![- เห็นภาพไม่ชัด ตาพร่ามัว
- ชาไม่มีความรู้สึก หย่อนสมรรถภาพทางเพศ เนื่องจากน้าตาลในเลือดสูงนานๆ ทาให้เส้นประสาทเสื่อมเกิดแผล
ที่เท้าได้ง่ายเพราะไม่รู้สึก
การปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันโรคบาหวาน
1. การรับประทานอาหาร
a. เลือกอาหารที่เหมาะสม มีความหลากหลาย 5 หมู่ เพื่อให้เกิดประโยชน์ และความสมดุลของ
สารอาหารที่ร่างกายต้องการ
b. เลือกอาหารที่รสไม่จัด ลดการรับประทานอาหารที่มีรสชาติ หวาน มัน เค็ม เพิ่มรับประทานผักและ
ผลไม้ที่มีรสไม่หวาน
c. ปรุงอาหารด้วยวิธีต้ม ตุ๋น นึ่ง อบ ยา และผัดที่ไม่มัน มากกว่าการทอด ควรลดอาหารมัน เช่น ของทอด
ของมัน ขาหมู หมูสามชั้น อาหารหรือขนมที่ใส่กะทิ ชิมก่อนเติมเครื่องปรุงลดการซื้อขนมหวานและขน
กรุบกรอบเก็บไว้ที่บ้าน
d. รับประทานผัก 3 – 5 ส่วน/วัน ได้แก่ ผักสด 3 – 5 ทัพพี/วัน หรือผักสุก 9 ช้อนโต๊ะ/วัน
e. รับประทานผลไม้ 2 – 4 ส่วน/วัน (ผลไม้ขนาดกลาง เช่น ส้ม กล้วย แอปเปิ้ล 1 ผล เท่ากับ 1 ส่วน)
f. ลดการดื่มปริมาณแอลกอฮอล์ (ชายไม่เกิน 2 แก้ว/วัน หญิงไม่เกิน 1 แก้ว/วัน)
2. การออกกาลังกายหรือการเคลื่อนไหวร่างกายที่กระฉับกระเฉง
ออกกาลังกายอย่างสม่าเสมอ อย่างน้อยวันละ 30 นาที 5 วันต่อสัปดาห์ เดินให้มากขึ้น ไม่อาศัยพาหนะหรือ
ลิฟท์ (ถ้าทาได้) ดูแลตนเองให้มีวิถีชีวติที่มีการเคลื่อนไหวร่างกาย
3. การควบคุมให้น้าหนักตัวที่เหมาะสม
a. ดัชนีมวลกายไม่เกิน 23 กิโลกรัม/ตารางเมตร
คานวณโดยใช้สมการ ดัชนีมวบกาย = น้าหนักตัว (กิโลกรัม) / [ส่วนสูง (เมตร) x ส่วนสูง (เมตร)]
b. รอบเอวชาย ควรน้อยกว่า 90 เซนติเมตร หญิงควรน้อยกว่า 80 เซนติเมตร
4. การดูแลจิตใจและอารมณ์
ทาจิตใจให้สบาย ผ่อนคลายความเครียด ทาใจเรื่องของการควบคุมตนเองในการับประทานอาหารและออก
กาลังกาย
5. การตรวจสุขภาพประจาปีในผู้ทีมีอายุ 35 ปี ขึ้นไป
ควรไปรับการตรวจสุขภาพสม่าเสมอปีละ 1 ครั้ง
6. ควบคุมความดันโลหิต](https://image.slidesharecdn.com/random-150212210445-conversion-gate01/85/-2-320.jpg)
More Related Content
What's hot (16)
Similar to โรคบาหวานป้องกัȨึϹพียงรู้และข้าใจ (18)
โรคบาหวานป้องกัȨึϹพียงรู้และข้าใจ
- 1. โรคบาหวานป้องกัȨึϹพียงรู้และข้าใจ โรคบาหวานเป็นความผิดปกติเนื่องจากร่างกายไม่สามารถนาน้าตาลในร่างกายไปใช้ได้อย่างเต็มที่ สาเหตุเนื่องจากขาด ฮอร์โมนอินซูลิน หรือไม่ขาดฮอร์โมนแต่ร่างกายไม่ตอบรับต่อฮอร์โมนชนิดนี้ผลที่ตามมาคือระดับน้าตาลสูงกว่าปกติ โรคบาหวานเป็นโรคเรื้อรังไม่สามารถรักษาให้หายขาดได้ แต่สามารถควบคุมระดับน้าตาลในเลือดและปัสสาวะให้เป็น ปกติได้ บาหวานแบ่งเป็น 2 ประเภทใหญ่ๆ คือ 1. บาหวานชนิดที่ 1 ร่างกายมีการผลิตอินซูลินน้อยมากหรือขาดอินซูลินโดยสิ้งเชิง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเพราะร่างกาย สร้างแอนติบอดี้ทาบายเบต้าเซลล์ที่สร้างอินซูลิน พบประมาณร้อยละ 5 – 10 จากการวินิจฉัยโรคบาหวาน ทั้งหมด 2. บาหวานชนิดที 2 ร่างกายไม่สามารถใช้อินซูลินที่ผลิตมาได้อย่างมีประสิทธิภาพ เนื่องจากมีภาวะดื้อต่ออินซูลิน พบประมาณ ร้อยละ 90 – 95 จากการวินิจฉัยโรคบาหวานทั้งหมด สาหรับบาหวานชนิดอื่นๆ ที่อาจพบได้ ได้แก่ บาหวานที่เกิดในขณะตั้งครรภ์ หรือเหบาหวานที่เกิดจากสาเหตุเฉพาะเจาะจง เช่น ความบกพร่างทาง พันธุกรรม โรคของตับอ่อน ความผิดปกติของฮอร์โมน เป็นต้น ซึ่งพบได้จานวนน้อยมากขึ้น บาหวานชนิดที่ 1 ไม่สามารถป้องกันได้ สาหรับโรคเบาวหานชนิดที่ 2 สามารถป้องกันได้มากกว่าร้อยละ 80 ด้วยการ ปรับการรับประทานอาหารอย่างเหมาะสมและเพิ่มการออกกาลัวกาย/มีกิจกรรมทางกาย ปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิดโรคบาหวาน 1. ปัจจัยเสี่ยงที่ไม่สามารถปรับเปลี่ยนได้ ได้แก่ กรรมพันธุ์ อายุที่เพิ่มขึ้น ประวัติบาหวานขณะตั้งครรภ์ หรือ น้าหนักเด็กแรกคลอดมากกว่า 4 กิโลกรัม 2. ปัจจัยเสี่ยงที่สามารถปรับเปลี่ยนได้ ได้แก่ อ้วน, ความดันโลหิตสูง, ความผิดปกติของไขมันในเลือด, การขาดการ ออกกาลังกาย, การใช้ยาบางชนิด อาการของโรคบาหวาน - อาการปัสสาวะบ่อย และอาจพบว่าปัสสาวะมีมดตอม - หิวน้าบ่อยเนื่องจากการต้องทดแทนน้าที่ถูกขับออกทางปัสสาวะ - กินเก่ง หิวเก่ง แต่น้าหนักจะลด น้าหนักลดเกิดเนื่องจากร่างกายไม่สามารถใช้น้าตาล จึงใช้พลังงานจากากรส บายไขมันและโปรตีนจากล้ามเนื้อ - คันตามผิวหนัง มีการติดเชื้อรา โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริเวณช่องคลอดของผู้หญิง
- 2. - เห็นภาพไม่ชัด ตาพร่ามัว - ชาไม่มีความรู้สึก หย่อนสมรรถภาพทางเพศ เนื่องจากน้าตาลในเลือดสูงนานๆ ทาให้เส้นประสาทเสื่อมเกิดแผล ที่เท้าได้ง่ายเพราะไม่รู้สึก การปฏิบัติตัวเพื่อป้องกันโรคบาหวาน 1. การรับประทานอาหาร a. เลือกอาหารที่เหมาะสม มีความหลากหลาย 5 หมู่ เพื่อให้เกิดประโยชน์ และความสมดุลของ สารอาหารที่ร่างกายต้องการ b. เลือกอาหารที่รสไม่จัด ลดการรับประทานอาหารที่มีรสชาติ หวาน มัน เค็ม เพิ่มรับประทานผักและ ผลไม้ที่มีรสไม่หวาน c. ปรุงอาหารด้วยวิธีต้ม ตุ๋น นึ่ง อบ ยา และผัดที่ไม่มัน มากกว่าการทอด ควรลดอาหารมัน เช่น ของทอด ของมัน ขาหมู หมูสามชั้น อาหารหรือขนมที่ใส่กะทิ ชิมก่อนเติมเครื่องปรุงลดการซื้อขนมหวานและขน กรุบกรอบเก็บไว้ที่บ้าน d. รับประทานผัก 3 – 5 ส่วน/วัน ได้แก่ ผักสด 3 – 5 ทัพพี/วัน หรือผักสุก 9 ช้อนโต๊ะ/วัน e. รับประทานผลไม้ 2 – 4 ส่วน/วัน (ผลไม้ขนาดกลาง เช่น ส้ม กล้วย แอปเปิ้ล 1 ผล เท่ากับ 1 ส่วน) f. ลดการดื่มปริมาณแอลกอฮอล์ (ชายไม่เกิน 2 แก้ว/วัน หญิงไม่เกิน 1 แก้ว/วัน) 2. การออกกาลังกายหรือการเคลื่อนไหวร่างกายที่กระฉับกระเฉง ออกกาลังกายอย่างสม่าเสมอ อย่างน้อยวันละ 30 นาที 5 วันต่อสัปดาห์ เดินให้มากขึ้น ไม่อาศัยพาหนะหรือ ลิฟท์ (ถ้าทาได้) ดูแลตนเองให้มีวิถีชีวติที่มีการเคลื่อนไหวร่างกาย 3. การควบคุมให้น้าหนักตัวที่เหมาะสม a. ดัชนีมวลกายไม่เกิน 23 กิโลกรัม/ตารางเมตร คานวณโดยใช้สมการ ดัชนีมวบกาย = น้าหนักตัว (กิโลกรัม) / [ส่วนสูง (เมตร) x ส่วนสูง (เมตร)] b. รอบเอวชาย ควรน้อยกว่า 90 เซนติเมตร หญิงควรน้อยกว่า 80 เซนติเมตร 4. การดูแลจิตใจและอารมณ์ ทาจิตใจให้สบาย ผ่อนคลายความเครียด ทาใจเรื่องของการควบคุมตนเองในการับประทานอาหารและออก กาลังกาย 5. การตรวจสุขภาพประจาปีในผู้ทีมีอายุ 35 ปี ขึ้นไป ควรไปรับการตรวจสุขภาพสม่าเสมอปีละ 1 ครั้ง 6. ควบคุมความดันโลหิต
- 3. การรักษา 1. การรักษามักจะเริ่มด้วยการแนะนาเรื่องการควบคุมอาหาร การออกกาลังกาย 2. การควบคุมอาหารและออกกาลังกายไม่ได้ผล อาจต้องใช้ยารักษาบาหวาน 3. ไปรับการตรวจตามนัดทุกครั้ง แต่หากมีความผิดปกติเกิดขึ้นควรไปตรวจที่โรงพยาบาล 4. ควรหมั่นดูแลรักษาเท้าเป็นพิเศษ ระวังอย่าให้เกิดบาดแผลหรือการอักเสบ สาหรับกลุ่มที่มีปัจจัยเสี่ยงต่อการเป็นโรคบาหวาน เช่น มีประวัติทางกรรมพันธุ์ เป็นบาหวานในพี่น้อง พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย หรือเป็นบาหวานในขณะตั้งครรภ์ หรือมีบุตร หนัก แรกคลอดมากกว่า 4 กิโลกรัม “ควรปฏิบัติตัวอย่างเคร่งครัด เพื่อป้องกันโรคบาหวานเมื่ออายุมากขึ้น ควบคุมการรับประทานอาหารให้ถูกต้องเหมาะสม และออกกาลังกายอย่างเสมอ ควบคุมน้าหนักตัวไมให้อ้วน” ที่มา : สานักงานสาธารณสุข จังหวัดพิษณุโลก