Kiedy trawi nas ten sam g艂贸d, kt贸ry pod p臋kaj膮cymi szrapnelami gna艂 owych 偶o艂nierzy hiszpa艅skich na lekcj臋 botaniki, Mermoza nad po艂udniowy Atlantyk, poet臋 do poematu, czujemy, 偶e stworzenie 艣wiata nie jest jeszcze zako艅czone, 偶e musimy jeszcze zdoby膰 艣wiadomo艣膰 siebie i 艣wiata. Musimy poprzez ciemno艣ci przerzuca膰 k艂adki. Tylko ci o tym nie wiedz膮, kt贸rzy oboj臋tno艣膰, ow膮 form臋 egoizmu, bior膮 za m膮dro艣膰. Ale wszystko zadaje k艂am tej m膮dro艣ci! Koledzy, koledzy moi, bior臋 was na 艣wiadk贸w: kiedy czuli艣my si臋 szcz臋艣liwi ?
We鈥檝e updated our privacy policy so that we are compliant with changing global privacy regulations and to provide you with insight into the limited ways in which we use your data.
You can read the details below. By accepting, you agree to the updated privacy policy.
