Teatro clásico francés
- 2. Clasicismo Corrente artística que triunfou en Francia durante o século XVII Búsqueda da claridade, da lóxica e da orde Obsesión pola preceptiva, polas normas. Coincide no tempo co Racionalismo: Descartes En política, o fanatismo relixioso e o afán de dominio dos grandes estados levou a Europa ao colapso durante a Guerra dos 30 anos. Cogito, ergo sum En España e Italia, triunfa o Barroco.
- 3. Características do teatro clásico Aparece na década dos 30 do século XVII É un teatro cortesano no que se impoñen os gustos aristocráticos. Regreso aos preceptos aristótelicos: unidade de tempo, lugar e acción. Estricta separación de xéneros e estilos Traxedia: personaxes elevados e ton solemne. Sempre en verso. Comedia: personaxes da burguesía e do pobo. Linguaxe común, aínda que non vulgar. Pode empregar prosa ou verso. Rexéitase o excesivo patetismo: mortes en escena, sangue…
- 4. Pierre Corneille (1606-1684) Traxedia Jean Racine (1639-1699) Comedia Jean-Baptiste Poquelin “ѴDZère” (1622-1673)
- 5. Pierre Corneille Destacou sobre todo polas súas traxedias de carácter histórico, con personaxes en busca de gloria. O Cid Horacio Cinna
- 6. Jean Racine As súas traxedias destacan por un forte sentimento poético. Sobresaen as súas heroinas, envoltas en violentos conflitos pasionais. Moitas das súas obras están inspiradas na traxedia grega. Britannicus Fedra Andrómaca
- 7. ѴDZè re Jean Baptiste Poquelin naceu en París, nunha familia da burguesía. Pese á oposición paterna, e a pesar de terse graduado en Dereito, adicouse ao teatro desde moi novo. Fundou unha compañía xunto á famosa actriz Madeleine Béjart e algúns dos parentes e amigos dela. Despois de anos de dificultades e xiras por toda Francia, a compañía de ѴDZère convértese nunha das máis exitosas da corte de Luis XIV. Morre no ano 1673, poucas horas despois de sofrer un ataque durante a reprenentación do Enfermo imaxinario.
- 8. Obras moi coñecidas de ѴDZère: TARTUFO Sátira contra a hipocresía relixiosa. Foi prohibida por presión da Igrexa. Cando finalmente Luis XIV permitiu a representación converteuse no maior éxito de ѴDZère. Tartufo é un intrigante que finxe ser boa persoa e se aproveita da bondade de Orgón, cabeza dunha rica familia, para facerse dono da casa e quedarse coa súa fortuna. Converteuse en símbolo da hipocresía manipuladora.
- 9. O AVARO Inspirada na Aulularia de Plauto, esta obra critica o defecto da avaricia, encarnada Harpagón, un pai de familia que pretende amañar para os seus fillos matrimonios que eles non desexan. Como noutras obras, ѴDZère critica tamén aquí o abuso da autoridade paterna e os matrimonios por interés.
- 10. AS MULLERES SABIAS Esta obra é unha sátira contra a pedantería de salón na que caían moitas mulleres da súa época, e contra os seus pretenciosos mestres.
- 11. O ENFERMO IMAXINARIO O pai de familia Argán, probablemente o primeiro hipocondriaco da historia da literatura, quere casar a súa filla cun médico, para así asegurarse as constantes atencións que cre necesitar. Pero a filla ama a outro. Paralelamente, a muller de Argán, madrastra das fillas, arde en desexos de herdar a fortuna do seu achacoso marido.
- 12. Características do teatro de ѴDZère Acepta as regras clásicas Retrata con gran acertos os vicios e caracteres da sociedade da súa época. Creou personaxes que se converteron en arquetipos dos vicios que representaban: Harpagón, Tartufo. É un mestre en crear o humor e a comicidade non só mediante palabras, senón tamén a través de situacións. A súa linguaxe é moi rica e expresiva.
- 13. As obras de ѴDZère seguen a ser representadas con éxito nos principais escenarios do mundo.
- 14. A tráxica vida do cómico francés máis universal foi levada ao cine en varias ocasións. Ariane Mnouchkine (1978) Laurent Tirard (2007)