Η οικογενειακή ζωή στο βυζάντιοΛίτσα ΣαμιώτηΠαρουσίαση μαθητών του Β2 στο πλαίσιο της ομαδικής εργασίας για την καθημερινή ζωή των βυζαντινών
2ο Γυμνάσιο Ελληνικού
2014-2015
Η θέση της γυναίκας στο Βυζάντιο,Μαρία ΣίμουIliana KouvatsouΠώς ζούσαν οι γυναίκες στην καθημερινότητά τους; Ποιες λαμπρές Βυζαντινές θυμόμαστε σήμερα;
Ιστορία Ε΄ 7.39. ΄΄ Η γυναίκα στη βυζαντινή κοινωνία ΄΄Χρήστος Χαρμπήςhttp://e-taksh.blogspot.gr/2015/07/739.html
Ιστορία Ε΄ 7.39. ΄΄ Η γυναίκα στη βυζαντινή κοινωνία ΄΄
η ζωή της γυναίκας στο βυζάντιοΛίτσα ΣαμιώτηΠαρουσίαση μαθητριών του Β2 στο πλαίσιο της ομαδικής εργασίας για την καθημερινή ζωή των βυζαντινών
2ο Γυμνάσιο Ελληνικού
2014-2015
Ο θεσμός της οικογένειας στην αρχαία ΑθήναvserdakiΠεριγραφή του θεσμού της οικογένειας στην αρχαία Αθήνα στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας Α Γυμνασίου
Βυζάντιο,Δάφνη ΚοντέλαIliana KouvatsouΣυνοπτική περιγραφή των συνθηκών ζωής της βυζαντινής γυναίκας. Η κοινωνική και επαγγελματική θέση του γυναικείου φύλου κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής επικράτησης.
Ιστορία Ε΄ 7.39. ΄΄ Η γυναίκα στη βυζαντινή κοινωνία ΄΄Χρήστος Χαρμπήςhttp://e-taksh.blogspot.gr/2015/07/739.html
Ιστορία Ε΄ 7.39. ΄΄ Η γυναίκα στη βυζαντινή κοινωνία ΄΄
η ζωή της γυναίκας στο βυζάντιοΛίτσα ΣαμιώτηΠαρουσίαση μαθητριών του Β2 στο πλαίσιο της ομαδικής εργασίας για την καθημερινή ζωή των βυζαντινών
2ο Γυμνάσιο Ελληνικού
2014-2015
Ο θεσμός της οικογένειας στην αρχαία ΑθήναvserdakiΠεριγραφή του θεσμού της οικογένειας στην αρχαία Αθήνα στα πλαίσια του μαθήματος της Ιστορίας Α Γυμνασίου
Βυζάντιο,Δάφνη ΚοντέλαIliana KouvatsouΣυνοπτική περιγραφή των συνθηκών ζωής της βυζαντινής γυναίκας. Η κοινωνική και επαγγελματική θέση του γυναικείου φύλου κατά τους πρώτους αιώνες της χριστιανικής επικράτησης.
Ήθη, έθιμα και παραδόσεις του ελληνικού λαούxristmalamisΠαρουσίαση των βασικών εθίμων και, γενικότερα, του λαϊκού πολιτισμού της πατρίδας μας. Η επιβίωση αρχαίων συνηθειών είναι εμφανέστατη.
παραθετικά επιθέτων - επιρρημάτων, β΄ όρος σύγκρισηςMatoula MkΣχηματισμός συγκριτικού και υπερθετικού βαθμού επιθέτων και επιρρημάτων, εκφορά β΄ όρου σύγκρισης
2. Η γυναύκα ςτουσ αρχαώκούσ και κλαςικούσ χρόνουσ
θεωρούνταν, βιολογικϊ και ψυχολογικϊ, πλϊςμα που
δεν εύχε την ικανότητα να ελϋγξει τον εαυτό τησ και να
αντιςταθεύ ςε εξωτερικϊ ερεθύςματα.
Ακόμα και ςτην τϋχνη εύναι δυνατόν να παρατηρόςει
κανεύσ ότι από την αρχαώκό περύοδο ωσ και το τϋλοσ
περύπου τησ κλαςικόσ περιόδου, όπου το θηλυκό κορμύ
απελευθερώνεται, η γυναύκα -ιδιαύτερα ςτη γλυπτικό-
παρουςιϊζεται ευπρεπώσ ενδεδυμϋνη, ενώ αποφεύγεται
η ϋμφαςη ςτα χαρακτηριςτικϊ του φύλου
4. Στην Αθόνα η πρώτη κύρια δυςκολία που
αντιμετώπιζε ϋνα νεογϋννητο κορύτςι ήταν να του
επιτραπεί να ζήςει.
Εξαρτιόνταν ϊμεςα από την απόφαςη του πατϋρα η
έκθεςη του νεογνού ςε μια ερημικό περιοχό, καθώσ
η γϋννηςη ενόσ θηλυκού μϋλουσ θεωρούνταν
ανώφελο και επιπρόςθετο ϋξοδο για τον ούκο,
εφόςον μϊλιςτα ςε ϋνα κατεξοχόν πατριαρχικό
ςύςτημα κληρονομιϊσ δεν εύχε τη δυνατότητα να
διατηρόςει το οικογενειακό όνομα και ςυνεπώσ τα
οικογενειακϊ περιουςιακϊ ςτοιχεύα.
5. Βαςικό αρχό ςτην αθηναώκό
κοινωνύα όταν το ότι η γυναύκα
τελούςε μονίμωσ υπό
ανδρική κηδεμονία.
Η νϋα κοπϋλα μϋχρι το γϊμο
τησ εξαρτϊται ϊμεςα από τον
πατϋρα τησ.
Όταν ϋφθανε ςτην αποδεκτό
κοινωνικϊ ηλικύα γϊμου, ο
πατϋρασ τησ επϋλεγε το
μϋλλοντα ςύζυγό τησ.
Σε πιο ςπϊνιεσ περιπτώςεισ,
ςύμφωνα με ϋνα παλαιότερο
ϋθιμο, η νύφη αποτελούςε
το έπαθλο αγώνων που
προκόρυςςε ο πατϋρασ τησ
και ακόμη ςπανιότερα η ύδια
επϋλεγε το γαμπρό.
6. ΓΑΜΟΣ
Η τελετή του γάμου περιλϊμβανε δύο βαςικϋσ
διαδικαςύεσ.
Η πρώτη όταν ο αρραβώνασ ή εγγύη, ςτον οπούο η
παρουςύα τησ νύφησ δεν όταν υποχρεωτικό. Στην πρϊξη
όταν η υπογραφό του προγαμιαύου ςυμβολαύου, όπου
καθορύζονταν το ύψοσ τησ προύκασ.
Στη ςυνϋχεια ακολουθούςε η έκδοςη, που αποτελούςε
την κυρύωσ τελετό τησ παρϊδοςησ τησ κοπϋλασ ςτο
ςύζυγο, ο οπούοσ αναλϊμβανε πλϋον την κηδεμονύα.
7. Η πρώτη φροντύδα τησ όταν να κϊνει ιερϋσ
ςπονδϋσ μπροςτϊ ςτην εςτύα.
Στο εξόσ ςυμμετϋχει ενεργϊ ςτισ
οικογενειακϋσ θρηςκευτικϋσ τελετϋσ.
Η βαςικό ευθύνη τησ, όμωσ, όταν η
διαχείριςη του οίκου.
8. Από τη ςωςτό διαχεύριςη
του ούκου εξαρτιόταν η
ευημερύα και η
μακροημϋρευςό του.
Για το λόγο αυτό ο
ςύζυγοσ και κύριοσ του
ούκου από την πρώτη
ςτιγμό αναλϊμβανε να
εξηγόςει το βαςικό αυτό
καθόκον ςτη νεαρό
γυναύκα του.
9. Η ύδια κατοικούςε ςτο γυναικωνίτη, που
περιλϊμβανε τον κοιτώνα των ςυζύγων, τα
δωμϊτια των κοριτςιών και τα
διαμερύςματα που εργϊζονταν οι δούλεσ.
Επϋβλεπε και κατηύθυνε τουσ δούλουσ
και φρόντιζε για τη ςωςτό τακτοπούηςη
των αγαθών και των πραγμϊτων του
ςπιτιού.
10. Οι αριςτοκράτιςςεσ γυναύκεσ επύςησ, ςτα
πλαύςια των οικιακών καθηκόντων τουσ,
αςχολούνταν με την υφαντικό και το ρϊψιμο
του ρουχιςμού.
Επύςησ εύχαν επιφορτιςθεύ με την ανατροφό
των παιδιών.
Ενώ όμωσ με όλεσ αυτϋσ τισ αςχολύεσ οι
ευκατϊςτατεσ Αθηναύεσ δεν ϋβγαιναν από το
ςπύτι, οι φτωχέσ αναγκαςτικά δούλευαν
εκτόσ ςπιτιού.
11. Ο Αριςτοτέλησ μϊλιςτα
γρϊφει ότι όταν αδύνατον
να εμποδύςει κανεύσ τισ
φτωχϋσ γυναύκεσ να
πηγαύνουν ςτην
αγορϊ. Ανϊμεςα ςε ϊλλα
εργαζόντουςαν ωσ
εργϊτριεσ μαλλιού,
τροφού, ςυλλϋκτριεσ
καρπών και ςε
μεγαλύτερη ηλικύα ωσ
πωλότριεσ, όπωσ μασ
μαρτυρούν ςχετικϋσ
παραςτϊςεισ αγγεύων.
12. Στο κοινωνικό πεδύο οι Αθηναύεσ ςυμμετείχαν ςτισ
κυριότερεσ θρηςκευτικέσ γιορτέσ τησ πόλησ.
Στα Λήναια και ςτα Ανθεςτήρια προσ τιμόν του
Διονύςου.
Συμμετεύχαν επύςησ ςτην μεγϊλη πομπό
των Παναθηναίων που όταν η επιςημότερη γιορτό των
αρχαύων Αθηνών προσ τιμόν τησ πολιούχου τησ πόλεωσ
θεϊσ Αθηνϊσ.
13. Όλο το χρόνο, τϋςςερισ κοπϋλεσ από καλϋσ
οικογϋνειεσ τησ Αθόνασ, ύφαιναν το ιερό πϋπλο
(κεντημϋνο με ςκηνϋσ από τη Γιγαντομαχύα.).
Έπειτα, το πϋπλο μεταφερόταν γύρω-γύρω ςτην
πόλη πϊνω ςε μια καρότςα με μορφό καραβιού, την
οπούα ακολουθούςε μια μεγαλοπρεπόσ, εορταςτικό
πομπό.
Στην πομπό οι κοπϋλεσ κουβαλούν κϊνιςτρα, τα
οπούα θα παραδώςουν ςτον υπεύθυνο τησ τελετόσ.
15. Οι γυναύκεσ τησ Σπϊρτησ τύγχαναν διαφορετικήσ
αντιμετώπιςησ από τισ Αθηναίεσ.
Λόγω τησ ολιγανθρωπύασ που αντιμετώπιζαν οι
Σπαρτιϊτεσ, η μητρότητα καταλϊμβανε εξϋχουςα
ςημαςύα.
Τα θηλυκϊ μϋλη τησ οικογενεύασ παρϋμεναν ςε αυτόν
μϋχρι κϊποια ηλικύα. Μετϊ τα αναλϊμβανε το κρϊτοσ,
όπωσ και τα αγόρια.
16. Η κατϊλληλη ηλικύα γϊμου για μια Σπαρτιϊτιςςα
όταν γύρω ςτα εύκοςι ϋτη, γεγονόσ που ςόμαινε ότι
εύχε ολοκληρώςει βιολογικϊ την ανϊπτυξό τησ, ςε
αντύθεςη με τη γυναύκα των Αθηνών που
παντρευόταν ςτην εφηβεύα.
Όταν ϋφθανε ςε αυτό την ηλικύα, ο πατϋρασ -
κυρύωσ ςτισ αριςτοκρατικϋσ τϊξεισ- αναλϊμβανε να
βρει το γαμπρό για τη γαμόλια ςυμφωνύα.
17. Έπειτα, ςτη Σπϊρτη ςυνηθύζονταν η αρπαγή των
γυναικών από τουσ ϊνδρεσ, πρϊγμα ϊγνωςτο ςτην
αθηναώκό κοινωνύα.
Στο ςπύτι του γαμπρού όπου μεταφϋρονταν η
κοπϋλα, την αναλϊμβανε μύα γυναύκα του ςπιτιού
η νυμφεύτρια.
Τησ ϋκοβε τα μαλλιϊ και την ϋντυνε με αντρικϊ
ρούχα.
Αν από το γϊμο αυτό δεν προϋκυπταν απόγονοι,
που όταν το ζητούμενο, τότε ο γϊμοσ λυόταν.
18. Οι Σπαρτιϊτιςςεσ, λόγω τησ αγωγόσ τουσ δεν
αςχολούνταν με την οικιακό οικονομύα. Δεν
καταπιϊνονταν με το νοικοκυριό και τισ αςχολύεσ
του ςπιτιού.
Με τισ δουλειϋσ αυτϋσ καταπιϊνονταν το υπηρετικό
προςωπικό. Οι δούλεσ δηλαδό.
Μύα ακόμη διαφορϊ νοοτροπύασ ςε ςχϋςη με τισ
Αθηναύεσ νοικοκυρϋσ που ϋχουν επιφορτιςθεύ οι
ύδιεσ τα του ούκου τουσ.
20. Τα κορύτςια μετϊ τη γϋννηςό τουσ παραδύδονταν ςτην
οικογϋνειϊ τουσ για να ανατραφούν, εφόςον δεν
παρουςύαζαν κανενόσ εύδουσ καχεξύα ό δυςμορφύα.
Σε αυτό την περύπτωςη τα εξέθεταν, όπωσ και τα
αντύςτοιχα δύςμορφα και καχεκτικϊ αγόρια
ςτουσ Αποθέτεσ .
Η διαφορϊ ςε ςχϋςη με την Αθόνα όταν ότι η απόφαςη
για την ϋκθεςη των βρεφών δεν αποτελούςε ιδιωτικό
υπόθεςη του πατϋρα, αλλϊ ανέκκλητη απόφαςη τησ
Γερουςίασ. Ήταν δηλαδό κρατικό υπόθεςη,
ενταςςόμενη ςτα πλαύςια του ευγονιςμού, που
ςυνιςτούςε την επιλεκτικό προτύμηςη ςτα υγιό και
αρτιμελό παιδιϊ.
21. Από κϊποια ηλικύα και μετϊ η πολιτεύα, που θεωρούςε
κτόμα τησ όλα τα παιδιϊ των Σπαρτιατών, αναλϊμβανε
την αγωγό των νεαρών κοριτςιών.
Η εκπαύδευςό τουσ δεν διϋφερε από εκεύνη των
αγοριών.
Συναναςτρϋφονταν ςε αγϋλεσ με ςκοπό να
ςκληραγωγηθούν, όπωσ τα ςυνομόλικα τουσ αγόρια.
Υπόκειντο ςε παρόμοιεσ αθλητικϋσ δοκιμαςύεσ και
διαφόρων ειδών κακουχύεσ, ελαφρώσ ενδεδυμϋνα.
Παρϊλληλα εμφανύζονταν ςτισ θρηςκευτικϋσ εορτϋσ
μύηςησ, όπωσ τα Υακίνθια. Στη ςυγκεκριμϋνη
θρηςκευτικό εκδόλωςη ϋπαιρναν μϋροσ και τα αγόρια.
23. Οι Σπαρτιϊτιςςεσ δεν εύχαν ϊμεςη ςυμμετοχό ςτο
πολιτικϊ δρώμενα τησ πόλησ τουσ. Αναμφιςβότητα
όμωσ απολϊμβαναν μεγαλύτερη ελευθερία από τισ
γυναίκεσ τησ Αθήνασ.
Αςκούςαν αναμφύβολα επιρροό ςτουσ ϊνδρεσ τουσ.
24. Όμωσ, η θεώρηςη τησ Σπϊρτησ ωσ γυναικοκρατούμενησ
πόλησ, ϋχει να κϊνει περιςςότερο τόςο με τη ςχετικό
ελευθερύα των γυναικών όςο κυρύωσ με τη ανεξϊρτητη
οικονομικό τουσ θϋςη ςτη Σπαρτιατικό πολιτεύα.
Η περύπτωςη τησ πατρούχου εύναι χαρακτηριςτικό.
Η πατρούχοσ μοναχοκόρη ϋχει δικαύωμα να κληρονομήςει
την περιουςία του πατέρα τησ. Αυτό η κληρονομιϊ μπορεύ
να θεωρηθεύ και ωσ προύκα. Όμωσ και ο πατϋρασ που
βρύςκονταν εν ζωό, προύκιζε με ϋνα ςεβαςτό περιουςιακό
του κομμϊτι την κόρη του.
Αυτό ενδϋχεται να οφεύλεται και ςτην ολιγανδρύα τησ
Σπϊρτησ εκεύνη την εποχό, λόγω των αλλεπϊλληλων
πολϋμων. Έτςι εξηγεύται η ςυγκϋντρωςη τόςων κλόρων ςτα
χϋρια λύγων γυναικών, με επακόλουθο την αύξηςη τησ
πολιτικόσ επιρροόσ τουσ.