Idea i praktyka niewiedzenia w psychoterapii
Download as pptx, pdf1 like1,199 views
Prezentacja z obrony doktoratu. W bardzo skrótowej formie daje znać jak to jest z dowiadczaniem niewiedzenia w psychoterapii.
Idea i praktyka niewiedzenia w psychoterapii
- 1. Idea i praktyka niewiedzenia w psychoterapii Praca doktorska napisana pod kierunkiem dr hab. Małgorzaty Opoczyńskiej-Morasiewicz Wojciech Drath
- 2. Pilnuj swej impotencji jako twej najcenniejszej broni (Whitaker, 1976)
- 5. Metoda i cel analiza fenomenologiczno- interpretacyjna - poznanie znaczeń jakie badani nadają zjawisku
- 7. Badanie literatury Artykuły Książki Więcej niż sprawozdanie
- 8. Wywiady 12 superwizorów psychoterapii 4 paradygmaty
- 12. Dobre Swobodne - ufne, naturalne, procesowe Afirmowane Teoretycznie uzasadnione Cudowne - bogate, pulsujące i płodne
- 14. Inne Jeśli ktoś jest chory, ma dużą ilość cierpienia psychicznego w sobie, i takiego nie ułożonego, niedostępnego jego własnemu myśleniu, to wydaje mi się, że jest po prostu galaretowaty w dużej części, to wydaje mi się, że wiedza, która ma swoją taką twardość pewną, po prostu mało mu się przyda. Nie będzie mógł ten pacjent tego przyjąć. Dlatego wydaje mi się, że trochę się trzeba samemu rozpuścić, a po drugie, że trzeba dostarczyć ten rodzaj wiedzy, który ta galareta jest w stanie właśnie zaabsorbować. To musi być wiedza galaretowata, to znaczy taka, co dopiero powstała, świeżo.
- 15. Działanie Wpływ na terapeutę Wpływ na pacjenta Wpływ na relację
- 16. Wpływ na terapeutę Angażuje/Napędza ciekawość Zmienia percepcję Chroni Przestrasza Diagnozuje
- 17. Wpływ na pacjenta Umożliwia przeniesienie (“uczłowiecza”) Przynosi ulgę (modeluje) Frustruje pragnienie opieki
- 18. Wpływ na relację Burzy zaufanie lub buduje współpracę Pozwala mądrze pytać Porusza emocjonalnie Chroni granice Wskazuje koniec
- 19. Postawy - od i do Jest kilka takich odpowiedzi. Pierwsza, jaka mi się nasuwa, to że jej nie znoszę. Nienawidzę jej serdecznie, ale niestety nie z wzajemnością. (...) Druga to byłaby taka, że (...) również ją lubię, bardziej, że ją szanuję tą niewiedzę, (...) i że mój stosunek do niewiedzy jest pełen sprzeczności. Powiedziałbym, gdybym miał jeszcze innej metafory użyć, to bym powiedział, że kocham tą niewiedzę taką trudną miłością. Taka miłość trudna, jaką się ma do dziecka, które sprawia kłopoty, albo do żony po dwudziestu latach bycia z nią.
- 20. Postawy - od Unikam Zapobiegam/Superwizuję/Kieruję do kogoś innego/Nie przyznaję się Koncentruję się na pacjencie Biorę wiedzę w nawias/Nie spisuję się/Dopytuję/Przegaduję wprost/Empatyzuję Wytrzymuję Czekam/Puszczam uwagę/Zatrzymuję się/Wyodrębniam się/Wątpię/Dbam o higienę psychiczną/Konteneruję/Zamarzam/Sięgam po jokera/Akceptuję
- 21. Postawy - do Poszukuję Staram się o to/Cieszę się/Dbam/Unikam wiedzenia lepiej Wykorzystuję Dzielę się z pacjentem/Konceptualizuję/Doprecyzowuję/Różnicuję/Główkuję/ Modeluję/Wykorzystuję paradoks/Śnię/Zwracam się do pacjenta o pomoc Zarządzam Nawiguję względem celu/Stwarzam warunki/Trenuję pacjenta/Nie-pomagam/Zachowuję się elegancko/Szukam równowagi
- 23. Morze Wczesnodziecięce Obiektem zainteresowania psychoanalityka jest punkt, w którym wiedza się rozpada i staje niestabilna jako niewiedzenie, które jest prawdziwym wiedzeniem na poziomie nieświadomej emocjonalnej komunikacji pacjenta (Larner, 2000, s. 67).
- 24. Morze Społeczne Zmiana czy transformacja jest generowana przez język; jest częścią wspólnie tworzonego procesu rozumienia i jest przepełniona niepewnością i ryzykiem. (Anderson, 2012)
- 25. Morze Empiryczne Spuścizną Karla Poppera (1994) w filozofii nauki jest założenie, że prawda sama w sobie jest niepoznawalna. Nie można udowodnić prawdziwości danego twierdzenia. Można natomiast spróbować je podważyć. Istotą nauki jest zbliżanie się do prawdy przez wnikliwe badanie hipotez na temat rzeczywistości i próbę ich obalenia. Terapeuta poznawczy stosuje podobną metodę (...). Pamięta, że przedmiotem terapii nie jest prawdziwość przekonań, lecz zależność między nimi a cierpieniem, czy trudnościami doświadczanymi przez pacjenta. (Popiel, Pragłowska, 2008)
- 26. Morze Ostateczne Logos is deeper than logic (Frankl, 1985)
- 27. Ocean Wspólny Z perspektywy dialektyki nie można zrozumieć wybranych elementów bez zajmowania się całością. Rzeczywistość jest holistyczna, mimo iż wydaje się nam, że potrafimy rozsądnie rozpatrywać jej części czy fragmenty. (...) Klinicysta nigdy nie ma "pełnego obrazu pacjenta". Terapeuci są raczej jak ślepcy, którym pozwolono dotknąć słonia i opisać go, a każdy z nich był pewien, że całe zwierzę wygląda tak, jak poznana część. Dlatego mówili: "Słoń jest duży, płaski i wiotki", "Ależ skąd! Słoń jest długi cienki i walcowaty", "Na pewno nie. Słoń jest twardy jak kość". (Dimef, Koerner, 2012)
- 28. Ocean Wspólny Poznanie rzeczywistości nie jest możliwe z takich samych powodów, dla których nie można śpiewać ziemniaków; można je hodować lub zbierać czy jeść, ale nie śpiewać. Rzeczywistość musi być “byta” (Bion, 1965)
- 30. Dialog zaczyna się, kiedy nie wiem co powiedzieć. (Opoczyńska, 2007)