![1.ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาทั้งแบค่าคงที่หรือแบบตัว
แปร ต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้ระบบรับทราบ ในที่นี้กล่าวถึงชนิด
ข้อมูลแบบพื้นฐาน 3 กลุ่มหลักเท่านั้น
ข้อควรจา
ข้อมูลแบบข้อความใช้แบบข้อมูลแบบตัวแปรชุด เช่น char a [20] :
หมายเหตุ
ตารางแสดงชนิดข้อมูลของภาษาซีทุกชนิดแสดงในภาคผนวก](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-26-320.jpg)
![3 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบตัวแปร
ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาสามารถ
เปลี่ยนแปลงได้
รูปแบบ 1 var_type var_name[,….];
รูปแบบ 2 var_type var_name = data ;
อธิบาย var_type คือหน่วยชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน
var name คือชื่อหน่วยความจา ที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ
data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าเริ่มต้น (อาจมีหรือไม่ก็ได้)](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-28-320.jpg)
![ภาษาซีมีคาสั่งใช้ในการรับข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความ
(String) ในภาษาซีคือชนิดข้อมูล char [n] จัดเก็บใน
หน่วยความจา และแสดงผลข้อมูลประเภทข้อความเท่านั้น มี
รายละเอียดดังนี้
6.1.คาสั่ง puts( )
6.2.คาสั่ง gets( )](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-51-320.jpg)
![แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งกาหนดค่าข้อความเก็บในตัวแปรชื่อ word
Char word [15] = “*Example * “ ;
2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลในลักษณะข้อความด้วย puts
Puts ( word ) ;
Puts (“****”);](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-53-320.jpg)
![แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1.เขียนคาสั่งกาหนดชื่อหน่วยความจา
1.1 ) หน่วยความจาประเภทค่าคงที่ พร้อมกาหนดค่าให้เก็บใน
หน่วยความจา
const char line[20] = “****”;
const int n3 =2;
1.2)หน่วยความจาประเภทตัวแปร
int n1,n2 ,result ;](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-63-320.jpg)
![4. กรณีศึกษา แสดงขั้นตอนการสร้างงานโปรแกรม และชุดคาสั่ง
ควบคุมพื้นฐาน
แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัวแปร
และชนิดข้อมูล
char name[30];
int code, sum,num;
float avg;](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-68-320.jpg)
![แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน
1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัว
แปรและชนิดข้อมูล
char name[40];
float budget, maint, pub, remain ;](https://image.slidesharecdn.com/2-130917113036-phpapp01/85/2-71-320.jpg)
การเขียนคำสังควบคุมขั้นพื้นฐาน 2
- 2. ภาษาซีเป็นภาษาที่มีพัฒนาการมาอย่างต่อเนื่อง ภาษาซีรุ่น แรกทางานภายใต้ระบบปฏิบัติการคอส (cos) ปัจจุบันทางาน ภายใต้ระบบปฏิบัติการวินโดวส์ (Windows) ภาษาซีใช้วิธีแปล รหัสคาสั่งให้เป็นเลขฐานสองเรียกว่า คอมไพเลอร์
- 4. 1. ความเป็นมาของภาษาซี ภาษาซีได้รับการพัฒนาเมื่อปี ค.ศ. 1972 โดยนายเดนนิส ริตซี่ ตั้งชื่อว่าซีเพราะพัฒนามาจากภาษา BCLP และภาษา B ในช่วงแรกใช้ทดลองเขียนคาสั่งควบคุมในห้องปฏิบัติการเบล( Bell Laboratoories) เท่านั้น
- 5. เมื่อปี ค.ศ. 1972 นายไบรอัน เคอร์นิกฮัน และนายเดนนิส ริตซี่ ร่วมกันกาหนดนิยามรายละเอียดของภาษาซี เผยแพร่ ความรู้โดยจัดทาหนังสือ The C Programming Language มี หลายบริษัทให้ความสนใจนาไปพัฒนาต่อ จนมีภาษาซีหลาย รูปแบบและแพร่หลายไปทั่วโลก แต่ยังไม่มีมาตรฐานคาสั่ง เพื่อให้สามารถใช้งานร่วมกันได้
- 6. ดังนั้นเมื่อปี ค.ศ. 1988ท นายริตซี่ ได้ร่วมกับสถาบัน กาหนดมาตรฐาน ANSI สร้างมาตรฐานภาษาซีขึ้นมา มีผลให้ โปรแกรมคาสั่งที่สร้างด้วยภาษาซีสังกัดบริษัทใดๆ ก็ตามที่ใช้ คาสั่งมาตรฐานของภาษาสามารถนามาทางานร่วมกันได้
- 8. กระบวนการคอมไพล์โปรแกรมคาสั่งของภาษาซี มีดังนี้ 1. จัดทาโปรแกรมต้นฉบับ (Source Program) หลักจาก พิมพ์คาสั่งงาน ตามโครงสร้างภาษาที่สมบูรณ์แล้วทุก ส่วนประกอบ ให้บันทึกโดยกาหนดชนิดงานเป็น .c เช่น work.c
- 10. 2. การแปลรหัสคาสั่งเป็นภาษาเครื่อง (Compile) หรือการ บิวด์ (Build) เครื่องจะตรวจสอบคาสั่งทีละคาสั่ง เพื่อวิเคราะห์ ว่าใช้งานได้ถูกต้องตามรูปแบบไวยากรณ์ที่ภาษาซีกาหนดไว้ หรือไม่หากมีข้อผิดพลาดจะแจ้งให้ทราบ หากไม่มีข้อผิดพลาด จะไปกระบวนการ A
- 11. 3. การเชื่อมโยงโปรแกรม( Link) ภาษาซีมีฟังก์ชันมาตรฐาน ให้ใช้งาน เช่น printf () ซึ่งจัดเก็บไว้ในเฮดเดอร์ไพล์ หรือ เรียกว่า ไลบรารี ในตาแหน่งที่กาหนดชื่อแตกต่างกันไป ผู้ใช้ ต้องศึกษาและเรียกใช้เฮดเดอร์ไฟล์กับฟังก์ชันให้สัมพันธ์ เรียกว่าเชื่อมโยงกับไลบรารี กระบวนการนี้ได้ผลลัพธ์เป็นไฟล์ ชนิด exe
- 13. สาหรับโครงสร้างของภาษาซีในเบื้องต้นนี้จะกล่าวถึง เฉพาะรายละเอียดที่นาไปใช้ในการเขียนคาสั่งควบคุม ระดับพื้นฐาน ผู้สร้างงานโปรแกรมจะใช้งานส่วนประกอบใน ภาษาซีเพียงส่วน คือ ส่วนหัวและส่วนฟังก์ชันหลัก ดังนี้ # include < header file > 1 Main ( ) { Statements ; 2 }
- 14. 1 ส่วนหัวของโปรแกรม (Header File) หรือเรียกว่าฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ ใช้ระบุชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ ควบคุมการทางานของฟังก์ชันมาตรฐานที่ถูกเรียกใช้งานในส่วนของ main ( ) เฮดเดอร์ไฟล์มีชนิดเป็น.h จัดเก็บในไลบรารีฟังก์ชัน ผู้เขียน คาสั่งงานต้องศึกษาว่าฟังก์ชันที่ใช้งาȨั้นอยู่ในเฮดเดอร์ไฟล์ชื่ออะไร จึงจะเรียกใช้งานได้ถูกต้อง นิยมใช้รูปแบบคาสั่ง ดังนี้
- 15. รูปแบบ # include < header_name> อธิบาย header_name ชื่อเฮดเดอร์ไฟล์ที่ควบคุมฟังก์ชันมาตรฐาน เช่น ฟังก์ชัน printf ใช้ควบคุมการแสดงผล จัดเก็บในไลบรารีชื่อ #include <stdio.h> ตัวอย่างคาสั่ง ประกาศฟรีโปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ ที่ใช้ควบคุม ฟังก์ชันมาตรฐานภาษาซี # include <stdio.h>
- 16. อธิบาย ให้คอมไพเลอร์ค้นหาไลบรารีไฟล์ชื่อ stdio.h จากไดเรก เทอรี include ข้อควรจา #include <stdio.h> เก็บฟังก์ชันรับข้อมูลแสดงผลที่ต้องใช้ งานทุกโปรแกรมดังนั้น ส่วนดันทุกโปรแกรมจึงปรากฏคาสั่งนี้
- 17. แสดงตาแหน่งไฟล์ stdio.h .o ในไดเรกเทอรี include
- 18. 2. ส่วนฟังก์ชันหลัก (Main Function) เป็นส่วนเขียนคาสั่งควบคุมการทางานภายในขอบเขต เครื่องหมาย { } ของฟังก์ชันหลักคือ main ( ) ต้องเขียนคาสั่ง ตามลาดับขั้นตอนจากกระบวนการวิเคราะห์ระบบงานเบื้องต้น และขั้นวางแผนลาดับการทางานที่ได้จัดทาล่วงหน้าไว้
- 19. เช่น ลาดับการทางานด้วยแผนผังโปรแกรมเพื่อลด ข้อผิดพลาดในขั้นตอนลาดับคาสั่งควบคุมงาน ในส่วนนี้พึง ระมัดระวังเรื่องเดียวคือ ต้องใช้งานคาสั่งตามรูปแบบไวยากรณ์ ของภาษาซีที่กาหนดไว้
- 20. 3. การพิมพ์คาสั่งควบคุมงานในโครงสร้างภาษาซี คาแนะนาในการพิมพ์คาสั่งงาน ซึ่งภาษาซีเรียกว่า ฟังก์ชัน (ต่อไปนี้จะเรียกว่า คาสั่ง ตามที่นิยมทั่วไป) ในส่วนประกอบ ภายในโครงสร้างภาษาซีมีแนวทางปฏิบัติดังนี้ 1. คาสั่งที่ใช้ควบคุมการประมวลผลตามลาดับที่ได้ วิเคราะห์ไว้ ต้องเขียนภายในเครื่องหมาย {} ที่อยู่ภายใต้การ ควบคุมของ ฟังก์ชันหลักชิ่อ main ()
- 21. 2. ปกติคาสั่งควบคุมงานจะเป็นอักษรตัวพิมพ์เล็ก ยกเว้นบางคาสั่ง ที่ภาษากาหนดว่าต้องเป็นอักษรตัวพิมพ์ใหญ่ ต้องปฏิบัติตามนั้น เพราะภาษาซีมีความแตกต่างในเรื่องตัวอักษร 3. เมื่อสิ้นสุดคาสั่งงาน ต้องพิมพ์เครื่องหมายเซมิโคลอน (;)
- 22. 4. ใน 1 บรรทัด พิมพ์ได้มากกว่า 1 คาสั่ง แต่นิยมบรรทัดละ 1 คาสั่ง เพราะว่าอ่านโปรแกรมง่ายเมื่อมีข้อผิดพลาด ย่อม ตรวจสอบและค้นหาเพื่อแก้ไขได้เร็ว 5. การพิมพ์คาสั่ง หากมีส่วนย่อย นิยมเคาะเยื้องเข้าไป เพื่ออ่าน โปรแกรมได้ง่ายขึ้น เมื่อมีข้อผิดพลาดย่อมตรวจสอบและค้นหา เพื่อแก้ไขได้รวดเร็ว
- 24. การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาคอมพิวเตอร์ ภาษา กาหนดให้ดาเนินการผ่านซื่อ(identifier) ที่ผู้สร้างงานโปรแกรม เป็นผู้กาหนดเอง ระบบคอมพิวเตอร์จะจัดเก็บชื่อและตาแหน่งที่ อยู่ (Address ) ในหน่วยความจา เพื่ออ้างอิงนาข้อมูลที่จัดเก็บนั้น มาใช้งาน
- 25. การกาหนดชื่อที่ใช้เก็บข้อมูลต้องทาภายใต้กฎเกณฑ์ และ ต้องศึกษาวิธีกาหนดลักษณะการจัดเก็บข้อมูลตามที่ภาษา กาหนดไว้ ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลมี 2 แบบคือ แบบค่าคงที่ และแบบตัวแปร ทั้งนี้ก่อนที่จะเขียนคาสั่งกาหนดการจัดเก็บ ข้อมูล ควรมีความรู้ในเรื่องชนิดข้อมูลก่อน
- 26. 1.ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน การจัดเก็บข้อมูลลงหน่วยความจาทั้งแบค่าคงที่หรือแบบตัว แปร ต้องกาหนดชนิดข้อมูลให้ระบบรับทราบ ในที่นี้กล่าวถึงชนิด ข้อมูลแบบพื้นฐาน 3 กลุ่มหลักเท่านั้น ข้อควรจา ข้อมูลแบบข้อความใช้แบบข้อมูลแบบตัวแปรชุด เช่น char a [20] : หมายเหตุ ตารางแสดงชนิดข้อมูลของภาษาซีทุกชนิดแสดงในภาคผนวก
- 27. 2.คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบค่าคงที่ ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาไม่ สามารถเปลี่ยนแปลงได้ รูปแบบ Const data_type var = data ; อธิบาย data_type คือที่ชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน Var คือชื่อหน่วยความจาที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ Data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าคงที่
- 28. 3 คาสั่งจัดเก็บข้อมูลแบบตัวแปร ประสิทธิภาพคาสั่ง : ลักษณะการจัดเก็บข้อมูลในหน่วยความจาสามารถ เปลี่ยนแปลงได้ รูปแบบ 1 var_type var_name[,….]; รูปแบบ 2 var_type var_name = data ; อธิบาย var_type คือหน่วยชนิดข้อมูลแบบพื้นฐาน var name คือชื่อหน่วยความจา ที่ผู้ใช้ต้องกาหนดตามกฎการตั้งชื่อ data คือข้อมูลที่กาหนดเป็นค่าเริ่มต้น (อาจมีหรือไม่ก็ได้)
- 29. คาสั่งที่ใช้ควบคุมการทางานขั้นพื้นฐานมี 3 กลุ่มคือ คาสั่ง รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์แล้วนาไปจัดเก็บหน่ายความจา (input ) การเขียนสมการคานวณโดยใช้นิพจน์ทางคณิตศาสตร์(Process) และคาสั่งแสดงผลข้อมูล หรือข้อมูลที่จัดเก็บในหน่วยความจา (Qutput )
- 30. 1 คาสั่งแสดงผล : printf ( ) ประสิทธิภาพคาสั่ง : ใช้แสดงผล สิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อความ ข้อมูล จากค่าคงที่ หรือตัวแปรที่จอภาพ รูปแบบ 1 Printf (“ string_format” , data_list ) ; รูปแบบ 2 Printf (“string_format” ) ; อธิบาย string_format คือลักษณะของสิ่งต่อไปนี้ เช่น ข้อความ (text ) รหัสรูปแบบ ข้อมูล เช่น %d รหัสควบคุม เช่น n Data_list คือข้อมูลแสดงผลอาจเป็นค่าคงที่ตัวแปร นิพจน์ หากมีหลายตัวใช้ , คั่น
- 31. รหัสรูปแบบข้อมูลระดับพื้นฐาน รหัส format code ความหมาย %c ใช้กับข้อมูลแบบ char %d ใช้กับข้อมูลแบบ int เฉพาะฐาน10 %s ใช้กับข้อมูลแบบ string หมายเหตุ รหัสรูปแบบข้อมูลรูปแบบ แสดงในภาคผนวก
- 32. 2. คาสั่งรับข้อมูล : รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ แล้วจัดเก็บลงหน่วย ความจาของตัวแปร รูปแบบ Scanf ( “ string_format” , & address_list ) ; อธิบาย string_format คือรูปแบบการแสดงผลของข้อมูลเท่านั้น เช่น %d Address_list คือการระบุตาแหน่งที่อยู่ในหน่วยความจาต้องใช้สัญลักษณ์ &(Ampersand) นาหน้าชื่อตัวแปรเสมอ ข้อควรจา กรณีเป็นตัวแปรข้อความ (String) สามารถยกเว้นไม่ต้องใช้ & นาหน้าได้
- 33. 3. คาสั่งประมวลผล : expression ประสิทธิภาพคาสั่ง : เขียนคาสั่งแบบนิพจน์เพื่อประมวลผล แล้ว นาข้อมูลที่ได้ไปจัดเก็บในหน่วยความจาของตัวแปรที่ต้อง กาหนดชื่อและชนิดข้อมูลไว้แล้ว รูปแบบ Var = expression ; อธิบาย var คือชื่อหน่วยความจาชนิดตัวแปร Expression คือสมการนิพจน์ เช่น สูตรคานวณทางคณิตศาสตร์
- 34. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1. ส่วนป้อนข้อมูล ผู้ใช้ระบบงานป้อนค่า ; เก็บในหน่วยความจา x และป้อนค่า A เก็บในหน่วยความจา y ด้วยคาสั่ง Printf ( “data x=” ) ; scanf ( “%d ,&x ) ; Printf ( “data y=” ) ; scanf ( “%d ,&y ) ;
- 35. 2.ส่วนประมวลผล ระบบจะนาค่าไปประมวลผลตามนิพจน์ คณิตศาสตร์ r = 2 + 3 * 2 ; ได้คาตอบคือ 8 s = (2 + 3 ) * 2; ได้คาตอบคือ 10 t = 2 + 3 * 2-1 ; ได้คาตอบคือ 7 ทั้งนี้คอมพิวเตอร์ประมวลผล โดยยึดหลักลาดับความสาคัญของเครื่องหมาย ทางคณิตศาสตร์ เช่นคานวณเครื่องหมาย * ก่อนเครื่องหมาย +
- 36. 3.ส่วนแสดงผล คาสั่งควบคุมให้แสดงผลลัพธ์ Printf ( “r = x + y * 2 = %d n” , r ) ; Printf ( “r = (x + y X* 2 = %d n” , s ) ; Printf ( “r = x + y * 2-1 = %d n” , t ) ;
- 37. ภาษาซีมีคาสั่งแสดงผลและรับข้อมูลเฉพาะข้อมูลประเภท 8 อักขระ (char )ดังนี้ 5.1 คาสั่ง putchar ( ) แสดงผลข้อมูลจากหน่วยความจาของตัวแปร ทางจอภาพครั้งละ1 อักขระเท่านั้น รูปแบบ Putchar ( char_argument) ; อธิบาย putchar_argument คือ ข้อมูลชนิดอักขระ
- 38. ผลทดสอบโปรแกรม
- 39. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1. กาหนดค่า ‘A’ เก็บในตัวแปรประเภท char ชื่อ word1 และ กาหนดค่า ‘1’ เก็บในตัวแปรชื่อ word2 ด้วยคาสั่ง char word1=’A’ , word2=’1’ 2. เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลทีละ 1 อักขระ โดยไม่ต้องใช้ สัญลักษณ์ขึ้นบรรทัดใหม่ด้วยคาสั่ง putchar(word1); putcar(word2); จึงพิมพ์คาว่า A1 ที่จอภาพ
- 40. 5.2คาสั่ง getchar ( ) รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และแสดงอักขระที่ จอภาพ จากนั้นต้องกดแป้นพิมพ์ที่ Enter เพื่อนาข้อมูลบันทึกลง หน่วยความจาด้วย รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร getchar ( ) ; รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร char_var = getchar ( ) ; อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิด char
- 41. ผลทดสอบโปรแกรม
- 42. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง printf ( “Key 1 Character = “ ) ; word = getchar ( ); หมายถึงป้อนอักขระ 1 ตัว เช่น a จะแสดงค่า ให้เห็นที่ หน้าจอด้วย แล้ว ต้องกดแป้นEnter เพื่อนาข้อมูลบันทึกลง หน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word
- 43. 2 . เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลจากหน่วยความจา word จึง เห็นค่า a ( แทนที่ word) printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;
- 44. 5.3 คาสั่ง getch ( ) รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ แต่ ไม่ปรากฏ อักษรบนจอภาพ และ ไม่ต้องกดแป้น Enter รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร getch( ) ; รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร char_var = getch 1( ) ; อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิดอักขระ
- 45. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง printf ( “Key 1 Character = “ ) ; word = getch ( ); หมายถึงป้อนค่าใดทางแป้นพิมพ์เป็นอักขระ 1 ตัว เช่น a จะ ไม่แสดง ค่าให้เห็นที่หน้าจอไม่ต้อง กดแป้น Enter เพื่อนาข้อมูล บันทึกลงหน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word
- 46. 2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลจากหน่วยความจา word จึงเห็น ค่า a ( แทนที่ word ) printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;
- 47. 5.4 คาสั่ง getche( ) รับข้อมูลจากแป้นพิมพ์ครั้งละ 1 อักขระ และ แสดง อักษรบน จอภาพ และ ไม่ต้องกดแป้น Enter รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร getche ( ); รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร char_var = getche ( ); อธิบาย char_var คือ ข้อมูลชนิดอักขระ
- 48. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.เขียนคาสั่งควบคุมการป้อนข้อมูลประเภทอักขระด้วยคาสั่ง printf ( “Key 1 Character = “ ) ; word = getche ( ); หมายถึงป้อนค่าใดทางแป้นพิมพ์เป็นอักขระ 1 ตัว เช่น a จะ แสดง ค่าให้เห็นที่หน้าจอ และไม่ต้อง กดแป้น Enter เพื่อนา ข้อมูลบันทึกลงหน่วยความจาตัวแปรประเภท char ชื่อ word
- 49. 2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลเพื่อแสดงค่าจากหน่วยความจา word จึงเห็นค่า a ( แทนทิ่ word ) printf ( “You key Character is = %cn”, word ) ;
- 50. ผลทดสอบโปรแกรม
- 51. ภาษาซีมีคาสั่งใช้ในการรับข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความ (String) ในภาษาซีคือชนิดข้อมูล char [n] จัดเก็บใน หน่วยความจา และแสดงผลข้อมูลประเภทข้อความเท่านั้น มี รายละเอียดดังนี้ 6.1.คาสั่ง puts( ) 6.2.คาสั่ง gets( )
- 52. 6.1.คาสั่ง puts( ) แสดงผลข้อมูลเฉพาะประเภทข้อความทางจอภาพครั้งละ 1 ข้อความ รูปแบบputs ( string_argument ) ; อธิบาย string_argument คือ ข้อมูลชนิดข้อความ ผลทดสอบโปรแกรม
- 53. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.เขียนคาสั่งกาหนดค่าข้อความเก็บในตัวแปรชื่อ word Char word [15] = “*Example * “ ; 2.เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลในลักษณะข้อความด้วย puts Puts ( word ) ; Puts (“****”);
- 54. 6.2คาสั่ง gets ( ) รับข้อมูล ข้อความ จากแป้นพิมพ์ และต้องกดแป้น Enter รูปแบบ 1 ไม่นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร gets ( ); รูปแบบ 2 นาข้อมูลจัดเก็บลงหน่วยความจาของตัวแปร string_var =gets ( ) ; อธิบาย string_var คือ ข้อมูลชนิดข้อความ
- 55. ผลทดสอบโปรแกรม
- 56. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคมการทางาน 1.เขียนคาสั่งให้รับข้อมูล ชนิดข้อความ จากแป้นพิมพ์ และต้อง กดแป้น Enter เพื่อนาข้อความบันทึกลงตัวแปรชนิดข้อความ ด้วยคาสั่ง gets (word) ; 2.เขียนคาสั่งควบคุมให้แสดงผลลักษณะข้อความด้วย printf ( “You name is = %sn”, word ) ;
- 58. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.ประกาศพรีดปรเซสเซอร์ไดเรกทีฟ #include <stdio.h>ระบุ ไลบรารีควบคุมคาสั่ง 2.เขียนหมายเหตุ (remark) เช่น /* calculate// cal1.c*/ชื่อแฟ้มงาน ที่จัดเก็บโปรแกรมนี้
- 59. 3.กาหนดชื่อหน่วยความจา ประเภทตัวแปรและชนิดข้อมูลที่ จัดเก็บในที่นี้คือ int n1,n2,result;(ตัวแปร3ตัว คือ n1,n2และ result เก็บค่าจานวนเต็ม) 4.พิมพ์หัวข้อรายงานของโปรแกรมระบบงาȨี้ เช่น printf(“*calculate Add*nn*);n คือ เลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัด ใหม่
- 60. 5.ส่วนป้อนข้อมูลเข้าระบบ เขียนคาสั่งควบคุม printf (“key number 1 =”) ; scanf(“%d”,&n1); ผลลัพธ์ คือ key number 1 =(ป้อน ข้อมูลตัวเลขจานวนเต็ม) 6.ส่วนเขียนนิพจน์ เพื่อประมวลผลสมการ เช่น result= n1+n2; (นา ค่าในตัวแปร n1 กับ n2 บวกกัน แล้วเก็บในตัวแปรชื่อ result)
- 61. 7.ส่วนแสดงผล ที_เก็บไว้ในตัวแปรจากนิพจน์ เช่น printf (“n**Result =%dn” ,result); (เลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัดใหม่แล้วพิมพ์ ** Result = ตามด้วยค่า result ที่เป็นเลขจานวนเต็ม %d แล้วเลื่อนเคอร์เซอร์ขึ้นบรรทัด ใหม่)
- 63. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1.เขียนคาสั่งกาหนดชื่อหน่วยความจา 1.1 ) หน่วยความจาประเภทค่าคงที่ พร้อมกาหนดค่าให้เก็บใน หน่วยความจา const char line[20] = “****”; const int n3 =2; 1.2)หน่วยความจาประเภทตัวแปร int n1,n2 ,result ;
- 64. 2. พิมพ์หัวข้อรายงาน printf("*Calculate Value * nn"); printf(line); 3.ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมให้พิมพ์ข้อความ และคาสั่ง ควบคุมให้ป้อนข้อมูลเข้าระบบ printf("n key number 8 = "); scanf("%d" , &n8); printf(" key number ; = "); scanf("%d" , &n;);
- 65. 4.ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมประมวลผลนิพจน์ คณิตศาสตร์ result = n8 + n; * nA; 5. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลตัวแปร printf("n %d + %d * %d = %d n" , n8, n;, nA, result);
- 66. 3.กรณีศึกษาการใช้คาสั่งควบคุมพื้นฐานดาเนินงานข้อมูลประเภท ทศนิยม แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมให้ผู้ใช้ระบบป้อนข้อมูลชื่อ นักศึกษาและคะแนนด้วยคาสั่ง printf (“n key syudent name :”) ; scanf (“%s” , name); printf (“key score :”); scanf(“%d” , &score);
- 67. 2. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมการประมวลผลนิพจน์ตาม โจทย์กาหนด result = (score * 100) /250 ; 3. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลด้วยคาสั่ง printf(“n * percentage = %f n” , result) ;
- 68. 4. กรณีศึกษา แสดงขั้นตอนการสร้างงานโปรแกรม และชุดคาสั่ง ควบคุมพื้นฐาน แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัวแปร และชนิดข้อมูล char name[30]; int code, sum,num; float avg;
- 69. 2. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมการนาข้อมูลเข้า หน่วยความจาตัวแปร printf(“ code =>”); scanf(“%d”, &code); printf(“ name =>”); scanf(“%s”, &name); printf(“ summit =>”); scanf(“%d”, &sum); printf(“ number =>”); scanf(“%d”, &num);
- 70. 3. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมการทางานของนิพจน์ avg = sum/num; 4. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมแสดงผลลัพธ์จากตัวแปร printf(“* average = % .2f n” , avg); ผลทดสอบโปรแกรม
- 71. แนวคิดในการเขียนคาสั่งควบคุมการทางาน 1. วิเคราะห์คุณสมบัติหน่วยความจา ด้วยการกาหนดชื่อตัว แปรและชนิดข้อมูล char name[40]; float budget, maint, pub, remain ;
- 72. 2. ส่วนป้อนข้อมูล เขียนคาสั่งควบคุมการนาข้อมูลเข้า หน่วยความจาตัว แปร printf(“project name = ”); scanf(“%s” , name); printf(“budget = ”) ; scanf(“%f” , &budget) ; 3. ส่วนประมวลผล เขียนคาสั่งควบคุมประมวลผลนิพจน์ maint = budget * 20/100 ; pub = (budget - maint) * </8BB ; remain = budget – maint – pub ;
- 73. 4. ส่วนแสดงผล เขียนคาสั่งควบคุมการแสดงผลลัพธ์จากตัวแปร printf(“n ** maintenance = %.2f n” , maint); printf(“n ** public utility = %.2f n” , pub); printf(“n ** remain = %.2f n” , remain);
- 74. มัธยมศึกษาปีที่ 6/2 1.นายธนกาญจน์ สังข์สุวรรณ เลขที่ 4 2.นายศิวกร ชาติสิงหเดช เลขที่ 6 3.นายศุภชีพ กนกพัฒนากร เลขที่ 7 4.นายธนนนท์ สงเจริญ เลขที่ 12 5.นางสาวดลญา เหลืองทอง เลขที่ 17 6.นางสาวนพรัตน์ โชติกปฏิพัทธ์ เลขที่ 19 7.นางสาวอัจฉราวรรณ ฉิมพวัน เลขที่ 24