Ολυμπιακοί Αγώνες - Τα αγωνίσματα
- 2. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, οι σπουδαιότεροι αγώνες της Αρχαίας Ελλάδας, περιλάμβαναν μεγάλο αριθμό αθλημάτων. Πολλά από τα αγωνίσματα της αρχαιότητας εξελίχθηκαν και επιβίωσαν μέχρι τις μέρες μας.
- 3. Για τους αρχαίους Έλληνες το τρέξιμο ήταν σημαντικό για την καθημερινή τους ζωή. Γι’ αυτό, δεν είναι περίεργο που όλοι οι θεοί και οι ήρωες τους ήταν προικισμένοι με αυτή την ικανότητα. Μάλιστα, ο μύθος θεωρεί ότι τους αγώνες δρόμου στην Ολυμπία καθιέρωσε ο γνωστός ήρωας Ηρακλής. Ο δρόμος, δηλαδή οι αγώνες ταχύτητας στο τρέξιμο, είναι η πιο συνηθισμένη φυσική άσκηση του ανθρώπου και ο πιο πρόχειρος τρόπος ανταγωνισμού. Δρομικά αγωνίσματα
- 4. Οι αρχαίοι δρομείς αγωνίζονταν πάντοτε με γυμνά πόδια και χωρίς ρούχα. Το σημείο του γηπέδου όπου ξεκινούσε το τρέξιμο λεγόταν αφετηρία, στην οποία υπήρχε η βαλβίδα και αυτό που τελείωνε λεγόταν τερματισμός. Ο αφέτης, ήταν αυτός που έδινε το πρόσταγμα να ξεκινήσουν οι αθλητές. Δρομικά αγωνίσματα
- 5. Ήταν δρόμος ταχύτητας. Επίσης ήταν το αρχαιότερο αγώνισμα και στις 13 πρώτες Ολυμπιάδες το μοναδικό. Ο αθλητής έπρεπε να καλύψει περίπου 200 μέτρα (1 στάδιο). Στάδιο Δίαυλος Ήταν δρόμος ταχύτητας. Ο αθλητής έπρεπε να καλύψει περίπου 400 μέτρα (2 στάδια). Δόλιχος ΄Ιππιο Ήταν δρόμος ημιαντοχής και έπρεπε ο αθλητής να καλύψει περίπου 800 μέτρων (4 στάδια). Ήταν δρόμος αντοχής και υπήρχαν πολλών αποστάσεων. Στους πιο συνηθισμένους οι αθλητής κάλυπτε απόσταση έως 4.000 μ. (20 στάδια). Το αγώνισμα αυτό τιμούσε τους αγγελιοφόρους.
- 6. Ο οπλίτης δρόμος ήταν αγώνισμα στο οποίο οι αθλητές φορούσαν πανοπλία και έπρεπε να καλύψουν απόσταση 400 μ. (2 στάδια). Το αγώνισμα αυτό καθιερώθηκε για να τιμηθούν οι νεκροί των Περσικών πολέμων μετά τη νίκη των Πλαταιών. Οπλίτης Δρόμος Σύγχρονη αναπαράσταση οπλιτοδρομίας
- 7. Ήταν δρόμος ταχύτητας για ομάδες δώδεκα αθλητών, που διαδέχονταν ο ένας τον άλλο. Η κάθε ομάδα έπρεπε να καλύψει απόσταση 2.400 μ. (12 στάδια) και κατά τη διάρκεια του αγώνα άλλαζε από χέρι σε χέρι ένας αναμμένος δαυλός. Λαμπαδιοδρομία ή Λαμπάς
- 8. Πάλη Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι την πάλη ανακάλυψε ο ήρωας Θησέας, όταν πάλεψε και σκότωσε το ληστή Κερκύονα. Τα είδη της πάλης ήταν δύο, η όρθια πάλη και η κάτω πάλη. Και στα δύο αγωνίσματα απαγορευόταν στους αθλητές να δαγκώνουν, να γρονθοκοπούν και να βγαίνουν έξω από τον καθορισμένο χώρο των αγώνων.
- 9. Όρθια πάλη Σε αυτή, νικητής ήταν ο παλαιστής που θα έριχνε τον αντίπαλό του στο έδαφος τρεις φορές, χωρίς να ακουμπήσει κάτω κανένα μέρος του δικού του σώματος. Κάτω πάλη Στην κάτω πάλη οι αθλητές επιτρέπονταν να πέφτουν στο έδαφος. Νικητής ήταν ο αυτός που θα ανάγκαζε τον αντίπαλό του να παραδεχτεί την ήττα του και να φωνάξει ότι ‘’απαγορεύει’’.
- 10. Πυγμή Η σημερινή πυγμαχία είναι η εξέλιξη του αθλήματος της πυγμής της αρχαιότητας. Προστάτης του αθλήματος ήταν ο θεός Απόλλωνας. Οι αθλητές στην πυγμή αγωνίζονταν ώσπου ο ένας από τους δύο να πέσει αναίσθητος ή να φωνάξει ότι ‘’απαγορεύει’’. Δεν μπορούσαν να δαγκώνουν, να χτυπούν κάτω από τη μέση και να χρησιμοποιούν λαβές άλλων αθλημάτων, δηλαδή επιτρεπόταν μόνο η χρήση της γροθιάς.
- 11. Πυγμή Οι αθλητές της πυγμαχίας για να προστατεύουν τα χέρια τους τα έδεναν με ιμάντες. Οι ιμάντες ήταν λουρίδες από μαλακό δέρμα βοδιού και ονομάζονταν στρόφια.
- 12. Παγκράτιο Το παγκράτιο ήταν η ένωση της πάλης με την πυγμή. Εδώ οι αθλητές συνδύαζαν τις λαβές με τις γροθιές. Στο παγκράτιο απαγορευόταν να δαγκώνει ο αθλητής τον αντίπαλό του και να βάζει το δάχτυλό του στο μάτι του.
- 13. Άλμα Το άλμα γινόταν σ’ ένα ορθογώνια σκαμμένο χώρο, το σκάμμα. Το σκάμμα για την ασφάλεια των αθλητών ήταν γεμισμένο με μαλακό χώμα. Στη μία του πλευρά υπήρχε ένα σταθερό σημείο, ο βατήρας, όπου πατούσαν όλοι ο αθλητής πριν πηδήξει. Από το σημείο αυτό γινόταν και η μέτρηση του άλματος.
- 14. Άλμα Οι αθλητές για να πετύχουν καλύτερες επιδόσεις κρατούσαν σε κάθε τους χέρι από ένα λίθινο βαρίδι. Αυτό τους βοηθούσε να ελέγχουν καλύτερα το σώμα τους. Το βάρος τους ήταν γύρω στα 2 κιλά. Η χρήση των αλτήρων δεν ήταν υποχρεωτική, αλλά σπάνια εμφανιζόταν κάποιος χωρίς αυτούς. Σφαιροειδείς αλτήρες Μακροί αλτήρες
- 15. Ο αθλητής ξεκινούσε από όρθια στάση με τους αλτήρες σηκωμένους στο ύψος του σαγονιού. Τρέχοντας, έφτανε στο βατήρα όπου κατέβαζε με δύναμη τους αλτήρες και τίναζε το κορμί του εμπρός. Μόλις το σώμα άρχιζε να πέφτει, χρησιμοποιούσε τους αλτήρες για να σπρωχτεί προς τα εμπρός Λίγο πριν πατήσει στο έδαφος, άφηνε τους αλτήρες να πέσουν και έπεφτε με τα πόδια κλειστά. ο βατήρ
- 16. Δίσκος Σύμφωνα με τον μύθο, ο πρώτος αγώνας δισκοβολίας διοργανώθηκε στην Τροία από τον Αχιλλέα για να τιμηθεί ο νεκρός φίλος του, ο Πάτροκλος. Νικητής θα ήταν ο αθλητής που θα κατάφερνε να πετάξει το δίσκο σε μεγαλύτερη απόσταση.
- 17. Δίσκος Ο δίσκος στην αρχαιότητα λεγόταν σόλος. Αρχικά ήταν λίθινος και στη συνέχεια χάλκινος. Το βάρος του ανάλογα με την περίπτωση ήταν από 2 έως 6 κιλά. Δίσκος που απεικονίζει ακοντιστή Ο δίσκος του ολυμπιονίκη Ασκληπιάδη
- 18. Ακόντιο Το ρίξιμο του ακοντίου γινόταν από ένα σταθερό σημείο, που μάλλον ήταν η βαλβίδα των δρομέων.
- 19. Ακόντιο Η αγκύλη ήταν μία δερμάτινη λουρίδα, που σχημάτιζε θηλεία και δενόταν στο κέντρο του ακοντίου. Οι αθλητές έβαζαν στη θηλεία ένα ή δύο δάχτυλα και με τη βοήθειά της η βολή αποκτούσε μεγαλύτερη δύναμη. Το ακόντιο κατέληγε σε μία μυτερή ξύλινη άκρη, την αιχμή. Το ακόντιο των αθλητών είχε μήκος όσο το ύψος ενός ανθρώπου και ονομαζόταν αποτομάς.
- 20. Πένταθλο Το πένταθλο ήταν αγώνισμα σύνθετο και οι αθλητές έπρεπε να διαγωνιστούν σε πέντε αγωνίσματα, στον δρόμο, στο άλμα, στον δίσκο, στο ακόντιο και στην πάλη.
- 21. Οι ιπποδρομίες αφορούσαν αθλητές που αγωνίζονταν ιππεύοντας άλογα. Ιπποδρομίες
- 22. Αρματοδρομίες Γι’ αυτό και χρησιμοποιήθηκε για να διακριθούν και να επιδείξουν τον πλούτο τους εύποροι άνθρωποι. Οι αρματοδρομίες ήταν το πιο πολυδάπανο αγώνισμα της αρχαιότητας. Νικητής ήταν ο ιδιοκτήτης των αλόγων και όχι ο οδηγός του άρματος. Το αγαπημένο είδος αρματοδρομίας ήταν ο τέρθιππος, στον οποίο το άρμα έσερναν τέσσερα άλογα.