�ݺ�ߣ

เศรฐกิจการเมืองการปกครองศิลปะประเพณีและ
วัฒนธรรม ประเทศ อิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย

เศรษฐกิจ
 เศรษฐกิจของอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียเป็นเศรษฐกิจที่พึ่งพาการส่งออกน้ามันและก๊าซ
ธรรมชาติ อุตสาหกรรมน้ามันเป็นแหล่งสา คัญที่สุดในการทา รายได้ให้อิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย
นับแต่ยุคหลังได้รับเอกราชตลอดมา ซึ่งรัฐบาลอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียได้นารายได้มาพัฒนา
โครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจ โดยเฉพาะด้านการขนส่งและการคมนาคมสร้าง
ฐานอุตสาหกรรมที่มีการลงทุนสูง มุ่งหวังสร้างความแข็งแกร่งให้กับการ
อุตสาหกรรมของประเทศ ดังนั้น เมื่อเกิดวิกฤตน้ามันในตลาดโลกในช่วงระหว่าง
ปี พ.ศ. 2523 – 2527 ซึ่งราคาน้ามันในตลาดโลกลดลงอย่างรวดเร็ว ส่งผล
กระทบต่อเศรษฐกิจโดยรวมของอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย รัฐบาลจึงหันมาส่งเสริมและพัฒนา
อุตสาหกรรมเพื่อการผลิตเพื่อลดการพึ่งพา รายได้จากน้ามันและก๊าซธรรมชาติ
เช่น อุตสาหกรรมสงิ่ทอ แร่โลหะที่มีค่า สินค้าอุตสาหกรรม ต่าง ๆ

การเมืองการปกครอง
 เขตแดนที่เป็นประเทศอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย ปัจ
จุบันเป็นอาณาเขตที่กา หนดไว้ เมื่อปี
พ.ศ.2453 ก่อนหน้านั้น เขตแดนของอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียแตกต่างออกไปจากที่เป็นอยู่
ปัจ
จุบัน
 ก่อนสงครามมหาเอเซียบูรพา อิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียเป็นที่รู้จักกันในนามของหมู่เกาะ
อินเดียตะวันออกของเนเธอร์แลนด์ ประกอบด้วยเกาะต่าง ๆ ประมาณ 13,677
เกาะ เกาะที่สา คัญคือ เกาะชวา เกาะสุมาตรา เกาะสุลาเวสี หรือเกาะเซเลเบส
บางส่วนของเกาะกาลิมันตันหรือเกาะบอร์เนียว และบางส่วนของเกาะอีเรียนชยา
ชาวดัทช์เรมิ่เข้ามามสีอาณานิคม เหนือหมู่เกาะดังกล่าว ตัง้แต่ปี พ.ศ.2145 และ
ตัง้แต่นั้นมาอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียก็ตกอยู่ในการปกครองของเนเธอร์แลนด์ เป็นระยะเวลา
ประมาณสามศตววรรษครึ่ง จนนถึงปี พ.ศ.2485

 หลังสงครามมหาเอเซียบูรพาสงบลง เนเธอร์แลด์ได้ส่งกา ลังกลับเข้ามา
ในอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียวอีก โดยได้รับการสนับสนุนจากกองทัพอังกฤษ ซึ่งเข้า
ครอบครองอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย หลังจากขับไล่ญี่ปุ่นออกไป
 อิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียได้ประกาศเอกราชพร้อมกับประกาศใช้รัฐธรรมนูญ ฉบับปี
พ.ศ.2488 และประกาศหลักปัญจศีล ดร.ซูการ์โน ได้รับการเลือกเป็น
ประธานาธิบดี ได้มีการต่อสู้เพื่อเอกราชแลกด้วยเลือดเนื้อ
 รัฐธรรมนูญปี พ.ศ.2488 กา หนดใให้อิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียมีการปกครองในรูปรัฐ
เดียว มีระบบการปกครองเป็นแบบรวมทั้งประเทศ (United Structure) มี
ประธานาธิบดีเป็นประมุข และหัวหน้ารัฐบาล

ศิลปะ วัฒนธรรมและประเพณี
 จากการที่สภาพที่ตัง้ทางภูมิศาสตร์ ของประเทศอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย มีลักษณะแยกกันเป็นหมู่
เกาะมากมาย และมีอาณาเขตกว้างใหญ่ไพศาล ประชากร ติดต่อกันได้ยาก ทาให้แต่ละ
ภูมิภาคมีรูปแบบวัฒนธรรมของตนเอง จึงปรากฏลักษณะวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม
ประเพณี และภาษาที่ใช้ผิดแผกแตกต่างกันไป
 กล่มุแรก เป็นกล่มุชนที่อาศัยอยู่ในเกาะชวา และบาหลี ผู้คนที่อยู่ ในแถบนี้จะยึดมัน่อยู่
ในแนวทางของศาสนาฮินดู และศาสนาพุทธ มีวัฒนธรรม เน้นหนักในเรื่องคุณค่าของ
จิตใจและสังคม ก่อให้เกิดการพัฒนาศิลปะอย่าง มากมาย โดยเฉพาะนาฏศิลป์และดุริ
ยางคศิลป์ในการดา เนินชีวิตประจา วัน ประชากรจะประพฤติตามหลักจริยธรรมมีการ
เคารพต่อบุคคลตามฐานะของ บุคคลนั้นๆ

 กลุ่มที่สอง เป็นกลุ่มชนที่อาศัยอยู่ตามบริเวณริมฝงั่ทะเลของเกาะ ต่างๆ ดา เนินชีวิตอยู่
ได้ด้วยการประกอบการค้าขาย มีชีวิตทางวัฒนธรรมตาม หลักของศาสนาอิสลามอย่าง
เคร่งครัด และเป็นนักธุรกิจของสังคมอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย ยุคใหม่ และได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้
มีความรู้ทางศาสนา และกฎหมาย
 กล่มุที่สาม เป็นกล่มุที่มีความล้าหลังมาก อาศัยอยู่ตามบริเวณเทือก เขาในส่วนลึกของ
ประเทศ ดา เนินชีวิตอยู่ด้วยการล่าสัตว์ และการเพาะปลูก รัฐบาลอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซียได้เข้าไป
ปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตของชนกลุ่มนี้แล้ว

 วัฒนธรรมประเพณีของชาวอิ�Ȩ��ึϸ�ีเซีย แตกต่างไปตามวิถีการดา เนินชีวิต
ของประชากรใน แต่ละท้องถนิ่ อาทิเช่น
 ระบาบารอง (Barong Dance) :
 ละครพื้นเมืองดัง้เดิมของเกาะบาหลี มีการใช้หน้ากากและเชิดห่นุเป็นตัวละคร
โดยมีการเล่นดนตรีสดประกอบการแสดง เป็นเรื่องราวของการต่อสู้กันของ
บารอง คนครึ่งสิงห์ ซึ่งเป็นตัวแทนเผยความดีกับรังดา พ่อมดหมอผีตัวแทน
ฝ่ายอธรรม โดยฝ่ายธรรมะจะได้รับชัยชนะในที่สุด

�ݺ�ߣ

Hello

More Related Content

Hello