Μοναξιά
- 1. ΜΟΝΑΞΙΑ Γιάννης Ελευθεριάδης Βασίλης Ζηρίδης Ανδρέας Αουτουνιαν
- 2. ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΣΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ Η μοναξιϊ εύναι ϋνα θλιβερό ςυναύςθημα απομόνωςησ από τουσ ϊλλουσ ανθρώπουσ, που ςυνοδεύεται ςυνόθωσ από κούραςη ψυχικό, πικρύα, ό ακόμη και απόγνωςη. Μοναξιϊ μπορεύ κϊποιοσ να βιώςει ακόμη και όταν βρύςκεται μϋςα ςτο πλόθοσ, ςτην παρϋα του ό ςτην οικογϋνειϊ του, αν αιςθϊνεται ότι οι ϊλλοι τριγύρω δεν τον ακούνε, δεν τον κατανοούν, ό δεν τον αγαπούν. Μια ςχϋςη κανονικϊ – μια υγιόσ ςχϋςη όπου υπϊρχει ειλικρύνεια, αγϊπη και επικοινωνύα - ϋχει την ιδιότητα να “ζεςταύνει” τον ψυχικό μασ κόςμο, να μασ δύνει δύναμη, χαρϊ και ελπύδα. Αν όμωσ, εύτε εμεύσ εύτε το ϊλλο πρόςωπο, εύμαςτε ψυχρού και αδιϊφοροι, ό εύμαςτε βιαςτικού και δεν προςϋχουμε να ακούςουμε τι λϋει ο ϊλλοσ, ό ακόμη αν καλύπτουμε το αληθινό μασ πρόςωπο πύςω από κϊποιο προςωπεύο, τότε δημιουργούμε προώποθϋςεισ μοναξιϊσ και απομόνωςησ.
- 4. ΣΙ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΑΞΙΑ Μοναξιϊ εύναι ϋνα θλιβερό ςυναύςθημα Όταν εύμαςτε μόνοι νιώθουμε μοναξιϊ Η μοναξιϊ εύναι ωραιότερη όταν μοιρϊζεται Η μοναξιϊ εύναι ϋνα πολύ ϊςχημο ςυναύςθημα
- 5. • Νιώθω μόνοσ όταν δεν μου μιλϊνε ςτο διϊλειμμα • Νιώθω μόνοσ όταν εύμαι ςτην τϊξη • Νιώθω μόνοσ ςτο ςπύτι • Νιώθω μόνοσ όταν δεν μου μιλϊει κανϋνασ • Νιώθω μόνοσ ακόμα και όταν εύμαι με παρϋα
- 6. ΚΑΣΑΘΛΙΨΗ Πολλϋσ φορϋσ η μοναξιϊ οδηγεύ ςτην κατϊθλιψη Όταν βριςκόμαςτε ςε κατϊθλιψη οι διανοητικϋσ μασ λειτουργύεσ αδρανούν, ώςτε να ςκεφτόμαςτε με βραδύτητα και να δυςκολευόμαςτε ςτη ςυγκϋντρωςη, ενώ ταυτόχρονα χϊνουμε την όρεξό μασ τόςο για τροφό, όςο και για δραςτηριότητεσ που παλαιότερα μασ ευχαριςτούςαν. το κοινωνικό επύπεδο τεύνουμε να αποτραβιόμαςτε και να επιλϋγουμε τη μοναξιϊ, ενώ ςημειώνονται διαταραχϋσ και ςτον ύπνο μασ – από τη μια νυςτϊζουμε με το παραμικρό, από την ϊλλη ξυπνϊμε τα χαρϊματα και αδυνατούμε να ξανακοιμηθούμε. υναιςθηματικϊ ύςωσ νιώςουμε ευϊλωτοι, και εύναι πιθανό να μασ ϋρχονται κλϊματα χωρύσ φανερό εξόγηςη.
- 7. ΤΜΒ ΟΤΛΕ ΓΙΑ ΣΗΝ ΚΑΣΑΘΛΙΨΗ Αν βρύςκεςαι ςε αυτό την κατϊςταςη, μην αρχύςεισ να κατηγορεύσ τον εαυτό ςου που δεν μπορεύσ να αντεπεξϋλθεισ ςτισ καθημερινϋσ ςου υποχρεώςεισ όπωσ παλαιότερα. Αυτό που ϋχεισ εύναι μια δυςκολύα – μια προςωρινό αςθϋνεια – και ϊρα δικαιούςαι την επιεύκεια που δικαιούται οποιοςδόποτε όταν εύναι αςθενόσ. Κϊνε λοιπόν ό,τι μπορεύσ από αυτϊ που ϋχεισ να κϊνεισ – “ςπϊζοντασ” τισ δουλειϋσ ςου ςε μικρότερα, πιο ευκολοκατόρθωτα κομμϊτια – και ϋπειτα αν νιώθεισ την ανϊγκη να ξεκουραςτεύσ, ξεκουρϊςου.
- 8. ε τϋτοιεσ ώρεσ, τεύνουμε να ερμηνεύουμε τα πϊντα μϋςα από ϋνα αρνητικό φύλτρο. Εύναι καλό λοιπόν, να μη δώςεισ υπερβολικό εμπιςτοςύνη ςε αυτό το φύλτρο που τώρα ϋχεισ: Σώρα τα βλϋπεισ όλα μαύρα, εύναι αναμενόμενο, όταν όμωσ αλλϊξει η διϊθεςό ςου θα αλλϊξει και ο τρόποσ που ςκϋφτεςαι. Γι' αυτό ϊφηνε τισ ςκϋψεισ ςου να φεύγουν, μη βαςιςτεύσ πϊνω τουσ, μην πϊρεισ τώρα ςημαντικϋσ αποφϊςεισ για τη ζωό ςου ενώ εύςαι υπό την επόρεια τησ κατϊθλιψησ.
- 9. Επύςησ, εύναι ωφϋλιμο ςε τϋτοιεσ ώρεσ αν προςπαθούμε να κϊνουμε λύγη γυμναςτικό, αν προςπαθούμε να τρώμε καλϊ, με φρούτα και λαχανικϊ ςτο διαιτολόγιο μασ, αν προςπαθούμε όςο μπορούμε να τηρούμε μια ςτοιχειώδη καθημερινό ρουτύνα. Όλα αυτϊ βοηθούν ώςτε ςιγϊ – ςιγϊ να επανακτόςουμε τον ϋλεγχο του εαυτού μασ και τησ καθημερινότητϊσ μασ.