημοσιεύει το πρώτο βιβλίο, στο οποίο εξηγείται αναλυτικά ο Κώδικας Μπράιγ.
  • 18. Από το 1830 μαζί με τον παλιό μαθητή της σχολής, Πιερ Φουκώ, αρχίζουν την προσπάθεια για να κατασκευάσουν μια γραφομηχανή που να βασίζεται στη μέθοδό του. (Θα καταφέρουν να την παρουσιάσουν το 1843). Το 1835 παίρνει προαγωγή, σταματάει τη διδασκαλία και αναλαμβάνει το ρόλο του συμβούλου εκπαίδευσης για τυφλά παιδιά. Η γραφομηχανή που κατασκευάστηκε από τον Φουκώ και τον Μπράιγ
  • 19. Παρά την αποτελεσματικότητα του Κώδικα Μπράιγ, δεν εξαπλώνεται η χρήση του σε άλλες σχολές τυφλών. Το 1840 ο Πινιέ παραιτήθηκε από τη διεύθυνση της σχολής και ο νέος διευθυντής, επειδή δεν την θεωρεί χρήσιμη την απαγορεύει.
  • 20. Το 1843 ο Μπράιγ έχοντας χτυπηθεί από τη φυματίωση επιστρέφει στο χωριό του για να αναρρώσει, όταν θα επιστρέψει μια δυσάρεστη έκπληξη θα τον περιμένει. Ο νέος διευθυντής είχε κάψει τα 73 βιβλία που είχαν τυπωθεί ανάγλυφα με τη μέθοδο Μπράιγ. Την ίδια εποχή η Γαλλική Ακαδημία Επιστημών αποφάσισε πως οι τυφλοί δεν είναι απαραίτητο να μορφώνονται.
  • 21. Ο μεγάλος δάσκαλος των τυφλών θα φύγει από τη ζωή στις 6 Ιανουαρίου του 1852. Δυστυχώς δεν πρόλαβε να δει την αναγνώριση του έργου του. Το 1878 σε παγκόσμιο εκπαιδευτικό συνέδριο, θα αποφασιστεί ότι ο Κώδικας Μπράιγ θα είναι το επίσημο σύστημα γραφής και ανάγνωσης των τυφλών. Από το 1847 η κατάσταση της υγείας του Μπράιγ συνέχισε να χειροτερεύει. Από το 1850 μπορούσε να παραδίδει μόνο μαθήματα πιάνου.