1. Μάχη του Σκρα
ΗΜάχη του Σκρα(16Μαΐου/29Μαΐου-17
Μαΐου/30Μαΐουτου1918)θεωρείταιμιααπότις
σημαντικότερεςνικηφόρεςμάχεςτουελληνικού
στρατούστηδιάρκειατουΑ΄Παγκοσμίου
Πολέμου.Αντίπαλοςήτανοβουλγαρικόςστρατός
καιδιεξήχθηστηνομώνυμησήμεραπεριοχή
τουΝομούΚιλκίς.
4. Απώλειες
Οι απώλειες όμως υπήρξαν βαρύτατες. Ο
συνολικός αριθμός των απωλειών του ελληνικού
στρατού ήταν νεκροί: 29 Αξιωματικοί και 412
οπλίτες, και τραυματίες: 69 Αξιωματικοί και 2135
οπλίτες. Το μεγαλύτερο αριθμό απωλειών είχε η
Μεραρχία Αρχιπελάγους με Αξιωματικούς νεκρούς
24, τραυματίες 54 και οπλίτες νεκρούς 314 και
τραυματίες 1723.
5. Λάφυρα
Οι ελληνικές Μεραρχίες παρά τις βουλγαρικές
αντεπιθέσεις διατήρησαν το κατακτηθέν έδαφος.
Αιχμαλώτισαν 2.045 Βουλγάρους και περιήλθαν
σ΄ αυτές ως λάφυρα 32 πυροβόλα και 12
βομβιδοβόλα χαρακωμάτων του εχθρού.
6. Αποτέλεσμα
Η «νίκη του Σκρα», όπως αναφέρεται στην ελληνική
στρατιωτική ιστορία, εξέπληξε τόσο τους συμμάχους
όσο και τους εχθρούς. Με δεδομένο την πολύ καλή
οχύρωση των βουλγαρικών δυνάμεων που
υποστηριζόταν με πολυάριθμο πυροβολικό, η θέση
τους θεωρούταν απρόσβλητη, ύστερα μάλιστα από
την αποτυχία που είχε σημειώσει ένα χρόνο πριν, τον
Μάρτιο του 1917, η 122α γαλλική Μεραρχία στη
προσπάθειά της να την εξουδετερώσει. Κανείς από
τους συμμάχους δεν περίμενε να δει να διασπάται
από την ορμή των ελληνικών στρατιωτικών
δυνάμεων μια τέτοια οχύρωση σε μέτωπο μήκους 12
χλμ και βάθους 1-2 χλμ. Η βουλγαρική διοίκηση,
παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες
επανακατάληψης και τις σφοδρές αντεπιθέσεις που
διέταξε, δεν κατάφερε να επανακτήσει τις θέσεις της.
Η νίκη του Σκρα θεωρήθηκε ισχυρότατο πλήγμα για
τους Βουλγάρους και μέγα κατόρθωμα του ελληνικού
στρατού. Συγκεκριμένα ο αρχιστράτηγος των
συμμαχικών δυνάμεων στρατηγός Γκυγιωμά, που
είχε εν τω μεταξύ αντικαταστήσει τον στρατηγό
Σαράιγ από τον προηγούμενο Δεκέμβριο,
χαρακτήρισε το ελληνικό πεζικό ως "πεζικό
απαράμιλλης ανδρείας και έξοχης ορμητικότητας". Το
σημαντικότερο, όμως, αποτέλεσμα της μάχης ήταν η
αύξηση της εμπιστοσύνης των Συμμάχων προς τις
δυνατότητες του ελληνικού στρατού, καθώς και η
αποκάλυψη της κάμψης του ηθικού του βουλγαρικού
στρατού. Αυτές οι διαπιστώσεις ενίσχυσαν την ιδέα
για ανάληψη επιθετικής πρωτοβουλίας των
Συμμάχων στο Μακεδονικό μέτωπο, η οποία και
υλοποιήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1918.