Tha203 2
- 3. วัจนภาษา คือ (verbal communication, VC) ภาษาที่ใช้ถ้อยคา เสียงพูดหรือเครื่องหมายแทนเสียงพูดที่ มนุษย์ตกลงใช้ร่วมกันในสังคมหน่ึง ๆ
- 4. หมายถึงการสื่อสารโดยไม่ใช้การฟัง การพูดการอ่าน ตาม หนังสือการเขียนเป็นตัวหนังสือ หรือหมายถึงการสื่อสาร โดยไม่ใช้ระบบคาและประโยค แบ่งออกตามประเภทดังนี้ อวัจนภาษา (nonverbal communication, NVC) 7 ประเภท
- 8. เนตรภาษา อวัจนภาษาที่รับรู้ได้จากสายตา เพื่อแสดงอารมณ์ความรู้สึกเช่น การ หลบสายตา เพราะ กลัว หรือเขินอาย
- 10. อาการภาษา อวัจนภาษาที่รับรู้จากการเคลื่อนไหวของร่างกายเช่น การไหว้การยิ้ม การเม้ม ปาก การนั่งไขว่ห้าง การยืนเคารพธงชาติ
- 15. 2. แย้งกัน อวัจนภาษาที่ใช้ขัดแย้งกับถ้อยคา เช่น การกล่าวชมว่า วัน น้ีแต่งตัวสวย แต่สายตามองที่อื่น
- 16. 3. แทนกัน อวัจนภาษาทาหน้าที่แทนวัจนภาษา เช่น การกวักมือ แทน การเรียก การปรบมือ แทน การกล่าวชม
- 17. 5. เสริมกัน อวัจนภาษาที่ช่วยเพิ่มหรือเสริมกันของถ้อยคา เช่น เด็กบอกว่ารักแม่เท่าฟ้าพร้อมกับกางแขนออก
- 18. 5. เน้นกัน อวัจนภาษาช่วยเน้น หรือเพิ่มน้าหนักให้ถ้อยคา เช่น การบังคับเสียงให้ดังหรือค่อยกว่าปกติ
- 19. ระึϸบไวยกรณ์
- 20. พยางค์ คือ เสียงที่เปล่งออกมาหนึ่งครั้งจะมีความหมายหรือไม่มีความหมายก็ ได้ คา คือ เสียงที่เปล่งออกมาแล้วมีความหมาย จะมีกี่พยางค์ก็ได้ กลุ่มคา คือ คาตั้งแต่สองคาขึ้นไปมาเรียงกันและมีความหมาย
- 22. • พยางค์คือ เสียงที่เปล่งออกมา1 ครั้ง จะมีความหมาย หรือไม่มี ความหมายก็ได้พยางค์เกิด จากการเปล่งเสียงพยัญชนะเสียงสระและ เสียงวรรณยุกต์ตามกันออกมาอย่างกระชั้นชิด จนฟังดูเหมือนกับ เปล่งเสียงออกมาในครั้งเดียวกัน ซึ่งเรียกว่า การประสมเสียงในภาษา เสียงที่เกิดจากการประสมเสียง จึง เรียกว่า พยางค์
- 23. •พระยาอุปกิตศิลปะสาร (2533 : 18) กล่าวว่า • “ถ้อยคาที่เราใช้พูดกันนั้น บางทีก็เปล่งเสียงออก ครั้งเดียว บางที ก็หลายครั้ง เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ นั้น ท่านเรียกว่า “พยางค์” คือ ส่วนของคาพูด”
- 24. • การประสมอักษร 3 ส่วน ได้แก่ พยางค์ที่เกิด จากการประสม •พยัญชนะต้น + สระ + วรรณยุกต์ •เช่น มี นา ห้า ไร่
- 25. การประสมอักษร 4 ส่วนปกติ ได้แก่ พยางค์ที่เกิดจาก การประสม พยัญชนะต้น + สระ + พยัญชนะตัวสะกด + วรรณยุกต์ เช่น มาด ร้าย พลาย งาม เป็นต้น
- 26. •
- 27. การประสมอักษร 5 ส่วน ได้แก่ พยางค์ที่เกิดจากการ ประสมของ พยัญชนะต้น + สระ + พยัญชนะตัวสะกด + วรรณยุกต์+ การันต์ เช่น ลักษณ์ ขันธ์ สังข์ จันทร์
- 28. • กาญจนา นาคสกุล(2520 : 104) กล่าวว่า “พยางค์ หมายถึง จานวนเสียงที่ดัง เด่น ซึ่งปรากฏ ในกลุ่มเสียงที่เรียงเป็นคาพูด เสียงอื่น ๆ ที่อยู่ข้างเคียงก็จะประกอบ เข้าเป็นส่วนของพยางค์… โดยปกติเสียง สระเป็นเสียงที่มีลักษณะประจาตัว เป็นเสียง ก้องที่ดังกว่าเสียงอื่น ฉะนั้น เสียงสระจึงมักจะเป็นเสียงทาให้เกิดพยางค์”
- 29. •สรุปได้ว่าพยางค์คือ เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ ซึ่งมีเสียงสระเป็นเสียง ที่ดังเด่น 1 เสียง และเสียงที่อยู่ข้างเคียงอย่างน้อย 2 เสียง ได้แก่ เสียง พยัญชนะและ เสียงวรรณยุกต์ พยางค์อาจจะเป็นคาก็ได้ถ้าพยางค์นั้นมี ความหมาย ดังตัวอย่างต่อไปนี้ • นา มี 1 พยางค์ 1 คา • นาที มี 2 พยางค์ 1 คา • นาฬิกา มี 3 พยางค์ 1 คา
- 30. • ประกอบน้อยที่สุด 3 หน่วยเสียง มากสุดไม่เกิน 5 หน่วยเสียง • ในคาหนึ่งพยางค์: พยัญชนะต้น / พยัญชนะเสียงควบกล้า • แกนพยางค์หรือหน่วยเสียงสระ • พยัญชนะท้าย
- 34. ความหมายโดยตรง • เด็ก ๆ ไม่ชอบแม่มดในนิทานเลย • ฉันชอบกินก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นหมู • ในคลองหน้าบ้านคุณยายมีปลาซิวมากมาย
- 35. ความหมายโดยนัย (ความหมายเชิงอุปมา) • วันนี้ยายแม่มดไม่มาทางาน • ข้อสอบวิชาภาษาไทยหมูจนน่าเกลียด • ฉันชอบเพลงใจปลาซิวมาก ๆ เลย
- 36. ความหมายแฝง • ร่วง ตกหล่น • ลิ่วปลิว ฉิว • เซ เกเฉเบ้โยเย้
- 37. ความหมายตามบริบท •คากริยา ติด มีความหมายว่า ใกล้ แปะฯลฯ •ไฟบางดวง ติด บางดวงดับ •บ้านเราอยู่ ติด กัน •ติดรูปบนบัตรให้เรียบร้อย •ฉันติดกาแฟมานานแล้ว
- 38. ความหมายนัยประหวัด คาที่ไม่ได้แปลความหมายตรงตัว /คาที่มีความหมายโดยนัย /คาที่มี ความโดยอุปมา • ดาว หมายถึง บุคคลที่เด่นในทางใดทางหนึ่ง • เก้าอี้ หมายถึง ตาแหน่ง • เพชร หมายถึง บุคคลที่มีคุณค่า • นกขมิ้น หมายถึง คนเร่ร่อน ไม่มีที่พานักเป็นหลักแหล่ง • กา หมายถึง ความต่าต้อย
- 39. ความหมายของคาเมื่อเทียบเคียงกับคาอื่น คา ที่มีความหมายเหมือนกัน (คาไวพจน์) สุนัข - หมา เท้า –ตีน ภรรยา – เมีย ดวงอาทิตย์ – พระอาทิตย์ – ทินกร – ไถง – สุรีย์
- 41. คาที่มีความหมายตรงกัน ข้าม • สะอาด – สกปรก • เชื่องช้า –ว่องไว
- 42. คาที่มีความหมายร่วมกัน • ส่งเสริม – สนับสนุน • โปรด–กรุณา • ตัด–ปาด–แล่– หั่น–ฝาน • แผ่–เผยแผ่–แพร่– เผยแพร
- 43. คาที่มีความหมายแคบ – กว้างต่างกัน เครื่องครัว กระทะ จาน ชาม เขียงฯลฯ เครื่องประดับ แหวน สร้อย กาไล ฯลฯ สัตว์ ช้าง ม้า วัว ควาย อึ่งอ่าง คางคก
- 48. นกบิน นก (ภาคประธาน) บิน (ภาคแสดง) หมากัดแมว หมา (ภาคประธาน) กัด (ภาคแสดง) และแมว (กรรม)
- 50. ประโยคความเดียวคือประโยคที่มีใจความเดียว; ประกอบด้วยภาคประธาน และภาคแสดงเช่น - เขาร้องไห้- เด็กนอน - นักศึกษาภาษาไทยเพื่อการสื่อสารทุกชั้นปี ร่วมกันจัดนิทรรศการ
- 51. ประโยคความรวม คือประโยคที่รวมเอาประโยคความเดียว ๒ ประโยคขึ้นไปไวด้ว้ยกัน โดยมี สันธานเชื่อม ประโยคประโยคที่รวมกัน
- 52. •คล้อยตามกัน (และแล้ว.....จึงเมื่อ.....จึงพอ.....ก็ทั้ง.....และ) • ขัดแย้งกัน (แต่ ส่วน กว่า .....ก็ แม.้้ ....ก็ ถึง.....ก็) •ให้เลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง (หรือมิฉะนั้นไม่.....ก็.....) •เป็นเหตุเป็นผลกัน (เพราะ..... เนื่องจาก.....จึง ดัง้นัน.....จึง)
- 53. เช่น • ฉันไปดูหนังและทานอาหารที่สยามสแควร์จากนั้นก็กลับบ้าน • กว่า ฉันจะรักเขา เขาก็จากฉันไปแล้ว • เธอต้องตั้งใจเรียนมิฉะนั้นจะสอบตก
- 54. ประโยคความซ้อน : ประโยคที่มีประโยคย่อยเป็นส่วนใดส่วนหนึ่งของ ประโยคหลัก • ฉันเห็นคนถูกรถชนกลางถนน -ฉันเห็น --ประธาน+กริยา - คนถูกรถชนกลางถนน - - กรรม –
- 55. • คนขายดอกไม้เป็นป้าของฉัน • แม่เห็นลูกอ่านหนังสือ • ผู้พิพากษาที่ฉันเคารพเป็นคนดีมาก • คนไทยหวงแหนแผ่นดินไทยอันเป็นแผ่นดินเกิด • พ่อทางานหนักจนล้มป่วย • แม่สั่งให้ฉันรีบกลับบ้าน
- 57. SEE U NEXT WEEK ^^