ݺߣ

ݺߣShare a Scribd company logo
๶สียงในภาษา
วิชาภาษาไทย ชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๔
ครูกิ่งกาญจน์ สมจิตต์
อวัยวะที่ใช้ในการเปล่ง๶สียง
๶สียงในภาษาไทย
พยัญชนะ สระ วรรณยุกต์
เสียงพยัญชนะ
O ก ค ง จ ช ซ ด ต ท น บ ป พ ฟ ม ย
ร ล ว อ ฮ
Oข้อสังเกต เสียงพยัญชนะเป็นเสียงที่ออกให้ดัง
ยาวนานไม่ได้เหมือนเสียงสระ
Oมีพยัญชนะบางเสียงที่ออกเสียงไม่ค่อยถูก เช่น
O[ร] เสียงกระทบ [ช] เสียงกักเสียดแทรก
O[ซ] เสียงเสียดแทรก [ร] [ล] ในค้าควบกล้้า
O เสียงพยัญชนะ รูปพยัญชนะ
O ๑. ก ก
O ๒. ค ค
O ๓. ง ง
O ๔. จ จ
O ๕. ช ฉ ช ฌ
O ๖. ซ ซ ศ ษ ส
O ๗. ด ฎ ด
O ๘. ต ฏ ต
O ๙. ท ฐ ฑ ฒ ท ถ ธ
O ๑๐.น ณ น
เสียงพยัญชนะ รูปพยัญชนะ
๑๑. บ บ
๑๒.ป ป
๑๓. พ ผ พ ภ
๑๔. ฟ ฝ ฟ
๑๕. ม ม
๑๖. ย ญ ย
๑๗. ร ร
๑๘. ล ล ฬ
๑๙. ว ว
๒๐. ฮ ห ฮ
๒๑..อ อ
๶สียงในภาษา
เสียงสระ
O เสียงสระเดี่ยว
O อะ อา อิ อี อึ อือ อุ อู เอะ เอ แอะ แอ โอะ โอ
เอาะ ออ เอือะ เออ
O เสียงสระประสม
O เอีย (อี-อา) เอือ (อือ-อา) อัว (อู-อา)
O ข้อสังเกต เสียงสระออกเสียงได้ยาวนานกว่าเสียง
พยัญชนะ
O สระบางตัวจะมีการออกเสียงต่างจากรูป เช่น น้้า
ความ
เสียงวรรณยุกต์
O วรรณยุกต์ระดับ คือ วรรณยุกต์ที่มีเสียงค่อนข้างคงที่ตลอด
พยางค์
O สามัญ เอก ตรี
O วรรณยุกต์เปลี่ยนระดับ คือ วรรณยุกต์ที่มีเสียงเปลี่ยนแปลง
มากระหว่างต้นพยางค์กับท้ายพยางค์
O โท จัตวา
ข้อสังเกต เสียงวรรณยุกต์ช่วยบอกความหมายของค้า แต่
บางครั้งเสียงวรรณยุกต์ที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ของผู้พูดก็
มิได้ท้าให้ความหมายของค้านั้นเปลี่ยนไป
๶สียงในภาษา
เสียงหนักเบา
O คาที่พูดเป็นคาพยางค์เดียว และเป็นคาสาคัญในประโยค จะลงเสียงหนัก
O เมื่อต้องการเน้นคาบางคาเป็นพิเศษ จะลงเสียงหนัก
O ต้องการเน้นคาพูดเป็นพิเศษอาจลงเสียงหนักทุกพยางค์หรือทุกคา
O คานามเมื่อใช้เป็นคาเรียกผู้อื่น มักลงเสียงหนัก
O คาซ้าที่เน้นความหมายว่ามากขึ้น ลงเสียงหนักและยาวที่พยางค์หน้า
O คาที่เป็นคาประสม คาซ้อน ๒ พยางค์ อาจจะลงเสียงหนักที่พยางค์ที่ ๒ หรืออาจจะลงเสียง
หนักทั้ง ๒ พยางค์ก็ได้
O คาที่มีมากกว่า ๒ พยางค์ มักลงน้าหนักที่พยางค์สุดท้าย
O เมื่อนาคามาประกอบเป็นประโยคถ้าลงน้าหนักที่คาต่างกัน ความหมายของประโยคอาจ
เปลี่ยนไป
O การลงเสียงหนัก เบาของค้า การลงเสียงหนัก-เบาของค้าสองพยางค์ ขึ้น
มีดังนี้
O ๑.ถ้าเป็นค้าสองพยางค์ จะลงเสียงหนักที่ พยางค์ที่สอง เช่น คนเรา
ต้องมีมานะ (นะ เสียงหนักกว่า มา)
O ๒.ถ้าเป็นค้าสามพยางค์ ลงเสียงหนักที่ พยางค์ที่สาม และพยางค์ที่
หนึ่ง หรือ พยางค์ที่สองด้วยถ้าพยางค์ที่หนึ่งและ พยางค์ที่สองมี สระ
ยาวหรือมีเสียงพยัญชนะท้าย เช่น ปัจจุบันเขาเลิกกิจการไปแล้ว (ลง
เสียงหนัก ที่ ปัจ,บัน,กิจ,การ)
O ๓. ถ้าเป็นค้าสี่พยางค์ขึ้นไป ลงเสียงหนัก ที่พยางค์สุดท้าย ส่วนพยางค์
อื่น ๆ ก็ลง เสียงหนัก-เบาตามลักษณะส่วนประกอบ ของ พยางค์ที่มี
สระยาวหรือมีเสียงพยัญชนะ ท้าย เช่น ทรัพยากร (ลงเสียงหนักที่
ทรัพ, ยา, กร)

More Related Content

๶สียงในภาษา

  • 4. เสียงพยัญชนะ O ก ค ง จ ช ซ ด ต ท น บ ป พ ฟ ม ย ร ล ว อ ฮ Oข้อสังเกต เสียงพยัญชนะเป็นเสียงที่ออกให้ดัง ยาวนานไม่ได้เหมือนเสียงสระ Oมีพยัญชนะบางเสียงที่ออกเสียงไม่ค่อยถูก เช่น O[ร] เสียงกระทบ [ช] เสียงกักเสียดแทรก O[ซ] เสียงเสียดแทรก [ร] [ล] ในค้าควบกล้้า
  • 5. O เสียงพยัญชนะ รูปพยัญชนะ O ๑. ก ก O ๒. ค ค O ๓. ง ง O ๔. จ จ O ๕. ช ฉ ช ฌ O ๖. ซ ซ ศ ษ ส O ๗. ด ฎ ด O ๘. ต ฏ ต O ๙. ท ฐ ฑ ฒ ท ถ ธ O ๑๐.น ณ น เสียงพยัญชนะ รูปพยัญชนะ ๑๑. บ บ ๑๒.ป ป ๑๓. พ ผ พ ภ ๑๔. ฟ ฝ ฟ ๑๕. ม ม ๑๖. ย ญ ย ๑๗. ร ร ๑๘. ล ล ฬ ๑๙. ว ว ๒๐. ฮ ห ฮ ๒๑..อ อ
  • 7. เสียงสระ O เสียงสระเดี่ยว O อะ อา อิ อี อึ อือ อุ อู เอะ เอ แอะ แอ โอะ โอ เอาะ ออ เอือะ เออ O เสียงสระประสม O เอีย (อี-อา) เอือ (อือ-อา) อัว (อู-อา) O ข้อสังเกต เสียงสระออกเสียงได้ยาวนานกว่าเสียง พยัญชนะ O สระบางตัวจะมีการออกเสียงต่างจากรูป เช่น น้้า ความ
  • 8. เสียงวรรณยุกต์ O วรรณยุกต์ระดับ คือ วรรณยุกต์ที่มีเสียงค่อนข้างคงที่ตลอด พยางค์ O สามัญ เอก ตรี O วรรณยุกต์เปลี่ยนระดับ คือ วรรณยุกต์ที่มีเสียงเปลี่ยนแปลง มากระหว่างต้นพยางค์กับท้ายพยางค์ O โท จัตวา ข้อสังเกต เสียงวรรณยุกต์ช่วยบอกความหมายของค้า แต่ บางครั้งเสียงวรรณยุกต์ที่เปลี่ยนไปตามอารมณ์ของผู้พูดก็ มิได้ท้าให้ความหมายของค้านั้นเปลี่ยนไป
  • 10. เสียงหนักเบา O คาที่พูดเป็นคาพยางค์เดียว และเป็นคาสาคัญในประโยค จะลงเสียงหนัก O เมื่อต้องการเน้นคาบางคาเป็นพิเศษ จะลงเสียงหนัก O ต้องการเน้นคาพูดเป็นพิเศษอาจลงเสียงหนักทุกพยางค์หรือทุกคา O คานามเมื่อใช้เป็นคาเรียกผู้อื่น มักลงเสียงหนัก O คาซ้าที่เน้นความหมายว่ามากขึ้น ลงเสียงหนักและยาวที่พยางค์หน้า O คาที่เป็นคาประสม คาซ้อน ๒ พยางค์ อาจจะลงเสียงหนักที่พยางค์ที่ ๒ หรืออาจจะลงเสียง หนักทั้ง ๒ พยางค์ก็ได้ O คาที่มีมากกว่า ๒ พยางค์ มักลงน้าหนักที่พยางค์สุดท้าย O เมื่อนาคามาประกอบเป็นประโยคถ้าลงน้าหนักที่คาต่างกัน ความหมายของประโยคอาจ เปลี่ยนไป
  • 11. O การลงเสียงหนัก เบาของค้า การลงเสียงหนัก-เบาของค้าสองพยางค์ ขึ้น มีดังนี้ O ๑.ถ้าเป็นค้าสองพยางค์ จะลงเสียงหนักที่ พยางค์ที่สอง เช่น คนเรา ต้องมีมานะ (นะ เสียงหนักกว่า มา) O ๒.ถ้าเป็นค้าสามพยางค์ ลงเสียงหนักที่ พยางค์ที่สาม และพยางค์ที่ หนึ่ง หรือ พยางค์ที่สองด้วยถ้าพยางค์ที่หนึ่งและ พยางค์ที่สองมี สระ ยาวหรือมีเสียงพยัญชนะท้าย เช่น ปัจจุบันเขาเลิกกิจการไปแล้ว (ลง เสียงหนัก ที่ ปัจ,บัน,กิจ,การ) O ๓. ถ้าเป็นค้าสี่พยางค์ขึ้นไป ลงเสียงหนัก ที่พยางค์สุดท้าย ส่วนพยางค์ อื่น ๆ ก็ลง เสียงหนัก-เบาตามลักษณะส่วนประกอบ ของ พยางค์ที่มี สระยาวหรือมีเสียงพยัญชนะ ท้าย เช่น ทรัพยากร (ลงเสียงหนักที่ ทรัพ, ยา, กร)