More Related Content
What's hot (20)
Similar to Tαφικά έθιμα από τον Όμηρο στο σύγχρονο κόσμο (20)
More from mavraroda (20)
!['ΑΛΚΗ ΖΕΗ -ΖΩΡΖ ΣΑΡΗ: Ε.Π. [ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΠΑΝΤΑ]pptx](https://cdn.slidesharecdn.com/ss_thumbnails/random-240801083708-de3474dc-thumbnail.jpg?width=560&fit=bounds)
Recently uploaded (20)
Tαφικά έθιμα από τον Όμηρο στο σύγχρονο κόσμο
- 1. Ευαγγελία Κωτούλα Φαίη Κονταξή Ξένια Μητσοπούλου Γεωργία Μιχαηλίδου
- 2. Στην Αρχαία Ελλάδα για παάδειγμα, αλλού, όπως στην Αθήνα, γινόταν συνήθως ταφή, ενώ αλλού, όπως στη Μακεδονία, γινόταν καύση κι έπειτα τοποθέτηση των λειψάνων σε τάφο, προς τιμήν του Ηρακλή, προπάτορα τον Μακεδόνων, ο οποίος πέθανε από φωτιά. Καύση επίσης γινόταν σε εξαιρετικές περιπτώσεις ακόμα και σε περιοχές όπου συνηθιζόταν η ταφή, οπότε υπήρχαν πολλοί νεκροί για ν’ απομακρυνθούν γρήγορα τα σώματα, όπως σε νεκρούς πολέμων. Στον Επιτάφιο του Περικλή για παάδειγμα αναφέρεται ότι οι πρώτοι Αθηναίοι νεκροί του Πελοποννησιακού Πολέμου κάηκαν, κι έπειτα τα οστά τους ενταφιάστηκαν. Ακόμα και στην εποχή του Ομήρου γινόταν η καύση.
- 3. Η διαδικασία της καύσης σήμερα φαίνεται πολύ βιομηχανική, αλλά συγχρόνως είναι και φθηνή και γρήγορη. Το κρεματόριο είναι ένας μικρός και στενός χώρος στο σχήμα περίπου του φέρετρου, μέσα στο οποίο σπρώχνεται ο νεκρός, άλλοτε μέσα σε κανονικό φέρετρο κι άλλοτε σε χαρτοκιβώτιο. Εκεί ένα φλόγιστρο που λειτουργεί με πετρέλαιο, φυσικό αέριο, ξύλο ή προπάνιο καίει το σώμα σε θερμοκρασία 800-1000 βαθμών Κελσίου, οπότε τα πάντα εξαϋλώνονται διαφεύγοντας ως αέρια ψηλά απ’ την καμινάδα, αλλά τα οστά πααμένουν, αν και θραυσμένα κι αδύναμα. Αυτά θρυμματίζονται σ’ ένα μύλο ώστε να γίνουν σκόνη, και τοποθετούνται σε ένα δοχείο ως στάχτη για να δοθούν στους συγγενείς. Έπειτα μπορούν να διατηρηθούν σε τεφροδόχο, να ταφούν, να σκορπιστούν στα βουνά, στη θάλασσα ή οπουδήποτε αλλού.
- 4. Η εκφορά ήταν η μετά την πρόθεση τελετή της μεταφοράς της σορού του νεκρού από την οικία του στον τόπο της ταφής του. Στην εποχή μας παεμβάλλεται ως ενδιάμεσος σταθμός η εκκλησία, όπου ακολουθείται ειδική λειτουργία, η νεκρώσιμη ή η επίσης ονομαζόμενη εξόδιος ακολουθία, μπροστά στο φέρετρο. Σύμφωνα με τον αρχαίο νόμο η νεκρική πομπή έπρεπε να περάσει από τους δρόμους της πόλης σιωπηλά. Η ταφή ήταν η τελετή του ενταφιασμού ή της καύσης και της εναπόθεσης των οστών σε τύμβο. Συνήθως αγαπημένα αντικείμενα τοποθετούνταν στο φέρετρο «για να τα πάρει μαζί του» ο νεκρός, ενώ σε κάποιες περιοχές νομίσματα ή λίρες αποτίθενται στα χέρια ή στα μάτια του νεκρού ή απλώς μέσα στο φέρετρο ως ναύλα για τον Χάρο. Ο τελευταίος ασπασμός από τα αγαπημένα πρόσωπα δίδεται στο νεκροταφείο πριν κλείσει το φέρετρο.
- 5. ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΠΟΔΟΣΗ Εὐλογητὸς εἶ Κύριε, δίδαξόν με τὰ δικαιώματά σου. Ἀλληλούϊα. Ἐπεπόθησεν ἡ ψυχή μου τοῦ ἐπιθυμῆσαι τὰ κρίματά σου ἐν παντὶ καιρῷ. Ἀλληλούϊα. Ἐνύσταξεν ἡ ψυχή μου ἀπὸ ἀκηδίας, βεβαίωσόν με ἐν τοῖς λόγοις σου. Ἀλληλούϊα. Κλῖνον τὴν καρδίαν μου εἰς τὰ μαρτύριά σου, καὶ μὴ εἰς πλεονεξίαν. Ἀλληλούϊα. Ἀθυμία κατέσχε με ἀπὸ ἁμαρτωλῶν, τῶν ἐγκαταλιμπανόντων τὸν νόμον σου. Ἀλληλούϊα. Μέτοχος ἐγώ εἰμι πάντων τῶν φοβουμένων σε, καὶ τῶν φυλασσόντων τὰς ἐντολάς σου. Ἀλληλούϊα. Εὐλογητὸς εἶσαι Κύριε, δίδαξέ με τὶς ἐντολές σου. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο. Μεγάλο πόθο ἔχει ἡ ψυχή μου νὰ ἐπιθυμεῖ καὶ νὰ θέλει τὰ κρίματά σου σὲ κάθε καιρό. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο. Καταλήφθηκε ἀπὸ νυσταγμὸ ἡ ψυχή μου λόγω χαλάρωσης, στερέωσέ με στὰ λόγια σου. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο. Κάνε τὴν καρδιά μου νὰ στραφεῖ στὰ μαρτύριά Σου καὶ ὄχι στὴν πλεονεξία. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο. Ἡ ψυχή μου γέμισε ἀπὸ ἀθυμία ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ποὺ ἐγκαταλείπουν τὸν νόμο Σου. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο. Ἐπικοινωνῶ μὲ ἐκείνους ποὺ σὲ σέβονται καὶ φυλάσσουν τὸν νόμο Σου. Ὑμνεῖτε τὸν Κύριο.
- 6. Τα ψαλλόμενα τροπάρια καθώς και τα αναγνώσματα εκτός από τη θεολογική τους πληρότητα, περιέχουν και πολύ υψηλά φιλοσοφικά νοήματα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των εκκλησιαζομένων ορθοδόξων χριστιανών. Είναι βεβαίως προσευχή προς τον Ύψιστο Θεό για την ανάπαυση της ψυχής του κεκοιμημένου αδελφού μας, αλλά παάλληλα είναι και διδακτικά για τους ακροατές, ώστε αυτό που σκέφτονται και λένε πολλοί τις στιγμές αυτές: " δεν είμαστε τίποτα" όπως το εννοούν, αφενός να μη το ξεχνούν μόλις αποχωρήσουν από την Εκκλησία, και αφετέρου να μάθουν , τι ακριβώς είμαστε ως άνθρωποι κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωση του Θεού πλασθέντες.