More Related Content
Similar to Update 25 (20)
More from dutch_girl2 (20)
Update 25
- 2. Het vermijden van Tirza blijkt niet makkelijk te zijn, maar ook niet onmogelijk. Het lukt me aardig goed om niet nou ja, zo weinig mogelijk met haar te praten. Als excuus gebruik ik dat ik op wil letten in de les, en in de pauzes staar ik gewoon afwezig uit het raam. Voor dat laatste hoef ik niet eens moeite te doen. Ik kan nergens mijn aandacht goed bij houden.
- 3. Ik ben er wel achter gekomen dat mijn voornemen om het contact met Tirza zo veel mogelijk te verbreken geheel uit eigenbelang is, en niet om haar te beschermen zoals ik me had voorgehouden. De blik in haar ogen als ik haar weer afwimpel maakt me dat maar al te duidelijk. Het doet haar pijn, en ik maak haar alleen maar ongelukkig. Maar ik kan niet anders. Ik moet nu mez辿lf beschermen, want de jaloezie is nog lang niet wegge谷bd.
- 4. Ik voel nog steeds een steek als ik de gelukzalige glimlach op haar gezicht zie als ze aan het smsen is met Martijn. En iedere keer voel ik bij die steek van jaloezie een andere steek, namelijk een van zelfverachting. Hoe kan ik zo boos zijn op mijn beste vriendin? Haar het ongeluk toewensen dat ik zelf onderga? Dat is toch verschrikkelijk?
- 5. Zuchtend sta ik op van mijn bed en sleep ik me naar mijn bureau. Ik moet morgen een boekverslag inleveren en ik ben er nog niet eens mee begonnen. Ik heb nergens meer zin in sinds het uit is met Danny. Zijn naam alleen al bezorgd me een raar gevoel in mijn maag. Ik mis hem zo erg, ik kan me nergens meer op concentreren.
- 6. Als mijn laptop is opgestart open ik gelijk het tekstverwerkingsprogramma. Op msn ben ik al dagen niet meer geweest. Ik wil met niemand praten, en de kans dat Tirza een gesprek begint is vrij groot. En wat moet ik dan? Haar gewoon negeren is ook zo bot Ik zucht opnieuw en begin aan mijn boekverslag. Meer dan een zesje zal er wel niet in zitten. Mijn best doe ik toch niet meer.
- 7. School is nu alweer een maand bezig. Een maand waarin ik me alleen maar rot heb gevoeld. Dagmar maakt zich zorgen om me, zeker nadat ze een telefoontje van mijn mentor heeft gehad. Die vertelde haar dat ik niet meer oplet in de lessen, en dat ik alleen maar somber ben. Dat had Dagmar natuurlijk zelf ook wel in de gaten, al ziet ze me niet zoveel meer ik breng bijna al mijn tijd door op mijn kamer.
- 8. Ik heb niks meer van Mariska gehoord sinds ik woedend het appartement uit gestormd ben. Eigenlijk had ik natuurlijk niks anders moeten verwachten, maar ergens steekt het me. Stom, ik zou nu beter moeten weten, na al die streken die ze me geflikt heeft. En toch Ik schudt mijn hoofd als ik merk dat ik weer afgedwaald ben en ga door met het typen van een samenvatting.
- 9. Als ik net lekker op gang ben, hoor ik beneden de bel. Wie kan dat nou weer zijn? Vast geen verkoper, we wonen nou niet echt ik een drukke buurt. Ik negeer het Dagmar doet wel open maar even later klinkt het rinkelende geluid weer door het huis. Ik zucht en sta op van mijn stoel. Dagmar zal wel buiten zijn. Sjokkend loop ik de trap af naar beneden, maar als ik zie wie er voor de deur staat, sta ik abrupt stil.
- 10. Mariska. En niet de gewone, afgrijselijke Mariska met de gemaakte glimlach op haar gezicht gebeiteld. Nee, dit is de Mariska die ik voor het eerst heb gezien toen ze wakker werd in het ziekenhuis, en ik haar moest vertellen dat mijn vader haar man niet meer leefde. Haar gezicht is verwrongen van angst en verdriet. Of is het dat wel? Met haar weet je het nooit.
- 11. Dagmar! roep ik luid. Ik sta nog steeds midden in de kamer met grote ogen te kijken naar de vrouw aan wie ik voorheen refereerde als mijn moeder. Wat is er? zegt Dagmar terwijl ze het huis binnenkomt rennen. Dan ziet ze Mariska ook staan, en blijft ze abrupt stilstaan. O. Mariska staat gespannen naar ons te kijken, nog steeds voor een dichte deur. Dagmar twijfelt niet en loopt ernaar toe.
- 12. Dag Mariska, zegt ze als ze deur open doet. Ik loop naar Dagmar toe en blijf naast haar staan. Dan valt me op dat Mariska helemaal staat te trillen. Wat is er in vredesnaam met haar aan de hand? Ik kijk haar verbaasd aan. Haar ogen zijn helemaal rood, ze heeft duidelijk gehuild. Maar waarom?
- 13. M-mag ik even b-binnenkomen? vraagt ze stotterend. Dagmar twijfelt even, maar knikt dan en doet een stap opzij, zodat Mariska het huis kan betreden. We zijn allebei te verbijsterd om kwaad tegen haar te doen. Deze aanblik is gewoon zo bizar!
- 14. Mariska loopt door naar de bank en gaat voorzichtig zitten. Dagmar en ik volgen, maar blijven staan. Mariska, zegt Dagmar, en haar zus kijkt op. Wat is er in vredesnaam aan de hand? Waarom ben je hier? En waarom ben je zo overstuur?
- 15. Even is Mariska stil, maar dan opent ze haar mond, en zegt ze klappertandend: Ik ben zwanger.
- 16. Wordt Vervolgd