2. κερατοειδές κράνος του. Πριν από τον 5ο αιώνα π.Χ. ο πλανήτης είχε δύο ονόματα καθώς
εμφανίζεται εναλλάξ και στις δύο πλευρές του Ήλιου. Το βράδυ ήταν ο Ερμής και το πρωί ο
Απόλλων (θεός του ήλιου). Θεωρείται ότι πρώτος ο Πυθαγόρας διατύπωσε την άποψη ότι π
για τον ίδιο πλανήτη. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο Ερμής ήταν γιος του Δία και μια
τις κόρες του Άτλαντα (την νύμφη Μαία). Είναι από τους παλαιότερους θεούς του αέρα και η
του διαπιστώνεται από την μαρτυρία του ονόματός του σε μυκηναϊκές επιγραφές. Ήταν επίσ
γνωστός και με τα ονόματα Αργεϊφόντης (ως φονέας του τερατόμορφου γίγαντα Άργου), και
Διάκτορας (από τον άνεμο αγωγιάτη). Στους ώμους του φορούσε φτερά και είχε φτερωτά πέ
καπέλο. Ήταν γρήγορος, ορμητικός και δεν άφηνε τα ίχνη του πουθενά. Αντιληπτός γινόταν μ
από τις πράξεις του. Μεταξύ των χαρακτηριστικών του περιλαμβάνεται η κλεψιά και η αρπαγ
Συνοπτικά δηλαδή οι αρχαίοι τον φαντάζονταν σαν ένα μεγάλο απατεώνα. Ήταν όμως και λό
καθώς και δεινός ρήτορας, γι’ αυτό και εκτελούσε χρέη αγγελιαφόρου των άλλων θεών. Εθεω
μάλιστα και ως ο εφευρέτης και κατασκευαστής του αυλού, της σύριγγας και της λύρας, και ή
πρώτος δάσκαλος των μουσικών αυτών οργάνων. Αυτός ήταν που συνόδευε τους νεκρούς σ
Άδη και συμπαραστέκονταν στους οδοιπόρους και τους ταξιδιώτες. Γι’ αυτό και οι αρχαίοι τον
τιμούσαν με ένα πλήθος πρόσκαιρων μνημείων όπως ήσαν οι Ερμαίοι λόφοι (σωροί λίθων σ
μέση των οποίων στηνόταν μία επιμήκης πέτρα ή στήλη που συμβόλιζε τον θεό)