�ݺ�ߣ

อตฺตา หิ อตฺตโน นาโถ......โก หิ นาโถ ปโร สิยา อตฺตนา หิ สุทนฺเตน...........นาถํ ลภติ ทุลฺลภํ. ตนแล เป็นที่พึ่งของตน คนอื่น ใครเล่าจะเป็นที่พึ่งได้ ก็บุคคลมีตนฝึกฝนดีแล้ว ย่อมได้ที่พึ่งที่ได้ยาก. (พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/๓๖.