Privé eiland bij Skye, Parool
- 1. PS13ZATERDAG 9 AUGUSTUS 2014 REISINFORMATIE Prijs voor een cottage op Scalpay vanaf € 1055 per week voor vier personen. Bereikbaarheid vlieg op Inverness en huur een auto voor de ruim twee uur durende trip naar Skye (met onderweg eventueel een overnachting aan Loch Ness en bezichtiging van Eilean Donan, het kasteel uit de Highlander-films). Meer informatie: www.isleofscalpay.com Met dank aan Visit Britain en Sunnycars.nl 3x een eiland voor jezelf €€€ Litløy fyr,Noorwegen Een vuurtoreneilandje van zeventig hecta- re in de Noorse archipel Vesterålen, met één bewoner. Spot orka’s en zeearenden en geniet van het uitzicht uit de lichtka- mer.Vanaf €540 per persoon voor twee nachten. €€ ‘Off the grid’ in Zweeds Lapland Geen elektra op het onbewoonde eiland ‘Off the grid’. Het water komt uit het meer en je kookt op een houtvuur. De houten cabin (met sauna en hottub) is een plaatje. Outdoor koken, een elandsafari of wandeltocht: het kan hier allemaal. Vanaf €1699 per week voor vijf personen. € Vuurtoren Veli Rat,Kroatië Eén van de mooiste vuurtorens van de Adriatische Zee op het grote Kroatische eiland Dugi Otok.Vuurtorenwachters staan op een wachtlijst om hier te mogen werken.Vanaf €749 per week voor vier personen. Alle eilanden zijn te boeken via eilandenspecialist www.visiwa.com Op het privé-eiland Scalpay, voor de kust van het Schotse Skye, spot je zeehonden, zeeotters, tuimelaars en zeearenden, met prachtig uitzicht op de omringende eilanden. Geen wegen, geen winkels, geen wifi – rust gegarandeerd.tekst en foto’s LINDA KORSTEN / TEKSTBUREAU LINK & CO S calpay is geen klein eiland – met een oppervlak van zo’n 25 vierkante kilometer en heuvels tot bijna vier- honderd meter heb je meer dan een week nodig om alle uithoeken te ontdekken (en een paar goede lies- laarzen voor de moerassen aan de noordkant). Een paar huizen, een oud kerkhofje en verder niks: geen winkels, geen wegen, geen auto’s. Wat er wel is, in overvloed: rust en natuur. Een echt eilandgevoel dus, en dat overvalt ons al tij- dens de overtocht. Met een klein motorbootje worden wij (man, vrouw, zoon van vijf jaar, een berg bagage en ge- noeg rantsoen om het een hele week comfortabel uit te houden) overgezet vanaf Skye. Een verheugde grijns ver- schijnt al snel op het gezicht van mijn zoon als we wegva- ren en ook wij voelen ons uitgelaten. Wát een avontuur is dit. We klauteren aan wal – door het springtij staat het water te laag om tot aan de steiger door te varen – en wandelen op ons gemak naar ‘het gro- te huis’, waar de beheerders wonen. Een glorieus zonne- tje zet de hysterisch bloeiende brem nog wat extra aan. Hoger op de heuvel omringen oude bomen het vroeg- christelijke kerkhof, dat nog steeds in gebruik is. Van één van die grafstenen hangt een afdruk in het British Muse- um, horen we even later van Veronica, die met haar man het eiland beheert voor zijn familie. Ze overhandigt ons de sleutel van de Keepers Cottage, die wel een beetje ruim is voor drie personen, maar ze zijn met de aanleg van een nieuwe waterleiding net aan- geland bij de kleinere cottage. Jaren dronken ze hier wa- ter uit het hooggelegen meer, tot een overheidsinstantie het drinkwater afkeurde. Nu worden er filters geplaatst en buizen vervangen. “Ach ja,” zegt Veronica. Ze heeft al heel wat zien komen en gaan hier. Verschillende bedrijf- jes gingen op de fles, zoals de kwekerij van sint-jakobs- schelpen – een project waar ze 25 jaar mee bezig waren geweest. Eilandritme Leven op een eiland brengt zijn beperkingen met zich mee. ’s Winters slaapt Veronica geregeld een nachtje bij vrienden als het motorbootje haar niet terug kan brengen naar Scalpay vanwege het slechte weer – vandaar dat de cottages maar de helft van het jaar te huur zijn. Dat is dan ook meteen een goede reden om iemand weer eens op te zoeken, zegt ze relativerend. “Als ik iets heb geleerd op het eiland, is het om alles te accepteren zoals het is.” Het mag dan niet altijd gemakkelijk zijn, even een weekje proeven van het eilandleven is heerlijk. We kijken vanuit onze cottage aan drie kanten uit over zee en heb- ben een ‘eigen’ stukje baai. Al gauw staan we op de rot- sen, schepnetje in de hand. We verliezen snel alle besef van tijd, staan op als we wakker worden van het licht en gaan slapen als het donker wordt – het is eigenlijk zo simpel. Het huis is geweldig, dat maakt het helemaal gemak- kelijk je over te geven aan het hier en nu. Een bad, open haard, regendouche, fijne banken, speelkamer en grote keuken. Maar de echte luxe hier is minder grijpbaar: tijd. Je hebt hier alle tijd om je te wijden aan wat je belangrijk vindt, waar je thuis te weinig aan toekomt: spelen met je kinderen, avonturen beleven, genieten van de natuur. Op de eerste middag zien we een zeearend overvliegen, die hier op het eiland een nest heeft. Al heb je misschien aan een paar dagen genoeg om een impressie te krijgen, toch is het goed hier een hele week (of langer) te blijven. Het haalt de druk eraf, je kunt dagen lanterfanten, en minder mooi weer gooit geen roet in het eten bij eventuele plannen voor boot- of wandel- tochtjes. Er is nog een reden om langer te blijven: de haast ver- dwijnt uit je lijf. Het is fijn even bevrijd te zijn van al die dagelijkse prikkels. Hier gaat mijn smartphone alleen aan om af en toe te kijken hoe laat het is, maar ook dat leer ik snel af. Wifi is er niet. Nog niet zo lang geleden was dat een gemis, maar nu komen mensen juist naar Scalpay om even onbereikbaar te zijn, vertelde Veronica al. Al met al hebben we al snel een eigen ‘eilandritme’ te pakken. We maken een vuur om marshmallows te rooste- ren, verkennen de kust een keer een stuk linksom en een keer rechtsom en maken een boottocht met de amusante schipper Nick naar de zeehonden op een ander eilandje. Er is genoeg te doen, je kunt er mooi wandelen, de zee en de rotskust zijn elke dag anders. Er is een wandelroute naar de bergmeren en met laarzen aan ontdek je het zandstrandje aan de noordkant (waar je kunt wildkam- peren) en de ruïnes van een vikinggehucht. Of je vraagt Nick om een dag met je rond het eiland te varen om alles te zien. Op het eiland zijn veel sporen van eerdere bewoners te vinden: een paar eeuwen geleden woonden hier nog honderden mensen. Eerst waren het Kelten, daarna Vi- kingen, die vanaf de achtste eeuw de Schotse eilanden veroverden. Vervolgens kregen de MacDonalds uit Sleat het eiland in handen; zij brachten twee generaals voort die vochten tegen Napoleon. Sir Donald Currie, een oliemagnaat, kocht het eiland eind negentiende eeuw. Hij bepaalde de huidige aanblik van het eiland met het grote huis, de zandwegen en brug- gen. Nu is het al sinds 1959 in handen van de familie van Veronica’s echtgenoot. Als we de laatste dag terugwandelen naar de pier, valt het afscheid nemen van ons vaste picknickstekje – een omgevallen boom in het bergstroompje bij het kerkhof – mijn zoon zwaar. “Dat was de beste picknickplek ter we- reld!” Hij heeft gelijk. Met het kabbelende heldere beekje, de oude overhangende bomen en het felgroene gras is het een waar paradijs. Net als de rest van dit eiland. Heerlijk eenzaam 10 km © DvE / Het Parool SCALPAY SKYE GROOT- BRITTANNIË