3. Tërmeti është fenomen i cili shkaktohet nga çlirimi i papritur i energjisë së
grumbulluar, i cili shkakton krijimin e valëve sizmike (dallgëve sizmike).
Në sipërfaqen e tokës, tërmeti shfaqet në dridhjet ose zhvendosjet e tokës
(truallit) dhe nganjëherë edhe në krijimin e dallgëve detare, tsunami.
Në të gjitha këto raste, tërmeti mund të shkaktojë dëmtime të mëdha
njerëzore dhe materiale.
Tërmetet mund të ndodhin :si rezultat i veprimit të forcave të natyrës ose të
shkaktohen si pasojë e aktivitetit njerëzor.
Termi "tërmet" përdoret për çdo ngjarje sizmike që krijon valë sizmike,
pavarësisht nëse ato janë me origjinë natyrore apo të shkaktuara si pasojë e
aktivitetit njerëzor.
4. Epiqendra dhe Hipoqendra e Termetit:
Vendi ose zona ku ka lindur tërmeti quhet vatër e tërmetit, kurse qëndra e saj quhet
Hipoqendër.
Skaji më i afërt i daljes në sipërfaqe të diametrit të Tokës të hequr nga hipoqendra quhet
Epiqendër.
Largësia ndërmjet qendrës dhe hipoqendrës quhet thellësi e vatrës së tërmetit, kurse
largësia prej stacionit që regjistron tërmetin deri në epiqendër quhet largësi epiqëndrore.
Thellësitë e vatrave të tërmeteve janë të
ndryshme dhe zakonisht ato ndodhen brenda
kores së Tokës deri në thellësinë 50-70km.
-Tërmetet në vendin tonë kanë patur thellësi
të vatrës deri në 20 - 30 km.
5. Në vatrën e tërmetit, nga çlirimi i energjisë potenciale, krijohen
deformime mbetëse në shkëmbinjtë, kurse larg vatrës këto
deformime përhapen në trajtën e valëve elastike sizmik.
Karakteri i përhapjes së këtyre valëve është i ngjashëm me një
sinusoidë
Në brendësi të Tokës lindin dy lloje valësh
sizmike: gjatësore P dhe tërthore S.
Në valët gjatësore thërrmijat materiale
zhvendosen në të njëjtin drejtim me përhapjen
e vete valës, me shpejtësi të ndryshme nga 5.5
km/sek në koren e Tokës deri në 13.6 km/sek
në pjesën e poshtme të mantelit.
Valët sizmike tërthore përhapen pingul me
drejtimin e përhapjes së atyre gjatësore dhe
kanë shpejtësi më të vogël rreth 1. 7 herë më
të vogël se shpejtësia e përhapjes së valëve
gjatësore.
6. Sipas origjinës Tërmetet ndahen në:
-Tërmete tektonike,
-Tërmete vullkanike dhe
-Tërmete nga shëmbjet nëntoksore.
Tërmetet vullkanike dhe ato të shëmbjeve zënë një përqindje shumë të
vogël, rreth 1% dhe ndihen në sektorë të kufizuar, përgjithsisht me fuqi të
vogël.
Tërmetet tektonike quhën tërmetet që lidhen me sforcime tektonike dhe që
veprojnë në brendësi të Tokës..
Gjatë tërmeteve të forta, vërehen dukuri të tjera sizmike, si: qarje të Tokës,
dalje apo zhdukje ujrash sipërfaqsore, rrëshqitje shpatesh, zhytje dhe ngritje të
Tokës, ndryshime të nivelit të ujrave nëntoksore dhe sipërfaqsore etj…
Në rastet kur Tërmetet kanë epiqendrtat e tyre në Oqeane, në to krijohen valë
të mëdha të quajtura cunami, me lartësi deri disa dhjetra metra, të cilat kur
arrijnë brigjet shkatojnë dëme të mëdha…
7. Shkenca që studion tërmetet është :Sizmologjia
Studimi i Tërmeteve bëhet duke regjitruar lëkundjet sizmike që
vijnë në stacion, me anë të aparateve të posaqme që quhen
Sizmografë
-Sizmografët përbëhen prej dy pjesëve krysore:
nga sizmometri i cili ka një aparat i bazuar në
parimin e lavjerrsit që merr lëkundjet dhe nga
regjistratori që i regjistron ato.
-Sizmografët sipas konstruksionit, janë dy llojësh:
Horizontal dhe Vërtikal.
8. Për të përcaktuar forcën ose energjinë e tërmeteve
përdoren dy parametra energjetikë:
magnituda dhe intensisteti.
Magnituda: paraqet karakteristikat energjetike të tërmetit në bazë të
dhënave mikrosizmike; ajo tregon forcën ose energjinë e liruar nga
tërmeti në vatër.
-Madhësia e magnitutes shprehet me shkallën e Rihterit.
Intensisteti paraqet karakteristikat energjetike të tërmetit në bazë të
dhënave mikrosizmike; është një parametër sasior i energjisë së
tërmeteve, që përcaktohet në bazë të pasojave që shkakton tërmeti
në natyrë dhe në objekte të ndryshme si dhe në reagimet e njerzve
ndaj tronditjeve nga tërmeti…
- Intensiteti i tërmeteve shprehet në ballë. (tërmete 1-12 ballëshe…)
10. Cunami (në anglisht Tsunami) janë valë të gjata të shkaktuara nga zhvendosjet
tektonike të pllakave të fundit të oqeaneve, gjegjësisht lëkundjet nënoqeanike-
nëndetare.
Termi rrjedh nga japonishtja që do të thotë "valë porti".
Para mbërritjes së cunamit, deti tërhiqet në largësi të madhe, e më pas drejt bregut vjen
një valë me një shpejtësi deri 300 m/s, dhe një amplitudë e cila varet nga forma e gjirit të
detit që ajo godet. Në gjire të cilat kanë formën e gërmës "U" ose "V", kjo amplitudë
mund të arrijë disa dhjetëra metra.
Cunamet janë një fenomen i cili mund të ndodhë kryesisht mbas tërmeteve shumë të
mëdhenj, mirëpo meqë zakonisht hipoqendra e tërmeteve ndodhet larg brigjeve ku
vërehet cunami, ato mund të jenë të paralajmërueshme.