วรรคทองใȨรรณคึϸ
- 2. • สิ่งใดในโลกล้วน อนิจจัง คงแต่บาปบุญยัง เที่ยงแท้ คือเงาติดตัวตรัง ตรึงแน่ อยู่นา ตามแต่บุญบาปแล้ ก่อเกื้อรักษา (ลิลิตพระลอ)
- 3. • ความรักเหมือนโรคา บันดาลตาให้มืดมน ไม่ยินและไม่ยล อุปสรรคใดใด ความรักเหมือนโคถึก กาลังคึกผิขังไว้ ก็โลดจากคอกไป บ ยอมอยู่ ณ ที่ขัง ถึงหากจะผูกไว้ ก็ดึงไปด้วยกาลัง ยิ่งห้ามก็ยิ่งคลั่ง บ หวนคิดถึงเจ็บกาย • (มัทนะพาธา)
- 5. นานาประเทศล้วน นับถือ คนที่รู้หนังสือ แต่งได้ ใครเกลียดอักษรคือ คนป่า ใครเยาะกวีไซร ้ แน่แท้คนดง (พระนลคาหลวง)
- 6. • ปากเป็ นเอกเลขเป็ นโทโบราณว่า หนังสือตรีมีปัญญาไม่เสียหาย ถึงรู้มากไม่มีปากลาบากตาย มีอุบายพูดไม่เป็ นเห็นป่วยการ (วิวาห์พระสมุทร)
- 14. พระสมุทรสุดลึกล้น คณนา สายดิ่งทิ้งทอดมา หยั่งได้ เขาสูงอาจวัดวา กาหนด จิตมนุษย์นี้ไซร ้ ยากแท้หยั่งถึง (โคลงโลกนิติ)
- 15. ความรู้ดูยิ่งล้า สินทรัพย์ คิดค่าควรเมืองนับ ยิ่งไซร ้ เพราะเหตุจักอยู่กับ กายอาต มานา โจรจักเบียนบ่ได้ เร่งรู้เรียนเอา (โคลงโลกนิติ)
- 17. ก้านบัวบอกลึกตื้น ชลธาร มารยาทส่อสันดาน ชาติเชื้อ โฉดฉลาดเพราะคาขาน ควรทราบ หย่อมหญ้าเหี่ยวแห้งเรื้อ บอกร ้ายแสลงดิน (โคลงโลกนิติ)
- 19. ความรู้คู่เปรียบด้วย กาลัง กายเฮย สุจริตคือเกราะบัง ศาสตร ์พ้อง ปัญญาประดุจดัง อาวุธ กุมสติต่างโล่ป้อง อาจแกล้วกลางสนาม (ประชุมโคลงสุภาษิต)
- 21. ภพนี้มิใช่หล้า หงส์ทอง เดียวเอย กาก็เจ้าของครอง ชีพด้วย เมาสมมุติจองหอง หินชาติ น้ามิตรแล้งโลกม้วย หมดสิ้นสุขศานต์ (วักทะเล/อังคาร กัลยาณพงศ์)