2. Kryptologia – (zn. z gr. kryptos – „ukryty”, logos –
„słowo”) – dziedzina wiedzy o przekazywaniu
informacji w sposób zabezpieczony przed
niepowołanym dostępem. Współcześnie
kryptologia jest uznawana za gałąź zarówno
matematyki, jak i informatyki; ponadto jest blisko
związana z teorią informacji, inżynierią oraz
bezpieczeństwem komputerowym.
Kryptologię dzielimy na:
Kryptografia – wiedza o układaniu
systemów kryptograficznych
Kryptoanaliza – wiedza o łamaniu
systemów kryptograficznych
3. Krypteks – neologizm wprowadzony przez
Enigma – używana w kilku wersjach w
amerykańskiego pisarza Dana Browna w
niemieckiej armii od końca lat. 20. XX w. do
powieści Kod Leonarda da Vinci. W
zakończenia II wojny światowej – miała
książce, termin krypteks określał urządzenie
wbudowany, dla ochrony poufnej
do przechowywania tajnych
korespondencji, skomplikowany
informacji, rzekomo wynaleziono przez
elektromechaniczny system szyfrowania
Leonarda da Vinci. Informacja zapisana jest na
polialfabetycznego. Złamanie szyfru Enigmy
zwoju papirusu, owiniętego wokół szklanej
w polskim Biurze Szyfrów i idące za tym
fiolki, pełnej octu. Nie można go otworzyć
deszyfrowanie na wielką skalę w Bletchley
siłą, ponieważ wtedy fiolka pęka i ocet
Park korespondencji za pomocą tych maszyn
rozpuszcza papirus. Jedynym sposobem na
było ważnym czynnikiem w ostatecznym
otworzenie krypteksu jest ułożenie hasła za
zwycięstwie aliantów w II wojnie światowej
pomocą kilku dysków.
4. Symbol – element świata przedstawionego, który posiada jedno
dosłowne znaczenie
i nieskończoną ilość znaczeń ukrytych.
Symbole religijne
Symbole religijne – symbole
(archetypy, inscenizacje, gesty, dzieła sztuki, zjawiska
naturalne, ludzie lub rzeczy) stanowiące część kultu religijnego.
Symbole używane lub jednoznacznie kojarzone z danym
systemem wyznaniowym, którym niejednokrotnie przypisywane
jest dodatkowe znaczenie mistyczne lub magiczne. Symbolem
religijnym może stać się dowolne dające się doświadczyć
zjawisko, któremu wiara nadaje nadnaturalne znaczenie. Symbol
religijny często stanowi sacrum, a pewne zachowania w jego
obecności są objęte tabu.
5. Urobos – staroegipski i grecki symbol przedstawiający węża z ogonem w
pysku, który bez przerwy pożera samego siebie i odradza się z siebie. Jako symbol
gnostyków urobos wyraża jedność duchową i fizyczną wszechrzeczy, która nigdy
nie zaniknie i będzie trwać w nieskończoność w formie ciągłej destrukcji i
odradzania się.
Krzyż słoneczny – słoneczny krąg – forma krzyża znana od tysiącleci wyznawcom
religii przedchrześcijańskich, w której równoramienny krzyż umieszczony jest w
okręgu. Pojawia się często na megalitach. Koło z dwiema przeciętymi osiami to
jeden z najstarszych symboli solarnych Indoeuropejczyków, powszechnie wyst. U
Celtów, ale którego motyw pojawiał się także u Słowian wschodnich.
Ręce Boga – rodzaj przedstawienia krzyża używany współcześnie przez część
rodzimowierców słowiańskich, zwłaszcza przez członków Rodzimego Kościoła
Polskiego. Wedle tych środowisk, symbol ten używany był w pierwotnych
religiach prasłowiańskich. Ręce Boga stanowią według nich ideogram
oznaczający pojęcie Boga Najwyższego.
Gwiazda Dawida – zwana też Tarczą Dawida – sześcioramienna
gwiazda(heksagram) złożona z dwóch zachodzących na siebie pionowo trójkątów
równoramiennych odwróconych od siebie wierzchołkami. Przez Żydów zwana
tarczą Dawida, w pseudonaukach ezoterycznych znana jest jako pieczęć Salomona.
Półksiężyc – symbol Islamu od XIX wieku, zarazem jeden z mniej
powszechnych symboli w symbolice europejskiej czasów średniowiecza.
6. Ichthys – w języku starogreckim znaczy „ryba”. Jest znakiem pierwszych
chrześcijan symbolizuje Jezusa Chrystusa. To akrostych, czyli słowo, które można
utworzy z pierwszych liter wyrazów w zdaniu. Ichthys składa się ze starogreckich
słów:
ΙΗΣΟΥΣ (Iēsoûs) – Jezus
ΦΡΙΣΤΟΣ (Christós) – Chrystus
ΘΕΟΥ (Theoû) – Boga
ΥΙΟΣ (Hyiós) – Syn
ΣΩΤΗΡ (Sōtér) – Zbawiciel
Swastyka – znak zazwyczaj w kształcie równoramiennego krzyża, o
ramionach zagiętych pod kątem prostym. Nazwa swastika pochodzi z
sanskrytu i oznacza „przynoszący szczęście”. Obecnie w krajach Europy
i obu Ameryk symbol ten kojarzony jest prawie wyłącznie z Adolfem
Hitlerem i nazizmem, natomiast w Azji jest powszechnie stosowanym
symbolem szczęścia i pomyślności.
Menora – siedmioramienny kandelabr i symbol Izraela umieszczany na
paszportach, na urzędach państwowych, etc. Ten ozdobny świecznik był używany
przez Żydów w Przybytku i Świątyni Jerozolimskiej. Menora jest jednym z
najstarszych symboli narodu żydowskiego. Według tradycji symbolizuje on krzew
gorejący, który zobaczył Mojżesz na górze Synaj. Jedna z najstarszych menor w
Europie znajduje się w Kołobrzegu.
7. Pentagram – pięciokąt gwiaździsty foremny, figura geometryczna w wielu
kulturach uważana za symbol magiczny , gwiazda pitagorejska. Pentagram
był symbolem znanym już w czasach neolitu. Pentagram był znany jako
Gwiazda Isztar, a później jako Gwiazda Izydy. Mistycy pitagorejscy w nim
symbol doskonałości, kojarzyli go z życiem i zdrowiem.
Dla pierwszych chrześcijan symbol ten odzwierciedlał pięć ran Jezusa, ze
względu na pięć wierzchołków. Od XIV w. uważany za symbol szatana ze
względu na podobieństwo do głowy kozła. W XIX w. Eliphas Levi podzielił
pentagramy na „dobrą stronę” i „złą stronę”. Za „dobrą” uznał ten
odwrócony jednym wierzchołkiem do góry, za „złą” odwrócony – zwrócony
dwoma wierzchołkami do góry. Pentagram zwrócony jednym wierzchołkiem
do góry zwany jest Pentagramem Białym, jest on odzwierciedleniem sacrum
— siły boskiej. Może również odzwierciedlać pięć zmysłów
człowieka[3], pięć żywiołów: powietrze, wodę, wiatr, ogień i światło, oraz
pięć światów: fizyczny, eteryczny, astralny, mentalny i duchowy[4], ukazując
wyższość umysłu człowieka nad wszelkimi innymi żywiołami i zmysłami.
Pentagram zwrócony jednym wierzchołkiem ku dołowi zwany jest
Pentagramem Odwróconym, Czarnym, lub Pentagramem Baphometha.
Pentagram Baphometha przedstawia profanum -
człowieczeństwo, odzwierciedla on wyższość żądz i emocji nad
rozumem, jest powszechnie uważany za znak satanistyczny, chociaż często
mylony z Pentagramem Białym.
Biały Pentagram w okręgu (inaczej pentakl) uważany jest za amulet
chroniący przed zgubnym wpływem magii oraz klątwami. Można go
zauważyć na różnych talizmanach i amuletach oraz odnaleźć w wielu
budowlach sakralnych, itp. Pentakl jest między innymi symbolem religii
Wicca i innych tradycji pogańskich.
8. Yin i Yang – Koncepcja Yin i Yang pochodzi z antycznej filozofii chińskiej i
metafizyki. Opisuje ona dwie pierwotne i przeciwne, lecz uzupełniające się siły, które
odnaleźć można w całym wszechświecie:
• Yang(dosłownie rozumiane jako „nasłonecznione miejsce”) reprezentowana przez
biel i Słońce oznacza siłę, aktywność, radość, ciepło i lato.
• Yin(dosłownie rozumiane jako „zacienione miejsce”) reprezentowana przez czerń i
Księżyc, oznacza bierność, uległość, smutek, chłód i zimę.
Cyrkiel i węgielnica – Cyrkiel – Symbol mądrości, wiedzy, rozumu, twórczych i
aktywnych sił Boga i człowieka. Łącząc w sobie okrąg, czyli nieskończoność i
punkt – początek, symbolizuje absolut. Obok węgielnicy i Biblii jest jednym z
tzw. Wielkich Świateł w loży.
Węgielnica – symbolizuje równowagę i szczerość, w rycie szkockim w
połączeniu z cyrklem symbolizuje siły pasywne (podczas gdy cyrkiel ma
symbolizować siły aktywne.
Cyrkiel i węgielnica – symbol kojarzony z przyrządami pomiarowymi, stał się
znakiem wywoławczym Masonerii. Byli to budowniczowie katedr i
zamków, strzegący swych tajemnic przed pospolitymi murarzami, władającymi
jedynie kielnią i zaprawą.
9. Oko opatrzności (wszystkowidzące oko) – symbol oka otoczonego prze promienie
światła lub glorii, zwykle zamknięte w trójkącie. Jest czasem interpretowane jako
symbol oka Boga pilnującego ludzi.
Symbol w obecnej formie pojawił się po raz pierwszy na zachodzie w XVII i XVIII
w. , ale symbole wszystkowidzącego oka mają swoje źródła w mitologii egipskiej i
symbolu oka Horusa. XVII – wieczne obrazy oka opatrzności czasami pokazują je w
otoczeniu obłoków. W późniejszym okresie symbol oka w zamkniętym trójkącie
zaczął być postrzegany jako symbol Trójcy Świętej w religii chrześcijańskiej.
Oko opatrzności nad Chrześcijańska wersja oka Oko Ra, głównego Boga starożytnych
niedokończoną piramidą na opatrzności, wyraźnie Egipcjan, nazywany również okiem
odwrocie banknotu 1 dolara zaznaczająca trójkąt Horusa.
amerykańskiego. reprezentujący Trójcę Świętą.
10. Ciąg Fibonacciego – ciąg liczb naturalnych określony rekurencyjnie w sposób
następujący:
Ciąg został podany w 1202 r. przez Leonarda z Pizy zwanego Fibonaccim w
swoim dziele Liber abaci jako rozwiązanie zadania o rozmnażaniu się królików.
Nazwę „ciąg Fibonacciego” spopularyzował w XIX w. Edouard Lucas.
12. Dziękuje za uwagę.
Joanna Szewczyk
Ur. 28.08.1997
Klasa IIIa
Gimnazjum nr 13 im. Adama Mickiewicza w
Sosnowcu
Opiekun mgr. Dorota Zalas