More Related Content
What's hot (18)
Viewers also liked (8)
Similar to Update 17 (12)
More from dutch_girl2 (20)
Update 17
- 2. Als ik de volgende middag om 辿辿n uur bij het zwembad aankom, staat Danny al te wachten. Hij glimlacht als hij me ziet. Hee! zegt hij vrolijk. Lekker geslapen? Als een roos, antwoord ik, ook al met zon glimlach op mijn gezicht. En jij? Heerlijk, zegt Danny. Hij gebaart met zijn hoofd naar het zwembad achter ons. Het is nogal druk.
- 3. Ik kijk ook naar binnen en zie dat het er krioelt van de jongeren, die allemaal vrolijk genieten van het frisse water. Daar heb ik echt een hekel aan, zeg ik met een zucht. Danny knikt. Ik ook. Ik keek er erg naar uit, maar zo heb ik geen zin in zwemmen. Wat zullen we gaan doen?
- 4. Ik hijs mijn tas wat verder over mijn schouder, en dan bedenkt ik iets. We kunnen alsnog wel gaan zwemmen, zeg ik. Danny trekt een gezicht. Hier? Dat meen je toch niet? Ik schud mijn hoofd. Nee, niet hier. Aan zee. We zijn er zo met de bus. Danny knikt langzaam. Dat is op zich wel een goed idee, maar denk je niet dat het daar minstens net zo druk is als hier?
- 5. Ik kijk Danny mysterieus glimlachend aan. Niet als je de goede plekjes weet Danny grijnst. Nou, laten we dan maar eens zorgen dat we de bus nog halen! Lachend rennen we samen naar de halte, waar we nog net op tijd de bus in springen. De hele reis naar de kust kletsen we over koetjes en kalfjes, en af en toe voel ik een vlaag van geluk door me heen gaan.
- 6. Als we de bus uitstappen, komt een golf van hitte ons tegemoet. Ik kijk naar het strand voor ons, en het ziet er zwart van de mensen, vooral gezinnen. Overal zie ik kleine kinderen lachend en gillend rondrennen. Tjonge, volgens mij had iedereen hetzelfde idee als wij. Danny kijkt beduusd naar het volle strand. Ik neem niet aan dat je dit bedoelde met een goed plekje?
- 7. Niet bepaald, nee, zeg ik lachend. Als het een beetje mee zit is het plekje dat ik in mijn hoofd heb helemaal verlaten. Danny kijkt me nieuwsgierig aan. Ik ben benieuwd. Ik lach en trek hem aan zijn hand mee naar link, tegen de mensenstroom in. Kom maar mee.
- 8. Na ongeveer vijf minuten over het pad te hebben gelopen wijk ik ervan af, en loop ik door het hoge gras richting een aantal rotsen. Even kijk ik achterom, om me ervan te vergewissen dat Danny nog steeds achter me loopt. Hij volgt me echter op de voet, met een geconcentreerde blik op zijn gezicht, terwijl hij probeert niet te struikelen over de stenen en het hoge gras.
- 9. Zonder al te veel problemen komen we aan bij de rotsen. En nu? vraagt Danny, als we stil staan. Er tussendoor, antwoord ik opgewekt en ik ga hem voor. Danny kreunt. Dat meen je niet. Ik draai me weer om en zet mijn handen in mijn zij. Jij wilde toch zwemmen, of niet soms? Zo ja, volg me dan maar gewoon, en vertrouw me.
- 10. Danny zucht, en schudt lachend zijn hoofd. Ok辿, het moet maar. Maar als ik mijn nek breek Watje, zeg ik lachend, en behendig begin ik tussen de rotsen door te klauteren. Achter me hoor ik Danny grommen en even later strijkt zijn arm langs de mijne, als hij me probeert in te halen. Straks komen we nog klem te zitten! zeg ik en ik probeer hem terug te duwen.
- 11. Na een hoop gelach en geduw komen we eindelijk aan het einde van de nauwe doorgang. Achter elkaar springen we van de stenen af in het zand van het verlaten strand dat zich voor ons uitstrekt. Wauw, zegt Danny bewonderend terwijl hij met grote ogen naar het tafereel voor hemt kijkt. De golven rollen rustig het strand op en er is geen mens te zien.
- 12. Dus, goed plekje of niet? vraag ik met een zelfvoldane glimlach. Danny lacht. Ja, ja, je bent geweldig. Dan trekt hij zijn kleren uit, en in zijn zwembroek rent hij naar het water. Wie er het laatst is, betaalt de hamburgers! Gauw trek ik ook mijn kleren uit en ren ik achter hem aan. Welke hamburgers? roep ik lachend.
- 13. De hamburgers die we later vandaag gaan eten, roept Danny terug, en met veel gespetter rent hij het water in. En die jij gaat betalen dus! Als hij tot aan zijn bovenbenen in het water staat blijft hij staan. Jeetje, wat is het koud! zegt hij. Ik schater het uit en ren langs hem heen, hem expres natspetterend en met een elegante duik verdwijn ik onder water.
- 14. Ik neem aan dat dit betekent dat jij de hamburgers gaat betalen, zeg ik lachend als ik weer boven water ben. Echt niet! antwoordt Danny, die voorzichtig verder het water inloopt. Ik was eerder in het water Alleen niet zo diep als jij. Ik lach weer en zwem naar hem toe. Kom, watje, zeg ik. Ik pak zijn hand en trek hem verder de zee in. Voorzichtig loopt hij mee, en uiteindelijk gaat hij ook kopje onder.
- 15. Zie je? Dat was toch niet zo erg! zeg ik. Watje dat je dr bent. Danny gromt. Zo noem je me veel te vaak naar mijn mening. Dan moet je je maar niet zo gedragen, zeg ik lachend. Danny begint me nat te spetteren en gillend ren ik terug naar de kant. Laat dat!
- 16. Een tijdje lachen en spetteren we door de zee, maar na een poosje begint het zeewater ons behoorlijk af te koelen, en lopen we weer terug naar de kant. Met een plof laat ik me in het zand vallen en naast me volgt Danny mijn voorbeeld. Een tijdje is het stil en liggen we gewoon te genieten van het weer en van elkaars gezelschap, maar dan begint Danny te praten.
- 17. Het is raar, het is alsof ik je al jaren ken, terwijl ik eigenlijk helemaal niks over je weet, zegt hij peinzend. Ik knik. Voor mij voelt het precies hetzelfde. Klopt. Maar nu weet ik ook niet zo goed waar ik moet beginnen met vertellen over mijn leven of vragen naar het jouwe. Danny doet zijn mond open om wat te zeggen, maar sluit hem dan weer.
- 18. Nieuwsgierig kijk ik hem aan. Wat is er? Wat wilde je zeggen? Even twijfelt hij, maar dan zegt hij toch wat hij wilden zeggen. Misschien kan je beginnen met vertellen waarom je gisteravond laat in het park zat te huilen, zegt hij zacht, en hij kijkt me met serieuze ogen aan. Als je het wilt, hoor, anders niet, natuurlijk. Ik ben even stil en ik voel Dannys verwachtingsvolle ogen op mijn gezicht.
- 19. Ok辿, zeg ik dan. Maar ik begin wel vanaf het begin, dan weet je meteen hoe mijn verknipte familie in elkaar zit. Vanuit mijn ooghoeken zie ik dat Dannys mondhoeken bij die laatste woorden even omhoog gaan, maar dat hij me daarna weer nieuwsgierig aankijkt. Hij knikt me bemoedigend toe en ik begin te vertellen over hoe mijn ouders me jaren geleden bij Dagmar hebben gedumpt en over wat er de afgelopen maanden allemaal gebeurd is.
- 20. Wow, zegt Danny na afloop. Dat moet vreselijk voor je zijn Ik knik, mijn ogen naar het warme zand geslagen. Ja, best wel. Maar ik heb Dagmar nog, en Tirza, maar die is nu op vakantie. Danny pakt mijn hand vast en kijkt me ernstig aan. Nu heb je mij ook. Ik kijk hem aan, en glimlach dan. Ik ben heel blij dat we elkaar ontmoet hebben.
- 21. Danny knikt, nog steeds mijn hand vasthoudend. Anders ik wel. Maar zeg ik dan, en hij kijkt me vragend aan. Nu weet jij alles over mijn leven, maar ik nog niks over het jouwe. Dus vertel, zeg ik terwijl ik een kneepje in zijn hand geef. Ah, daar vraag je me wat, zegt Danny. Mijn familie is namelijk ook niet helemaal doorsnee.
- 22. Vertel maar, ik luister, zeg ik nieuwsgierig. Ik ben me heel erg bewust van mijn hand in de zijne, en hoe goed dat voelt. Dat hij niet van plan lijkt om hem binnenkort los te laten bevordert dat heerlijke gevoel behoorlijk, en ik voel de vlinders in mijn buik rondfladderen. Danny kijkt me even aan en begint dan te vertellen over zijn eigen familie. Over dat zijn ouders een aantal jaren terug zijn overleden bij een vliegtuigongeluk, en dat hij sindsdien bij zijn broer woont.
- 23. Als hij klaar is met vertellen zie ik dat zijn ogen somber staan. Ik zeg niks, maar geef hem zachtjes nog een kneepje in zijn hand. Hij kijkt me aan en glimlacht dan. Hij laat mijn hand los, en even ben ik teleurgesteld, maar dan trekt hij zich tegen me aan en lig ik zijn armen naar de felblauwe lucht te staren. Weer zijn we stil, maar het is geen ongemakkelijke stilte, en ik voel me beter dan ik in tijden heb gedaan.
- 24. Na een poosje trekt Danny me overeind. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar mijn maag heeft zin in die hamburger die ik nog van je tegoed heb, zegt hij met twinkelende oogjes. Pff, ben jij nou een heer? vraag ik lachend. Danny pakt mijn handen vast. Ok辿, ik betaal de hamburgers, maar als ik je niet zo leuk had gevonden had je pech gehad.
- 25. Na die woorden begin ik te blozen. Danny glimlacht als hij het ziet. Wordt je nu ineens verlegen? vraagt hij. Hij trekt me dichter naar zich toe. Of durf je gewoon niet te zeggen dat je mij eigenlijk een vreselijke vent vindt? Verwoed schud ik mijn hoofd. Ik vind je helemaal geen vreselijke vent.
- 26. O nee? De mij nu al zo bekende ogen beginnen weer te twinkelen. Dat zul je me moeten bewijzen. Ik kijk hem vragend aan. O ja, en hoe dan wel? Wat denk je? Zogenaamd onwetend haal ik mijn schouders op. Ik heb geen flauw idee.
- 27. Dan snoert Danny me de mond door me eindelijk te kussen, en de vlindertjes fladderen als nooit te voren
- 28. Wordt Vervolgd