�ݺ�ߣ

Projekt „Model systemu wdrażania i upowszechniania kształcenia na odległość w uczeniu się przez całe życie”
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego
Czynności opiekuńcze nad osobą chorą i niesamodzielną
Moduł II
Zasady opieki nad osobą chorą i niesa-
modzielną
Wprowadzenie
1. Kompetencje zawodowe opiekuna medycznego, zadania opiekuna medycznego
w edukacji zdrowotnej
2. Aktywizowanie i organizacja czasu wolnego osobie chorej i niesamodzielnej
3. Metody, zasady wykonywania zabiegów higienicznych
4. Zasady, metody zapewnienia osobie chorej i niesamodzielnej bezpieczeństwa
podczas sprawowania opieki
5. Przepisy sanitarno-epidemiologiczne obowiązujące podczas sprawowania
opieki
Bibliografia

1
Wprowadzenie
Pracę z osobą chorą i niesamodzielną rozpoczynamy od kompleksowej oceny podo-
piecznego. Możemy do tego wykorzystać kompleksową ocenę geriatryczną (tab. 2.1).
Proces kompleksowej oceny geriatrycznej zaczyna się od identyfikacji „pacjenta w po-
trzebie”.
W pierwszej fazie procesu diagnostycznego dokonuje się rozpoznania potrzeb i pro-
blemów pacjenta, a także zasobów środowiska w zakresie wszystkich komponentów
KOG (tab. 2.1). Analizuje się wywiad, dokumenty, wytwory, ocenę wydolności czynno-
ściowej PADL (samoopieka w kąpieli, ubieraniu się, korzystanie z WC, sprawność zwie-
raczy, ruch i poruszanie się) oraz IADL (niezależne życie w środowisku domowym i ze-
wnętrznym; prace domowe, zakupy, przygotowanie posiłków, prowadzenie finansów,
kontakty interpersonalne, załatwianie spraw urzędowych, zdrowotnych), ocenia rów-
nowagę i chód.
Tabela 2.1. Kompleksowa ocena geriatryczna
Zdrowie fizyczne Zdrowie psychiczne Całościowa wydolność
funkcjonalna (skale)
Dobrostan środowi-
skowo-społeczny
Funkcjonowanie ukła-
dów w chorobie, odży-
wianiu.
Funkcje poznawczo-
emocjonalne.
Ocena chodu i równo-
wagi, ocena aktywności
i ćwiczeń fizycznych.
PADL i IADL
Poziom wsparcia a po-
trzeby. Dostosowanie
środowiska życia a po-
czucie bezpieczeństwa.
Źródło: opracowanie własne autora na podstawie Kędziora-Kornatowska, Muszalik 2007, s. 93
W drugiej fazie procesu negocjacji z pacjentem uzgadnia się wspólny cel działania i
kontrakt na świadczone usługi, dążąc do konsensusu między oczekiwaniami klienta do-
tyczącymi najbardziej dotkliwego problemu, a możliwościami sprostania tym oczekiwa-
niom ze strony systemu dostępnych środków, usług i wsparcia.
W trzeciej fazie przeprowadza się realizację kontraktu, dzieląc pracę między członków
zespołu terapeutycznego i rodzinę. Wyznacza się terminy osiągnięcia celów.
Faza ostatnia to monitorowanie efektywności interwencji, konfrontowanie skutków z
oczekiwaniami pacjenta. W razie niepowodzeń modyfikuje się cele i dalszy sposób po-
stępowania.

2
Tabela 2.2. Stadia procesu KOG
Lp. Stadia
1. Ocena Zdrowie (rozpoznanie, rokowanie).
Funkcje (fizyczne, psychiczne, społeczne).
Zasoby (kulturowe, społeczne, ekonomiczne, rodzinne).
2. Uzgodnienie celów
opieki
Czego pacjent oczekuje?
Co może zostać wykonalne w indywidualnej sytuacji (dialog z pacjen-
tem lub jego opiekunem, kontrakt)?
3. Specyfikacja planu in-
terwencji
Ustalenie celów.
Plan działań.
Przydział zadań w zespole.
4. Regularny monitoring Czy założone cele opieki i potrzeby pacjenta są zaspokojone zgodnie z
planem?
Czy plan opieki (interwencji) wymaga zmiany?
Źródło: opracowanie własne autora na podstawie Kędziora-Kornatowska, Muszalik 2007, s. 94

3
1. Kompetencje zawodowe opiekuna medycznego, zadania opiekuna medycznego
w edukacji zdrowotnej
Zadaniem opiekuna medycznego jest roz-
poznanie i zaspakajanie podstawowych
potrzeb życiowych podopiecznego, pomoc
w utrzymaniu aktywności ruchowej, wy-
korzystaniu sprzętu ortopedycznego i re-
habilitacyjnego, udzielenie pierwszej po-
mocy w stanach nagłego zagrożenia zdro-
wotnego. Działania opiekuna to zapobie-
ganie chorobie i kalectwu, ochrona przed
czynnikami szkodliwymi, wsparcie w okresach wzmożonego zapotrzebowania oraz nie-
sienie ulgi w okresie choroby i zdrowienia.
Zadania zawodowe:
 aktywizacja i organizacja czasu wolnego,
 asystowanie pielęgniarce i innemu personelowi medycznemu podczas wykony-
wania zabiegów pielęgnacyjnych, konserwacji, dezynfekcji przyborów i narzędzi
stosowanych podczas wykonywania zabiegów,
 dokonanie pomiarów podstawowych parametrów życiowych (ciśnienie krwi,
tętno, oddech, temperatura ciała),
 dokumentowanie wykonanych zabiegów higienicznych,
 planowanie i wykonywanie czynności higienicznych i pielęgnacyjnych z
uwzględnieniem stanu pacjenta,
 pomaganie przy zmianie pozycji, wstawaniu i przemieszczaniu się,
 popularyzowanie zachowania prozdrowotnego – promocja zdrowia,
 przekazywanie pielęgniarce informacji o zaobserwowanych zmianach w stanie
zdrowia,
 przeprowadzanie edukacji w zakresie higieny osobistej i zabiegów pielęgnacyj-
nych,
 respektowanie indywidualności pacjenta i jego praw,
 rozpoznawanie problemów opiekuńczych osoby chorej i niesamodzielnej,
 stosowanie profilaktyki i pielęgnacji przeciwodleżynowej,
 stosowanie przepisów prawa dotyczących praw pacjenta,
 współpraca z pielęgniarką, zespołem terapeutycznym w zakresie planowania i
realizacji planu opieki nad osobą chorą i niesamodzielną,
 wykonywanie czynności związanych z pomocą w karmieniu lub karmieniem pa-
cjenta,

4
 wykonywanie zabiegów higienicznych u osoby chorej i niesamodzielnej,
 wykonywanie zabiegów przeciwzapalnych i kąpieli leczniczych na zlecenie leka-
rza lub pielęgniarki,
 zapewnienie osobie chorej i niesamodzielnej estetycznego wyglądu łóżka i naj-
bliższego otoczenia oraz wygodnego i bezpiecznego ułożenia,
 zapewnienie pacjentowi warunków intymności i poszanowania godności osobi-
stej,
 zapewnienie wygodnego i bezpiecznego ułożenia w łóżku,
 zaspokajanie potrzeb bio-psycho-społecznych.
Wymagane cechy:
 spostrzegawczość,
 troskliwość,
 wrażliwość,
 odpowiedzialność,
 cierpliwość,
 kultura osobista i takt,
 empatia,
 sumienność,
 umiejętność nawiązywania kontaktu z osoba chorą i jej rodziną.
Uzupełnienie tematu:
 Talarska D., Wieczorowska-Tobis K., Szwałkiewicz E., Opieka nad osobami prze-
wlekle chorymi, w wieku podeszłym i niesamodzielnymi, Wydawnictwo lekarskie
PZWL, Warszawa 2011, s. 34–47.
Edukacja zdrowotna, to proces w którym ludzie uczą się dbać o zdrowie własne i
zdrowie społeczeństwa, w którym żyją. Jest nieodłącznym i komplementarnym elemen-
tem i narzędziem promocji zdrowia.
Edukacja pacjenta, to proces obejmujący oddziaływania wychowawcze i nauczanie
skierowane na niego i jego środowisko, którego celem jest wpływanie na kształtowanie
(zmianę lub utrwalenie) motywów i postaw w pożądanym prozdrowotnym kierunku,
zgodnie ze społecznie akceptowanymi celami programów promocji zdrowia, profilakty-
ki, wychowania zdrowotnego i oświaty zdrowotnej. Polega na zamierzonym wpływie na
osobowość pacjenta przez kształtowanie jego zachowań zdrowotnych, poczucia odpo-
wiedzialności za własne zdrowie, przygotowanie do współpracy i współdziałania w pro-
cesie pielęgnowania i leczenia oraz samopielęgnowania i opieki innej niż profesjonalna.
Dotyczy przekazywania pacjentowi wiedzy i kształtowania u niego umiejętności po-

5
trzebnych do tych działań. Edukacja pacjenta obejmuje to, co określamy jako pracę wy-
chowawczą i dydaktyczną wynikającą z funkcji i zadań zawodowych opiekuna medycz-
nego.
Edukacja zdrowotna „jest procesem, opartym na naukowych zasadach, stwarzającym
sposobność planowanego uczenia się, zmierzającym do umożliwienia jednostkom po-
dejmowania świadomych decyzji dotyczących zdrowia i postępowanie zgodne z nimi”.
Edukacja zdrowotna obejmuje swoim zakresem:
 wiedzę o czynnikach społecznych, politycznych i środowiskowych wpływających
na zdrowie,
 wiedzę o zdrowiu związaną z funkcjonowaniem własnego organizmu,
 umiejętność zapobiegania i radzenia sobie w sytuacjach trudnych,
 wiedzę i umiejętności związane z korzystaniem z opieki zdrowotnej.
Przeczytaj i uzupełnij wiedzę:
 http://www.awfgorzow.edu.pl/awf/images/stories/zaklady/z_medycyny/Eduka
cja%20zdrowotna/2013/Wyklad%202.pdf
Promocja zdrowia, to proces umożliwiający zwiększenie kontroli nad własnym zdro-
wiem oraz jego poprawę.
Zachowania zdrowotne:
 aktywność fizyczna,
 zdrowa zbilansowana dieta,
 prawidłowa ilość snu,
 unikanie nadmiaru stresów i skuteczny sposób radzenia sobie z problemami
(stresem),
 korzystanie ze wsparcia społecznego,
 niepalenie tytoniu,
 ograniczone spożywanie alkoholu,
 bezpieczne zachowania seksualne,
 umiarkowana ekspozycja na słońce,
 samobadanie (np. piersi u kobiet) i samokontrola (np. masy ciała),
 okresowe badania profilaktyczne,
 zachowanie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

6
Obszary działania promocji zdrowia według Karty Ottawskiej
(http://zm3.webd.pl/wp-content/wyslane/2010/11/promocja-zdrowia-i-edukacja-
prozdrowotna.pdf):
 budowanie polityki prozdrowotnej,
 tworzenie środowisk sprzyjających zdrowiu,
 wzmacnianie działań społeczeństwa na rzecz zdrowia,
 rozwijanie indywidualnych umiejętności służących zdrowiu,
 reorientacja służby zdrowia.
Uzupełnienie tematu:
 Talarska D., Wieczorowska-Tobis K., Szwałkiewicz E., Opieka nad osobami prze-
wlekle chorymi, w wieku podeszłym i niesamodzielnymi, Wydawnictwo lekarskie
PZWL, Warszawa 2011, s. 28–31.

7
2. Aktywizowanie i organizacja czasu wolnego osobie chorej i niesamodzielnej
Czas wolny osoby chorej i niesamodzielnej wypełniamy zajęciami z terapii zajęciowej,
której zadaniem jest usprawnianie fizyczne, psychiczne i społeczne pacjenta.
Terapia zajęciowa, to pewne określone czynności o charakterze zajęć fizycznych lub
umysłowych, mających na celu usprawnianie psychiczne, społeczne i fizyczne chorego,
zapewniających możliwość leczenia poprzez „pracę”, rozwijanie osobowości i poszerza-
nie zakresu posiadanych umiejętności. To proces, w trakcie którego ma nastąpić pewna
zmiana w funkcjonowaniu osób w nim uczestniczących, to świadomy wybór takich form
twórczości i zachowań, które odpowiadają ich uzdolnieniom i możliwościom.
Celem terapii zajęciowej jest zapobieganie skutkom ograniczania aktywności (która to-
warzyszy chorobie) i przywracanie zdolności do aktywnego życia w interakcji z otocze-
niem społecznym. Uczestnicząc w przeróżnych formach aktywności zorganizowanej i
celowej, jednostki nie pozostają bierne, nie zanika w nich inicjatywa i chęć do pracy oraz
chęć nawiązywania i kontynuowania kontaktów z innymi. Tym samym osiąga się mak-
symalny rozwój umiejętności podopiecznego, uczy lub usprawnia wykonywanie czynno-
ści samoobsługowych, tworzy możliwości prowadzenia samodzielnego życia, a nawet
podjęcia zatrudnienia.
W terapii zajęciowej stosuje się świadomy dobór różnych zajęć typu manualnego, inte-
lektualnego i rozrywkowego, które poprzez wykonywanie usprawniają uszkodzoną
czynność organizmu lub pozytywnie oddziałują na stan psychiczny pacjenta. Są to me-
tody, czyli systematycznie stosowane sposoby postępowania prowadzące do założonego
wyniku.
Formy, metody i techniki terapii zajęciowej:
 Ergoterapia – terapia poprzez zajęcia manualne (tkactwo, hafciarstwo, dziewiar-
stwo, wikliniarstwo, krawiectwo, kaletnictwo, metaloplastyka, garncarstwo i ce-
ramika, stolarstwo i ogrodnictwo).
 Socjoterapia – terapia zaburzeń zachowania i zaburzeń emocjonalnych w toku
spotkań grupowych, towarzyskich (ludoterapia, zabawoterapia, rekreacja, tre-
ning umiejętności społecznych, terapia ruchem).
 Arteterapia – terapia sztuką, kontakt bierny lub czynny ze sztuką i kulturą (ry-
sunek, malarstwo, grafika, rzeźba, sztuki użytkowe, zdobnictwo i dekoratorstwo).
 Kinezyterapia – terapia ruchem, ćwiczenia fizyczne prowadzone przez upraw-
nionych rehabilitantów. Jest ona ważna, ponieważ zaspokaja m.in. potrzebę ry-
walizacji, wyładowania emocji, odreagowania, relaksu i współzawodnictwa.

8
Przed podjęciem owej terapii należy uwzględnić stan zdrowia pacjenta, jego tryb
życia, poziom aktywności fizycznej oraz cechy osobiste.
 Zajęcia rekreacyjne – organizowanie różnych form rekreacji, takich, jak: space-
ry, wieczorki taneczne, gry sportowe, gry i zabawy świetlicowe, spotkania z poe-
zją.
 Zajęcia artystyczne – polegają na wszelkiego rodzaju umuzykalnianiu oraz na
pracach ręcznych, np. śpiewaniu znanych piosenek, uczeniu się nowych, słucha-
niu muzyki, udziale w koncertach.
 Gry i zabawy – mają na celu poprawę sprawności fizycznej i psychicznej, rozwi-
janie orientacji, pomysłowości, uzupełnianie wiadomości oraz umiejętności po-
dejmowania decyzji, wprowadzają poczucie sprawiedliwości, podporządkowania
i poznawania zasad.
 Biblioterapia – terapia poprzez literaturę, inaczej ukierunkowane czytelnictwo,
dostarczające tematów do rozmów, nowego spojrzenia na własne problemy.

9
3. Metody, zasady wykonywania zabiegów higienicznych
Higiena osobista jest dziedziną, której zadaniem jest
utrzymanie i wzmocnienie zdrowia człowieka. Jest to
nabywanie określonych nawyków i umiejętności,
które decydują nie tylko o zdrowiu, ale również o
akceptacji w środowisku społecznym. Do higieny
osobistej zaliczamy takie elementy jak mycie zębów,
włosów, zmiana bielizny i ubrań. Mają one bardzo
duży wpływ na zdrowie człowieka.
Zabiegi higieniczne możemy wykonywać różnymi
metodami i technikami. Wybór zależy od stanu
zdrowia pacjenta i posiadanego sprzętu używanego
do jego pielęgnacji. Przy wykonywaniu zabiegów
opiekun jest zobligowany do przestrzegania zasad
bezpieczeństwa, praw pacjenta, jego intymności i
poszanowania godności osobistej.
Zabiegi higieniczne wykonuje się przy użyciu wody i
środków higienicznych. Miejscem wykonania może być łóżko, specjalnie przygotowane
stoły lub urządzenia. Możemy myć chorego w wannie, pod prysznicem lub przy umywal-
ce. Niezależnie od miejsca i techniki wykonania zabiegu obowiązują pewne zasady, któ-
rych należy przestrzegać.
Pacjent
 Jest zaopatrzony we własny sprzęt i przybory higieniczne, niezbędne do utrzy-
mania higieny osobistej, np. szczoteczka do zębów, grzebień.
 Zabiegi obejmują toaletę ciała: toaleta jamy ustnej, mycie twarzy (w tym golenie),
uszu, szyi, kończyn górnych, klatki piersiowej, kończyn dolnych, pleców, poślad-
ków, toaleta krocza i odbytu, czesanie, przesłanie łóżka.
 Skórę myjemy wodą o temp. 38–41°C z użyciem mydła lub środków pielęgnacyj-
nych, najlepiej płynnych, twarz myjemy samą wodą, spłukujemy wodą o niższej
temperaturze. W ten sposób zmywamy zanieczyszczenia, odświeżamy się, pobu-
dzamy krążenie.
 Jeśli pacjent jest w wieku podeszłym stosujemy środki myjące przeznaczone do
pielęgnacji skóry bardzo wrażliwej. Zapobiega to maceracji naskórka.
 Kąpiel i natryski bierzemy 2 godz. po posiłku.

10
 Pacjent w wieku podeszłym pod natryskiem nie powinien stać z uwagi na częste
omdlenia i możliwość wystąpienia zachwiania równowagi. Należy stosować ką-
piel pod natryskiem lub w wannie co drugi dzień.
 Codzienna pielęgnacja krocza i odbytu u obu płci.
 Regularne usuwanie woszczyny z uszu.
 Zapewnienie intymności (parawan na sali, przepierzenia w łazience, wywieszki
informacyjne).
 Mycie w pomieszczeniu bez przeciągów, w temp. co najmniej 22°C.
 Codzienna zmiana bielizny osobistej, częściej w razie zabrudzenia. Najlepiej uży-
wać bielizny z włókien naturalnych.
 Zapewnienie bielizny na zmianę.
 Łóżko należy ścielić rano po toalecie porannej i wieczorem przed snem. Bielizna
zmieniana jest też w razie potrzeby (zamoczenie).
 Stosować profilaktykę przeciwodleżynową. Po myciu skórę osuszyć dotykowo,
natłuścić, wymasować.
 Systematyczne obcinanie paznokci.
 Codzienna pielęgnacja stóp.
Opiekun medyczny zawsze pracuje w rękawiczkach jednorazowego użytku, wymienia-
nych do każdego podopiecznego, fartuchu ochronnym – foliowym. Zawsze dba o bezpie-
czeństwo podopiecznego i swoje. Powinien pamiętać o uzyskaniu zgody od pacjenta,
dbać o dobrą współpracę z podopiecznym.
Przeczytaj:
 http://www.igichp.edu.pl/Marek/Klaspoz/zabiegi2.htm – na prezentowanej
stronie przedstawione są standardy zabiegów higienicznych kontraktowanych
przez NFZ. Dlatego też każdy opiekun medyczny powinien się z nią zapoznać.

11
4. Zasady, metody zapewnienia osobie chorej i niesamodzielnej bezpieczeństwa
podczas sprawowania opieki.
Zapewnienie bezpieczeństwa podczas
sprawowania opieki nad osobą chorą i
niesamodzielną jest podstawą pracy opie-
kuna medycznego. Zapewniają ją m.in.
placówki powołane do opieki nad pacjen-
tem przewlekle chorym.
Zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy i
opiekuńczo-leczniczy
Zadaniem zakładu opiekuńczego jest
okresowe objęcie całodobową pielęgnacją
oraz kontynuacją leczenia świadczeniobiorców przewlekle chorych i świadczeniobior-
ców, którzy przebyli leczenie szpitalne i mają ukończony proces diagnozowania, leczenia
operacyjnego lub intensywnego leczenia zachowawczego. Nie wymagają oni już dalszej
hospitalizacji w oddziale szpitalnym, jednak ze względu na stan zdrowia i niesprawność
fizyczną, brak samodzielności w samoopiece i samopielęgnacji, konieczność stałej kon-
troli lekarskiej, potrzebę profesjonalnej pielęgnacji i rehabilitacji, powinni przebywać w
zakładzie opiekuńczym. Do zakładu może zostać przyjęty świadczeniobiorca, który w
skali Barthel otrzymał 40 punktów lub mniej. Kontynuacja leczenia oznacza dalsze po-
stępowanie lecznicze, w tym również żywienie dojelitowe i pozajelitowe, odpowiadające
stanowi zdrowia świadczeniobiorcy, w tym podawanie leków i wykonywanie badań dia-
gnostycznych, niezbędnych w chorobach o charakterze przewlekłym oraz stosowanie
wskazań po zakończeniu leczenia w oddziale szpitalnym, według indywidualnej oceny
lekarza zakładu opiekuńczego, a także stosowanie opieki higieniczno-pielegnacyjnej.
Zakres świadczeń przysługujących pacjentowi określa Rozporządzenie Ministra Zdrowia
z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu świadczeń pie-
lęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoterminowej (Dz. U. Nr 140, poz. 1147 z
późn. zm.).
Tryb kierowania oraz zasady ustalania odpłatności za pobyt w zakładach:
 publicznych – określa Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia
30 grudnia 1998 roku w sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów
opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad
odpłatności za pobyt w tych zakładach (Dz. U. z 1998 r., Nr 166 poz. 1265) oraz
Karta kwalifikacji pacjenta do udzielania świadczeń w ZOL/ZPO.

12
 niepublicznych – decyzję o przyjęciu do zakładu podejmuje dyrektor/kierownik
zakładu w porozumieniu z lekarzem udzielającym świadczeń w tym zakładzie w
oparciu o Kartę oceny świadczeniobiorcy kierowanego do zakładu opiekuńczego
oraz o w/w dokumentację.
Domowa opieka nad pacjentami wentylowanymi mechanicznie
Opiekun medyczny uczestniczy w niej pod ścisłym nadzorem pielęgniarki i lekarza.
Zasady prowadzenia wentylacji w warunkach domowych:
 wyposażenie chorych w niezbędny sprzęt medyczny,
 stworzenie poczucia bezpieczeństwa chorym i ich najbliższym poprzez zabezpie-
czenie dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej przez 24 h na dobę we wszystkie
dni w tygodniu.
Ciągłą lub okresową terapią oddechową przy pomocy respiratora w warunkach domo-
wych, mogą być objęci pacjenci:
 z udokumentowanym zakończonym leczeniem przyczynowym,
 w pełni zdiagnozowani (wykonane wszelkie niezbędne badania diagnostyczne,
uzasadniające rozpoznanie i potwierdzające niemożność stosowania innej formy
terapii niż ciągła wentylacja).
Pacjenci wentylowani mechanicznie w warunkach domowych nie mogą być jednocze-
śnie objęci opieką paliatywną i hospicyjną.
Podstawą do objęcia opieką pacjenta wentylowanego mechanicznie w warunkach do-
mowych jest skierowanie lekarza ubezpieczenia zdrowotnego. Do skierowania należy
dołączyć:
• kartę informacyjną z leczenia szpitalnego,
• wyniki badań świadczeniobiorcy,
• kwalifikację do objęcia opieką w warunkach domowych, wydaną przez lekarza
specjalistę anestezjologii i intensywnej terapii.
Opieka długoterminowa (domowa)
Opieka długoterminowa jest to opieka nad obłożnie i przewlekle chorymi przebywają-
cymi w domu. Pacjenci objęci tą opieką nie wymagają hospitalizacji w oddziałach lecz-
nictwa stacjonarnego, ale ze względu na istniejące problemy zdrowotne wymagają sys-
tematycznej i intensywnej opieki, udzielanej w warunkach domowych i realizowanej we
współpracy z lekarzem oraz pielęgniarką podstawowej opieki zdrowotnej.

13
Cel opieki długoterminowej:
• zapewnienie świadczeń w środowisku domowym pacjentom obłożnie chorym,
• przygotowanie chorego (i jego rodziny) do samoopieki i samopielęgnacji, w tym
kształtowanie umiejętności w zakresie radzenia sobie z niepełnosprawnością.
Do pielęgnacyjnej opieki długoterminowej domowej mogą być zakwalifikowani świad-
czeniobiorcy przewlekle chorzy somatycznie i psychosomatycznie oraz psychicznie cho-
rzy z wyłączeniem ostrej fazy choroby psychicznej, niezdolni do samoopieki i samopie-
lęgnacji, którzy w ocenie kartą oceny świadczeniobiorcy uzyskali od 0 do 40 punktów. W
przypadku psychicznie chorych, będących w ostrej fazie choroby, świadczenia zabezpie-
czone są zgodnie z zarządzeniem Prezesa Funduszu w sprawie określenia warunków
zawierania i realizacji umów w rodzaju opieka psychiatryczna i leczenie uzależnień oraz
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwa-
rantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz.
1146 z późn. zm.).
Podstawą objęcia chorego pielęgniarską opieką długoterminową jest:
• skierowanie wystawione przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego (na odpo-
wiednim druku),
• Karta oceny świadczeniobiorcy kierowanego do objęcia pielęgniarską opieką dłu-
goterminową domową wystawiona przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego i
pielęgniarkę ubezpieczenia zdrowotnego.
Pielęgniarka opieki długoterminowej zobowiązana jest do współpracy i informowania
lekarza podstawowej opieki zdrowotnej i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej,
do których pacjent złożył deklaracje wyboru, o rozpoczęciu i zakończeniu udzielania
świadczeń. Pielęgniarka informuje również o istotnych zmianach w stanie zdrowia pa-
cjenta, w tym takich, które skutkują ustaniem przyczyn kwalifikujących pacjenta do pie-
lęgniarskiej opieki długoterminowej.
Ważne
Pielęgniarka opieki długoterminowej nie może udzielać świadczeń chorym:
• objętym opieką przez hospicjum domowe,
• objętym opieką przez inny zakład opiekuńczy, udzielający świadczeń gwaranto-
wanych w warunkach stacjonarnych,
• objętym opieką przez zespół długoterminowej opieki domowej dla pacjen-
tów/dzieci wentylowanych mechanicznie,
• chorym w ostrej fazie choroby psychicznej.

14
Opieka paliatywna/hospicyjna
Opieka paliatywna/hospicyjna jest wszechstronną, całościową opieką nad pacjentami
chorującymi na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące
choroby. Opieka ta ma na celu zapobieganie i uśmierzanie bólu i innych objawów soma-
tycznych.
Warunki objęcia chorego opieką paliatywną:
• skierowanie od lekarza ubezpieczenia zdrowotnego,
• wskazania medyczne, w szczególności fakt występowania u świadczeniobiorcy
jednostki chorobowej, o której mowa w załączniku nr 1 do Rozporządzenia Mini-
stra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z
zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej (Dz. U. Nr 139, poz. 1138 z późn. zm.).
Hospicjum domowe
Świadczenia opieki paliatywnej i hospicyjnej w ramach hospicjum domowego udzielane
są pacjentom cierpiącym na nieuleczalne, postępujące schorzenia (m.in. choroby nowo-
tworowe, następstwa chorób zapalnych ośrodkowego układu nerwowego) wskazane w
załączniku nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie
świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej.
Wizyta przedstawicieli hospicjum domowego odbywa się po uzgodnieniu terminu z pa-
cjentem lub rodziną/opiekunem. W trakcie sprawowania opieki, podczas każdej wizyty,
chorzy i ich rodziny/opiekunowie otrzymują dokładne pisemne zalecenia, dotyczące
dalszego postępowania pielęgnacyjnego i leczniczego, oraz są informowani o innych
formach opieki paliatywnej i hospicyjnej oraz o zasadach jej prowadzenia. Otrzymują
także informację o numerach telefonów personelu hospicjum domowego, gotowego do
udzielenia porad telefonicznych w każdym dniu tygodnia i w razie potrzeby do złożenia
wizyty w domu.
Oddział Medycyny Paliatywnej/Hospicjum stacjonarne
Oddział/hospicjum ma na celu zapewnienie całodobowej opieki medycznej w zakresie
świadczeń opieki paliatywno-hospicyjnej pacjentom cierpiącym na nieuleczalne, postę-
pujące schorzenia. W ramach udzielanych świadczeń prowadzona jest również tzw.
opieka wyręczająca, tj. chorzy przyjmowani są na okres czasowy (nie dłużej niż 10 dni).
W oddziale medycyny paliatywnej/ hospicjum stacjonarnym udzielane są świadczenia
świadczeniobiorcom cierpiącym na nieuleczalne, postępujące schorzenia wskazane w
załączniku nr 1 do Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie

15
świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej
(https://www.google.pl/#q=bezpiecze%C5%84stwo+podczas+sprawowania+opieki+ch
oremu).

16
5. Przepisy sanitarno-epidemiologiczne obowiązujące podczas sprawowania
opieki
Procedury higieniczne dotyczące per-
sonelu
1. Właściwe przygotowanie rąk do
pracy oraz odpowiednia ich higie-
na:
 podczas pracy nie nosi się bi-
żuterii,
 paznokcie muszą być krótkie,
 zranienia, otarcia należy za-
bezpieczyć wodoodpornym
opatrunkiem,
 ręce należy myć:
 przed przystąpieniem do pracy,
 przed przyjęciem pacjenta,
 przed założeniem rękawiczek,
 po zdjęciu rękawiczek i fartucha ochronnego,
 gdy rękawiczki zostaną zanieczyszczone krwią lub uszkodzone,
 przed jedzeniem, piciem oraz paleniem,
 po skorzystaniu z toalety,
 po zakończonym dniu pracy.
2. Obowiązuje mycie rąk higieniczne i higieniczna dezynfekcja.
3. Przed zabiegami chirurgicznymi obowiązuje mycie i dezynfekcja chirurgiczna
oraz stosowanie sterylnych rękawiczek.
4. Przed nałożeniem preparatu dezynfekcyjnego – ręce należy osuszyć.
5. Punkt mycia rąk oddzielny od punktu mycia narzędzi.
6. Punkt mycia rąk wyposażony jest w:
 baterie uruchamianą bez dotyku dłonią,
 dozownik na mydło płynne,
 dozownik na preparat do dezynfekcji rąk,
 podajnik na ręczniki jednorazowego użycia,
 kosz na zużyte ręczniki.
7. Dozowniki muszą być opisane.
8. Nie można uzupełniać zawartości dozowników poprzez dolewanie.
9. Dozowniki przed ponownym napełnieniem muszą być umyte, wyparzone i osu-
szone.

17
10. Podczas pracy ręce muszą być osłonięte rękawiczkami, które zmieniamy po każ-
dym pacjencie oraz w przypadku zanieczyszczenia ich krwią lub uszkodzenia.
11. Rękawiczki jednorazowego użycia nie można stosować wielokrotnie.
12. Brak zmiany rękawiczek i brak mycia rąk jest przyczyną powstania korzystnego
dla drobnoustrojów środowiska sprzyjającego ich rozwojowi i wzrostu – konse-
kwencją jest podrażnienie skóry rąk oraz możliwość wystąpienia zanokcicy pa-
znokciowej wywołanej wirusem Herpes Simplex.
13. Mycie rąk i ich dezynfekcję należy prowadzić wg techniki Ayliffe.
Procedury higieniczne dotyczące narzędzi i sprzętu medycznego
Narzędzia medyczne po użyciu podlegają:
 dezynfekcji,
 myciu,
 suszeniu,
 przeglądowi,
 pakowaniu do sterylizacji,
 procesowi sterylizacji,
 magazynowaniu.

18
Bibliografia
Literatura obowiązkowa
Bodys-Cupak I., Czaja E., Dzikowska M., Modele opieki pielęgniarskiej nad chorym doro-
słym. Podręcznik dla studiów medycznych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa
2010.
Brzezińska M., Graczkowska M., Poradnik terapeutyczny. Jak pracować z seniorami w do-
mu pomocy społecznej?, Wydawnictwo Difin, Warszawa 2012.
Ciuruś M., Procedury higieny w placówkach ochrony zdrowia, Instytut Problemów Ochro-
ny Zdrowia, Warszawa 2013.
Kinghorn S., Gaines S., Opieka paliatywna, Elsevier Urban & Partner, Wrocław 2011.
Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwaran-
towanych z zakresu świadczeń pielęgnacyjnych i opiekuńczych w ramach opieki długoter-
minowej (Dz. U. Nr 140, poz. 1147 z późn. zm.).
Rozporządzeniem Ministra Zdrowia z dnia 30 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwa-
rantowanych z zakresu opieki psychiatrycznej i leczenia uzależnień (Dz. U. Nr 140, poz.
1146 z późn. zm.).
Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 29 sierpnia 2009 r. w sprawie świadczeń gwaran-
towanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej (Dz. U. Nr 139, poz. 1138 z późn. zm.).
Rozporządzenie Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 grudnia 1998 roku w
sprawie sposobu i trybu kierowania osób do zakładów opiekuńczo-leczniczych i pielęgna-
cyjno-opiekuńczych oraz szczegółowych zasad odpłatności za pobyt w tych zakładach (Dz.
U. z 1998 r., Nr 166 poz. 1265).
Szwałkiewicz E., Opiekun medyczny w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, War-
szawa 2013.
Talarska D., Wieczorowska-Tobis K., Szwałkiewicz E., Opieka nad osobami przewlekle
chorymi, w wieku podeszłym i niesamodzielnymi, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, War-
szawa 2011.
Literatura dodatkowa
Kędziora-Kornatowska K., Muszalik M., Kompendium pielęgnowania pacjentów w star-
szym wieku, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2007.

19
Kwiatkowska A., Krajewska-Kułak E., Panek W., Komunikowanie interpersonalne w pielę-
gniarstwie, Wydawnictwo Czelej, Lublin 2003.
Marcinkowski J. T., Higiena profilaktyka i organizacja w zawodach medycznych, Wydaw-
nictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003.
Milanowska K., Techniki pracy w terapii zajęciowej, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, War-
szawa 1982.
Netografia
http://damy-rade.info/wp-content/uploads/2012/09/poradnik_damy_rade.pdf
http://isap.sejm.gov.pl/KeyWordServlet?viewName=thasD&passName=dokumentacja
%20medyczna
http://medyczni.manifo.com/o-nas
http://mmedica.asseco.pl/EDM_Wprowadzenie.aspx
http://optima.szkola.pl/documents/podterapi/klasyfikacjaa.pdf
http://pl.wikipedia.org/wiki/Terapia_zaj%C4%99ciowa
http://procespielegnowania.pl/proces-pielegnowania-pacjenta-unieruchomionego.html
http://www.awf-
go-
rzow.edu.pl/awf/images/stories/zaklady/z_medycyny/Edukacja%20zdrowotna/2013/
Wyklad%202.pdf
http://www.doradca.up.gov.pl/pliki/Zawody%20regulowane%20-
%20Raport%20OST.pdf
http://www.ksiegarnieinternetowe.pl
http://www.mz.gov.pl/wwwmz/index?mr=m17&ms=794&ml=pl&mi=794&mx=0&mt=
&my=794&ma=016586
http://www.poloznictwo.cba.pl
http://www.prawapacjenta.eu/var/media/File/Broszura%20Praw%20Pacjenta.pdf
http://www.wymiennik.com

�ݺ�ߣ

14

Recommended

More Related Content

What's hot (20)

Similar to 14 (20)

More from Dorotazzz (12)

14