2. Μια φορά κι έναν καιρό, στον
βυθό της θάλασσας υπήρχε ένα
θαλασσινό σχολείο. Συμμετείχε σε
περιβαλλοντικά προγράμματα και
είχε αδελφοποιηθεί με το 2ο
Δημοτικό σχολείο Πεύκων.
3. Ένα πρωϊνό η κυρία Λένα η
Φάλαινα, η δασκάλα του σχολείου,
περίμενε τους ψαρομαθητές να
έρθουν. Όμως η ώρα περνούσε και
κανένας δεν εμφανιζόταν.
Ξαφνικά, άκουσε κάτι κραυγές
και βγήκε έξω να δει τι συμβαίνει.
Βλέπει τη Ρίτσα τη Χελωνίτσα να
κλαίει γιατί μπλέχτηκε στα δίχτυα
του ψαρά και δεν μπορούσε να
κινηθεί.
4. Δίπλα της ο Μάκης ο Καβουράκης
παγιδεύτηκε μέσα σε ένα
κονσερβοκούτι και δεν μπορούσε να
βγει. Με όση δύναμη του είχε
απομείνει είπε:
-Κυρία, κυρία, βγάλτε με έξω από
το κουτί.
-Πω-πω! Πώς μπλέχτηκες έτσι;
Πού είναι οι άλλοι ψαρομαθητές;
-Όλοι είναι εγκλωβισμένοι σε
διάφορα αντικείμενα, είπε η Ρίτσα
η Χελωνίτσα.
5. -Όλα αυτά τα σκουπίδια τα έφερε
στη γειτονιά μας η χθεσινή
νεροποντή. Πάμε να τους βρούμε,
πρότεινε η κυρία.
Κολύμπησαν και έφτασαν στο
σημείο όπου βρίσκονταν όλοι οι
ψαρομαθητές.
6. Ο Τάκης ο Χταποδάκης είχε
μπλεχτεί σε μια πλαστική σακούλα
και δεν μπορούσε να απλώσει τα
πλοκάμια του. Η Μίνα η Γαρίδα
πάλευε να βγει μέσα από ένα
πλαστικό ποτήρι. Η Ρούλα η
Τσιπούρα είχε δαγκώσει ένα
πλαστικό καλαμάκι και κόλλησε
στον λαιμό της.
7. Όλα αυτά είναι σκουπίδια που
πετάνε οι άνθρωποι. Θα πρέπει να
ζητήσουμε βοήθεια από τη Δ1 τάξη
του 2ου Δημοτικού σχολείου, με την
οποία συνεργαστήκαμε στο
περιβαλλοντικό πρόγραμμα «Όχι
σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές
για να είναι καθαρές», αποφάσισε η
κυρία Λένα η Φάλαινα.
8. Αμέσως φώναξαν τους φίλους
τους, τους γλάρους, να πάνε να
ειδοποιήσουν τα παιδιά της Δ1
τάξης να έρθουν στην παραλία για
να τους βοηθήσουν.
9. Οι γλάροι πέταξαν γρήγορα στο 2ο
Δημοτικό σχολείο Πεύκων και με
το ράμφος τους χτύπησαν το
παράθυρο και τα παιδιά πήραν το
μήνυμα.
10. Αμέσως τα παιδιά όταν κατάλαβαν
ότι κάτι σοβαρό συμβαίνει,
κρεμάστηκαν από τους γλάρους και
πέταξαν προς την ακτή.
Το τοπίο που αντίκρισαν ήταν
φρικιαστικό. Η ακτή ήταν γεμάτη
σκουπίδια και στο βάθος της
θάλασσας απλωνόταν μια τεράστια
πετρελαιοκηλίδα.
11. Χωρίς δεύτερη σκέψη τα παιδιά
έτρεξαν να βοηθήσουν τους φίλους
τους, τους ψαρομαθητές. Τράβηξαν το
δίχτυ από τη ράχη της Ρίτσας της
Χελωνίτσας και έβγαλαν τον Μάκη
τον Καβουράκη από το κονσερβοκούτι
και τον Τάκη τον Χταποδάκη από την
πλαστική σακούλα.
12. Ακόμα, βοήθησαν τη Μίνα τη
Γαρίδα να βγει από το πλαστικό
ποτήρι, τράβηξαν το πλαστικό
καλαμάκι από το στόμα της Ρούλας
της Τσιπούρας και βοήθησαν όλους
τους ψαρομαθητές να νιώσουν
καλύτερα.
13. -Σας ευχαριστούμε πολύ, είπε η
κυρία Λένα η Φάλαινα. Θα πρέπει
όμως να καθαρίσουμε όλη την ακτή.
Ύστερα όλοι οι ψαρομαθητές
έσπρωξαν με τις ουρές τους όλα τα
αντικείμενα που τους έκαναν τη ζωή
δύσκολη προς τα έξω και τα παιδιά
μάζεψαν όλα τα σκουπίδια και
καθάρισαν την ακτή.
14. -Πολύ ωραία! Μπράβο, παιδιά! είπε
η κυρία Λένα η Φάλαινα. Το
πρόβλημα όμως είναι πιο μεγάλο. Οι
άνθρωποι θα πρέπει να μάθουν να
κάνουν ανακύκλωση και να μην
χρησιμοποιούν αντικείμενα μιας
χρήσης από πλαστικό που δεν
ανακυκλώνονται.
15. Έτσι, καταστρέφουν όχι μόνο το δικό
τους περιβάλλον, αλλά και το δικό
μας και η ζωή μας γίνεται πιο
δύσκολη.
-Το γνωρίζουμε, το γνωρίζουμε,
απάντησαν με μια φωνή τα παιδιά. Η
ανακύκλωση είναι το θέμα του
περιβαλλοντικού μας προγράμματος.
17. Όλοι οι κάτοικοι της περιοχής
ενθουσιάστηκαν από το
αποτέλεσμα. Αποφάσισαν να
ανακυκλώνουν τα σκουπίδια τους,
να περιορίσουν τον αριθμό των
αντικειμένων μιας χρήσης και να
μη ρυπαίνουν τις θάλασσες και τις
ακτές.
18. Όλα τώρα ήταν διαφορετικά. Τα
παιδιά, τα ψάρια και οι γλάροι
συναντήθηκαν στην ακτή και ήταν
χαρούμενα.
ΤΕΛΟΣ