1. Teoria i praktyka pracy z
uczniem trudnym w
bibliotece
Aleksandra Sierka
2. Podstawowe informacje
• Metoda badawcza: Analiza i krytyka
piśmiennictwa;
• Zakres wykorzystanej literatury: lata 2000-
2013 (8 pozycji starszych);
• Liczba zebranej literatury: 110;
• Cel: Stworzenie satysfakcjonującego
scenariusza lekcji oraz zestawienia literatury
naukowej i fachowej na opisywany temat;
4. Definicje - podejście pedagogiczne
• Trudny uczeo w prezentowanym przez siebie zachowaniu w
sposób celowy i zamierzony, lub nie do kooca sobie
uświadomiony, stara się bojkotowad lub w inny sposób
uniemożliwiad wysiłki wychowawcze i dydaktyczne szkoły oraz
nauczyciela [Jagieła 2005, s. 13-15].
• Uczniem trudnym nazywamy uczniów, którzy nie interesują się
nauką i stracili motywację do pracy, a także tych, którzy
doświadczyli porażek i z różnych powodów odsunęli się od szkoły.
[McCombs, Pope 1997, s. 6].
• Uczniem trudnym to uczeo egocentryczny, nieempatyczny, którego
cechami są roszczeniowośd, oportunizm, kłamstwo jako styl życia,
odrzucenie odpowiedzialności za swoje postępowanie oraz daleko
idący dystans do innych [Witt 2005].
5. Definicje – podejście bibliologiczne
Uczeo trudny to dziecko, które jest skryte, nieśmiałe i
jednocześnie drażliwe i agresywne. Ponadto dziecko
takie charakteryzuje się krnąbrnością i egoizmem,
infantylnością, smutkiem i zalęknieniem. Dodatkowo
uczeo trudy zdaje się byd osamotniony, odtrącony,
często popadający w konflikty z rówieśnikami i
nauczycielami. Uczeo pochodzi ze środowiska
kulturalnie zaniedbanego i cierpiącego na
niedostatek materialny [Chmielewska 2004, s. 16].
7. Definicje – zestawienie
• Problem z trudnością dziecka zawsze wiąże się
z bezpośrednio z jego otoczeniem;
• Trudno w jednoznaczny sposób określid
trudnośd dziecka;
• Najczęściej wymieniane cechy trudnego
ucznia: agresja, wdawanie się w bójki, napady
złości, dystans do innych, egoizm,
niedojrzałośd, osamotnienie, trudnośd w
kontaktach z innymi;
11. Kolejne kroki pracy:
• Analiza i krytyka piśmiennictwa (ujęcie
dynamiczne) – systematyczne i
uporządkowane badanie wcześniejszych
przedsięwzięd naukowych oraz istniejącego
zasobu informacji;
• Wykorzystanie AiKP w celu utylitarnym jako
oddzielną metodę badawczą dążąca do
uporządkowania i odkrywania wiedzy;
12. Kolejne kroki pracy:
• Stworzenie odpowiedniego dla tematu
scenariusza zajęd w bibliotece (na podstawie
wytycznych tworzenia i prowadzenia zajęd) wraz z
komentarzem:
1. Szkic scenariusza
2. Obserwacje
3. Wnioski > wady i zalety scenariusza
4. Wariant ostateczny scenariusza
5. Podsumowanie – czy zajęcia okazały się
sukcesem ?
13. Bibliografia:
1. Chmielewska, Jadwiga (2004). Praca biblioteczna z uczniem trudnym.
Biblioteka w Szkole nr 3, s. 16-17.
2. Jagieła, Jarosław (2005). Trudny uczeń w szkole: krótki przewodnik
psychologiczny. Kraków: Rubikon.
3. McCombs, Barbara; Pope, James (1997). Uczeń trudny: jak skłonić go
do nauki. Warszawa: WSiP.
4. Witt, Joanna (2005). Warsztaty: praca z uczniem trudnym. Edukacja i
Dialog nr 3, s. 23-26.