ίζӬ
- 1. 1. Διαβάζω το κείμενο και συμπληρώνω τα ρήματα σε –ίζӬ. Δεν ξεχνώ να βάλω τόνο! Ζ… όπως ζέβρα Κάποτε, τα πολύπαλιά χρόνια, οιζέβρες ήταν ολόασπρες, σαν το χιόνι. Όταν έτρεχαν στις απέραντες ζεστές σαβάνες, νόμ__ζε κανείς πως αντίκρ__ζε μια ορμητική χιονοθύελλα μέσα στον καύσωνα. Ήταν αλήθεια ένα πολύ παράξενο, μα και όμορφο θέαμα. Όποιος το έβλεπε έμενε με το στόμα ανοιχτό και δε το ξεχνούσε ποτέ… Το ήξεραν καλά αυτό οι ζέβρες κιείχαν πάρειπολύαέρα τα μυαλά τους: όλη τη μέρα δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να περιποιούνται τον εαυτό τους, να χτεν__ζουν τις ολόλευκες χαίτες τους, να καθαρ__ζουν το ολόλευκο τρίχωμά τους, να γυαλ__ζουν τις ολόλευκες οπλές τους… Όταν μάλιστα πήγαιναν να πιουν νερό, κάθονταν με τις ώρες και θαυμάζονταν στα νερά της λίμνης τους. Κανέναν δεν ήθελαν για παρέα τους, όλους τους έβρισκαν άσχημους. Στεκόντουσαν μόνες τους παράμερα κι άρχ__ζαν το κουτσομπολιό: «Κοίταξε την καμηλοπάρδαλη, τι άχαρη που είναι μ’ αυτόν τον λαιμό…» «Αμ, η στρουθοκάμηλος, τι σου λέει, μ' αυτά τα μακριά πόδια;» «Καλέ, κοιτάξτε τον χοντρούλη τον ελέφαντα με την τεράστια μύτη!» Και γελούσαν και κορόιδευαν. Κάποια φορά μάλιστα, όταν στη συνέλευση των ζώων όλοι διαμαρτυρήθηκαν για τη συμπεριφορά τους, οι ζέβρες έβγαλαν μια γλώσσα δέκα μέτρα! «Γιατί συμπεριφέρεστε με τέτοιο τρόπο; Ποιες νομ__ζετε πως είστε επιτέλους;» τις ρώτησε θυμωμένος ο βασιλιάς των ζώων, το λιοντάρι... Όνομα: Γνωστική Ενότητα: Ρήματα σε - ίζӬ Ημερομηνία: Γλώσσα Ελληνικά