2. Մթնոլորտը երկրագունդը շրջապատող
օդի շերտն է՝ մի հսկայական գազային
օվկիանոս, որի հատակը Երկրի
մակերևույթն է:
Մթնոլորտը, որով պայմանավորված է
կյանքի գոյությունը Երկրի վրա, մի քանի
գազերի՝ ազոտի (78%), թթվածնի (21%),
արգոնի (0,93%), ածխաթթվական գազի
(0,03%) խառնուրդ է:
3. Այն աննշան քանակով պարունակում է նաև
իներտ գազեր՝ նեոն, հելիում, կրիպտոն և
այլն: Գազերից բացի, մթնոլորտում միշտ
առկա են նաև ջրային գոլորշիներ, փոշու և
ծխի մասնիկներ, սառույցի բյուրեղիկներ:
Ենթադրվում է, որ ժամանակակից
մթնոլորտն ունի երկրորդային ծագում,
այսինքն այն առաջացել է երկիր մոլորակի
կազմավորումից հետո՝ նրա կարծր կեղևից
անջատված գազերից:
4. Ժամանակի ընթացքում մթնոլորտը
մի քանի գործոնների ազդեցության
հետևանքով կրել է զգալի
փոփոխություններ: Մթնոլորտի
զարգացումը սերտորեն կապված է
երկրաբանական և երկրաքիմիական
շարժընթացների, կենդանի
օրգանիզմների գործունեության հետ:
5. Մարդկանց համար մեծ կարևորություն
ունի հատկապես մթնոլորտի ստորին
շերտը՝ ներքնոլորտը (տրոպոսֆերա),
որի բարձրությունը երկրի մակերևույթից
8–17 կմ է: Այստեղ են կուտակված
մթնոլորտի զանգվածի 80%-ը և ջրային
գոլորշիները, այս շերտում են
առաջանում ամպերը, ծնվում
ամպրոպները, անձրևներն ու ձյունը:
6. Մարդու տնտեսական գործունեության
հետևանքով փոխվում է նաև մթնոլորտի
գազային կազմը: Պարզվել է, որ ածխաթթվական
գազի պարունակությունն անընդհատ
ավելանում է (վերջին 100 տարում՝ 3–15%-ով),
ինչի հետևանքով ուժեղանում է մթնոլորտի
ջերմոցային էֆեկտը, և տեղի է ունենում կլիմայի
տաքացում:
7. Մթնոլորտի` մասնավորապես
մթնոլորտում եղած ջերմոցային
գազերի շնորհիվ է, տեղի է ունենում
ջերմոցային էֆետկը: Այս առումով
մթնոլորտը երկրագնդի համար
կատարումէ վերմակի դեր:
8. Մթնոլորտը Երկրագունդը
պաշտպանում է երկնաքարերից, որոնք,
անցնելով մթնոլորտի միջով, շփումից
շիկանում են, այրվում և միայն մանր
քարերի ու փոշու ձևով թափվում Երկրի
վրա՝ չվնասելով նրան միայն առանձին
դեպքերում են ընկնում մեծ երկնաքարեր,
որոնք մեծ զանգվածի պատճառով չեն
հասցնում լրիվ այրվել, և Երկրագնդի
վրա առաջանում են մեծ խառնարաններ:
9. Մթնոլորտի շնորհիվ է, որ տեղի է
ունենում ջրի շրջապտույտ,
իրականացվում է կենդանի
օրգանիզմների
գազափոխանակություն և
լուսասինթեզ: