2. Ο Αλή Πασάς γεννημένος στο Τεπελένι με
τουρκοαλβανική καταγωγή διαδραμάτισε για
περισσότερα από 40 χρόνια σημαντικό ρόλο στην
ιστορία της Ηπείρου και όχι μόνο. Το γεγονός ότι
διετέλεσε πασάς στο μεγαλύτερο πασαλίκι της τότε
εποχής αποδεικνύει την ιδιαίτερη χαρισματικότητά
του. Παρά την αυστηρή και δυσβάστακτη
φορολόγηση που επέβαλε στους Γιαννιώτες
συνέφερε στον τόπο ενισχύοντας την εκπαιδευτική
υπόσταση της πόλης. Βοήθησε την οικονομική
ανάπτυξη των Ιωαννίνων με εισαγωγές και
εξαγωγές προϊόντων και παράλληλα παρείχε το
δικαίωμα της ελεύθερης πίστης στους πολίτες.
3. Το κάστρο των Ιωαννίνων είναι το αρχαιότερο
βυζαντινό κάστρο και χτίστηκε το 528 μ.Χ, μέσα
στα πλαίσια του σχεδίου του αυτοκράτορα
Ιουστινιανού για την οχύρωση του Βυζαντινού
κράτους. Την εποχή του Αλή Πασά αποτελούσε
το μεγαλύτερο διοικητικό κέντρο ολόκληρης της
Ελλάδας και στα πλαίσια του αναπτύχθηκαν
πολλοί τομείς όπως τα ελληνικά γράμματα και η
οικονομία.
4. Το κάστρο των Ιωαννίνων σήμερα αποτελεί
τουριστικό προορισμό για όλους τους
επισκέπτες της πόλης. Η αναβίωση
παλαιότερων εποχών δημιουργεί αισθήματα
θαυμασμού και το καθιστά πόλο έλξης για
ταξιδιώτες από όλο τον κόσμο. Αποτελεί
χώρο αναψυχής και μεγάλης ιστορικής
σημασίας με τα μουσεία και τους
αρχαιολογικούς χώρους που περιλαμβάνει.
5. Στο κάστρο αναπτύχθηκαν κοινότητες
Εβραίων, Μουσουλμάνων και Χριστιανών οι
οποίοι ζούσαν αρμονικά ακολουθώντας τον
δικό τους τρόπο ζωής και τις παραδόσεις
τους.
6. Χώρος λατρείας των Εβραίων ήταν η
Εβραϊκή συναγωγή, των Μουσουλμάνων τα
τζαμιά και των Χριστιανών οι εκκλησίες.
Μεταξύ τους διαφέρουν όχι μόνο ως προς
την όψη και την αρχιτεκτονική αλλά και ως
προς τον τρόπο λατρείας τους.
7. Με την ευκαιρία της περιπλάνησης στο
κάστρο που μας προσέφερε το εκπαιδευτικό
πρόγραμμα μπορέσαμε να μεταφερθούμε
στο παρελθόν και να εντοπίσουμε την
σπουδαιότητα και το μεγαλείο του.
Το κάστρο τιμά το παρελθόν του και αποτελεί
τον συνδετικό κρίκο με τη νεότερη ιστορία
της πόλης μας.
9. Το τέλος του Αλή ήρθε στο νησί στην
εκκλησία του Αγίου Παντελεήμονα.
Ο Αλής πληγώθηκε στο χέρι και
τραυματισμένος όπως ήταν
υποχωρεί και πέφτει στο πάτωμα . Η
μάχη συνεχίζεται. Μερικοί
Σουλτανικοί τον τραυμάτισαν
θανάσιμα στην σπονδυλική στήλη. Ο
Κιοσέ Μεχμέτ προχώρησε πρός το
μέρος του. Καθώς αντίκρισε τον Αλή,
κατάλαβε πως ο τρομερός δυνάστης
της Ηπείρου, βρισκόταν πια στα
τελευταία του. Τράβηξε το χαντζάρι
του και χτυπά με δύναμη το λαιμό
του Αλή. Την ίδια στιγμή το κεφάλι
του γέρικου λιονταριού χωρίστηκε
απ’ το κορμί του.
Με μια γρήγορη κίνηση το άρπαξε
απ’ τα μαλλιά και το σήκωσε ψηλά.
Το αίμα που έσταζε του λέρωσε το
άσπρο καφτάνι. Με μάτια που
γυάλιζαν από ικανοποίηση,
δρασκέλισε το κελλί και πρόβαλε στη
καγκελόφραχτη κρεβάτα, και φώναξε
θριαμβευτικά στους μαζεμένους
κάτω στην αυλή του μοναστηριού
στρατιώτες του, δείχνοντας τους το
ματωμένο κεφάλι:
Να το αλάνι της Ηπείρου!
Καμαρώστε το!
10. Και το κορμί μου ύστερα
κομμάτια ας με μεράσουν.
Ο ήλιος ως τον ουρανό
τραβιέται, βασιλεύει.
Η μέρα εσκοτίσθη, το φεγγάρι έγινε
έκλειψις, εγεμόσαν με βαμπάκί το
κεφάλι του Αλή πασά, το είδεν ο
κόσμος τρείς μέρες κι έπειτα το
πήρεν ο Σελιχτάρης του Χουρσίτ
πασά και το πήγεν εις
Κωνσταντινούπολη νάχει πολύ
ραχμέτι.