More Related Content
What's hot (20)
Similar to Ipuinak haurrentzat (20)
Ipuinak haurrentzat
- 2. TXANOGORRITXU Behin batean ba omen zen baserriko neskato bat, sekula ikusi den ederrena; ama xoraturik zeukan eta amona are gehiago. Emakume on honek txano gorritxo bat eginarazi zuen neskatoarentzat, oso ongi ematen ziona, hain ongi, ezen leku guztietan Txanogorritxo deitzen baitzioten. Amak, opiltxoak egosi eta egin zituen egun batean, esan zion: -Hoa amonarengana nola dagoen ikustera, gaixorik dabilela entzun dinat-eta; eramazkion opiltxo bat eta gurin-ontzitxo hau. Txanogorritxo berehala abiatu zen amonaren etxe aldera, beste herri batean bizi baitzen. Basoan barrena zihoala otso jaunarekin topo egin zuen, eta neskatoa jateko gogo bizia piztu zitzaion, baina ez zen ausartu, basoan zeuden aizkolari batzuk zirela medio. Otsoak nora zihoan galdetu zion; neskato gajoak, artean ez baitzekien otsoari entzuten gelditzea arriskutsua dela, esan zion: -Amona ikustera noa, amak eman dizkidan opiltxoa eta gurin-ontzitxoa eramatera. -Urruti bizi al da? ñgaldetu zion otsoak. -Oh, bai! ñesan zuen Txanogorritxok- Han urrutian ikusten duzun errota igaro eta hantxe, herriko lehendabiziko etxean. -Ederki bada! ñesan zuen otsoak- Neuk ere joan nahi dinat bera ikustera, nik bide hori hartuko dinat eta hik hango bide hura, eta ikusiko dinagu biotatik zein iristen den aurrena. Otsoa bere indar guztiaz ziztu bizian biderik motzenetik joan zen, eta neskatoak biderik luzeena hartu zuen, distraitu zelarik urrak hartzen, tximeletei segika eta aurkitzen zituen loretxoekin sortak egiten. Otsoa berehala iritsi zen amonaren etxera; atea jo zuen. Kax-kax. -Nor da? -Txanogorritxo, zure iloba ñesan zuen otsoak ahots aizunez-, eta dakarkizut amak zuretzat bidaltzen dituen opiltxo bat eta gurin-ontzitxo bat. Amonak, ondoezik zegoelako ohean etzanda, oihu egin zion: -Tira egion maratilari eta libratuko dun krisketa. Otsoak maratilari tira egin eta atea zabaldu zen. Amona gaixoarengana jauzi egin eta ziplo irentsi zuen; izan ere, hiru egun emanak zituen deusik jan gabe. Berehala atea itxi eta amonaren ohean sartu zen, Txanogorritxoren zain, zein beranduago ate joka etorri baitzen. Kax-kax.
- 3. -Nor da? Txanogorritxo otsoaren ahots sendoa entzutean ikaratu egin zen, baina amonak eztarria marrantatua zuela iritzita, honako hauxe erantzun zuen: -Txanogorritxo, zure iloba, eta dakarzkizut amak zuretzat bidaltzen dituen opiltxo eta gurin-ontzitxo bat. Otsoak, ahotsa doi bat eztituz, oihu egin zion: -Tira egion maratilari eta libratuko dun krisketa. Txanogorritxok maratilari tira egin eta atea zabaldu zen. Otsoak, barrura zetorrela ikusirik, manten azpian ezkutatzen zen bitartean esan zion: -Laga itzan opiltxoa eta gurin-ontzitxoa ogi-kutxaren gainean eta hator nirekin ohera. Txanogorritxo erantzi eta ohean sartzerakoan, harritu egin zen amona atorra hutsean nolakoa zen erreparatu zuenean. Honela mintzatu zitzaion: -Amona, nolako beso handiak dauzkazun! -Heu hobeto besarkatzeko, laztana. -Txanogorritxo, zure iloba ñesan zuen otsoak ahots aizunez-, eta dakarzkizut amak zuretzat bidaltzen dituen opiltxo bat eta gurin-ontzitxo bat. -Amona, nolako hanka handiak dauzkazun! -Arinago ibiltzeko, laztana. -Amona, nolako belarri handiak dauzkazun! -Hobeto entzuteko, laztana. -Amona, nolako hagin handiak dauzkazun! -Heu jateko, laztana. Eta hitzok esanda, otso gaiztoa Txanogorritxoarengana oldartu eta jan egin zuen.
- 4. HIRU TXERRITXOAK BEHIN BATEAN BASOAREN ERDIGUNEAN BIZI ZIREN HIRU TXERRITXO ETA BERE AMA . OSO ZORIONTSU ZIREN ARREN OTSOA BETI HAIEN ATZETIK IBILTZEN ZEN HAUEK JATEKO ASMOZ . HIRU TXERRITXOEK OTSO HONETATIK ALDE EGITEKO, ETXE BAT EGITEA ERABAKI ZUTEN, BAKOITZA BEREA. TXERRI TXIKIAK LASTOZKO ETXE BAT EGIN ZUEN HAU ARINAGO AMAITZEKO ETA JOLASTERA JOATEKO. TXERRI ERTAINAK EGURREZKO ETXEA EGITEA ERABAKI ZUEN. BERE ANAIA TXIKIA BEREA AMAITU ZUELA IKUSI ZUELAKO ETA BERAREKIN JOLASERA JOAN NAHI ZUELAKO. NAGUSIA ZEN TXERRITXOA ORDEA ARDREILUZKO ETXEA EGITEKO LANEAN ZIHARDUN JO ETA KE. TXERRI NAGUSIA ERRIETA EGIN ZIEN BERE ANAIEI HAIN ALFERRAK IZATEAGAITIK BAINA HAURK EZ ZIOTEN JARAMONIK EGIN. BAT-BATEAN OTSOA TXERRI TXIKIAREN ATZETIK IRTEN ZEN ETA HONEK BERE LASTOZKO ETXETXOARAINO KORRIKA JOAN ZEN. BARRURA SARTU ZEN TXERRITXOA ETA OTSOA KANPOTIK PUTZ ETA PUTZ EGIN ZUEN … ETA LASTOZKO ETXETXOA LURRERA ERORI ZEN!! TXERRITXOA OSO BELDURTUTA BERE ANAI ERTAINAREN ETXERA ABIATU ZEN. EGURREZKO A ZEN ETA, BERAZ, BERE ETXEA BAINO GEHIAGO AGUANTATUKO ZUEN. OTSOA TXERRITXOAREN ATZETIK JOAN ZEN. TXERRITXOA ETXEAN SARTU ZEN ETA OTSOA KANPOTIK PUTZ ETA PUTZ EGIN ZUEN ETA EGURREZKO ETXEA LURRERA BOTA ARTE. BI TXERRITXOAK HANDIK ARINEKETAN IRTEN ZIREN. ARNAS ESTUKA OTSOA BERAIEN ATZETIK ZIHOALA, ANAI NAGUSIAREN ETXERA HELDU ZIREN.
- 5. ETA ETXEA EZ ZEN ERORI! ORDUAN, ESKAILERA LUZE BATEKIN TEILATURAINO IGO ZEN TXIMENEATIK SARTZEKO, BAINA TXERRITXO NAGUSIAK TXIMINIAN URA ERAIKITEN JARRI ZUEN. OTSOA TXIMENEATIK JAITSI ZEN ETA ERAIKITEN ZEGOEN URARA JAUSI ETA ERRE ZEN. HANDIK BASO GUZTIAN ZEHAR ENTZUTEN ZIREN OHIUAK EGINEZ IHES EGIN ZUEN OTSOAK ETA ESAN OHI DA, HANDIK AURRERA BERRIRO TXERRITXOAK JAN NAHI EZ ZITUELA IZAN.
- 6. AHATETXO ITSUSIA Urtero bezala, ahate-amak arrautzak berotu behar zituen eta baserriko animalia guztiak ahatetxoak ikusteko irrikitan zeuden, hauek beti baserriko ederrenak zirelako. Eguna heldu zen eta ahatetxoak poliki-poliki arrautzetatik ateratzen hasi ziren. Animalia guztiak ahatetxo jaio berriak lehenengo aldiz ikusteko, arrautzen inguruan elkartu ziren. Sei ahatetxo atera ziren arrautzetatik, ahate-amaren eta bere lagunen algarekin lagunduak. Guztiak pozaren pozez zeudenez, ez ziren konturatu oraindik arrautza handiena zabaldu gabe zegoela. Bat batean jaiotako ahatetxoak eta bertan zeuden animalia guztiak ireki gabeko arrautza begiratu zuten. Hortik gutxira arrautza zabaltzen hasi zen eta bertatik ahatetxo irribarretsu bat atera zen. Hau bere anaiak baino askoz handiagoa zen eta hauek baino askoz itsusiagoa. Ahatetxoa triste zegoen bertan maite ez zutela konturatu zelako. Egunak pasa eta ahatetxoa ziztu bizian hazi zen. Oso ergela eta baldarra zen eta geroz eta itsusiago. Bere anaiak barre egiten zioten itsusia eta baldarra zela esanez. Ahatetxoa bere izaeragatik maitatuko zuten lagunak bilatzea erabaki zuen. Goiz batean animalia guztiak lotan zeudenean, hesiaren zulo batetik ihes egin zuen, bere bidaiari hasiera emanez. Bidaian ezagututako igel batek, bere adorea lantzen lagundu zion eta horrek bidaiarekin jarraitzeko behar zuen indarra eman zion. Igelak ahatetxoari, berari hilea hazten zitzaionean ederra izango zela esan zion. Negua iritsi eta ahatetxoak janaria elurrean bilatu behar izan zuenez, hiltzeko zorian egon zen. Azkenik udaberria iritsi eta ahatetxoak aintzira batean, inoiz ikusitako hegazti eder batzuk topatu zituen. Guztiz dotore eta xarmantak ziren eta beraien mugitzeko era benetan nabaria zen. Ahatetxoak beraiei urbildu eta euren parean igeri egiteko baimena eskatu zien. Zisneak erantzun zioten: - Noski baietz, gutako bat zara!! Eta ahatetxoak erantzun zien: - Ez ezazue nitaz barrerik egin. Badakit itsusia naizela!! Baina hori ez da barre egiteko arrazoia! - Begira ezazu zure isla aintziran -esan zuten zisneek- ikusiko duzu nola ez ditugun gezurrik esaten. Ahatetxoa bere isla uretan ikustean guztiz liluratuta geratu zen. Neguan, ahatea zisne eder batean bilakatu zen!! Ahate itsusi eta baldar hori, aintzirako zisne eder eta xarmantena zen oraingoan. Orduan ahateak bere laguna igelari, burua ile luzez bete zitzaiola jabetu zen. Eta honela ahatetxo itsusia, maitatzen zutenekin batera zoriontsua izan zen betirako.