ݺߣshows by User: VctorAgrasarSalegui / http://www.slideshare.net/images/logo.gif ݺߣshows by User: VctorAgrasarSalegui / Mon, 06 Mar 2017 20:29:18 GMT ݺߣShare feed for ݺߣshows by User: VctorAgrasarSalegui A poesia das irmandades da fala. caracteristicas autores e obras /slideshow/a-poesia-das-irmandades-da-fala-caracteristicas-autores-e-obras/72874436 tema1literatura-170306202918
O sec. XX supón en Galicia o nacemento do agrarismo e do nacionalismo, a continuación da emigración e a aparición do movemento obreiro. O movemento agrario é desde 1907 o auténtico revulsivo social da época. Destaca a Liga Agraria de Acción Gallega (1912), dirixida por Basilio Álvarez; fortemente perseguida, vai esmorecer cara a 1915, mais esta presión social en contra dos foros consegue a lei de redención dos foros na Ditadura de Primo de Rivera en 1926. En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural.Arredor desta nacerá a revista Nós. Ao principiar o século XX, a literatura galega vivía un instante especialmente problemático. Aínda que o número de obras non deixaba de incrementarse, a calidade dos textos era manifestamente inferior á lograda polos grandes autores do Rexurdimento. Narrativa e teatro seguían sendo xéneros pouco cultivados, nun panorama dominado absolutamente pola poesía. A atrevida proposta que fixera Rosalía en Follas Novas, a modernidade innovadora de Curros e Pondal convértese nunha poesía baleira, carente de contidos que coa escusa de aproximarse á mentalidade popular, ofrece unha imaxe ordinaria e deforme do mundo rural galego. Neste contexto, o labor dos escritores vinculados ás Irmandades pode valorizarse como un revulsivo que abre o camino para un segundo renacemento.]]>
O sec. XX supón en Galicia o nacemento do agrarismo e do nacionalismo, a continuación da emigración e a aparición do movemento obreiro. O movemento agrario é desde 1907 o auténtico revulsivo social da época. Destaca a Liga Agraria de Acción Gallega (1912), dirixida por Basilio Álvarez; fortemente perseguida, vai esmorecer cara a 1915, mais esta presión social en contra dos foros consegue a lei de redención dos foros na Ditadura de Primo de Rivera en 1926. En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural.Arredor desta nacerá a revista Nós. Ao principiar o século XX, a literatura galega vivía un instante especialmente problemático. Aínda que o número de obras non deixaba de incrementarse, a calidade dos textos era manifestamente inferior á lograda polos grandes autores do Rexurdimento. Narrativa e teatro seguían sendo xéneros pouco cultivados, nun panorama dominado absolutamente pola poesía. A atrevida proposta que fixera Rosalía en Follas Novas, a modernidade innovadora de Curros e Pondal convértese nunha poesía baleira, carente de contidos que coa escusa de aproximarse á mentalidade popular, ofrece unha imaxe ordinaria e deforme do mundo rural galego. Neste contexto, o labor dos escritores vinculados ás Irmandades pode valorizarse como un revulsivo que abre o camino para un segundo renacemento.]]> Mon, 06 Mar 2017 20:29:18 GMT /slideshow/a-poesia-das-irmandades-da-fala-caracteristicas-autores-e-obras/72874436 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) A poesia das irmandades da fala. caracteristicas autores e obras VctorAgrasarSalegui O sec. XX supón en Galicia o nacemento do agrarismo e do nacionalismo, a continuación da emigración e a aparición do movemento obreiro. O movemento agrario é desde 1907 o auténtico revulsivo social da época. Destaca a Liga Agraria de Acción Gallega (1912), dirixida por Basilio Álvarez; fortemente perseguida, vai esmorecer cara a 1915, mais esta presión social en contra dos foros consegue a lei de redención dos foros na Ditadura de Primo de Rivera en 1926. En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural.Arredor desta nacerá a revista Nós. Ao principiar o século XX, a literatura galega vivía un instante especialmente problemático. Aínda que o número de obras non deixaba de incrementarse, a calidade dos textos era manifestamente inferior á lograda polos grandes autores do Rexurdimento. Narrativa e teatro seguían sendo xéneros pouco cultivados, nun panorama dominado absolutamente pola poesía. A atrevida proposta que fixera Rosalía en Follas Novas, a modernidade innovadora de Curros e Pondal convértese nunha poesía baleira, carente de contidos que coa escusa de aproximarse á mentalidade popular, ofrece unha imaxe ordinaria e deforme do mundo rural galego. Neste contexto, o labor dos escritores vinculados ás Irmandades pode valorizarse como un revulsivo que abre o camino para un segundo renacemento. <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/tema1literatura-170306202918-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> O sec. XX supón en Galicia o nacemento do agrarismo e do nacionalismo, a continuación da emigración e a aparición do movemento obreiro. O movemento agrario é desde 1907 o auténtico revulsivo social da época. Destaca a Liga Agraria de Acción Gallega (1912), dirixida por Basilio Álvarez; fortemente perseguida, vai esmorecer cara a 1915, mais esta presión social en contra dos foros consegue a lei de redención dos foros na Ditadura de Primo de Rivera en 1926. En 1916 xorden na Coruña as Irmandades da Fala, que axiña se estenden por toda Galicia. O seu obxectivo máis inmediato é a defensa do idioma galego para recuperar a cultura. No 1918 decláranse nacionalistas, mais no 1922 escindiranse nunha liña política e outra cultural.Arredor desta nacerá a revista Nós. Ao principiar o século XX, a literatura galega vivía un instante especialmente problemático. Aínda que o número de obras non deixaba de incrementarse, a calidade dos textos era manifestamente inferior á lograda polos grandes autores do Rexurdimento. Narrativa e teatro seguían sendo xéneros pouco cultivados, nun panorama dominado absolutamente pola poesía. A atrevida proposta que fixera Rosalía en Follas Novas, a modernidade innovadora de Curros e Pondal convértese nunha poesía baleira, carente de contidos que coa escusa de aproximarse á mentalidade popular, ofrece unha imaxe ordinaria e deforme do mundo rural galego. Neste contexto, o labor dos escritores vinculados ás Irmandades pode valorizarse como un revulsivo que abre o camino para un segundo renacemento.
A poesia das irmandades da fala. caracteristicas autores e obras from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 1225 5 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/tema1literatura-170306202918-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds document Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 Valores do pronome SE /slideshow/valores-do-pronome-se/72874270 valoresde-170306202459
VALORES DE “SE” En galego hai dúas formas homónimas de “se” que cómpre distinguir, como conxunción e como pronome persoal. a) Como conxunción (nexo de subordinada) Se collen o tren das doce chegarán a Vigo ás tres. Este rapaz sempre fai como se non oíse. Pregúntalle se vai ir á voda de Xurxo. Non lle fagas caso se che di que vaias con el. b) Como pronome persoal. Neste caso distinguimos: 1. Valor reflexivo. Indicando a coincidencia entre o axente e o paciente da acción (REFLEXIVIDADE) , isto é, o suxeito realiza unha acción que recae sobre si mesmo. Admite o reforzo a si mesmo e alterna coas distintas persoas: me, te,se, nos vos. Ex. (El) queimouse (a si mesmo) e tivo que ir ao médico. Manolo peitéase con coidado. Vístese de vagar. Lavouse en media hora. OLLO!! En galego é incorrecto o uso das formas reflexivas na función de CI cando na oración xa aparece un CD expreso. Ex. Lavou os dentes (non, lavouse os dentes) Peiteou os cabelos (non, peiteouse os cabelos) 2. Valor recíproco. Indica a dous ou máis suxeitos executando e recibindo alternativamente a acción verbal. Neste caso pode desempeñar a función de CD ou CI. Ex. Anxo e Antía quérense moito. CD Aloumiñábanse con tenrura. CD Aínda se seguían escribindo cartas de amor. CI 3. Valor pronominal. O se acompaña a verbos que necesitan do pronome para manter o seu significado. Non teñen función nin de CD nin de CI, forman parte inseparable do verbo. Varía coa persoa verbal (lémbrome, lémbraste, lémbrase…) . Verbos deste tipo son: a) Verbos de emoción ou sentimento (verbos seudorreflexivos). Neste casos o verbo soe ir acompañado do Suplemento. Ex. Sempre se queixa do mesmo. Arrepentiuse do que dixo. Lembrouse da súa infancia. b) Tamén son construcións pronominais determinados verbos transitivos que se converten en intransitivos mediante o pronome se. Ex. Botou auga / Botouse de cabeza. Moveu varios quilos / Mouveuse de sitio. Lanzou a pedra moi lonxe / Lanzouse ao baleiro. OLLO!! En galego os verbos intransitivos de movemento non admiten a marca pronominal Ex. Marchou moi lonxe. Caeu dunha árbore. Veu de Madrid. 4. Valor impersoal. Neste caso o se tampouco ten función sintáctica. Se é a marca de impersoalidade. Son construcións que carecen de suxeito (pero se lle quitamos o se aparece tan suxeito). Só se emprega co verbo en 3º persoa de sg. Non admite o plural. Non varían coa persoa verbal. Ex: Auxiliouse aos feridos Estase ben aquí Admírase ao heroe En España lese pouco Maltrátase ao contribuínte ]]>
VALORES DE “SE” En galego hai dúas formas homónimas de “se” que cómpre distinguir, como conxunción e como pronome persoal. a) Como conxunción (nexo de subordinada) Se collen o tren das doce chegarán a Vigo ás tres. Este rapaz sempre fai como se non oíse. Pregúntalle se vai ir á voda de Xurxo. Non lle fagas caso se che di que vaias con el. b) Como pronome persoal. Neste caso distinguimos: 1. Valor reflexivo. Indicando a coincidencia entre o axente e o paciente da acción (REFLEXIVIDADE) , isto é, o suxeito realiza unha acción que recae sobre si mesmo. Admite o reforzo a si mesmo e alterna coas distintas persoas: me, te,se, nos vos. Ex. (El) queimouse (a si mesmo) e tivo que ir ao médico. Manolo peitéase con coidado. Vístese de vagar. Lavouse en media hora. OLLO!! En galego é incorrecto o uso das formas reflexivas na función de CI cando na oración xa aparece un CD expreso. Ex. Lavou os dentes (non, lavouse os dentes) Peiteou os cabelos (non, peiteouse os cabelos) 2. Valor recíproco. Indica a dous ou máis suxeitos executando e recibindo alternativamente a acción verbal. Neste caso pode desempeñar a función de CD ou CI. Ex. Anxo e Antía quérense moito. CD Aloumiñábanse con tenrura. CD Aínda se seguían escribindo cartas de amor. CI 3. Valor pronominal. O se acompaña a verbos que necesitan do pronome para manter o seu significado. Non teñen función nin de CD nin de CI, forman parte inseparable do verbo. Varía coa persoa verbal (lémbrome, lémbraste, lémbrase…) . Verbos deste tipo son: a) Verbos de emoción ou sentimento (verbos seudorreflexivos). Neste casos o verbo soe ir acompañado do Suplemento. Ex. Sempre se queixa do mesmo. Arrepentiuse do que dixo. Lembrouse da súa infancia. b) Tamén son construcións pronominais determinados verbos transitivos que se converten en intransitivos mediante o pronome se. Ex. Botou auga / Botouse de cabeza. Moveu varios quilos / Mouveuse de sitio. Lanzou a pedra moi lonxe / Lanzouse ao baleiro. OLLO!! En galego os verbos intransitivos de movemento non admiten a marca pronominal Ex. Marchou moi lonxe. Caeu dunha árbore. Veu de Madrid. 4. Valor impersoal. Neste caso o se tampouco ten función sintáctica. Se é a marca de impersoalidade. Son construcións que carecen de suxeito (pero se lle quitamos o se aparece tan suxeito). Só se emprega co verbo en 3º persoa de sg. Non admite o plural. Non varían coa persoa verbal. Ex: Auxiliouse aos feridos Estase ben aquí Admírase ao heroe En España lese pouco Maltrátase ao contribuínte ]]> Mon, 06 Mar 2017 20:24:59 GMT /slideshow/valores-do-pronome-se/72874270 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) Valores do pronome SE VctorAgrasarSalegui VALORES DE “SE” En galego hai dúas formas homónimas de “se” que cómpre distinguir, como conxunción e como pronome persoal. a) Como conxunción (nexo de subordinada) Se collen o tren das doce chegarán a Vigo ás tres. Este rapaz sempre fai como se non oíse. Pregúntalle se vai ir á voda de Xurxo. Non lle fagas caso se che di que vaias con el. b) Como pronome persoal. Neste caso distinguimos: 1. Valor reflexivo. Indicando a coincidencia entre o axente e o paciente da acción (REFLEXIVIDADE) , isto é, o suxeito realiza unha acción que recae sobre si mesmo. Admite o reforzo a si mesmo e alterna coas distintas persoas: me, te,se, nos vos. Ex. (El) queimouse (a si mesmo) e tivo que ir ao médico. Manolo peitéase con coidado. Vístese de vagar. Lavouse en media hora. OLLO!! En galego é incorrecto o uso das formas reflexivas na función de CI cando na oración xa aparece un CD expreso. Ex. Lavou os dentes (non, lavouse os dentes) Peiteou os cabelos (non, peiteouse os cabelos) 2. Valor recíproco. Indica a dous ou máis suxeitos executando e recibindo alternativamente a acción verbal. Neste caso pode desempeñar a función de CD ou CI. Ex. Anxo e Antía quérense moito. CD Aloumiñábanse con tenrura. CD Aínda se seguían escribindo cartas de amor. CI 3. Valor pronominal. O se acompaña a verbos que necesitan do pronome para manter o seu significado. Non teñen función nin de CD nin de CI, forman parte inseparable do verbo. Varía coa persoa verbal (lémbrome, lémbraste, lémbrase…) . Verbos deste tipo son: a) Verbos de emoción ou sentimento (verbos seudorreflexivos). Neste casos o verbo soe ir acompañado do Suplemento. Ex. Sempre se queixa do mesmo. Arrepentiuse do que dixo. Lembrouse da súa infancia. b) Tamén son construcións pronominais determinados verbos transitivos que se converten en intransitivos mediante o pronome se. Ex. Botou auga / Botouse de cabeza. Moveu varios quilos / Mouveuse de sitio. Lanzou a pedra moi lonxe / Lanzouse ao baleiro. OLLO!! En galego os verbos intransitivos de movemento non admiten a marca pronominal Ex. Marchou moi lonxe. Caeu dunha árbore. Veu de Madrid. 4. Valor impersoal. Neste caso o se tampouco ten función sintáctica. Se é a marca de impersoalidade. Son construcións que carecen de suxeito (pero se lle quitamos o se aparece tan suxeito). Só se emprega co verbo en 3º persoa de sg. Non admite o plural. Non varían coa persoa verbal. Ex: Auxiliouse aos feridos Estase ben aquí Admírase ao heroe En España lese pouco Maltrátase ao contribuínte <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/valoresde-170306202459-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> VALORES DE “SE” En galego hai dúas formas homónimas de “se” que cómpre distinguir, como conxunción e como pronome persoal. a) Como conxunción (nexo de subordinada) Se collen o tren das doce chegarán a Vigo ás tres. Este rapaz sempre fai como se non oíse. Pregúntalle se vai ir á voda de Xurxo. Non lle fagas caso se che di que vaias con el. b) Como pronome persoal. Neste caso distinguimos: 1. Valor reflexivo. Indicando a coincidencia entre o axente e o paciente da acción (REFLEXIVIDADE) , isto é, o suxeito realiza unha acción que recae sobre si mesmo. Admite o reforzo a si mesmo e alterna coas distintas persoas: me, te,se, nos vos. Ex. (El) queimouse (a si mesmo) e tivo que ir ao médico. Manolo peitéase con coidado. Vístese de vagar. Lavouse en media hora. OLLO!! En galego é incorrecto o uso das formas reflexivas na función de CI cando na oración xa aparece un CD expreso. Ex. Lavou os dentes (non, lavouse os dentes) Peiteou os cabelos (non, peiteouse os cabelos) 2. Valor recíproco. Indica a dous ou máis suxeitos executando e recibindo alternativamente a acción verbal. Neste caso pode desempeñar a función de CD ou CI. Ex. Anxo e Antía quérense moito. CD Aloumiñábanse con tenrura. CD Aínda se seguían escribindo cartas de amor. CI 3. Valor pronominal. O se acompaña a verbos que necesitan do pronome para manter o seu significado. Non teñen función nin de CD nin de CI, forman parte inseparable do verbo. Varía coa persoa verbal (lémbrome, lémbraste, lémbrase…) . Verbos deste tipo son: a) Verbos de emoción ou sentimento (verbos seudorreflexivos). Neste casos o verbo soe ir acompañado do Suplemento. Ex. Sempre se queixa do mesmo. Arrepentiuse do que dixo. Lembrouse da súa infancia. b) Tamén son construcións pronominais determinados verbos transitivos que se converten en intransitivos mediante o pronome se. Ex. Botou auga / Botouse de cabeza. Moveu varios quilos / Mouveuse de sitio. Lanzou a pedra moi lonxe / Lanzouse ao baleiro. OLLO!! En galego os verbos intransitivos de movemento non admiten a marca pronominal Ex. Marchou moi lonxe. Caeu dunha árbore. Veu de Madrid. 4. Valor impersoal. Neste caso o se tampouco ten función sintáctica. Se é a marca de impersoalidade. Son construcións que carecen de suxeito (pero se lle quitamos o se aparece tan suxeito). Só se emprega co verbo en 3º persoa de sg. Non admite o plural. Non varían coa persoa verbal. Ex: Auxiliouse aos feridos Estase ben aquí Admírase ao heroe En España lese pouco Maltrátase ao contribuínte
Valores do pronome SE from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 403 4 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/valoresde-170306202459-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds document Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 Cadro fonemas consonánticos en galego /slideshow/cadro-fonemas-consonnticos-en-galego/72874122 cadrofonemasconsonnticos-170306202027
Fonética e fonoloxía son dúas disciplinas que se ocupan do estudo dos sons desde perpectivas distintas pero complementarias. Situada nos eidos da física e a fisioloxía, a fonética é a disciplina que se encarga do estudo dos sons (e as súas combinacións) como material acústico que constitúe a substancia da expresión da linguaxe humana; describe os seus compoñentes acústicos: ton, intensidade, cantidade ou duración e timbre, e ocúpase ademais dos mecanismos de produción (articulación) e percepción dos sons: fonación, órganos que interveñen no proceso e as características das ondas sonoras. Dous son os tipos de sons dos que se ocupa a fonética: 1.- Os sons da fala ou realizacións concretas dun individuo ó longo da súa vida, teoricamente infinitas e condicionadas pola idade, o sexo, as peculariedades do seu aparello fonador,… 2.- Os sons da norma, realizacións concretas condicionadas polo contexto fonético e comúns a todos os falantes dun idioma. Reciben o nome de variantes combinatorias ou alófonos.]]>
Fonética e fonoloxía son dúas disciplinas que se ocupan do estudo dos sons desde perpectivas distintas pero complementarias. Situada nos eidos da física e a fisioloxía, a fonética é a disciplina que se encarga do estudo dos sons (e as súas combinacións) como material acústico que constitúe a substancia da expresión da linguaxe humana; describe os seus compoñentes acústicos: ton, intensidade, cantidade ou duración e timbre, e ocúpase ademais dos mecanismos de produción (articulación) e percepción dos sons: fonación, órganos que interveñen no proceso e as características das ondas sonoras. Dous son os tipos de sons dos que se ocupa a fonética: 1.- Os sons da fala ou realizacións concretas dun individuo ó longo da súa vida, teoricamente infinitas e condicionadas pola idade, o sexo, as peculariedades do seu aparello fonador,… 2.- Os sons da norma, realizacións concretas condicionadas polo contexto fonético e comúns a todos os falantes dun idioma. Reciben o nome de variantes combinatorias ou alófonos.]]> Mon, 06 Mar 2017 20:20:27 GMT /slideshow/cadro-fonemas-consonnticos-en-galego/72874122 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) Cadro fonemas consonánticos en galego VctorAgrasarSalegui Fonética e fonoloxía son dúas disciplinas que se ocupan do estudo dos sons desde perpectivas distintas pero complementarias. Situada nos eidos da física e a fisioloxía, a fonética é a disciplina que se encarga do estudo dos sons (e as súas combinacións) como material acústico que constitúe a substancia da expresión da linguaxe humana; describe os seus compoñentes acústicos: ton, intensidade, cantidade ou duración e timbre, e ocúpase ademais dos mecanismos de produción (articulación) e percepción dos sons: fonación, órganos que interveñen no proceso e as características das ondas sonoras. Dous son os tipos de sons dos que se ocupa a fonética: 1.- Os sons da fala ou realizacións concretas dun individuo ó longo da súa vida, teoricamente infinitas e condicionadas pola idade, o sexo, as peculariedades do seu aparello fonador,… 2.- Os sons da norma, realizacións concretas condicionadas polo contexto fonético e comúns a todos os falantes dun idioma. Reciben o nome de variantes combinatorias ou alófonos. <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/cadrofonemasconsonnticos-170306202027-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> Fonética e fonoloxía son dúas disciplinas que se ocupan do estudo dos sons desde perpectivas distintas pero complementarias. Situada nos eidos da física e a fisioloxía, a fonética é a disciplina que se encarga do estudo dos sons (e as súas combinacións) como material acústico que constitúe a substancia da expresión da linguaxe humana; describe os seus compoñentes acústicos: ton, intensidade, cantidade ou duración e timbre, e ocúpase ademais dos mecanismos de produción (articulación) e percepción dos sons: fonación, órganos que interveñen no proceso e as características das ondas sonoras. Dous son os tipos de sons dos que se ocupa a fonética: 1.- Os sons da fala ou realizacións concretas dun individuo ó longo da súa vida, teoricamente infinitas e condicionadas pola idade, o sexo, as peculariedades do seu aparello fonador,… 2.- Os sons da norma, realizacións concretas condicionadas polo contexto fonético e comúns a todos os falantes dun idioma. Reciben o nome de variantes combinatorias ou alófonos.
Cadro fonemas conson叩nticos en galego from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 579 4 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/cadrofonemasconsonnticos-170306202027-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds presentation Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 A poesía das irmandades da fala /slideshow/a-poesa-das-irmandades-da-fala-72874013/72874013 apoesadasirmandades-170306201804
Victoriano Taibo García. Xerardo Álvarez Limeses. Gonzalo López Abete Xosé Crecente Vega. Obra de Ramón Cabanillas. 1.Produción literaria: No desterro (1913), Vento mareiro (1915) e A rosa de cen follas. 2.Dúas pezas teatrais: A man e Santiña (1921) e O Mariscal (1926). 3.Prosa: discursos de ingresos nas Academias, tanto a galega como a castelá, e algúns prólogos. 4.Tradutor: Versos de alleas terras e de tempos idos (1955).]]>
Victoriano Taibo García. Xerardo Álvarez Limeses. Gonzalo López Abete Xosé Crecente Vega. Obra de Ramón Cabanillas. 1.Produción literaria: No desterro (1913), Vento mareiro (1915) e A rosa de cen follas. 2.Dúas pezas teatrais: A man e Santiña (1921) e O Mariscal (1926). 3.Prosa: discursos de ingresos nas Academias, tanto a galega como a castelá, e algúns prólogos. 4.Tradutor: Versos de alleas terras e de tempos idos (1955).]]> Mon, 06 Mar 2017 20:18:04 GMT /slideshow/a-poesa-das-irmandades-da-fala-72874013/72874013 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) A poesía das irmandades da fala VctorAgrasarSalegui Victoriano Taibo García. Xerardo Álvarez Limeses. Gonzalo López Abete Xosé Crecente Vega. Obra de Ramón Cabanillas. 1.Produción literaria: No desterro (1913), Vento mareiro (1915) e A rosa de cen follas. 2.Dúas pezas teatrais: A man e Santiña (1921) e O Mariscal (1926). 3.Prosa: discursos de ingresos nas Academias, tanto a galega como a castelá, e algúns prólogos. 4.Tradutor: Versos de alleas terras e de tempos idos (1955). <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/apoesadasirmandades-170306201804-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> Victoriano Taibo García. Xerardo Álvarez Limeses. Gonzalo López Abete Xosé Crecente Vega. Obra de Ramón Cabanillas. 1.Produción literaria: No desterro (1913), Vento mareiro (1915) e A rosa de cen follas. 2.Dúas pezas teatrais: A man e Santiña (1921) e O Mariscal (1926). 3.Prosa: discursos de ingresos nas Academias, tanto a galega como a castelá, e algúns prólogos. 4.Tradutor: Versos de alleas terras e de tempos idos (1955).
A poes鱈a das irmandades da fala from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 208 3 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/apoesadasirmandades-170306201804-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds presentation Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 O Pronome Persoal en Galego /slideshow/o-pronome-persoal-en-galego/72873837 5pronomepersoal-170306201342
PRONOME: é unha categoría gramatical que vén definida polas seguintes características: Forman parte dun sistema morfolóxico fechado e limitado. Poden recibir morfemas de xénero (só aquí aparece o neutro), número e nalgúns casos de persoa. Funcionalmete están relacionados con substantivos, adxectivos e adverbios. Carecen de significado pleno e hai que relacionados co contexto e a situación no que se empregan. Teñen valor deíctico, xa que indican ou mostran algo ou alguén. ]]>
PRONOME: é unha categoría gramatical que vén definida polas seguintes características: Forman parte dun sistema morfolóxico fechado e limitado. Poden recibir morfemas de xénero (só aquí aparece o neutro), número e nalgúns casos de persoa. Funcionalmete están relacionados con substantivos, adxectivos e adverbios. Carecen de significado pleno e hai que relacionados co contexto e a situación no que se empregan. Teñen valor deíctico, xa que indican ou mostran algo ou alguén. ]]> Mon, 06 Mar 2017 20:13:41 GMT /slideshow/o-pronome-persoal-en-galego/72873837 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) O Pronome Persoal en Galego VctorAgrasarSalegui PRONOME: é unha categoría gramatical que vén definida polas seguintes características: Forman parte dun sistema morfolóxico fechado e limitado. Poden recibir morfemas de xénero (só aquí aparece o neutro), número e nalgúns casos de persoa. Funcionalmete están relacionados con substantivos, adxectivos e adverbios. Carecen de significado pleno e hai que relacionados co contexto e a situación no que se empregan. Teñen valor deíctico, xa que indican ou mostran algo ou alguén. <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/5pronomepersoal-170306201342-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> PRONOME: é unha categoría gramatical que vén definida polas seguintes características: Forman parte dun sistema morfolóxico fechado e limitado. Poden recibir morfemas de xénero (só aquí aparece o neutro), número e nalgúns casos de persoa. Funcionalmete están relacionados con substantivos, adxectivos e adverbios. Carecen de significado pleno e hai que relacionados co contexto e a situación no que se empregan. Teñen valor deíctico, xa que indican ou mostran algo ou alguén.
O Pronome Persoal en Galego from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 2025 2 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/5pronomepersoal-170306201342-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds document Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 A prosa das Irmandades /VctorAgrasarSalegui/a-prosa-das-irmandades aprosadasirmandades-170306200919
Foi neste primeiro terzo do s.XX, especialmente entre 1916 e 1936, cando se consolidou a narrativa galega contemporánea, grazas á aparición dun espazo político e cultural de carácter galeguista, impulsado polas Irmandades da Fala, e á creación de pequenas editoriais( Céltiga, Lar...) que favoreceron a publicacion de obras en galego. Os narradores das Irmandades son coetáneos dos compoñentes do Grupo Nós e comparten con eles os mesmos ideais galeguistas pero, en xeral, adicáronse máis á poesía e ao teatro. Entre os autores máis representativos podemos citar a Xosé Lesta Meis (1887-1930), autor de tres obras narrativas: Manecho o da rúa (1926), Estebo (1927) e Abellas de ouro (1928)..Leandro Carré Alvarellos (1885-1967); Xaime Quintanilla (1898-1936) e Armando Cotarelo Valledor (1879-1950). ]]>
Foi neste primeiro terzo do s.XX, especialmente entre 1916 e 1936, cando se consolidou a narrativa galega contemporánea, grazas á aparición dun espazo político e cultural de carácter galeguista, impulsado polas Irmandades da Fala, e á creación de pequenas editoriais( Céltiga, Lar...) que favoreceron a publicacion de obras en galego. Os narradores das Irmandades son coetáneos dos compoñentes do Grupo Nós e comparten con eles os mesmos ideais galeguistas pero, en xeral, adicáronse máis á poesía e ao teatro. Entre os autores máis representativos podemos citar a Xosé Lesta Meis (1887-1930), autor de tres obras narrativas: Manecho o da rúa (1926), Estebo (1927) e Abellas de ouro (1928)..Leandro Carré Alvarellos (1885-1967); Xaime Quintanilla (1898-1936) e Armando Cotarelo Valledor (1879-1950). ]]> Mon, 06 Mar 2017 20:09:19 GMT /VctorAgrasarSalegui/a-prosa-das-irmandades VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) A prosa das Irmandades VctorAgrasarSalegui Foi neste primeiro terzo do s.XX, especialmente entre 1916 e 1936, cando se consolidou a narrativa galega contemporánea, grazas á aparición dun espazo político e cultural de carácter galeguista, impulsado polas Irmandades da Fala, e á creación de pequenas editoriais( Céltiga, Lar...) que favoreceron a publicacion de obras en galego. Os narradores das Irmandades son coetáneos dos compoñentes do Grupo Nós e comparten con eles os mesmos ideais galeguistas pero, en xeral, adicáronse máis á poesía e ao teatro. Entre os autores máis representativos podemos citar a Xosé Lesta Meis (1887-1930), autor de tres obras narrativas: Manecho o da rúa (1926), Estebo (1927) e Abellas de ouro (1928)..Leandro Carré Alvarellos (1885-1967); Xaime Quintanilla (1898-1936) e Armando Cotarelo Valledor (1879-1950). <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/aprosadasirmandades-170306200919-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> Foi neste primeiro terzo do s.XX, especialmente entre 1916 e 1936, cando se consolidou a narrativa galega contemporánea, grazas á aparición dun espazo político e cultural de carácter galeguista, impulsado polas Irmandades da Fala, e á creación de pequenas editoriais( Céltiga, Lar...) que favoreceron a publicacion de obras en galego. Os narradores das Irmandades son coetáneos dos compoñentes do Grupo Nós e comparten con eles os mesmos ideais galeguistas pero, en xeral, adicáronse máis á poesía e ao teatro. Entre os autores máis representativos podemos citar a Xosé Lesta Meis (1887-1930), autor de tres obras narrativas: Manecho o da rúa (1926), Estebo (1927) e Abellas de ouro (1928)..Leandro Carré Alvarellos (1885-1967); Xaime Quintanilla (1898-1936) e Armando Cotarelo Valledor (1879-1950).
A prosa das Irmandades from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 237 3 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/aprosadasirmandades-170306200919-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds document Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 O galego de 1936 a 1975. /slideshow/o-galego-de-1936-a-1975/72873520 ogalegode1936a1975-170306200505
Unha análise da situación do galego dende a guerra civil até a morte de Franco en 1975.Abranque contexto histórico,etapas do franquismo,as características da lingu glega nese momento e todos os cambios que fixeron coma un intento de depuración e formalización da lingua]]>
Unha análise da situación do galego dende a guerra civil até a morte de Franco en 1975.Abranque contexto histórico,etapas do franquismo,as características da lingu glega nese momento e todos os cambios que fixeron coma un intento de depuración e formalización da lingua]]> Mon, 06 Mar 2017 20:05:05 GMT /slideshow/o-galego-de-1936-a-1975/72873520 VctorAgrasarSalegui@slideshare.net(VctorAgrasarSalegui) O galego de 1936 a 1975. VctorAgrasarSalegui Unha análise da situación do galego dende a guerra civil até a morte de Franco en 1975.Abranque contexto histórico,etapas do franquismo,as características da lingu glega nese momento e todos os cambios que fixeron coma un intento de depuración e formalización da lingua <img style="border:1px solid #C3E6D8;float:right;" alt="" src="https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/ogalegode1936a1975-170306200505-thumbnail.jpg?width=120&amp;height=120&amp;fit=bounds" /><br> Unha análise da situación do galego dende a guerra civil até a morte de Franco en 1975.Abranque contexto histórico,etapas do franquismo,as características da lingu glega nese momento e todos os cambios que fixeron coma un intento de depuración e formalización da lingua
O galego de 1936 a 1975. from V鱈ctor Agrasar Salegui
]]> 390 4 https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/ogalegode1936a1975-170306200505-thumbnail.jpg?width=120&height=120&fit=bounds presentation Black http://activitystrea.ms/schema/1.0/post http://activitystrea.ms/schema/1.0/posted 0 https://public.slidesharecdn.com/v2/images/profile-picture.png https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/tema1literatura-170306202918-thumbnail.jpg?width=320&height=320&fit=bounds slideshow/a-poesia-das-irmandades-da-fala-caracteristicas-autores-e-obras/72874436 A poesia das irmandade... https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/valoresde-170306202459-thumbnail.jpg?width=320&height=320&fit=bounds slideshow/valores-do-pronome-se/72874270 Valores do pronome SE https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/cadrofonemasconsonnticos-170306202027-thumbnail.jpg?width=320&height=320&fit=bounds slideshow/cadro-fonemas-consonnticos-en-galego/72874122 Cadro fonemas consonán...