�ݺ�ߣ

Evy hangt de telefoon weer op. Haar hand verplaatst zich naar haar mond. Wat heeft ze gedaan. Ze probeert haar gedachten onder controle te krijgen maar ze spoken door haar hoofd. 'Evy, ophouden. Je hebt de goede beslissing genomen.' zegt ze. Ze kijkt om zich heen, er is niemand in de kamer. Dan beseft ze dat ze het zelf heeft gezegd.

Evy rent naar de woonkamer en ploft huilend op de bank. 'Ik word gek, waarom heb ik ze in godsnaam gebeld? Waarom heb ik Kostas mee uit gevraagd... Waarom?' zegt ze snikkend. De tranen rollen over haar wangen en stoppen niet meer. 'Waarom, waarom ben ik geadopteerd. Vonden mijn ouders me niet goed genoeg?' De tranen rollen met een grotere vaart over haar wangen.

Ze gaat staan en loopt rusteloos door de kamer. De zoute smaak van tranen dringt haar mond binnen. Als ze de deur naar de keuken open wil maken ziet ze hoe erg haar handen trillen. In de keuken aangekomen pakt ze een glas uit de kast.

Als Evy het vult met water en het aan haar mond zet, trillen haar handen nog meer. Het glas valt uit haar handen en spat uit elkaar op de keukenvloer. Ze laat het liggen en loopt erom heen. De tranen blijven komen, en nog steeds heeft ze de vieze smaak van tranen in haar mond.

Evy hoort een auto stoppen. Ze doet een poging om te stoppen met huilen maar de tranen hebben haar in haar greep. Nog steeds snikkend loopt ze naar de gang. In de gang blijft ze stilstaan, zou ze wel opendoen? Ze legt haar hand op de deurklink en doet hem naar beneden.

'Evy, meisje! ��Wat is er aan de hand?' Haar moeder rent op haar af en wil haar armen om Evy heen slaan. Evy weert de armen af. 'Laat haar maar even Anne.' zegt haar vader. Evy slaat haar handen voor haar gezicht en rent de kamer uit. Ze rent de badkamer in en doet de deur op slot. Ze huilt met lange uithalen.

'Waarom? Waarom doen ze zo lief tegen me?' Evy fluistert het. Hoe hard ze ook haar best doet het huilen stopt niet. Ze laat koud water over haar polsen stromen en wast haar gezicht. Veel nut heeft het niet, want de tranen blijven komen. Evy laat ze maar stromen. Als ze na een paar minuten toch zijn opgehouden, veegt ze ze met een doekje van haar gezicht.

Ze laat haar kleren op de grond vallen en stapt onder de douche, het water is deze keer warm. En terwijl ze de tranen van haar gezicht boent. Als ze klaar is draait ze de kraan dicht en trekt snel haar kleding weer aan.

Dan doet ze deur open en loopt naar de keuken, als ze binnenkomt ziet ze dat de resten van het glas en de plas water zijn opgeruimd. 'Sorry.' Ze gaat zitten. 'Evy, waar zullen we beginnen?' vraagt haar moeder. 'Bij het begin lijkt me. Waar kom ik vandaan en wie zijn mijn echt ouders?' vraagt Evy. 'Evy, we willen al je vragen beantwoorden, maar alleen als je ze echt wil weten.' Evy knikt. 'Ik snap het, maar ik wil het echt weten.'

'Oké, we beginnen bij het begin.' zegt haar moeder. 'We waren net getrouwd, en wilden aan kinderen beginnen, toen het maar niet lukte om zwanger te raken zijn we naar de dokter gegaan. Hij zei dat ik geen kinderen kon krijgen.' haar moeder pinkt een traan uit haar ooghoek weg. 'We gingen kijken of het anders lukte, maar het baatte niet.' gaat ze verder.

Evy kijkt de personen tegenover haar aan. 'Ga verder.' zegt ze. 'We probeerden een kindje uit Nederland te adopteren, maar we kwamen maar niet aan de beurt...' zegt haar moeder. Evy vliegt op. 'Ik kom niet uit Nederland?' Haar moeder knikt. Evy gaat weer zitten en wrijft over haar voorhoofd. 'Waar kom ik vandaan?' vraagt ze direct.

'Luister nog maar even.' zegt haar vader. 'In landen als Afrika, China en andere populaire landen om een kindje te adopteren was de wachtlijst nog langer. Toen gingen we ons richten op andere landen, Spanje, Italië, Turkije en Griekenland.' haar moeder slikt. 'Daar waren de wachtlijsten niet zo lang, dus ook geen problemen. Binnen de kortste keren, waren we aan de beurt.'

'Dat geeft nog steeds geen antwoord op mijn vraag, kom ik uit Spanje of Griekenland of Turkije?' vraagt Evy. 'Mag ik nog even vertellen, je komt alles te weten.' zegt haar vader. 'Binnen de kortste keren zaten we in het vliegtuig en na twee dagen konden we je zo mee terug nemen.' zegt haar moeder. Evy sluit haar ogen, het lijkt of haar ouders de vraag waar ze vandaan komt te ontwijken.

'Waar kom ik vandaan?' vraagt ze nog een keer. Haar ouders schudden hun hoofd en wisselen blikken met elkaar uit. 'Evy, ik denk dat je wel hebt gesnapt dat we deze vraag al ons hele gesprek proberen te ontwijken.' Evy knikt. 'Dit is de moeilijkste vraag, die ik ooit heb moeten beantwoorden.'

'Evy, je bent nu thuis.' zegt haar vader dan abrupt. Evy kijkt hem raar aan. Ze heeft het idee dat haar ouders haar hersenen kunnen horen ratelen. Thuis is ze, dit is haar huis. Maar wat bedoelen ze met thuis?

Opeens weet ze het. Griekenland, je bent nu thuis. In Griekenland. 'Ik kom uit Griekenland.' zegt Evy. 'Kom ik uit Griekenland?' vraagt ze rechtstreeks aan haar vader. Hij knikt. Evy doet haar mond open maar ook meteen weer dicht. Ze weet niet wat ze moet zeggen. 'Evy, het spijt ons.' zegt haar moeder.

'We hadden het veel eerder moeten vertellen, dat snap je toch wel?' Evy knikt. 'Kunnen jullie alsjeblieft even stil zijn. Ik probeer even na te denken.' zegt ze. Haar ouders kijken elkaar aan en wisselen bezorgde blikken. Evy ziet wel dat haar ouders bezorgd zijn, maar ze zal niet laten merken dat het een enorme schok voor haar is.

'Mam, pap, ja ik heb net besloten jullie zo weer te noemen. Jullie hebben me gevormd tot wie ik ben, en wat ik doe...' Haar ouders kijken haar aan. 'Maar, ik ben moe. Ik moet morgen werken.' haar ouders knikken. 'We begrijpen het, slaap lekker.' zegt haar moeder terwijl ze Evy een zoen op haar wang drukt.

Ik loop nog wel even mee.' Evy staat op. In de gang geeft ze haar ouders een knuffel. 'Ik ben blij dat het weer goed is.' Evy knikt en zwaait als haar ouders de deur uit lopen. Na het gesprek loopt Evy uitgeput naar haar slaapkamer, ze kijkt op de klok en ziet dat het al half een is. Snel trekt ze haar pyjama aan en kruipt in haar bed.

De volgende morgen wordt ze gewekt door de zonnestralen die de kamer binnenkomen door de ramen. Evy slaat de dekens van zich af en gaat op de rand van het bed zitten. Een vogeltje kraait. Ze gaat staan en loopt naar de kast waar ze haar werkkleding uitpakt.

Als ze de badkamer naar de badkamer loopt werpt ze een vluchtige blik op de klok. Half negen. 'Shit, verslapen!' roept ze. In de badkamer gooit ze koud water in haar gezicht en bindt haar haar in een knotje.

In de keuken drinkt ze snel een glas water. Ze rent naar de auto waar ze snel de sleutels in het contact stapt. Ze draait het knopje van de radio harder en stopt er een cd in. Met haar voet drukt ze het gaspedaal helemaal in. Met grote vaart rijdt ze het terrein op. Ze meent de auto van meneer Dijkstra te herkennen tussen de auto's van haar collega's.

Als ze het terrein op loopt, gaat ze meteen naar de tafel, waar haar collega's al zitten. Als ze Jonas ziet glimlacht ze even. 'Goeiemorgen, sorry dat ik wat laat ben.' verontschuldigt ze zich. 'Fijn dat je er bent Evy, dan kunnen we beginnen.' zegt meneer Dijkstra met de nodige irritatie in zijn stem. 'Evy kwam gistermorgen naar mij toe...'

Evy doet haar ogen dicht en laat het zonnetje op haar gezicht schijnen. Ze weet wat meneer Dijkstra nu gaat zeggen. Als ze een oog optrekt ziet ze dat haar collega's aan zijn lippen hangen. Evy doet haar ogen open en laat de woorden passeren. Als hij klaar is met vertellen doet Evy haar ogen open. 'Daar wil ik nog aan toevoegen dat ik in het stadsarchief in een oud document terug heb gevonden dat er in documenten die in verloop van eeuwen verloren zijn gegaan stond dat er in de buurt misschien een orakel was.'

Meneer Dijkstra glimlacht. 'Goed werk, Evy.' Ze glimlacht de anderen hoeven niet te weten wie ze nog meer heeft gevonden in het archief. 'Dan kunnen jullie nu aan het werk, we moeten nog voorzichtiger verder. Dat weten jullie.' zegt meneer Dijkstra nog. Evy blijft even zitten. 'Evy goed werk, mijn complimenten. Slim van je om naar het archief te gaan.' ze knikt. 'Daar heb ik bij een andere opgraving ook dingen gevonden, het leek me logisch.'

'Ik ga aan het werk.' Evy staat op en loopt naar de plak waar ze verder gaat. Ze borstelt een stukje vloer schoon. Ze werpt een blik op haar collega's die allemaal even druk bezig zijn. Ze ziet hoe Jonas stukje bij beetje een pilaar blootlegt.

Op haar stukje zijn twee tegels gebarsten, voorzichtig staat ze op en loopt naar de tafel waar ze gips maakt. Met een bakje loopt ze naar het stukje fundering. Tussen de barst in de tegels doet ze het gips. Fluitend gaat ze verder.

De dag gaat snel voorbij en al snel is het 5 uur. Een paar mensen zijn al naar huis vertrokken. De enige die nog bij zijn plaats staat is Jonas die nog wat gips op een zwakke plek stort. Evy loopt naar hem toe. 'We gaan opruimen.' Hij knikt. 'Wat is er?' vraagt ze. 'Hoe zal ik het zeggen, ik heb wat problemen in de liefde.' mompelt hij.

Ze besluit hem maar niet te vertellen van Kostas. 'Hoe komt het?' vraagt Evy. 'Hoe zal ik het zeggen, mijn vriendin heeft een ander.' Jonas zegt het alsof hij er zo snel mogelijk vanaf wil zijn. 'Dat is nog al wat, hoe ben je erachter gekomen?' vraagt ze. 'Ik belde haar op en toen nam er een man op.' zegt hij. 'Jeetje Joon.' zegt ze. 'En met jou?'

'Het gaat goed.' zegt ze snel, terwijl ze zijn blik ontwijkt. 'Evy, ik ga naar huis. Tot morgen.' zegt Jonas terwijl hij nog even zwaait. 'Tot morgen.' Evy zwaait ook en ruimt een zak gips op. Op dat moment voelt ze haar mobieltje trillen. Ze haalt hem uit haar zak en kijkt op het schermpje. Een naam knippert op het schermpje, Kostas. Snel drukt ze op het knopje.

'He, lieverd.''…''Ja, ik moest werken.''…''Ja, ik had me bijna verslapen, na gisteravond.''…''Ik kan wel.''…''Tot straks, kom je me ophalen?''…''Kus, tot straks.

Evy stopt haar mobieltje weer in haar zak en loopt fluitend naar haar auto. Als ze even later de oprit op komt rijden, haalt ze de sleutel uit het contact en loopt naar binnen. Een ontmoeting met je schoonouders naar twee dagen heeft ze nog nooit meegemaakt.

In haar kast haalt ze een jurkje tevoorschijn. Perfect, voor een ontmoeting met je schoonouders. In de badkamer, neemt ze een uitgebreide douche, ze stopt de föhn in het stopcontact en gaat met haar haar in de weer. Ook haalt ze de potten met mousse en wax uit de kast en om alles in model te houden spuitt Evy nog flink wat haarlak in haar coupe.

Ze werpt een blik in de spiegel en vindt dat ze er aardig uitziet. Dan trekt ze het jurkje over haar hoofd. Een blik op de klok verteld haar dat Kostas over een paar minuten voor de deur staat. In de keuken smeert ze nog wat lipstick.

Dan rent ze naar de gang, waar ze haar pumps uit het kastje haalt en een mooi tasje pakt. Omdat de zon nog schijnt zet ze een zonnebril op. Maar die haalt ze meteen weer van haar gezicht, In de spiegel bekijkt ze het geheel. Het past mooi bij elkaar zegt ze zelf. Dan gaat de bel.

�ݺ�ߣ

Orakel 3

Recommended

More Related Content

What's hot (18)

Similar to Orakel 3 (20)

More from SjaakRoger (20)

Recently uploaded (12)

Orakel 3