More Related Content
Similar to Społeczne ramy kultury (20)
Społeczne ramy kultury
- 1. „Społeczne ramy kultury” czterdzieści lat później. 5 modeli komunikacji kulturowej
- 2. Społeczne ramy kultury Antonina Kłoskowska - polska socjolog, profesor Uniwersytetu Łódzkiego oraz Warszawskiego, wydała w 1972 roku książkę po tytułem Społeczne ramy kultury w ramach której zbudowała uniwersalny paradygmat trzech społecznych ram kultury. Zasadniczym socjologicznym kryterium rozróżnienia trzech społecznych ram kultury jest rodzaj kontaktu, styczności nadawcy i odbiorcy komunikacji symbolicznej: • kontakt personalny, twarzą w twarz (układ pierwszy), • kontakt personalny mniej lub bardziej urzeczowiony (układ drugi), • styczność pośrednia, zmediatyzowana, to jest za pośrednictwem mediów elektronicznych i papieru (układ trzeci).
- 3. Społeczne ramy kultury Innymi słowy wedle A. Kłoskowskiej istnieją trzy podstawowe ramy życia kulturalnego: • Układ pierwszy, czyli lokalne wytwarzanie procesów symbolicznych o specyfice zbliżonej do kultury ludowej, • Układ drugi rozumiany jako sieć lokalnych instytucji życia kulturalnego • Układ trzeci „wiążący się z promieniowaniem na odległość ośrodków ponadlokalnych, centralnych”, w szczególności recepcja treści emitowanych przez środki masowego przekazu.
- 4. Nowe społeczne ramy kultury Sułkowski (autor artykułu) uważa że po czterdziestu latach propozycja trzech układów kultury musi być na nowo przedyskutowana wobec rozwoju środków komunikacji cyfrowej i sieci komputerowych. Zaawansowana globalizacja, przyspieszone procesy ekonomiczno-społecznych transformacji, czy upowszechnienie nastawień konsumpcyjnych również wymusza dyskusję nad nowymi społecznymi ramami kultury Na rozwój form komunikacji duży wpływ miały także prądy historyczne takie jak likwidacja cenzury w Europie Wschodniej, czy procesy europejskich deregulacji i odpaństwowienia kultury.
- 5. 5 paradygmatów wedle Sułkowskiego • Kultura komunikacji bezpośredniej, • Kultura stowarzyszeń i wolontariatu, • Kultura instytucji lokalnych, publicznych i prywatnych, • Kultura masowa i kultura popularna, • Cyberkultura, kultura społeczeństwa sieci.
- 7. KULTURA KONTAKTÓW BEZPOŚREDNICH Pierwszy układ kultury to wymiana symboliczna dokonująca się bezpośrednio, twarzą w twarz. Nie ma tu znaczącego podziału ról między nadawcą treści a odbiorcą, między wytwarzaniem wartości, a konsumpcją. Jest to komunikacja zwrotna i najczęściej dwukierunkowa, nadawca, twórca treści często już w chwilę później staje się odbiorcą. Sułkowski powołując się na Derricka de Kerckhove – teoretyka komunikacji on-line stwierdza że nie ma możliwości aby pozostałe formy komunikacji wyparły kiedykolwiek tą podstawową.
- 8. Technologia, a komunikacja Stwierdza także że telefon komórkowy i "wszystko to co po nim nadejdzie" nie zastąpi kontaktu bezpośredniego, a wręcz znacząco je ułatwi. Badacze społeczeństwa sieci, jak Castells, a także jego polemista van Dijk stwierdzają zgodnie interakcje on-line bynajmniej nie ograniczają kontaktów off-line, potrzeba socjacji rozwija się równolegle na oba sposoby. Wzory towarzyskości wykształcone w kontaktach twarzą w twarz odnawiają się w komunikacji on-line: poprzez e-mail podtrzymywane są kontakty z rodziną, ale także z przyjaciółmi ważnymi w życiu pozawirtualnym. Aktywność sieciowa bywa substytutem realnych interakcji, ale też często jest czynnikiem je ożywiającym
- 9. KULTURA STOWARZYSZEŃ I WOLONTARIATU (NOWY UKŁAD)
- 10. KULTURA STOWARZYSZEŃ I WOLONTARIATU (NOWY UKŁAD) Istotą stowarzyszeń, fundacji i innych organizacji non-profit są relacje oparte na osobistym zaufaniu i wspólnej aktywności budującej trwalsze więzi. Stowarzyszeń kulturalnych i fundacji nie pomieścimy w tym dawnym układzie drugim, bo są one strukturami pośrednimi, tu trwają kontakty twarzą w twarz, które są mniej urzeczowione niźli w instytucjach, ale nie mają już przecież tej spontaniczności co w układzie pierwotnym
- 11. KULTURA INSTYTUCJI PUBLICZNYCH I PRYWATNYCH
- 12. KULTURA INSTYTUCJI PUBLICZNYCH I PRYWATNYCH Przykładami instytucji kultury są biblioteki, księgarnie, antykwariaty, punkty sprzedaży prasy, muzea, galerie, centra kultury i ruch amatorski, kina, teatry, opera i instytucje muzyczne, w jakimś wymiarze także kawiarnie, puby oraz instytucje kościelne będące na pograniczu drugiego i trzeciego układu. Jako argument szeregowania tego oraz poprzedniego układu w dwa wzorce autor podaje aspekt komunikacji wizualnej. Opera, teatr i muzea to miejsca recepcji spektakli i widowisk, wystaw i ekspozycji muzealnych.
- 13. KULTURA MASOWA I KULTURA POPULARNA
- 14. KULTURA MASOWA I KULTURA POPULARNA Wedle Kłoskowskiej „kultura masowa to identyczne lub analogiczne treści symboliczne powielane w dużych ilościach kopii, emitowane z nielicznych źródeł do wielkich, przestrzennie rozrzuconych audytoriów, w tym samym lub zbliżonym czasie”. Wcześniejsze trzy ramy komunikacji kulturowej tworzyły społeczny kontekst realnego działania, oddziaływania na innych w interakcji. Kultura popularna, w przeciwieństwie do kultury masowej, nie jest treścią narzuconą biernym, przestrzennie izolowanym odbiorcom. Przyjemności i sensy kultury popularnej odbijają gust popularny skierowany przeciw symbolicznej przemocy mediów
- 16. CYBERKULTURA I KULTURA SPOŁECZEŃSTWA SIECI Sułkowski wyróżnia ten układ z powodu jego odmienności do mass mediów i kultury popularnej. Nie zaprzecza że w jakiś sposób się one przenikają, ale obecnie w dobie Web 2.0. gdy występuje dwukierunkowość przesłania informacji konieczne jest stworzenie nowego układu. Stawia twierdzenie jakoby bliżej mu było do układu pierwszego niezapośredniczonego niźli do mass mediów. W komunikacji sieciowej za element główny uważana jest jednostka (w przeciwieństwie do m.m). Obecny tan sieci pozwala na przenikanie się wielu mediów naraz (Mamy Internet, a w nim jednocześnie telewizję czy radio)
- 17. CYBERKULTURA I KULTURA SPOŁECZEŃSTWA SIECI Sułkowski zwraca uwagę że nowa sieć a raczej multimedialna funkcja hipertekstu atakuje dwa lub więcej zmysłów człowieka, jednak nie jest w stanie osiągnąć poziomu bezpośredniej konwersacji nakładającej się na mowę ciała, charakterystycznej dla komunikacji trzech pierwszych układów kulturowych.
- 18. Wspólnoty w sieci Cyberprzestrzeń pozwoliła na stworzenie nowego miejsca w którym ludzie zainteresowani tym samym tematem mogą zrzeszać się w grupy, nigdy nawet nie widząc się na oczy. Tak jak w przypadku wspierania komunikacji bezpośredniej poprzez sieć i utrwalaniu relacji towarzyskich, grupy społeczne, a nawet lokalne stowarzyszenia mogą być wspierane poprzez nowe medium wynosząc interakcje na nowy poziom. Wskaźniki w przypadku wspólnot realnych i wirtualnych pozostają podobne. Zawsze ważna jest jakaś siatka poczucia przynależności i takich więzi, które tworzą materiał wzajemnych kontaktów oraz są źródłem działania samoprotekcyjnego.
- 19. „Internet nie niszczy tych mediów, nie lokuje się ponad nimi, zmienia jedynie ich naturę, przede wszystkim dzięki możliwości ich personalizacji i interaktywizacji” - Kazimierz Krzysztofek.
- 20. Dziękuję za uwagę Adrian ę쾱