More Related Content
What's hot (20)
Similar to 10.7 (20)
10.7
- 2. VW: Happy Family? Generaties: 1. Nel 2. Jeffrey x Carlijn 3. Rebecca x Xander, Lara x Ciske x Tom , Marc 4. Nina , Tessa x Adam , Roy , Patrick x Harri谷t 5. Sanne x Michel, Kevin, Anja, Thomas x Saskia x Roos x Ryan, Jayda x Mark, Sakura x Aaron 6. Laura x Frank, Michelle, baby, Eric, Merel, Vincent x Jasmine, Melvin x Celine, Kim, Andr辿 7. Esther x Steven, Lisa, Sander x Melissa, Robert x Jenna, Mari谷lle x Leon, Bas, Alfons x Leentje x Jasmine, Casper x Belinda x Hedwig 8. Sofie x David, Felicia, Marcia, Miranda, Elise x Bryan, Bastiaan x Kirsten, Nora, Daphne, Sira, Hedwig x Casper, baby, Ralph x Christine, Armando, Marloes 9. Stefan x Marie, Eva, Renate, Arthur, Richard, Olga, baby, Jasper, Emma 10. Olivier
- 3. x
- 4. De vorige keer - Fam. Stolk: Belinda en Casper kregen een dochtertje, Marloes en adopteerden Emma. Casper werd oud, Marloes peuter en Armando tiener. -Fam. Valentijn: Olivier werd tiener en kreeg de genotswens. Sofie stierf aan ouderdom. -Universiteit: De studenten slaagden alle vier en kochten twee appartementjes in hetzelfde gebouw. -Fam. Stadsie: De familie verhuisde. Elise drong bij Renate aan op kleinkinderen. Amy en de puppies groeiden op. Patrick werd verkocht.
- 5. Familie Stolk 3spelen Casper Belinda Armando Marloes Emma
- 6. Is het goed als ik straks bij Lilah langs ga? vroeg Armando aarzelend. Natuurlijk, knikte Belinda, die zijn twijfels niet begreep maar er verder niet op in ging. Ben je wel voor het eten thuis? Emma gaat opgroeien.
- 7. Natuurlijk, mam. Met een lach haastte Armando zich van tafel en meteen door naar buiten. Lilah woonde in een andere wijk dan hij, maar met de bus was je er zo. Lili! Dolenthousiast trok hij haar tegen zich aan, en merkte haar aarzeling niet.
- 8. Eh, ook hallo. giechelde Lilah en ze probeerde zich een stoere houding te geven maar zodra Armando zich had omgedraaid zuchtte ze tevreden. Hij had haar omhelsd. Zijn gevoelens voor haar waren niet veranderd toen hij opgegroeid was tot tiener.
- 9. Ze gingen naar boven, waar ze op haar bed gingen zitten. Hoe vaak hadden ze hier al gezeten als kinderen, elkaar geheimpjes vertellend en roddelend over hun klasgenootjes? Het was de normaalste zaak van de wereld geweest en toch voelde het ineensanders.
- 10. Lilah beet op haar lip en Armando schoof onrustig heen en weer. Haar knie raakte zijn elleboog en even schoten ze allebei overeind, keken elkaar aan en lachten zenuwachtig.
- 11. In een hoekje zat Lilahs halfbroertje Derrick zijn huiswerk te doen. Vroeger was het nooit een probleem geweest. Hij was er zo vaak bij geweest als ze samen waren, hij deelde deze kamer immers met Lilah.
- 12. Nu werkte hij echter op Lilahs zenuwen. Ga jij eens even lekker ergens anders spelen. snauwde ze hem toe, maar de lach die ze hem erna toe wierp maakte veel goed. Oooh, grijnsde Derrick geheimzinnig terwijl hij overeind kwam met zijn schrift in zijn hand. Gaat het hier gezellig worden? Kop dicht, jij.
- 13. Rustig maar, ik maakte maar een grapje. Ik niet. Even bleven de twee elkaar uitdagend aankijken, tot ze allebei in de lach schoten en Derrick de kamer verliet. Meteen viel de gespannen sfeer weg. Armando kroop over het bed naar haar toe. Wilde je nog aan aardrijkskunde gaan werken?
- 14. Wat dacht jij nou, grijnsde ze en ze kroop bij hem op schoot. Ik zit hier alleen op een kamer met de jongen die al vijf jaar mijn vriendje is, en ik besef me ineens dat ik hem nog nooit gekust heb. Armando voelde dat hij begon te blozen door haar opmerking. Je hebt wel gelijk
- 15. Hun ogen haakten zich in elkaar en langzaam drukte Armando zijn vriendin achterover. Ze sloot haar ogen al voordat hij aanstalten maakte om haar te kussen en deed het toen snel.
- 16. Alles om hen heen vervaagde. Ze hadden alleen nog maar oog voor elkaar. Ze merkten dan ook niet dat er op de deur geklopt werd, en dat die even later open ging. Lilahs vader Maxwell stond in de deuropening.
- 17. Ik vroeg me af of Armando blijft eten. gooide hij er ineens met luide stem uit. Zijn woorden hadden precies het gewenste effect: het verliefde stelletje vloog als door een wesp gestoken overeind, met allebei een kop als een boei.
- 18. P叩p! Jezus! vloekte Lilah en ze stoof woedend op hem af. Ik zeg toch altijd dat je moet kloppen! Maar onder haar woede school vooral schaamte. Ook Armando kon wel door de grond zakken. Het geeft niet, ik moet toch zo naar huis. zei hij gauw.
- 19. Lilah ging nog even tekeer tegen haar vader, maar toen namen ze afscheid. Tot gauw, had ze gezegd. Heel gauw. Met vlinders in zijn buik liep Armando even later de babykamer in. Hij neuriede een liedje dat Marloes al snel begon mee te zingen.
- 20. Na het eten was het tijd voor de verjaardag van Emma. Wordt jouw kleine zusje al zo groot? vroeg Casper aan Marloes. Emma groot! Net als Loes!
- 21. Belinda genoot nog even van het gewicht van de baby in haar armen, van de kleine vingertjes en teentjes, van de kreetjes die uit het tandeloze mondje kwamen. De babytijd was altijd zo gauw voorbij
- 22. Armando hielp Emma met omkleden en iedereen had meteen door dat dit een heel vrolijk meisje was. Als baby huilde ze al nauwelijks en nu leek ze niet te kunnen stoppen met lachen. Ze giechelde om alles, zelfs als niemand iets grappigs deed.
- 23. Armando was helemaal weg van zijn kleine zusjes. Hij liet ze dag en nacht op zijn kamer toe, zelfs als ze luidruchtig met de duplo kwamen spelen of vieze flesjes lieten rondslingeren. Hij aanbad ze en zij hem.
- 24. Die avond belde Lilah Armando voor een uitje. Het is een verrassing, zei ze opgewekt, en Armando volgde haar maar. Ben benieuwd, zei hij terwijl hij haar hand pakte.
- 25. Bowlen! Daar ben ik gek op! lachte Armando en in een opwelling van vreugde gaf hij Lilah een kus waarna ze allebei weer verlegen hun gezicht afwendden. Enthousiast als kleine kinderen renden ze naar de baan. Ik mag eerst, zei Lilah en ze gooide de bal met een enorme boog waarna hij met een pijnlijke knal op het hout terecht kwam.
- 26. Toch slaagde Lilah er nog in drie kegels om te krijgen. Dat kan beter, dacht Armando. Achter zich hoorde hij Lilah iets roepen, maar hij luisterde niet. Nu moest hij zich concentreren
- 27. En daar ging de bal. De perfecte worp. De perfecte snelheid. Met een geweldig geluid kletterden alle kegels 辿辿n voor 辿辿n om. Behalve eentje.
- 28. Ha! gierde Lilah en ze probeerde haar lach nog te verbergen achter haar hand. Watwat jammer nou! Lach maar. grinnikte Armando en hij greep haar van de bank af.
- 29. Ik wilde je gewoon laten winnen, Hij sloeg zijn armen om haar middel. Oh, is dat zo? Ik dacht, anders ga je straks nog huilen. Waarom gooide je de bal dan niet meteen in de goot? Jij hebt ook alles door, h竪? Lachend schudde Armando zijn hoofd en onderging verrast de kus die ze hem gaf.
- 30. Elke minuut met Lilah was hemels. Dat gevoel had Armando al gehad toen ze kinderen waren, al had hij het toen nog niet goed onder woorden kunnen brengen. Hij was gewoon graag bij haar. En nu wist hij het zeker: hij hield van haar.
- 31. De volgende morgen zweefde hij nog op wolken, terwijl om hem heen het gewone leven door ging. De meisjes zaten hun fruithapje te eten, zijn vader las de krant en Belinda bladerde door een tijdschrift. Armando kon een glimlach niet onderdrukken.
- 32. Alles was zo fijn, zo goed. Wil jij vandaag op de meiden passen, Mando? vroeg Belinda. Tuurlijk, ik moet toch huiswerk maken. knikte hij meteen, zonder door te vragen. Geweldig. Casper gaf hem een schouderklopje. Dan gaan je moeder en ik lekker naar het strand.
- 33. Veel plezier! riep Armando en de meisjes deden hem na, met hoge brabbelstemmetjes. Op het strand rekte Belinda zich eens lekker uit in de zon. Hier was ik wel aan toe, zuchtte ze met gesloten ogen. Even rust. Zeg dat wel. De babytijd van Marloes en Emma was behoorlijk hectisch. Gelukkig is het nu rustiger, nu ze peuters zijn.
- 34. En Armando is tiener geworden. Hij helpt zo goed mee in huis. vond Belinda en ze kroop tegen haar man aan. Ik vind dat je echt trots op hem mag zijn. Je hebt hem goed opgevoed, als een vader alleen. Zeg, alle eer gaat niet naar mij! zei Casper meteen. Jij kwam ook al heel gauw in zijn leven. Je bent al vanaf zijn vroegste jeugd als een moeder voor hem geweest. Jij hebt ook een grote rol in zijn leven.
- 35. Ik ben zo trots op onze kinderen. Op alle drie. glimlachte Belinda en ze legde haar hoofd op Caspers schouder toen hij zijn armen om haar heen sloeg. Ik ook. Van dit gezin heb ik altijd al gedroomd.
- 36. Thuis wachtte Armando hen op met macaroni. De meisjes hadden hun flesje al gehad en zaten nu samen aan de speeltafel te knutselen. Geen problemen gehad hier? vroeg Casper. Welnee. Die twee zijn zo lief dat het gewoon eng is, pap! Armando lachte. Okee, Marloes kan soms kattig zijn, maar Emma is altijd zo vrolijk en ze kunnen uren samen spelen.
- 37. Casper knikte. Hij wist precies wat zijn zoon bedoelde. Soms moest je Marloes en Emma gewoon uit elkaar trekken, om eens iets anders te doen met ze. Anders zouden ze vast en zeker de hele dag in een hoekje zitten spelen, tegen elkaar kletsend in hun peutertaaltje. Het is feest vandaag, zei Casper na het eten. Ja toch, Marloes? Loes jarig!
- 38. Wat was het weer snel gegaan! Casper bekeek haar weer vol bewondering, net als hij gedaan had toen ze net peuter geworden was. Wat leek ze op zijn eigen moeder Jasmine!
- 39. Ze was een schoonheid met een olijfkleurige huid, heldergroene ogen en dikke zwarte lokken die bruin oplichtten als de zon erop scheen. Casper overstroomde van trots, net als Belinda. Marloes was het enige kind dat echt van hen samen was, tussen hun geadopteerde kinderen. Ze had toch een speciaal plekje in hun hart.
- 40. Belinda stopte haar dochters in bed en dacht terug aan de tijd dat ze nog single was en leefde voor haar carri竪re als gymlerares op de middelbare school. Ze gaf nog steeds les, maar het moederschap was voor haar op de eerste plek gekomen.
- 41. Familie Stolk 3spelen Ralph Christine Jasper
- 42. Raad eens wie er bevordering gekregen heeft? Ralph kwam thuis van een lange dag werken en sloeg zijn armen om zijn vrouw heen. Hmm, ik ben het in elk geval niet. zei ze peinzend.
- 43. Toen begon ze te lachen. Wat goed, lieverd! Dat is al de zoveelste keer! Ik ga lekker, gaf Ralph toe.
- 44. Boven zat Jasper met zijn vriendinnetje Tina druk aan een Knex robot te werken. Nu ze buren waren, speelden ze bijna elke dag wel samen. Tina was het dochtertje van Ralphs adoptiebroer Alfons, en dat maakte de band tussen de twee kinderen nog sterker.
- 45. Jasper kon uren luisteren naar de verhalen die Tina vertelde over de speelgoedwinkel van haar ouders. Nu ze groter werd, mocht ze al vaak mee helpen met voorraden aanvullen en speelgoed op de planken leggen. Als ik tiener ben, mag ik achter de kassa staan. zei ze trots.
- 46. Jasper kwam overeind en trok zijn knie谷n op. Je groeit vanavond op, toch? Er klonk angst door in zijn stem. Jep. Jasper knikte langzaam.
- 47. Je hoeft niet bang te zijn dat ik ineens anders tegen je ga doen, hoor. Jij bent mn beste vriend! zei Tina snel, alsof ze zijn gedachten kon lezen. Oh, zuchtte Jasper opgelucht, en hij probeerde zich een houding te geven. Dat weet ik wel, hoor. En trouwens, ik groei zelf ook volgende week op. Dan zijn we weer even groot. giechelde Tina. Precies.
- 48. Ze hadden nog lang gespeeld, en ze hadden vol trots de robot aan hun ouders laten zien. Die avond lag Jasper nog lang na te denken over Tina. Hij maakte zich geen zorgen meer over hun vriendschap, maar wel over iets anders. Hij vond het zo leuk om met Tina met hun speelgoed te spelen. Maar wat moesten ze samen doen als ze straks groot waren?
- 49. Familie Valentijn 3spelen David Stefan Marie Olivier Eva Alan
- 50. Zoals elke vrijdagavond was Marie met haar gezin bij haar vader in de flat op bezoek. Elke keer dat ze weer in het huis kwam waar ze opgegroeid was, voelde het alsof ze echt thuis kwam. Ook voor Olivier was het een soort thuis geweest, in zijn vroegste jeugd, maar dat herinnerde hij zich niet meer. Zo te horen heb je een leuke verjaardag gehad. glimlachte de oude Zach tegen zijn kleinzoon. Maar vertel je niet welke wens je gekozen hebt?
- 51. Genot. zuchtte Olivier. Waarom zeurde iedereen er zo over door? Dat had je al gezegd. kwam Stefan tussenbeide. Dat wist opa ook al. Maar weet je inmiddels al meer? Wat je precies wilt? Olivier wist dat er geen ontkomen meer aan was. Ik wil 50 eerste dates hebben. flapte hij eruit.
- 52. Even bleef het doodstil in de kleine kamer. Toen hapte Stefan naar adem en keek zijn zoon verbouwereerd aan. Ik dacht dat we hem anders hadden opgevoed schoot het door hem heen. Maardat is toch niks voor jou? stamelde hij. In zijn ogen was Olivier nog steeds het vrolijke, speelse jochie.
- 53. Ik dacht begon ook Marie, maar toen werd Olivier kwaad. Waarom vragen jullie ernaar, als jullie het antwoord toch niet willen horen? Dit is mijn wens, kunnen jullie het niet gewoon accepteren?
- 54. Kwaad liet hij zich tegen de rugleuning van de bank zakken. Voor mij is het ook niet makkelijk. mopperde hij. Dat begrijpen we, Ollie. zei Marie heel snel. Noem me niet zo. Sorry. Maar het is gewoon nogal een schok dat je zoveel dates wilt.
- 55. Wat is er mis met een leuk afspraakje? kwam opa Zach kalm tussenbeide. Ik begrijp die jongen wel. Een leuke tijd met een aardig meisje, of gewoon wat rondhangen met een vriend. Daar steekt toch geen kwaad in? Maar zulke afspraakjes bedoelt hij niet! viel Stefan hem in de rede. Ja wel. Olivier stond op. Bedankt, opa! Zulke afspraakjes bedoel ik precies!
- 56. Na dat gesprek was de onrust tussen Olivier en zijn ouders verdwenen. Er brak een week van prachtige zomerhitte aan, waarin ze dankbaar gebruik maakten van het oude bubbelbad wat in de tuin stond.
- 57. Ze probeerden zo goed en zo kwaad als het ging te genieten van het leven, ondanks het verlies van oma Sofie dat nog zo kort geleden was. Ik hoop dat ik later net zon relatie als jullie krijg. En net zoals oma Sofie en opa David hadden. knikte Olivier vastberaden.
- 58. Ik weet zeker dat er tussen die 50 dates wel een leuk meisje zit, grinnikte Stefan en boos spetterde Olivier hem nat. Grapje, grapje. Stefan trok Marie naar zich toe en kuste haar. Ja, hallo! riep Olivier en hij sprong met veel geplons overeind. Als jullie klef gaan doen ben ik hier weg!
- 59. Lachend keken Stefan en Marie hun zoon na, en bogen zich toen naar elkaar toe. Wanneer vertellen we het hem? fluisterde Stefan.
- 60. Olivier had zich weer aangekleed en kwam David tegen in de keuken. Kom ook lekker naar buiten, opa! Zullen we anders weer in die kunstencyclopedie kijken, die grote? Nee, nee stamelde David verward.
- 61. Okee. Olivier verdween naar boven, en David plofte op de bank neer. Sinds het overlijden van Sofie had hij niet meer gelachen. Eigenlijk voelde hij niets meer. Alleen een enorm, vernietigend verdriet en een bijtende eenzaamheid.
- 62. Toen hij een kille aanwezigheid vanuit de keuken voelde aankomen, was die eigenlijk ook meer dan welkom. Pap? Wat is er? vroeg Stefan, die met een schaal salade langs de tafel liep en zijn vader langs hem heen zag kijken.
- 63. Toen de Dood langs Stefan heen zweefde, voelde hij de haartjes op zijn armen recht overeind gaan staan. Nee! PAP! Stefan brulde zo hard hij kon, in de hoop daarmee de duistere gedaante te bereiken en hem op andere gedachten te brengen. Maar dat werkte nooit, en zeker niet bij mensen wiens tijd gewoon gekomen was. David stierf een natuurlijke dood.
- 64. Hij was oud, snifte Eva in de armen van haar broer. Het is goed. Nee, hij moest blijven! Eerst mama, nu hij! Hij wilde niet blijven. Evas stem trilde. Zonder mama vond hij er hier niks meer aan. Zij was alles voor hem.
- 65. Ze rouwden en rouwden, en sliepen die nacht nauwelijks. Alle kussens in huis waren doorweekt van stille tranen en de weken daarna slofte iedereen als zombies door het huis. Ze misten hun ouders vreselijk. Toch verschenen er alweer nieuwe lichtpuntjes. Marie was weer zwanger.
- 66. Olivier kon niet wachten tot hij zijn nieuwe broertje of zusje in de armen kon sluiten. Hij wist zeker dat ze een sterke band zouden krijgen, ondanks het leeftijdsverschil.
- 67. Intussen was hij ook begonnen met het vervullen van zijn veelbesproken levenswens. Hij was het volkomen met opa Zach eens: hij wilde gewoon veel leuke mensen ontmoeten. Het was echt niet zo dat hij met iedereen het bed in dook. Zijn eerste afspraakje was met Lilah.
- 68. Ik ben al bezet, hoor. Ik ga al met iemand. waarschuwde ze hem voortdurend, bang dat Olivier meer achter hun date zou zien. Dat weet ik. Ik wil gewoon een gezellige avond hebben, snap je? Ze snapte het en een gezellige avond werd het zeker.
- 69. Alan zat in de woonkamer een tijdschrift te lezen en luisterde naar het gegiechel van de tieners in de andere kamer. Achter hem schrokte Choco luidruchtig zijn voerbak leeg. Alan was nerveus. Eva zou bijna thuis komen van haar werk en dan had hij een verrassing voor haar voorbereid
- 70. Hij sprong op toen hij haar carpool hoorde en sleurde haar aan haar hand mee naar de partyruimte. Een feest? mompelde Eva, verward om zich heen kijkend. Nee, lady, zei Alan geheimzinnig terwijl hij de microfoon van de karaokeset pakte. Een liedjespeciaal voor jou. De muziek startte, en Alan begon met lage, schorre stem te zingen.
- 71. Out in the fields, where the farmers grow bread When called for the meals, they took for the shed Then dark came to fall, and silence was all A beauty shone bright, surrounded by light Come on now,
- 72. I fell in love with an alien I fell in love with her eyes I fell in love with an alien I'm telling you no disguise I'm in love with an alien I'm in love with her eyes I'm in love with an alien I'm telling you no disguise,
- 73. The moon went to bed, the sun growing red A scarecrow appeared, and chased her in fear She sent me her love, her love to me And then we did grow, a big family Come on now,
- 74. I'm in love with an alien I'm in love with her eyes I'm in love with an alien I'm telling you no disguise.
- 75. De klanken van de muziek stierven langzaam weg en Alan klikte de microfoon terug in de standaard. Toen draaide hij zich om naar Eva, wiens ogen zoals hij verwacht had vol tranen stonden. En hij ging voor haar door de knie谷n.
- 76. Hij had deze avond tot in de puntjes voorbereid, en het had precies het gewenste effect. Hevig ge谷motioneerd door het toepasselijke nummer staarde Eva naar de verlovingsring, die hij naar haar uitgestoken had. Wil je met me trouwen, Eva? Zijn stem was nog schor van het zingen.
- 77. Ineens leek Eva te ontwaken. Ze knipperde met haar ogen en schreeuwde: Ja! Natuurlijk! Natuurlijk, natuurlijk, natuurlijk!
- 78. Toen ze een vreemd geschuifel achter zich hoorden, lieten ze elkaar met een schok los. Alan begon te gillen. Een geest!
- 79. Ze haastten zich weg uit de feestzaal, maar in de achterkamer had dezelfde geest het op Eva gemunt. Haar gil snerpte door de stille nacht. Alan en Eva waren geschrokken maar besloten hun mooie avond niet door de verschijning te laten bederven.
- 80. De volgende morgen strekte Marie vermoeid haar pijnlijke rug. Wat mij betreft mag die baby er vandaag wel uit komen. Stefan, die inmiddels al arts was, knielde voor haar neer en onderzocht haar buik. Nog even volhouden, lieverd.
- 81. Aan het ontbijt waren de grapjes en plagerijen over haar bolle buik niet van de lucht; vooral Olivier moest altijd lachen om de enorme toeter van zijn moeder, zoals hij het noemde.
- 82. Eva en Alan schoven aan en staarden elkaar verliefd aan, hun handen in elkaar verstrengeld. We moeten jullie iets vertellen, begon Eva dromerig. Meteen had ze iedereens aandacht. Zwanger? Alan en ik zijn verloofd! Dat is prachtig nieuws, vonden de anderen. Gefeliciteerd!
- 83. Na school had Olivier zijn tweede date. Het meisje was wat ouder dan hij en hij vond haar al een tijdje aardig. Dat ze gewoon met hem mee naar huis kwam, viel hem dan ook mee. Hoewel ze ouder dan hem was, liet ze dat uit niets blijken. Ze praatten met elkaar alsof ze even oud waren en lachten om dezelfde dingen.
- 84. Oom Alan, mogen we naar de partyzaal? Alsjeblieft? smeekte Olivier. Normaal bleef de ruimte overdag gesloten, en ging hij alleen open bij speciale gelegenheden. Maar blijkbaar was Alan in een goede bui, want hij gaf toestemming. Yes, dit wordt geniaal. grinnikte Olivier terwijl hij zij aan zij met Olga de hoek om rende. Karaoke time!
- 85. Ze was absoluut niet verlegen en schreeuwde de longen uit haar lijf, zo spontaan dat Olivier er bijna onzeker van werd. Toch moest hij ook vreselijk lachen en al gauw schaterden ze allebei zo erg dat ze nog maar nauwelijks konden zingen.
- 86. Na afloop veegden ze de tranen van hun gezicht. Het is al super laat, ik moet echt gaan. Sorry, Olivier, ik vond het echt geweldig. lachte Olga en tot Oliviers grote verbazing viel ze hem in de armen. Ze vertrok, en Olivier bleef stilletjes staan. Hij vond haar leuk. En wel meer dan dat. Was dat verstandig, met een levenswens als hij, nu hij nog minstens 40 andere dates moest hebben?
- 87. Familie Valentijn 3spelen Richard Claire
- 88. Het is prima ingericht, maak je nou maar geen zorgen meer. suste Richard en hij trok zijn vriendin bij zich op schoot. Het is hier hartstikke mooi, een echt Richard-en-Claire-huisje. Ze moest lachen. Okee, jij zegt het.
- 89. En dan gaan we nu maar eens werk zoeken. Richard speurde een tijdje rond, maar vond niets. Tot zijn muis ineens ergens bleef hangen. Claire! riep hij. Hier is een baan in de journalistiek!
- 90. No way! Echt? Ze sprong bovenop hem en nam de muis van hem over. Bijna hongerig scrollde ze over de pagina, tot ze genoeg informatie had. Ik ga er meteen achteraan. Super dat je dit gevonden hebt! Die avond zaten ze aan de spaghetti. Ik ben zo blij voor je, glimlachte Richard, die zelf nog niets gevonden had. Oh, slijmbal.
- 91. De volgende dag kon Claire al beginnen en ook Richard had succes bij zijn speurtocht naar een baan.
- 92. En zo was hun studentenleven in 辿辿n klap veranderd in het drukke leven van twee jonge volwassenen die zo snel mogelijk carri竪re wilden maken. Afgezien van het werken veranderde er niet veel; net als op de universiteit zaten ze nog steeds uren met hun neus in de boeken!
- 93. Familie Valentijn 3spelen Arthur Anna
- 94. Het appartement was ingericht, en Arthur keek tevreden rond. Tot zijn oog viel op het speelgoed dat naast zijn bureau was neergelegd. De baksteen kon hij nog verklaren als een grapje; maar de blokkendoos niet. Anna?
- 95. Ze bloosde hevig toen ze hem vertelde dat ze in de speelgoedwinkel was geweest en daar ineens had beseft hoe graag ze zelf een baby wilde. Ik dacht ik neem het gewoon vast mee, dat speelgoed. Ik wist helemaal niet dat je nu al een kindje wilde. Wil jij dat dan niet? Nou eigenlijk wel. Heel graag zelfs!
- 96. De plotselinge kinderwens maakte de twee studenten van de ene op de andere dag een volwassen stel. Ze dachten na over de toekomst. Het is hier niet groot, maar 辿辿n kindje moet er toch wel bij passen? Een bed in de gang moet kunnen. En zodra ik een zaak geopend heb, worden we rijk en kunnen we verhuizen.
- 97. O ja, een zaak! viel Anna hem bij. Je levenswens, vijf topzaken bezitten. Ik ga er vandaag mee beginnen. Ik heb een leuk winkeltje opgekocht, hier in het dorp.
- 98. En zo vertrok Arthur naar zijn eerste eigen zaak. In overleg met Anna had hij besloten zich speciaal op vrouwen te richten, en allerlei schoonheidsproducten te verkopen. Ergens was het ook logisch; vrouwen hielden van shoppen, dus het kon haast niet anders dan dat zijn winkel goed zou gaan lopen.
- 99. Het kostte hem flink wat geld om alle producten in te slaan, maar toen alles uiteindelijk op zijn plek stond draaide Arthur met bonzend hart het bordje om.
- 100. Net toen hij zich een beetje nerveus achter de kassa genesteld had, zwaaide de deur open en kwam Aurora met een brede grijns binnen. Arthur! Wow, je bent mn eerste klant! Hoe wist je zo snel dat ik open was? Ach, je weet hoe dat gaat in zon dorp als dit. En Anna was zo vriendelijk geweest om een beetje rond te mailen!
- 101. Ik moet ook zelf wat meer reclame maken. knikte Arthur. Maar super dat je er bent! Zal ik je een rondleiding geven? Het is hier niet groot, maar het is vast goed om te weten waar alles staat.
- 102. Deze sieraden zijn geweldig, mompelde Aurora even later en ze boog zich over de toonbank heen. Inmiddels druppelden er al meer klanten binnen. Sorry, ik moet even deze andere mensen gaan helpen. Sure. glimlachte Aurora. Succes!
- 103. Al gauw ging Arthur helemaal op in zijn werk. Dit was wat hij wilde! Stiekem begon hij al te dromen van hoe het zou zijn als dit een topzaak was. Ooit Hij was zo druk met de kassa bezig, dat hij niet door had dat een vrouw aantekeningen stond te maken. Even later kwam ze naar hem toe: Ik heb je zaak beoordeeld, en zal een goede recensie schrijven! YES!
- 104. Waar al die mensen vandaan kwamen, wist Arthur niet maar al gauw stond de kleine winkel vol klanten. De rij bij de kassa groeide en groeide!
- 105. Nog even en ik moet personeel in dienst gaan nemen mompelde Arthur in zichzelf. Hij schrok op van een lach vlak voor zich en zag zijn tweelingbroer staan. Rich! Ik had je helemaal niet gezien! Ik hoorde het van Anna, en ik moet zeggen: je hebt mooie spullen hier staan. Deze kaars zal Claire vast mooi vinden.
- 106. Het begon donker te worden en Arthur strekte zijn pijnlijke ledematen. Hij was nu al van s morgens vroeg in de weer en dat voelde hij. Misschien was het tijd om te sluiten, voor vandaag. Met tegenzin nam hij afscheid van de laatste gasten en keek naar de lege schappen. De voorraad moest bijgevuld worden maar dat kwam de volgende keer wel.
- 107. Moe maar dolblij kwam Arthur thuis, en daar wachtte hem nog een verrassing. Anna stak vol trots haar opzwellende buikje vooruit. Arthur kon niet eens de juiste woorden vinden. Met een onsamenhangende oerkreet wierp hij zich in haar armen.
- 108. Hij kon nauwelijks slapen die nacht. Alles was zo geweldig in zijn leven! Zijn eigen zaak die op rolletjes liep, zijn eerste kindje op komst Er miste nog 辿辿n ding. Aan het ontbijt begon hij erover. Zou je Anna, zou je met mij willen trouwen? Ik bedoel, vandaag nog?
- 109. Ik heb geen ring voor je, geen verlovingsring bedoel ik. En dat spijt me. ging hij onzeker verder. Maar ik wil jou gewoon als mijn vrouw. Ik wil dat we getrouwd zijn als we ons kindje krijgen. Anna schonk hem 辿辿n van haar liefste glimlachjes en knikte. Het is een beetje onvoorbereid, maar daar hou ik wel van. Laten we trouwen!
- 110. In bijpassende paarse trouwkleding beklommen ze die morgen het kleine prieeltje in het park. Er waren maar een paar gasten een groot feest konden ze altijd later nog geven.
- 111. Met grote ogen schoven ze de gouden ringen om elkaars vingers. Nu was het officieel. Nog maar kort geleden waren ze studenten, nu waren ze getrouwd en was er een kind op komst. Ik kan het soms gewoon niet geloven. Dat alles ineens zo snel is gegaan.
- 112. Maar ik heb nergens ook maar een minuut spijt van gehad. zei Anna vastberaden. Ik ook niet. Arthur liet haar handen los en richtte zich tot haar buik. En pas als jij er uit bent, is ons geluk echt compleet!
- 113. Bart Carla Bart Steven Aurora
- 114. Bart had nieuwe buren. Hij had ze zien arriveren toen hij op de zoveelste regenachtige ochtend voor het raam stond, zich afvragend wanneer hij eindelijk werk zou vinden. Het was een jong stel, zag hij, en duidelijk smoorverliefd.
- 115. Even later kwam de nieuwe buurvrouw zich voorstellen. Barts moeder en Aurora liepen meteen enthousiast naar buiten om met haar te praten, maar Bart merkte al gauw dat hun aandacht afdwaalde. Uiteindelijk probeerde hij maar een gesprek met de vrouw aan te knopen. Het is een mooie buurt hier, h竪?
- 116. Absoluut. Deze huizen zijn geweldig, met die kleuren, en van binnen ook zo ruim! Ik mis alleen wel een tuin, maar ja, je kunt niet alles hebben. Ze glimlachte. Ik ben trouwens Mirthe. Bart. Welkom in de straat. Dank u, buurman! Weer lachte ze, en Bart voelde een vreemde kriebel in zijn buik.
- 117. Mijn vriend heet Milan, maar hij is druk bezig met inrichten. zei ze, en even flitsten haar ogen onzeker naar het huis. Iets zei Bart dat haar vriend gewoon geen zin had om kennis te komen maken, maar hij zweeg wijselijk. Mirthe en Milan, wat leuk. zei hij daarom maar. Mirthe glimlachte, maar de lach bereikte haar ogen niet. Dat zeggen er wel meer.
- 118. En jij? zei ze na een ongemakkelijke stilte. Is Aurora jouw vriendin? O, nee, zei Bart snel, en begon een verhaal over zijn familie. Wat stond hij nou weer te ratelen? Maar Mirthe keek vriendelijk. Leuk je ontmoet te hebben, Bart. Je moet maar een keertje langskomen als alles klaar is in ons huis. Lijkt me leuk! riep Bart haar na. Hij voelde zich ineens heel blij. Pas toen ze weg was, sloeg de paniek toe. Shit. Verliefd op iemand anders meisje.
- 119. Bart was behoorlijk zenuwachtig toen Mirthe hem op een ochtend op de koffie vroeg. Hij probeerde zich zoveel mogelijk op het interieur van haar huis te richten, maar zijn blik werd als een magneet naar haar toe getrokken. Zijn hart bonsde zo hard dat hij bang was dat ze het kon horen. Is jevriend er niet? vroeg hij uiteindelijk. Jawel. ze zuchtte. Hijbleef liever boven.
- 120. Okee. Bart voelde aan dat hij er niet op door moest gaan, en keek naar een tekening die op een klein bijzettafeltje lag. Heb jij dat gemaakt? Zodra ze zijn blik volgde, sprong ze op en griste het papier weg. Ja, maar het isniks. Ze verfrommelde het tot een prop en gooide het weg. Het was mooi. Maakt niet uit. Milan heeft liever niet dat ik Oh, laat ook maar. O-okee.
- 121. Op het moment dat zijn naam uitgesproken werd, klonken er voetstappen van boven en kwam Milan naar beneden. Hij trok Mirthe zacht maar dwingend overeind en nam haar in zijn armen. Weet jij waar ik zin in heb? fluisterde hij in haar oor, maar hard genoeg zodat Bart het kon horen.
- 122. Bart slikte moeizaam. Hij kende deze man nauwelijks, maar hij had nu al een hekel aan hem. Iets zei hem dat hij Mirthe vreselijk onderdrukte en ontzettend ego誰stisch was. Het heeft iets te maken met jou, mij, en een bed. hintte Milan en hij gaf Bart over Mirthes schouder een dikke knipoog. Een knipoog die zei: dit werkt altijd maar die ook zei: ze is van mij, wegwezen jij.
- 123. En zo werd Bart weggestuurd en trok Milan Mirthe mee naar de slaapkamer. Trek wat leuks aan. beval hij en hij keek met over elkaar geslagen armen toe terwijl ze zich uitkleedde en een lingeriesetje uit de kast pakte. Hij tilde haar op en legde haar op bed. Wie was dat, beneden? Zijn stem was hard, dreigend. Niemand. Gewoon de buurman.
- 124. Goed. Als hij maar beseft dat hij met zijn poten van je af moet blijven. Je bent van mij. Milan, hij zou echt niet Hou je mond, je weet maar nooit met die kerels. Bart is niet Mirthe wees stil!
- 125. En hoewel het huilen Mirthe nader dan het lachen stond, gaf ze haar vriend weer zijn zin. Hij zag haar als zijn bezit, dacht dat hij op elk gewenst moment met haar het bed in kon duiken, en was ziekelijk jaloers. Ik wil zo graag een kindje met je, liefste. fluisterde hij. En daar had je het grootste probleem: Mirthe wilde geen kind met hem maar hoe kon ze hem dat ooit zeggen?
- 126. Familie Stadsie 3spelen Elise Bryan Renate Olga
- 127. Renate liet zich achterover op bed vallen. De dag was nog maar net begonnen, maar eigenlijk had ze er nu al geen zin meer in. Zonder baan leek alles zo zinloos. En dat ze geen vriend had werkte er ook niet aan mee. Ze zuchtte en kwam met tegenzin weer overeind. Aan het werk in de hondenkennel dan maar weer.
- 128. Maar Renate was niet de enige die het niet zo meer zag zitten. Ook Olga had het moeilijk. School zat tegen, en ze had weer zon dag dat ze haar ouders vreselijk miste. En hoe goed tante Elise haar best ook deed om haar te helpen, soms lukte het gewoon niet.
- 129. Snikkend smeet Olga haar schrift van zich af en stormde de gang uit. Achter zich hoorde ze de tikkende stappen van haar tante, en ze moest nog harder huilen. Ik mis ze gewoon zo, waarom moesten ze nou dood gaan?
- 130. Niet dat ik niet gelukkig ben bij jullie, maar maar ik wil gewoon mn ouders terug! jammerde Olga. Ik wil gewoon papa en mama weer zien! Elise zuchtte meelevend en sloeg haar arm om het meisje heen. Ze wist niet wat ze moest zeggen, maar het was ook beter om te zwijgen en er gewoon te zijn.
- 131. Nou, zei ze na een tijdje, toen het huilen wat minder werd. Ze wreef het meisje over haar rug. Zal ik een lekker kopje chocolademelk maken? Olga knikte en veegde haar tranen weg. Even later zat ze nog een beetje trillend in de keuken. Het geeft niks hoor, soms moet je het er gewoon even uit gooien. Het is ook allemaal niet niks. zei tante Elise.
- 132. Tante, begon Olga na een slok. Op wie lijk ik het meest, op papa of op mama? Oh, Elise schrok op en leek het een moeilijke vraag te vinden. Uiterlijk lijk je absoluut op Kirsten begon ze. Twee druppels water, zou je bijna zeggen. Maar je hebt ook zeker Bastiaans ogen, en zijn karakter. Ze zuchtte met een pijnlijke uitdrukking op haar gezicht.
- 133. Hoe was hij, papa bedoel ik? Bastiaan? Bastiaan was mn kleine broertje Zo zag ik hem, en niet anders. Hij wilde architect worden en was heel gedreven daarin. En hij was zo dol op je moeder. En op jou natuurlijk. Soms herinner ik me wel dingen. Hoe ze me hielpen met huiswerk, of hoe mama samen met me speelde.
- 134. Koester die dingen. Hou ze in je hart, dan zullen ze voor altijd bij je blijven. Ik zal het nooit vergeten. glimlachte Olga. En ooit ga ik terug naar het huis waar we toen woonden. Dat is een mooie wens. Bedankt voor het gesprek, tante Elise. Dat hielp echt.
- 135. En hoewel Olga weer wat opgepept was, zat Renate nog steeds te mokken. Het begon al avond te worden en ze had haar gewone kleding omgeruild voor een slobberige trui. Bart kwam een avondje langs, maar eerlijk gezegd zat ze niet op zijn problemen te wachten. En duslijkt het erop dat ikverliefd ben op een meisje dat al iemand heeft. Maar hij is echt een asshole.
- 136. Ik bedoel, we zaten gewoon koffie te drinken en ineens rukt hij haar van de bank, duidelijk met de bedoeling haar mee naar boven te nemen. Als hun dat nou willen. zuchtte Renate. Sommige stellen kunnen gewoon niet van elkaar afblijven. Nee, zo zit het niet. Hij is gemeen. Echt, een klootzak. En ik ben echt verliefd geworden op Mirthe
- 137. Het is gewoon mn zusje is pas getrouwd, en ik ben nog steeds alleen. Op zon bruiloft besef je pas echt hoe mooi liefde is. En hoe eenzaam ik zelf ben.
- 138. I know, Bart. Ik weet precies hoe je je voelt. We zijn onze hele studietijd al op zoek naar een leuk persoon, maar we hebben nog geen van beiden succes gehad. Renate zuchtte. Ik vind het heel erg voor je, maar je moet Mirthe gewoon met rust laten. Ze is al met iemand en dat moet je accepteren. Je kunt niet in hun relatie gaan zitten. Ik weet het. Maar het is gewoon zo moeilijk om te zien hoe ze lijdt, terwijl ik van haar hou. Oprecht van haar hou.
- 139. Ze kletsten nog een tijdje maar eerlijk gezegd zag Renate zijn probleem niet zo. Goed, die Mirthe was vast hartstikke leuk, maar als ze bezet was moest Bart dat gewoon accepteren. De volgende dag arriveerde de nieuwe puppy en dat vrolijkte Renate op.
- 140. Hij werd Pitch genoemd en ze was meteen helemaal weg van hem. Ze had nog nooit zon klein, mooi glanzend zwart hondje gezien, met zon levendig karakter. Hij was hier zeker wel op zijn plek en werd later vast een goed maatje voor Minnie.
- 141. Tijdens het schoonmaken luchtte Olga haar hart over Olivier, een jongen waar ze laatst mee had afgesproken. Ik denk dat ik hem leuk vind, Renate Het was zo gezellig. Maar hoe weet ik nou wat hij voor me voelt? Renate dacht even na. Schrijf hem een kaartje. Gewoon, niks bijzonders, maar wel duidelijk genoeg. Dat vond Olga een goed idee.
- 142. De volgende dag groeide Pitch al op, en hij bleek een leuke bruine vlek op zijn rug te hebben, en verder ook losse bruine plekken in zijn zwarte vacht. Maar het leukste vonden Renate en Olga nog wel zijn pluizige eekhoornstaart en zijn snor.
- 143. Oooh, jij gaat z炭lke leuke puppies krijgen met Minnie! kirde Renate. Zeg, loop jij niet wat hard van stapel? lachte Olga en ze stootte haar nicht plagend aan. Mind my words, die twee krijgen binnenkort puppies en ze zullen geweldig zijn.
- 144. Olga haalde haar schouders op. Ze zouden wel zien. Ze keek hoe Pitch naar het nieuw verbouwde buitengedeelte van de kennel liep, en in de aarde begon te wroeten. Ze glimlachte.
- 145. Problemen met verliefdheid, het verlies van haar ouders alles leek minder erg als ze met Renate kon praten en met de honden kon spelen. Ze was dankbaar dat ze hier had kunnen opgroeien ze had geen betere plek kunnen bedenken!