![•«Η εμπιστοσύνη είναι ο τρόπος για την εξέλιξη. Εάν οι μαθητές εμπιστεύονται
ως πρόσωπο το δάσκαλο, τότε θα συμμετάσχουν. Αυτό εξαρτάται από την
αυθεντική προσωπικότητα του δασκάλου… Πρέπει να διδάσκω εμφορούμενος
από ανθρώπινες αρετές και να τους εμπλέκω σε διαδικασίες συνεργασίας. Θα
πρέπει να γνωρίζουν ότι είμαι ένα άτομο που έχει μια ζωή [εκτός από τη
διδασκαλία] και ότι πρέπει να με αντιμετωπίζουν σαν άνθρωπο με τον οποίο
μπορούν να ταυτιστούν. Τότε όλο αυτό γίνεται πραγματικό. Τους
εμπιστευόμαστε. Τους φέρνουμε κοντά μας».
Mette Hauch, Teacher, Hellerup School, Denmark (Fullan & Langworthy, 2014)](https://image.slidesharecdn.com/1-170425071700/85/-11-320.jpg)
More Related Content
What's hot (20)
Similar to Συνεργατική Μάθηση (20)
![Πως μαθαίνουν οι μαθητές ; [Στέλλα Βοσνιάδου]](https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/3-140309094256-phpapp02-thumbnail.jpg?width=560&fit=bounds)
More from Αννα Κυπριωτάκη (6)
Recently uploaded (20)
Συνεργατική Μάθηση
- 2. Mόνοι μας μπορούμε να κάνουμε τόσο λίγα… Μαζί μπορούμε να κάνουμε τόσο πολλά… Helen Keller Κυπριωτάκη Άννα-Μαρία (Α.Μ. 216361) Λωτίδου Ελεάνα (Α.Μ. 216363) Παπαϊωάννου Γεωργία (Α.Μ. 216368) Ρέντζος Στέλιος (Α.Μ. 216370)
- 3. «Είμαι απλά ένας από αυτούς. Βρισκόμαστε όλοι εκεί μαζί - έχουν εξειδικευμένες γνώσεις τις οποίες εγώ δεν διαθέτω – τους βλέπω να βρίσκονται στο προσκήνιο με την τεχνολογία- αλλά και με τα πάντα. Έχουν γνώσεις που εγώ δεν έχω ... Δεν προέρχονται όλα τελικά από μένα». Neil Lyons, 8th Grade Teacher, WG Davis School, Canada19 (Fullan & Langworthy, 2014)
- 4. Η μάθηση νοείται ως διαδικασία αλληλεπίδρασης μεταξύ των μαθητών, των δασκάλων και του κοινωνικού περιβάλλοντος τους. Βάσει ομοφωνίας αναγνωρίστηκε από δασκάλους η σημασία της μάθησης σε συνεργασία με τους μαθητές, όπου οι μαθητές συνεισφέρουν με τις δικές τους ιδέες και εμπειρίες. Η αποτελεσματική αυτή συνεργασία είναι χτισμένη στις θεμελιώδεις αρχές της ισότητας, της διαφάνειας, της αμοιβαίας ειλικρίνειας και του κοινού οφέλους.. (Fullan & Langworthy, 2014)
- 5. • Οι Johnson & Johnson (1989, όπ. αναφ. στο Johnson, D. W., Johnson, R. T., & Smith, 2014) διατυπώνουν πως «Συνεργασία ονομάζεται η συλλογική εργασία για την επίτευξη κοινών στόχων» (σελ. 3). • Σύμφωνα με τον Johnson, D. W. (1991) ως Συνεργατική Μάθηση ορίζεται «η εκπαιδευτική χρήση μικρών ομάδων με σκοπό οι μαθητές που συμμετέχουν σε αυτές να εργαστούν συλλογικά και να μεγιστοποιήσουν τόσο την προσωπική τους μάθηση όσο και των άλλων μελών της ομάδας» (σελ. 5). •Οι θεωρητικές βάσεις της «Συνεργατικής Μάθησης» εδράζονται στις αρχές του 1990 με τη θεωρία της κοινωνικής αλληλεξάρτησης του Kurt Koffka (Johnson, Johnson & Smith 2014).
- 6. •Το 1897, ο John Dewey υποστήριξε την εξής άποψη «Πιστεύω ότι η μόνη αληθινή παιδεία έρχεται μέσω της ενεργοποίησης των δυνατοτήτων του παιδιού από τις απαιτήσεις των κοινωνικών καταστάσεων, στις οποίες το ίδιο συμμετέχει. Μέσω αυτών των απαιτήσεων κινητοποιείται ώστε να ενεργήσει ως μέλος μιας ενότητας, για να ξεφύγει από τη στενότητα της προσωπικής δράσης και του συναισθήματός του και να συλλάβει τον εαυτό του ως μέλος του κοινωνικού συνόλου της ομάδας στην οποία ανήκει.» (σελ. 77) •Βασικές προϋποθέσεις για την επιτυχή έκβαση της συνεργατικής μάθησης : 1) Περιβάλλον αλληλεξάρτησης, όπου τα μέλη της ομάδας αντιλαμβάνονται ότι μπορούν να επιτύχουν σε ένα έργο, μόνο εάν ο καθένας από τα μέλη καταφέρνει να ανταποκριθεί και ότι κάθε μέλος διαδραματίζει ζωτικό ρόλο για την πορεία της ομάδας. 2) Προαγωγική αλληλεπίδραση, η οποία συμβαίνει όταν το κάθε μέλος ενθαρρύνει το άλλο για να επιτευχθούν οι στόχοι της ομάδας στηριζόμενο στις μοναδικές προσωπικές ικανότητες του καθενός από την ομάδα. (Jolliffe, 2010)
- 7. •Οι Brody και Davidson (1998, όπ. αναφ. στο Ποζίδη, Μανούσου & Κουτσούμπα, 2015) πρότειναν έναν ορισμό για την συνεργατική μάθηση ως μια εκπαιδευτική διαδικασία που οργανώνει τους μαθητές, ώστε να εργάζονται μαζί σε ομάδες για ένα κοινό σκοπό ή να μοιράζονται ένα κοινό πρόβλημα ή θέμα. •Σύμφωνα με τους Istifci & Kaya (2011), η συνεργατική μάθηση ορίζεται ως «μια διαδικασία στην οποία οι μαθητές εργάζονται σε μικρές ομάδες και βοηθούν ο ένας τον άλλον στη μάθηση». (σελ.88-96) •Οι Fullan & Langworthy (2014) περιγράφουν τη συνεργασία ως μια διαδικασία κατά την οποία οι μαθητές εργάζονται συλλογικά, αποκτούν και μεταφέρουν γνώσεις μέσω της αλληλεπίδρασης με τους άλλους, αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες, καθώς και το σεβασμό προς τη διαφορετικότητα των άλλων.
- 8. •Ο Putnam (1997, όπ. αναφ. στο Κακλαμάνης) διατύπωσε έναν ορισμό, σύμφωνα με τον οποίο η συνεργατική μάθηση δε συνεπάγεται μόνο τον διαχωρισμό των μαθητών σε ομάδες και την επεξεργασία ενός θέματος, αλλά είναι απαραίτητο να προσεγγίζεται ως μια άρτια σχεδιασμένη εκπαιδευτική τεχνική που προϋποθέτει εμπιστοσύνη μεταξύ των μελών της ομάδας, δεξιότητες κριτικής σκέψης και σεβασμό προς τη διαφορετικότητα ανεξάρτητα από το φύλο, την φυλή και τα εθνικά χαρακτηριστικά όσων συμμετέχουν στην ομάδα. •Σύμφωνα με τον Κανάκη (2007), η συνεργατική μάθηση είναι μια από τις κύριες κοινωνικές μορφές οργάνωσης της σχολικής τάξης αλλά και βασική μορφή διαφοροποίησης της διδασκαλίας και της μάθησης. Συχνά αναφέρεται ως εναλλακτική μορφή διδασκαλίας, σε αντιπαράθεση προς την μετωπική διδασκαλία.
- 9. •Η δομή: Οι δραστηριότητες μάθησης είναι απόλυτα δομημένες και καθορισμένες. Μάλιστα, μέσω αυτής διακρίνεται από την ομαδο-συνεργατική μάθηση. •Η επίλυση προβλημάτων. •Η ανομοιογένεια που παρατηρείται στις ομάδες της συνεργατικής μάθησης: Οι μαθητές αποκτούν την ευκαιρία να συναναστραφούν με άτομα που διαφέρουν από τους ίδιους και μαθαίνουν να σέβονται τις διαφορετικές απόψεις που προκύπτουν σε ομαδικές συζητήσεις. •Η θετική αλληλεξάρτηση και η ατομική υπευθυνότητα: Οι μαθητές καλούνται να συνεργαστούν με τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας για την επίλυση κάποιου ζητήματος, αλλά ταυτόχρονα λαμβάνεται υπόψιν η ατομική συνεισφορά του κάθε μαθητή. •Η ανάπτυξη δεξιοτήτων επικοινωνίας και διαχείρισης της ομάδας: Αυτές οι δεξιότητες περιλαμβάνουν την προσπάθεια προσέλκυσης της προσοχής των απρόθυμων μελών και την εξασφάλιση της πλήρους συμμετοχής όλων των μελών της ομάδας. Είναι απαραίτητο να καλλιεργούνται τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στους μαθητές. •Η συζήτηση μεταξύ των μελών αναφορικά με τον βαθμό επίτευξης των στόχων που έχουν τεθεί και τις σχέσεις συνεργασίας που έχουν διαμορφωθεί. Η Millis (2014) παραθέτει ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της συνεργατικής μάθησης:
- 10. •Οι Fullan & Langworthy (2014) τονίζουν πως ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να λειτουργεί ως διευκολυντής και να συνεργάζεται με τους μαθητές. •Με βάση τον Hattie (2009, όπ. αναφ. στο Fullan & Langworthy, 2014), στο πλαίσιο της συνεργασίας ο εκπαιδευτικός όχι μόνο τρέπεται ο ίδιος σε μαθητή, αλλά και αντιμετωπίζει τη μάθηση όμοια με τους μαθητές του. Η συνεργασία αυτή προϋποθέτει την ανάληψη συγκεκριμένων ρόλων: •Οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ μαθητών και εκπαιδευτικού. •Βοήθεια για την ανακάλυψη της κλίσης των μαθητών (Robinson, 2009, 2013, όπ. αναφ. στο Fullan & Langworthy, 2014). •Παροχή υποστήριξης και ανατροφοδότησης σε κάθε προσπάθεια των μαθητών. • Ανάπτυξη μεταγνωστικών δεξιοτήτων με συνδυασμό των παραπάνω.
- 11. •«Η εμπιστοσύνη είναι ο τρόπος για την εξέλιξη. Εάν οι μαθητές εμπιστεύονται ως πρόσωπο το δάσκαλο, τότε θα συμμετάσχουν. Αυτό εξαρτάται από την αυθεντική προσωπικότητα του δασκάλου… Πρέπει να διδάσκω εμφορούμενος από ανθρώπινες αρετές και να τους εμπλέκω σε διαδικασίες συνεργασίας. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι είμαι ένα άτομο που έχει μια ζωή [εκτός από τη διδασκαλία] και ότι πρέπει να με αντιμετωπίζουν σαν άνθρωπο με τον οποίο μπορούν να ταυτιστούν. Τότε όλο αυτό γίνεται πραγματικό. Τους εμπιστευόμαστε. Τους φέρνουμε κοντά μας». Mette Hauch, Teacher, Hellerup School, Denmark (Fullan & Langworthy, 2014)
- 12. •Βάσει έρευνας που πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό με όνομα «Κοινότητες μάθησης» αποδείχθηκε ότι τα δίκτυα επικοινωνίας και διδασκαλίας που αναπτύχθηκαν μεταξύ των μαθητών, επαύξησαν τα μαθησιακά αποτελέσματα. (Fullan & Langworthy, 2014) •Η συνεργασία λοιπόν, (στο βιβλίο των Fullan & Langworthy, 2014) παρουσιάζεται ως αναπόσπαστο κομμάτι της "Βαθιάς Μάθησης" και απαραίτητη δεξιότητα που πρέπει να αναπτύξουν οι μαθητές για τη μελλοντική τους ζωή. •Βέβαια, υποστηρίζουν πως παρόλο που η συνεργασία συχνά εκλαμβάνεται ως μια εύκολη διαδικασία, έμπρακτα αποτελεί ένα δυσχερές έργο, διότι η μετάβαση από την παιδαγωγική που επικεντρώνεται στην ατομική μάθηση στην παιδαγωγική που ενσωματώνει τη συλλογική - συνεργατική, είναι πολύ δύσκολη τόσο για τους δασκάλους όσο και για τους μαθητές.
- 13. Ο Slavin (2010) διέκρινε δύο βασικές μεθόδους εφαρμογής της συνεργατικής μάθησης: • Δομημένη Συνεργατική Μάθηση, που περιλαμβάνει την απόδοση αμοιβών στις ομάδες με βάση τη μαθησιακή πρόοδο των μελών τους. Παράλληλα, βέβαια, η πρόοδος της ομάδας εξαρτάται από την συμβολή του κάθε μέλους. • Μέθοδοι Άτυπης Συνεργατικής Μάθησης, οι οποίες αφορούν περισσότερο ομαδικές εργασίες και συζητήσεις σχετικά με συγκεκριμένα θέματα Με βάση τους Johnson & Johnson (2015), ένας συμπληρωματικός τρόπος εφαρμογής της συνεργατικής μάθησης είναι οι συνεργατικά προσδιορισμένες ομάδες. Αυτές αποτελούν μακροπρόθεσμες ομάδες συνεργατικής μάθησης στις οποίες τα μέλη παρέχουν την υποστήριξη, την ενθάρρυνση και την βοήθεια που χρειάζονται, ώστε να σημειώσουν ακαδημαϊκή πρόοδο και κρατούν τα μέλη σε εγρήγορση στην πορεία τους προς τη μάθηση. Τυπικά, αυτή η μέθοδος υλοποιείται στην διάρκεια του σχολικού έτους.
- 14. Βιβλιογραφία Κακλαμάνης, Θ., «Συνεργατική μάθηση και Τ.Π.Ε. στην Εκπαίδευση», http://www.pischools.gr/download/publications/epitheorisi/teyxos10/130-144.pdf Κανάκης, Ι. N. (2007) Η εσωτερική διαφοροποίηση της διδασκαλίας και της μάθησης (Έννοια, Θεωρητική θεμελίωση, Επιδιώξεις). Στο: Εκπαιδευτικός Όμιλος Κύπρου, Διδασκαλία σε τάξεις μικτής ικανότητας, Πρακτικά 8ου Συνεδρίου. Λευκωσία, σσ. 21-33 Ποζίδης, Π., Μανούσου, Ε. και Κουτσούμπα, Μ., (2015). Η συνεργατική μάθηση στο πλαίσιο της συμπληρωματικής εξ αποστάσεως περιβαλλοντικής εκπαίδευσης σε δίκτυο Δημοτικών σχολείων της Κέρκυρας. Πρακτικά Συνεδρίου Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευσης (σ. 152-169). Αθήνα, Νοέμβριος 2015.
- 15. Dewey, J. (1897) The School Journal, Volume LIV, Number 3 (January 16, 1897), pp 77-80. (http://www.infed.org/archives/e-texts/e-dew-pc.htm, accessed 16.08.09). Istifci, I. & Kaya, Z., (2011), «Collaborative Learning in Teaching a Second Language through the Internet», Turkish Online Journal of Dsistance Education, 11(3), 88-96. Johnson, D. W. (1991). «Cooperative Learning: Increasing College Faculty Instructional Productivity», ASHE-ERIC Higher Education Report No. 4, 1991, ASHE-ERIC Higher Education Reports, George Washington University, One Dupont Circle, Suite 630, Washington, DC 20036-1183. Johnson, D. W., Johnson, R. T., & Smith, K. A. (2014). «Cooperative learning: Improving university instruction by basing practice on validated theory», Journal on Excellence in University Teaching, 25(4), 1-26. Βιβλιογραφία
- 16. Johnson, D. W. & Johnson, R. T., (2015), «Learning Together And Alone», https://www.researchgate.net/publication/31640337_Learning_Together_and_Alone_Cooper ative_Competitive_and_Individualistic_Learning_DWJohnson_RT_Johnson. Jolliffe, W. (2010). The Implementation of Cooperative Learning: a case study of cooperative learning in a networked learning community (Doctoral dissertation, University of Hull). Millis, B. J., (2014), «Using Cooperative Structures to Promote Deep Learning», Journal on Excellence in College Teaching (25), 139-148. Slavin, R. E., (2010), Co-operative learning: What makes groupwork work?, In Dumont, H., Istance, D. & Benavides, F., The nature of learning: Using research to inspire practice, (pp. 161-178), Paris, France: OECD.CL. Βιβλιογραφία