ระึϸบชั้Ȩาต้าลิงค์
- 2. การให้บริการแก่ระดับชั้น เน็ตเวิร์ก การบริการแบบ Connectionless ที่ไม่ ต้องการความเชื่อถือ การบริการแบบ Connectionless ที่ ต้องการความเชื่อถือ การบริการแบบ Connection Oriented ที่ ต้องการความเชื่อถือ
- 6. ดูรูปที่ 9.1 ก และ ข แสดงการบริการของชั้นดาต้าลิงก์ที่บริการ แก่ชั้นเน็ตเวิร์ก
- 7. ส่วนในรูปที่ 9.1 ค แสดงให้เห็นถึงการ ทำางานของโปรเซส
- 8. การสร้างเฟรมข้อมูล หน้าที่ระดับด้าต้าลิงก์นั้นจะทำาการตรวจสอบ และแก้ไขความผิดพลาดของการส่งข้อมูล โดยจะมีการคำานวณเพื่อหา Checksum แนบท้ายของการส่งข้อมูลไปด้วย สำาหรับวิธีการที่จะทำาการตวจสอบนั้นอาจ ทำาได้ 3 แบบดังนี้ – การใช้ตัวอักษรȨบ – การใช้ตัวอักษรบ่งต้นเฟรมและท้ายเฟรม และมีการสอดแทรกตัวอักษรเพิ่ม – การใช้กลุ่มของบิตเป็นเครื่องหมาย บ่งบอก
- 10. การใช้ตัวอักษรบ่งต้นเฟรมและ ท้ายเฟรมและมีการสอดแทรก ตัวอักษรเพิ่ม ในกรณีการส่งข้อมูลอักขระจะใช้ในรูปที่ 9.3 แต่ในกรณีการส่งข้อมูลที่เป็นไบนารีแล้วละก็ จะมีการแทรก DLE (Data link escape) แทรกก่อนและหลัง STX , ETX และ ก่อน ข้อมูลที่มีค่าเดียวกับ DLE
- 12. การใช้กลุ่มของบิตเป็น เครื่องหมาย บ่งบอกต้นเฟรม และท้ายเฟรมและมีการสอด แทรกบิตเพิ่มเหมาะสำาหรับทั้งในการส่งข้อมูลอักระและ ไบนารี โดยมีการใช้กลุ่มบิต(แฟล็ก) ใช้ 01111110 เป็นตัวบอกชุดข้อมูล และใน กรณีที่ข้อมูลมีค่าเดียวกับแฟล็กก็จะมีการ แทรกบิตเพิ่มเติมเข้าไปแสดงดังรูป
- 13. การควบคุมข้อผิดพลาดของการ ส่งข้อมูล ในการส่งข้อมูลนั้นหากฝ่ายรับได้รับข้อมูล แล้วจะมีการส่ง positive acknowledgement แต่หากมีความผิด พลาดก็จะมีการตอบ negative acknowledgement หากมีการส่งแล้วไม่ตอบกลับจะเป็นปัญหาจึง ต้องมีการกำาหนดเวลา (Timer) ซึ่งหากหมด เวลาแล้วไม่มีการส่งตอบกลับก็จะทำาการ ละเลย
- 15. การตรวจสอบและแก้ไขความผิด พลาดของข้อมูล ในการส่งสัญญาณไปในสายสัญญาณนั้นจะ มีการรบกวนเกิดขึ้นเป็นช่วง ๆ (impulse noise) รูปที่ 9.6 แสดงให้เห็นถึงว่าหากมีการ รบกวนชั่วแล่่น 2 มิลลิวินาทีจะเกิดผลความ ผิดพลาดในต่าง ๆ กัน
- 17. เทคนิคของการสะท้อนข้อมูล เป็นการส่งข้อมูลแล้วฝ่ายรับทำาการสะท้อน กลับมาให้ฝ่ายส่งได้ทราบด้วย ในรูปที่ 9.7 จะแสดงวิธีการดังกล่าวในกรณีการส่งข้อมูล จาก Terminal ไปหามินิคอมพิวเตอร์
- 18. การตรวจหาข้อมูลผิดพลาดโดย อัตโนมัติ ในการตรวจสอบเพื่อหาข้อผิดพลาดนั้นเรา จะนำาข้อมูลมาทำาการหา Frame check sequence แล้วปะไปกับข้อมูลดังรูปที่ 9.8
- 20. การตรวจสอบที่ง่ายที่สุดก็คือการใช้ พาริตีบิต ในการตรวจ – พาริตีบิตคู่ even parity -- ข้อมูลที่ส่งไปพร้อมพา ริตีบิตด้วย จะมี เลข 1 เป็นจำานวนคู่ – พาริตีบิตคี่ odd parity -- ข้อมูลที่ส่งไปพร้อมพา ริตีบิตด้วย จะมี เลข 1 เป็นจำานวนคี่ การตรวจโดย BCC (Block check character) แสดงดังรูปที่ 9.9 และหากมีการ
- 23. วิธีการ CRC (Cyclic Redundancy Code) ใช้วิธีการนำาข้อมูลมาหารด้วยรหัส polynomial code (ที่นิยมใช้กันแสดงใน รูปที่ 9.16) โดยมีวิธีการโดยสรุปดังนี้ – ให้ r เป็นกำาลังของ G(x) เติมบิตค่า 0 จำานวน r บิต ท้ายข้อมูล M(x) ซึ่งจะทำาให้ข้อมูลมี ความยาว m+r และเป็นโพลิโนเมียล xr M(x) – หาร xr M(x) ด้วย G(x) โดยใช้การหารแบบ โมดูโล 2 – ลบเศษที่ได้จากการหาร ออกจาก xr M(x) และ
- 25. การแก้ไขข้อผิดพลาด การแก้ไขข้อมูลที่ผิดพลาดทำาได้ 2 วิธีคือ – ส่งข้อมูลกลับมาใหม่ error detecting code – ใส่รหัสเพื่อนำาไปแก้ข้อผิดพลาด error correcting code
- 26. Hamming Code
- 33. โปรโตคอล Go back n
- 35. อินเตอร์เน็ตโปรโตคอล ในการเชื่อมต่อระบบเครือข่ายอินเตอร์์เน็ต นั้นจะมีการประกอบจากเครือข่ายหลาย ๆ ชนิดหลายประเภทเช่น ดาวเทียม ใยแก้ว สายทองแดง วิทยุ ดังนั้นจึงต้องมีโปรโตคอล ที่จะสามารถทำาให้การเชื่อมโยงเครือข่ายที่ แตกต่างกันสามารถทำางานรวมกันได้โดยมี ประสิทธิภาพ
- 38. ในดาต้าแกรมจะมี Header ที่ความยาวคงที่คือ 20 Byte และ option ซึ่งยาวไม่แน่นอน เวอร์ชันจะแสดงเวอร์ชันของดาต้าแกรม IHL บอกความยาวของเฮดเดอร์รวมทั้ง option ด้วย Type of Service แสดงชนิดของการให้บริการเช่น ความน่าเชื่อถือของการรับส่ง Total Length บอกความยาวทั้งหมดของดาต้าแกรม ไอเดนทิฟิเคชัน บอกความเป็นแฟรกเมนดาต้าแกรม เดียวกัน DF แสดงให้รู้ว่าดาต้าแกรมไม่ให้กระจายแฟกเมนย่อย MF จะมีค่าเป็น 1 สำาหรับทุก ๆแฟรกเมนและจะมีค่า 0 ในแฟรกเมนสุดท้าย
- 39. แฟรกเมนออฟเซ็ท จะบอกให้รู้ว่าแฟรกเมนนี้ เป็น offset ที่เท่าไรของดาต้าแกรม Time to live เป็นเวลาให้แก่ดาต้าแกรมว่า จะถูกทำาลายเมื่อใดซึ่งจะใช้ในกรณีที่ข้อมูล วนไปมาในเครือข่าย โปรโตคอลบอกว่าดาต้าแกรมนี้เป็นของ โปรโตคอลใด เฮดเดอร์ตรวจสอบ ใช้ตรวจความถูกต้องของ ข้อมูล
- 40. ไอพีแอดเดรส ไอพีแอดเดรสจะประกอบไปด้วย 4 Byte ซึ่ง จะบอกถึงเครือข่ายและโฮสต์ การเขียนจะใช้จุดแทนแต่ละตำาแหน่งซึ่งจะมี ค่าได้จาก 0 - 255 เช่น 203.158.127.6 ไอพีการแบ่งออกเป็นคลาส A B C D และ E
- 41. คลาส A จะมี bitแรกเเป็น 0 และ 7 bitเป็นหมายเลข เครือข่ายและ 24 bitถัดมาเป็นหมายเลข โฮสต์ มีเครือข่ายทั้งหมด 126 เครือ ข่าย(สงวน127) จำานวนโฮสต์แต่ละเครือ ข่ายได้ 16 ล้านโหนด
- 42. คลาส B จะมี 2 bitแรกเเป็น 10 และ 14 bitเป็น หมายเลขเครือข่ายและ 16 bitถัดมาเป็น หมายเลขโฮสต์ มีจำานวนเครือข่ายทั้งหมด 16,382 เครือ ข่าย จำานวนโฮสต์แต่ละเครือข่ายได้ 64K โหนด
- 43. คลาส C จะมี 3 bitแรกเเป็น 110 และ 21 bitเป็น หมายเลขเครือข่ายและ 8 bitถัดมาเป็น หมายเลขโฮสต์ มีจำานวนเครือข่ายทั้งหมด 2 ล้านเครือข่าย จำานวนโฮสต์แต่ละเครือข่ายได้ 254 โหนด
- 44. คลาส D และ E คลาส D เป็นมัลติคลาส ส่วนคลาส E สงวนไว้ใช้ในอนาคต