ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo

Βιτσέντζος Κορνάρος

•Download as PPTX, PDF•
•
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου
Αφροδίτη Διαμαντοπούλου

Η ζωή και το έργο του

1 of 7
Download to read offline
ΜΠΡΟΖΟΥ ΣΟΦΙΑ & ΜΑΡΙΑ Γ2
Πότε γεννιέται ο Βιτσέντζο Κορνάρο Στις 26 Μαρτίου 1553 γεννιέται ο ποιητής και σημαντικότερος εκπρόσωπος της Κρητικής Λογοτεχνίας Βιτσέντζος Κορνάρος. Θεωρείται ο πιθανότερος δημιουργός του «Ερωτόκριτου». Για τη ζωή του δε διαθέτουμε πολλές πληροφορίες, παρά μόνον όσες αναφέρει ο ίδιος στους τελευταίους στίχους «Ερωτόκριτου» πως καταγόταν από την Ανατολική Σητεία της Κρήτης. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει : Κ’ εγώ δε θε να κουρφευτώ κι αγνώριστο να μ’ έχου μα θέλω να φανερωθώ, κι όλοι να με κατέχου Βιτσέντζος είν’ ο ποιητής και στη γενιά Κορνάρος που να βρεθή ακριμάτιστος, σα θα τον πάρη ο Χάρος. Στη Στείαν εγεννήθηκε, στη Στείαν ενεθράφη, εκεί ‘καμε κι εκόπιασεν ετούτα που σας γράφει. Στο Κάστρον επαντρέυτηκε σαν αρμηνεύγει η φύση, το τέλος του έχει να γενή όπου ο Θεός ορίσει. Έχει ταυτιστεί με πέντε διαφορετικά πρόσωπα που έφεραν το ίδιο όνομα.
Έμενε στην περιοχή της Σητείας, κυρίως στα χωριά Τραπεζόντα και Πισκοκέφαλο, ως το 1587-1590, δηλαδή ως τα τριανταπέντε του χρόνια περίπου ΄΄ζώντας τη ζωή του φεουδάρχη γαιοκτήμονα, μέσα σ΄ έναν πολυπρόσωπο κόσμο υπηρετών και δουλοπαροίκων, που ήταν όλοι τους Ελληνορθόδοξοι΄΄. Λίγο πριν το 1590 εγκαταστάθηκε στο Χάνδακα κοντά στον αδελφό του Ανδρέα που ήταν ο ιδρυτής της Ακαδημίας των Stravaganti, ενός συλλόγου λογίων με αξιόλογη φιλολογική και λογοτεχνική δραστηριότητα στα χρόνια της ακμής της Κρητικής Λογοτεχνίας. Εκεί παντρεύεται τη Μαριέττα Zeno, συμμετέχει ενεργά στη δημόσια ζωή του Χάνδακα, ενώ κατά τη διάρκεια της φοβερής πανούκλας των ετών 1591-1593 ανέλαβε καθήκοντα υγειονομικού επόπτη στη πόλη και το διαμέρισμα του Χάνδακα. Έγγραφα οικονομικού χαρακτήρα και διαθήκεςδείχνουν ότι οι Κορνάροι αυτοί ήταν γλωσσικά εξελληνισμένοι.
Διάσταση απόψεων υπάρχει και για την καταγωγή του. Η μία πλευρά με κυριότερο εκπρόσωπο τον μελετητή Στάφανο Ξανθουδίδη υποστηρίζει πως ο Κορνάρος ήταν Κρητικός και όχι εξελληνισμένος Βενετσιάνος. Σύμφωνα με την άποψη αυτή έζησε στη Σητεία και στο Κάστρο (Ηράκλειο). Στον αντίποδα, η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως ήταν απόγονος Βενετών ευγενών που διέμεναν στην Κρήτη και διατηρούσαν διάφορα αξιώματα. Το κυριότερο έργο του ο «Ερωτόκριτος», ήταν ένα εκτενές αφηγηματικό ποίημα σε 10.000 δεκαπεντασύλλαβους στίχους και διασώθηκε σε ένα μόνο αντίγραφο του 1710. Η πρώτη του έκδοση πραγματοποιήθηκε στη Βενετία το 1713. Η απήχησή του ήταν τέτοια που επανεκδίδεται αδιαλείπτως κάθε χρόνο ως τις μέρες μας. Μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν οι λαϊκοί ραψωδοί και παραμυθάδες απήγγειλαν εν είδει προφορικής παράδοσης μεγάλα τμήματα του έργου σε πανηγύρια. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ :
•Ο μύθος του έργου δεν είναι πρωτότυπος αλλά απαντάται με μικρές διαφοροποιήσεις σε έργα της ελληνιστικής περιόδου και των μεσαιωνικών χρόνων. Στο έργο ο Κορνάρος φαίνεται πως επηρεάστηκε και το Αναγεννησιακό έργο «Μαινόμενος Ορλάνδος» του Αριόστο. Η συμβολή του Κορνάρου έγκειται στο γεγονός πως αφού παρέλαβε στοιχεία από ένα μέτριο λογοτεχνικό έργο συνέθεσε ένα αριστούργημα με καθαρά ελληνική πλοκή. Κύρια χαρακτηριστικά του έργου είναι η επική δύναμη και ο γνήσιος λυρισμός. Άλλα σημαντικά έργα του Βιτσέντσο Κορνάρο •Εκτός από τον «Ερωτόκριτο», ο Κορνάρος συνέγραψε το έργο η «Θυσία του Αβράαμ». Πρόκειται για ένα ποιητικό δράμα. Βάσει του ύφους, της γλώσσας και των εσωτερικών στοιχείων του έργου, οι φιλόλογοι το αποδίδουν στον Κορνάρο. Το έργο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1635 και είχε ως πρότυπο την ιταλική τραγωδία «Ισαάκ». Ο Κορνάρος μετέτρεψε τη μυθοπλασία προσθέτοντάς της την άψογη τεχνική διάρθρωση, την ποιητική πνοή και τους έξοχα ψυχογραφημένους χαρακτήρες.
Ο Βιτσέντζος μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στο Χάνδακα επισκέπτεται τακτικά και ως το θάνατό του την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σητεία. Μάλιστα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από το τέλος του 1598 ως το τέλος του 1600, βρίσκεται κυρίως στην περιοχή της Σητείας, όπου εξακολουθούσε να διατηρεί σημαντική περιουσία. Πέθανε στο Χάνδακα μετά τις 12 Αυγούστου 1613 και πριν από τις 24 Απριλίου 1614 και θάφτηκε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου.
 https://www.sitia.gr  https://el.wikipedia.org  https://www.historical-quest.com

More Related Content

Βιτσέντζος Κορνάρος

  • 2. Πότε γεννιέται ο Βιτσέντζο Κορνάρο Στις 26 Μαρτίου 1553 γεννιέται ο ποιητής και σημαντικότερος εκπρόσωπος της Κρητικής Λογοτεχνίας Βιτσέντζος Κορνάρος. Θεωρείται ο πιθανότερος δημιουργός του «Ερωτόκριτου». Για τη ζωή του δε διαθέτουμε πολλές πληροφορίες, παρά μόνον όσες αναφέρει ο ίδιος στους τελευταίους στίχους «Ερωτόκριτου» πως καταγόταν από την Ανατολική Σητεία της Κρήτης. Πιο συγκεκριμένα αναφέρει : Κ’ εγώ δε θε να κουρφευτώ κι αγνώριστο να μ’ έχου μα θέλω να φανερωθώ, κι όλοι να με κατέχου Βιτσέντζος είν’ ο ποιητής και στη γενιά Κορνάρος που να βρεθή ακριμάτιστος, σα θα τον πάρη ο Χάρος. Στη Στείαν εγεννήθηκε, στη Στείαν ενεθράφη, εκεί ‘καμε κι εκόπιασεν ετούτα που σας γράφει. Στο Κάστρον επαντρέυτηκε σαν αρμηνεύγει η φύση, το τέλος του έχει να γενή όπου ο Θεός ορίσει. Έχει ταυτιστεί με πέντε διαφορετικά πρόσωπα που έφεραν το ίδιο όνομα.
  • 3. Έμενε στην περιοχή της Σητείας, κυρίως στα χωριά Τραπεζόντα και Πισκοκέφαλο, ως το 1587-1590, δηλαδή ως τα τριανταπέντε του χρόνια περίπου ΄΄ζώντας τη ζωή του φεουδάρχη γαιοκτήμονα, μέσα σ΄ έναν πολυπρόσωπο κόσμο υπηρετών και δουλοπαροίκων, που ήταν όλοι τους Ελληνορθόδοξοι΄΄. Λίγο πριν το 1590 εγκαταστάθηκε στο Χάνδακα κοντά στον αδελφό του Ανδρέα που ήταν ο ιδρυτής της Ακαδημίας των Stravaganti, ενός συλλόγου λογίων με αξιόλογη φιλολογική και λογοτεχνική δραστηριότητα στα χρόνια της ακμής της Κρητικής Λογοτεχνίας. Εκεί παντρεύεται τη Μαριέττα Zeno, συμμετέχει ενεργά στη δημόσια ζωή του Χάνδακα, ενώ κατά τη διάρκεια της φοβερής πανούκλας των ετών 1591-1593 ανέλαβε καθήκοντα υγειονομικού επόπτη στη πόλη και το διαμέρισμα του Χάνδακα. Έγγραφα οικονομικού χαρακτήρα και διαθήκεςδείχνουν ότι οι Κορνάροι αυτοί ήταν γλωσσικά εξελληνισμένοι.
  • 4. Διάσταση απόψεων υπάρχει και για την καταγωγή του. Η μία πλευρά με κυριότερο εκπρόσωπο τον μελετητή Στάφανο Ξανθουδίδη υποστηρίζει πως ο Κορνάρος ήταν Κρητικός και όχι εξελληνισμένος Βενετσιάνος. Σύμφωνα με την άποψη αυτή έζησε στη Σητεία και στο Κάστρο (Ηράκλειο). Στον αντίποδα, η άλλη πλευρά υποστηρίζει πως ήταν απόγονος Βενετών ευγενών που διέμεναν στην Κρήτη και διατηρούσαν διάφορα αξιώματα. Το κυριότερο έργο του ο «Ερωτόκριτος», ήταν ένα εκτενές αφηγηματικό ποίημα σε 10.000 δεκαπεντασύλλαβους στίχους και διασώθηκε σε ένα μόνο αντίγραφο του 1710. Η πρώτη του έκδοση πραγματοποιήθηκε στη Βενετία το 1713. Η απήχησή του ήταν τέτοια που επανεκδίδεται αδιαλείπτως κάθε χρόνο ως τις μέρες μας. Μάλιστα στο πρόσφατο παρελθόν οι λαϊκοί ραψωδοί και παραμυθάδες απήγγειλαν εν είδει προφορικής παράδοσης μεγάλα τμήματα του έργου σε πανηγύρια. Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΟΥ :
  • 5. •Ο μύθος του έργου δεν είναι πρωτότυπος αλλά απαντάται με μικρές διαφοροποιήσεις σε έργα της ελληνιστικής περιόδου και των μεσαιωνικών χρόνων. Στο έργο ο Κορνάρος φαίνεται πως επηρεάστηκε και το Αναγεννησιακό έργο «Μαινόμενος Ορλάνδος» του Αριόστο. Η συμβολή του Κορνάρου έγκειται στο γεγονός πως αφού παρέλαβε στοιχεία από ένα μέτριο λογοτεχνικό έργο συνέθεσε ένα αριστούργημα με καθαρά ελληνική πλοκή. Κύρια χαρακτηριστικά του έργου είναι η επική δύναμη και ο γνήσιος λυρισμός. Άλλα σημαντικά έργα του Βιτσέντσο Κορνάρο •Εκτός από τον «Ερωτόκριτο», ο Κορνάρος συνέγραψε το έργο η «Θυσία του Αβράαμ». Πρόκειται για ένα ποιητικό δράμα. Βάσει του ύφους, της γλώσσας και των εσωτερικών στοιχείων του έργου, οι φιλόλογοι το αποδίδουν στον Κορνάρο. Το έργο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1635 και είχε ως πρότυπο την ιταλική τραγωδία «Ισαάκ». Ο Κορνάρος μετέτρεψε τη μυθοπλασία προσθέτοντάς της την άψογη τεχνική διάρθρωση, την ποιητική πνοή και τους έξοχα ψυχογραφημένους χαρακτήρες.
  • 6. Ο Βιτσέντζος μετά τη μόνιμη εγκατάστασή του στο Χάνδακα επισκέπτεται τακτικά και ως το θάνατό του την ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Σητεία. Μάλιστα για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, από το τέλος του 1598 ως το τέλος του 1600, βρίσκεται κυρίως στην περιοχή της Σητείας, όπου εξακολουθούσε να διατηρεί σημαντική περιουσία. Πέθανε στο Χάνδακα μετά τις 12 Αυγούστου 1613 και πριν από τις 24 Απριλίου 1614 και θάφτηκε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου.