Οι τρόποι καλλιέργειας των δημητριακών έχουν εκσυγχρονισθεί και βελτιωθεί. Ο κύκλος, όμως της καλλιέργειας των σιτηρών δεν έχει μεταβληθεί στο πέρασμα των αιώνων.
7.
Ο φλοιός του μπορεί να
αποσπαστεί από τον καρπό και να
αλεστεί, δίνοντας το λεγόμενο
πίτουρο.
Ο σίτος καλλιεργείται επίσης για τη
βοσκή των ζώων, καθώς και για το άχυρο,
τον κορμό του φυτού, που
χρησιμοποιείται ως ζωοτροφή ή υλικό
κατασκευών.
11.
Την ανάπτυξη του στελέχους ακολουθεί η αύξηση του μεγέθους
του στάχεος και η μετακίνησή του από την βάση του φυτού προς
την κορυφή. Ο στάχυς βρίσκεται πάντα στη βάση του
υψηλότερου από το έδαφος κόμβου. Όταν ο στάχυς φθάσει στον
κολεό του τελευταίου φύλλου ο κολεός διογκώνεται και το
στάδιο αυτό λέγεται φούσκωμα. Στη συνέχεια ο κολεός του
φύλλου-σημαία σχίζεται κατά μήκος και εμφανίζεται η ταξιανθία.
Το στάδιο αυτό λέγεται έκπτυξη ταξιανθίας ή ξεστάχυασμα.
13. Η εποχή ξεσταχυάσματος
παρόλο ότι επηρεάζεται από
τη θερμοκρασία και την
υγρασία του περιβάλλοντος,
από την εποχή σποράς, τη
γονιμότητα του εδάφους, και
από άλλους παράγοντες, είναι
χαρακτηριστικό του κάθε
γενότυπου και θεωρείται σαν
δείκτης πρωιμότητας των
ποικιλιών.
15. Χαρακτηρίζεται από την έξοδο των στημόνων μέσα από τα λεπυρίδια και
παρατηρείται συνήθως 4 εώς 10 μέρες μετά το ξεστάχυασμα. Στο σιτάρι, όπως και
στο κριθάρι και τη βρώμη, παρατηρείται το φαινόμενο της κλειστογαμίας κατά το
οποίο οι ανθήρες σπάζουν πριν την έξοδό τους από το άνθος και πραγματοποιείται
αυτεπικονίαση.
17. Η ελάχιστη θερμοκρασία για την άνθηση στο σιτάρι είναι 10ºC, η
μέγιστη 32ºC και η άριστη 18-24ºC. Υψηλές και χαμηλές
θερμοκρασίες κατά την άνθηση και γονιμοποίηση μπορεί να μειώσουν
σημαντικά τον αριθμό των καρπών ανά στάχυ. Σοβαρές ανωμαλίες
επίσης προκαλεί και η υπερβολικά ξηρή ατμόσφαιρα.
42. ΕΙΡΗΝΗ
Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα
κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει,
τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας:
το φως, το φως
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,
Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας
Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.
Και τ’ αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ’ όλη τη
γη,
ένα όνομα μονάχα γράφουν:
Ειρήνη.
Γιάννη Ρίτσου «Ειρήνη»