1. Ο όρος οκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που
προέκυψαν από την εξέλιξη του είδους του rock and roll. Η
μουσική οκ (rock) [1] στο σύνολό της, αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς
μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από
ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται
συνήθως από ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές
φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όργανα,
όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ.
Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αμερική και είχε ως
βάση την τεχνοτροπία του Rhythm and Blues και το ρυθμό του rock and
roll των αφροαμερικάνικων κοινοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς
και το rockabilly, που ουσιαστικά ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των
προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον
ήχο που πρωτοχαρακτηρίστηκε οκ, θεωρείται ότι είχε και
η country μουσική. Αυτή, είχε στοιχεία μπλουζ και βασιζόταν στα
παραδοσιακά είδη μουσικής των κατοίκων των ΗΠΑ και ήταν πολύ
δημοφιλής, κυρίως μεταξύ των λευκών και στο Νότο.
Η μουσική οκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα
άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του
1960, η παραδοσιακή (folk) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ
επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως οκ εκείνη την περίοδο, αλλά και
επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ οκ.
Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ οκ που αποτελεί την έκφανση του
οκ που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ
ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανίζεται το
ψυχεδελικό οκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της ανατολής. Λίγα
χρόνια αργότερα, οι μουσικοί της οκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί
τζαζ, δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-οκ φιούζιον, ή
απλά φιούζιον. Στη δεκαετία του 1970, το οκ υποσκελίστηκε από την
επικράτηση της ντίσκο που αποτελούσε ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν
μουσικής και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα,
δημιουργούνται τα υποείδη σοφτ οκ, προγκρέσιβ οκ, πανκ οκ και χέβι
μέταλ. Τη δεκαετία του 1980, γίνεται δημοφιλές το χαρντ οκ και το
εναλλακτικό οκ (alternative rock) κάνει τα πρώτα του βήματα. Στην
επόμενη δεκαετία, τα υποείδη της οκ που εισάγονται είναι το γκραντζ,
το μπριτ ποπ και το ανεξάρτητο οκ
![Ο όρος οκ στη μουσική, χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα είδη που
προέκυψαν από την εξέλιξη του είδους του rock and roll. Η
μουσική οκ (rock) [1] στο σύνολό της, αποτελεί ένα είδος δημοφιλούς
μουσικής που χαρακτηρίζεται συνήθως από έντονο ρυθμό και από
ευδιάκριτη, χαρακτηριστική μελωδία φωνητικών η οποία συνοδεύεται
συνήθως από ηλεκτρικές κιθάρες, ηλεκτρικό μπάσο και ντραμς. Πολλές
φορές χρησιμοποιούνται και πληκτροφόρα όργανα,
όπως πιάνο ή συνθεσάιζερ.
Εμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 στην Αμερική και είχε ως
βάση την τεχνοτροπία του Rhythm and Blues και το ρυθμό του rock and
roll των αφροαμερικάνικων κοινοτήτων των Ηνωμένων Πολιτειών, καθώς
και το rockabilly, που ουσιαστικά ήταν η έκφραση των λευκών μέσω των
προαναφερθέντων ειδών αφροαμερικανικής προέλευσης. Συνεισφορά στον
ήχο που πρωτοχαρακτηρίστηκε οκ, θεωρείται ότι είχε και
η country μουσική. Αυτή, είχε στοιχεία μπλουζ και βασιζόταν στα
παραδοσιακά είδη μουσικής των κατοίκων των ΗΠΑ και ήταν πολύ
δημοφιλής, κυρίως μεταξύ των λευκών και στο Νότο.
Η μουσική οκ επηρεάστηκε και επηρεάζεται ακόμη και σήμερα από τα
άλλα είδη μουσικής που είναι δημοφιλή ανά περίοδο. Στη δεκαετία του
1960, η παραδοσιακή (folk) μουσική των λευκών κοινοτήτων των ΗΠΑ
επηρέασε το υβρίδιο που ήταν γνωστό ως οκ εκείνη την περίοδο, αλλά και
επηρεάστηκε από αυτό με αποτέλεσμα τη δημιουργία του φολκ οκ.
Παράλληλα, γίνεται γνωστό το μπλουζ οκ που αποτελεί την έκφανση του
οκ που δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στην ηλεκτρική κιθάρα και στις μπλουζ
ρίζες της μουσικής αυτής. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, εμφανίζεται το
ψυχεδελικό οκ, που φέρει στοιχεία από μουσικές της ανατολής. Λίγα
χρόνια αργότερα, οι μουσικοί της οκ που είχαν τζαζ παιδεία και μουσικοί
τζαζ, δημιούργησαν το μείγμα που έγινε γνωστό ως τζαζ-οκ φιούζιον, ή
απλά φιούζιον. Στη δεκαετία του 1970, το οκ υποσκελίστηκε από την
επικράτηση της ντίσκο που αποτελούσε ένα μείγμα σόουλ, φανκ και λάτιν
μουσικής και δέχτηκε επιρροές από τα είδη αυτά. Παράλληλα,
δημιουργούνται τα υποείδη σοφτ οκ, προγκρέσιβ οκ, πανκ οκ και χέβι
μέταλ. Τη δεκαετία του 1980, γίνεται δημοφιλές το χαρντ οκ και το
εναλλακτικό οκ (alternative rock) κάνει τα πρώτα του βήματα. Στην
επόμενη δεκαετία, τα υποείδη της οκ που εισάγονται είναι το γκραντζ,
το μπριτ ποπ και το ανεξάρτητο οκ](https://image.slidesharecdn.com/random-131015053454-phpapp02/85/-1-320.jpg)