1. Kyrie,
It is Zeus' anathema on our epoch and the heresy
of our economic method and policies that weshould
agonize the Skylla of nomismatic plethora and
the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncracy tobe ironic or sarcastic
but my diagnosis would be that politicians are
rather cryptoplethorists.Although they emphatically
stigmatizenomismatic plethora,they energize
it through their tactics and practices.Our policies
should be based more on economic and less on
political criteria. Our gnomon has to be a metron
between economic strategic and philanthropic scopes.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies,
monopolistic antagonism and polymorphous
inelasticities,our policies have to be more orthological,
but this should not be metamorphosed into
plethorophobia,which is endemic among academic
economists.
Nomismatic symmetry should not antagonize
economic acme. A greater harmonization between the
practices of the economic and nomismatic
archons is basic.
Parallel to this we have to synchronizeand harmonize
more and more our economic and nomismatic policies
panethnically.These scopes are more practicable
now, when the prognostics of the political end
economic barometer arehalcyonic.
The history of our didimus organization on this sphere
has been didactic and their gnostic practices
will always bea tonic tothe polyonymous and
idiomorphous ethnical economies. The genesis of
the programmed organization will dynamizethese
policies.
Therefore, I sympathize,although not without
criticism one or twothemes with the apostles and the
hierarchy of our organs in their zeal to program
orthodox economic and nomismatic policies.
I apologize for havingtyranized you with my Hellenic
phraseology. In my epilogue I emphasize my eulogy
to the philoxenous aytochtons of this cosmopolitan
metropolis and my encomium to you Kyrie, the
stenographers.
Κύριοι,
Είναι "Διός ανάθεμα" στην εποχή μας και αίρεση της
οικονομικής μας μεθόδου και της οικονομικής μας πολιτικής
το ότι θα φέρναμε σε αγωνία την Σκύλλα του νομισματικού
πληθωρισμού
και τη Χάρυβδη της οικονομικής μας αναιμίας.
Δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία μου να είμαι ειρωνικός ή
σαρκαστικός αλλά η διάγνωσή μου θα ήταν ότι
οι πολιτικοί είναι μάλλον κρυπτοπληθωριστές. Αν
και με έμφαση στιγματίζουν τον νομισματικό πληθωρισμό,
τον ενεργοποιούν μέσω της τακτικής τους και των
πρακτικών τους. Η πολιτική μας θα έπρεπε να βασίζεται
περισσότερο σε οικονομικά και λιγότερο σε πολιτικά
κριτήρια. Γνώμων μας πρέπει να είναι ένα μέτρο
μεταξύ οικονομικής στρατηγικής και φιλανθρωπικής
σκοπιάς.
Σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μονοπώλια,
ολιγοπώλια, μονοπωλιακό ανταγωνισμό και πολύμορφες
ανελαστικότητες, οι πολιτικές μας πρέπει να είναι πιο
ορθολογιστικές, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε να
μεταμορφώνεται σε
πληθωροφοβία, η οποία είναι ενδημική στους ακαδημαϊκούς
οικονομολόγους.
Η νομισματική συμμετρία δεν θα έπρεπε να ανταγωνίζεται
την οικονομική ακμή. Μια μεγαλύτερη εναρμόνιση
μεταξύ των πρακτικών των οικονομικών και νομισματικών
αρχόντων είναι βασική.
Παράλληλα με αυτό, πρέπει να εκσυγχρονίσουμε και να
εναρμονίσουμε
όλο και περισσότερο τις οικονομικές και νομισματικές
μας πρακτικές πανεθνικώς. Αυτές οι θεωρήσεις είναι
πιο εφαρμόσιμες τώρα, όταν τα προγνωστικά του
πολιτικού και οικονομικού βαρομέτρου είναι αλκυονίδων
ημερών αίθρια.
Η ιστορία της δίδυμης οργάνωσης σε αυτήν την σφαίρα
είναι διδακτική και οι γνωστικές τους εφαρμογές
θα είναι πάντα ένα τονωτικό στις πολυώνυμες και
ιδιόμορφες εθνικές οικονομίες. Η γένεση μιας
προγραμματισμένης οργάνωσης θα ενισχύσει αυτές τις
πολιτικές.
Γι' αυτόν το λόγο αντιμετωπίζω με συμπάθεια, αλλά
όχι χωρίς κριτική διάθεση, ένα ή δύο θέματα με
τους αποστόλους της ιεραρχίας των οργάνων μας
στον ζήλο τους να προγραμματίσουν ορθόδοξες οικονομικές
και νομισματικές πολιτικές.
Απολογούμαι που σας τυράννησα με την ελληνική μου
φρασεολογία. Στον επίλογό μου δίνω έμφαση στην ευλογία
μου, προς τους φιλόξενους αυτόχθονες αυτής της
κοσμοπολίτικης μητρόπολης καθώς και το εγκώμιό μου προς
εσάς, κύριοι στενογράφοι.
