3. Çocuk duygu ve düşüncelerini açıkça dile getiremiyor,
haklarının ihlal edilmesine izin veriyorsa utangaç
davranıyordur.
İlk olarak bebeklik döneminde görülür ve 15 aylıkken
zirveye ulaşır.
3-6 yaş arasındaki çocuklarda gözle görülür bir şekilde
dikkat çeker.
4. Utangaçlık duygusunun güven duygusuyla sıkı bir
ilişkisi vardır. Bebek doğduğu andan başlayarak
yaşamını güven duygusunun kolları arasında sürdürme
ihtiyacındadır.
Bazı insanların doğalarında utangaç davranmak vardır.
Davranış bilimcilerin çoğu, bunun genetik olduğunu
savunur. Utangaçlık davranış bozukluğu değildir,
desteklenirse zaman içinde bu davranış azalır.
5. Sosyal yeterlilik konusunda kuşkuları varsa
Başkaları ile birlikteyken konuşacak konu bulmakta
güçlük çekiyorsa
Kalabalık karşısında heyecanlanıyorsa, konuşmaktan
kaçınıyorsa, şarkı söylemekten, oyun oynamaktan
utanıyorsa
Yeni bir ortama girmeyi düşünmeden reddediyorsa
6. Erken yaştan itibaren kısıtlı sosyal yasantı çocuklarda
utangaçlığa yok açabilmektedir.
Çocuklar girişkenlikte dahil olmak üzere diğer
toplumsal becerileri yakın çevresindeki insanlardan
ögrenir, dolayısıyla anne babaların davranışları bu
konuda da modeldir.
Çogu zaman istemedği halde başkalarının isteklerine
boyun eğiyorsa
7. Haklı olduğu durumlarda dahi kendini ifade etmekte
zorlanıyorsa
Okul dışı sosyal etkinliklere katılmıyorsa
Sürekli olarak bireysel çalısmayı tercih ediyorsa
Ögretmen çağırdığında çok kaygılanıyorsa
Genellikle yalnız kalmak istiyorsa utangaçlığın bir sorun
haline geldiğinden şüphe edilebilir.
8. Utangaçlığın ne kadar devam edeceği, çocuğa
gösterilen tutuma bağlıdır. Bu nedenle anne baba
çocuğu sıkmayarak yavaş yavaş dengesini bulmasına
fırsat verilmelidir.
Çocuğu diger insanlara doğru itmek yerine, seçim
yapmasına izin verilmelidir.
9. ‘Ne var bunda utanılacak’ şeklinde tepkiler, çocuğun
yetersiz hissetmesine ve beraberinde utanmasına yol
açar.
Çocuğun başarılı olabileceği ortamlar yaratılmalıdır.
Bunun hangi konuda olacağı önemli değildir. Önemli
olan benlik saygısının yükselmesidir.
10. Çocuk utangaç tanımlandığı takdirde bu etiketi
yansıtmaya başlayabilir. Utangaçlığın bir davranış
biçimi olduğu vurgulanmalıdır.
Çocuğun konusmaktan ve cevap vermekten kaçındığı
durumlarda onun adına konuşmaktan kaçınılmalıdır.
