Letras%20galegas%202009
- 1. Ramón Piñeiro Galeguista, filósofo e activista político-cultural Naceu en Armeá - Láncara (Lugo) en 1915 Estuda o bacharelato en Lugo e despois regresa a Armeá, onde permanece ata 1930. A lectura de El Pueblo Gallego esperta nel un grande interese polo movemento político e cultural de Galicia. En 1932 3ª.SEMANA CULTURAL regresa a Lugo e se relaciona con xoves galeguistas lucenses. En 1933 asiste ás Asembleas do Partido LETRAS GALEGAS Galleguista, celebradas en Santiago e coñece a Castelao, Alexandre Bóveda e outros. En 1936 é 2009 elixido secretario do Comité Provincial para o plebiscito do Estatuto de Autonomía. Co comezo da guerra civil presentáronse varias denuncias contra el, pero o azar e a axuda dalgunhas persoas fixeron que non fose detido. Logo incorporouse a filas. Acabada a Guerra, comeza os seus estudos universitarios en Santiago. En 1943 participa clandestinamente na reorganización do galeguismo e viaxa a París, onde permanece exiliado o goberno republicano. Ó volver de París é detido en Madrid e condenado a 6 anos de cárcere. En 1950 fundou en Santiago a editorial Galaxia da que Ramón Piñeiro sería o director. En 1967 ingresa na Real Academia Gallega co importante discurso quot;A lingoaxe i as lingoasquot;. En 1983 convértese no primeiro Presidente da Cultura Galega. Nos anos 50 publica varios ensaios, como quot;Significado metafísico da Saudadequot; (1951), quot;A saudade en Rosalíaquot; (1952), quot;Para unha filosofía de saudadequot; (1953). Invitado por diversas universidades participa en congresos, coloquios e conferencias. En 1984, estas obras foron integradas con quot;A Filosofía e o Homequot; e quot;Saudade e Sociedadequot; nun só volume baixo o título quot;A Filosofía da Saudadequot;. En 1951 traduce ó galego con Celestino Fernández de la Vega, o quot;Cancioneiro da Poesía Célticaquot; de Julius Pokorny. A luz eléctrica. No comedor había unha luz colgada do teito que non era un candil nin unha vela, as dúas luces C.E.I.P. que eu coñecía.Como eu a ollaba , explicáronme que era luz eléctrica, que non se acendía con ELADIA MARIÑO lume e non se apagaba soprando.Foi para min unha grande sorpresa, e permitíronme comprobar CABANAS esas características acendendo e apagando eu mesmo coa chave que estaba a carón da porta. Ramón Piñeiro, Da miña ardanza.Ed.Galaxia