2. ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ
Ο Χάρος κάνει αισθητή την παρουσία
του ήδη από τον πρόλογο. Με το
µακροσκελή µονόλογό του δηλώνει την
δύναμη του και τον καθοριστικό ρόλο
που πρόκειται να διαδραµατίσει στη ζωή
της Ερωφίλης, του Πανάρετου και του
βασιλιά. Καυχιέται για τα κατορθώµατά
του µε άκρως ειρωνική διάθεση και µιλά
για τη µαταιότητα της δόξας και του
πλούτου .
3. Ο Χάρος και η πλοκή
Πράγµατι, οι πρωταγωνιστές βρίσκουν τραγικό τέλος. Ο
Φιλόγονος σκοτώνει τον Πανάρετο µε µακάβριο τρόπο,
γεγονός που αποτελεί την αρχή του τέλους για το σύνολο
της τραγωδίας. Η Ερωφίλη στη συνέχεια αυτοκτονεί στη
θέα των ακρωτηριασµένων µελών του Πανάρετου. Η
δράση του Χάρου τελειώνει µε το θάνατο του Φιλόγονου,
τον οποίο σκοτώνουν οι κορασίδες του χορού για να
εκδικηθούν το θάνατο της Ερωφίλης. Όχι άδικα, λοιπόν, ο
Χάρος θεωρείται κυρίαρχος και είναι αυτός που
διαμορφώνει τις εξελίξεις .
4. Μοίρα και αντιλήψεις …
Η πεποίθηση για µια µοίρα που
καθορίζει και προδιαγράφει τα
γεγονότα στη ζωή των ανθρώπων
οµολογείται τόσο από τους
πρωταγωνιστές όσο και από τα
δευτερεύοντα πρόσωπα της
τραγωδίας, όπως είναι οι κορασίδες
του χορού και η Νένα .
5. Τύχη…
Στην δεύτερη σκηνή της τρίτης
πράξης βλέπουµε ότι ο Πανάρετος
αναφέρεται στην έννοια της τύχης
(στ. 55). Μιλάει για την ταραχή που
προκαλεί η τύχη του, την οποία θα
προσπαθήσει να νικήσει
παλεύοντας ακόµη και με το θάνατο.
6. Όπως στις αρχαίες τραγωδίες, έτσι και στην Ερωφίλη, είναι συχνές
οι επικλήσεις στο θεό. Βλέπουµε πως τα πρόσωπα της τραγωδίας
καλούν το θείο είτε να τους βοηθήσει είτε να αλλάξει τα γεγονότα
όταν παίρνουν άσχηµη τροπή. Στον πρόλογο γίνεται αναφορά στο
∆ία (στ. στ. 95,116) αλλά και στη δικαιοσύνη που απονέµει ο θεός
(στ. 92, 107).
7. Παρ’ όλη τη σηµασία που αποδίδεται στη µοίρα, στην τύχη ή στους θεούς, ως
καθοριστικών παραγόντων στη ζωή των πρωταγωνιστών, ωστόσο στο έργο του
Χορτάτση δεν περιορίζεται ούτε καταστρατηγείται η ανθρώπινη πρωτοβουλία. Ο
Φιλόγονος κόντρα σε κάθε νόµο θανατώνει µε σκληρό τρόπο τον Πανάρετο, ο οποίος
παρά τα δυσοίωνα σηµάδια παλεύει για την αγάπη του. Η Ερωφίλη αναλαµβάνει
επίσης πρωτοβουλίες. Πιο συγκεκριμένα, παντρεύεται κρυφά από τον πατέρα της τον
Πανάρετο και δεν
διστάζει να πάει κόντρα σε όσα η µοίρα έγραψε γι’ αυτήν (ο Πανάρετος νεκρός-αυτή
ζωντανή), να δώσει τέλος στη ζωή της, θέλοντας µόνιµα να κατοικεί µε τον
αγαπηµένο της στον Άδη . Οι κοπέλες του χορού τέλος, παρά την αδύναµη γυναικεία
φύση τους , παίρνουν το νόµο στα χέρια και εκδικούνται για το κακό της Ερωφίλης,
σκοτώνοντας το βασιλιά.