3.2 β. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ
•Download as PPTX, PDF•
0 likes•2,380 views
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
More Related Content
What's hot (20)
Similar to 3.2 β. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ (20)
More from Ελενη Ζαχου (20)
Recently uploaded (20)
3.2 β. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ -ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ
- 1. 3.2 β. Η πρόταση της ορθόδοξης χριστιανικής παράδοσης και η υπέρβαση των στερεοτύπων Σελ.82-83
- 2. Υπάρχουν στερεότυπα στο σχολείο, στην κοινωνία; Υπάρχουν στερεότυπα στις θρησκείες;
- 3. Υπάρχουν στερεότυπα στις θρησκείες; «Πιστεύω ότι κάθε θρησκεία έχει πάντα και κάποιους φονταμενταλιστές. Δεν μου αρέσει να μιλάω για ισλαμιστική βία επειδή κάθε ημέρα, όταν διαβάζω τις εφημερίδες, βλέπω βία... Αυτός ο άνδρας σκότωσε τη γυναίκα του και ο άλλος σκότωσε την πεθερά του. Κι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι βαφτισμένοι ρωμαιοκαθολικοί. Αν μιλήσω για την ισλαμική βία θα πρέπει να μιλήσω και για τη βία των καθολικών. Δεν χρησιμοποιούν όλοι οι μουσουλμάνοι βία, όπως ούτε και όλοι οι καθολικοί» (Πάπας Φραγκίσκος σε δήλωση για τρομοκρατική επίθεση – δολοφονία Γάλλου ιερέα στη Νορμανδία τον Ιούλιο 2016, εφημ. Καθημερινή, 2/8/2016). Οι λόγοι ύπαρξης τέτοιων εγκλημάτων δεν είναι θρησκευτικοί ούτε κοινωνικοί. Μάλλον υπαρξιακοί-προσωπικοί και ψυχοπαθολογικοί. Συμφωνείς με το κείμενο και το παραπάνω σχόλιο;
- 4. Ποια είναι η θέση των χριστιανών απέναντι στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις; Τα μαθήματα θρησκευτικών, τα νεανικά στέκια και τα ενοριακά κέντρα νεότητας στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό και την εξουδετέρωση της νεανικής δίψας για μια ουσιαστικά καλύτερη κοινωνία, μια κοινωνία που να αντιστοιχεί στις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Μπαίνουν φραγμός στο δρόμο για μια κοινωνία που να έχει τη δυνατότητα να προσφέρει υλικό και πνευματικό πλούτο στους λαούς χρησιμοποιώντας τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας. http://dioti.gr/index Συμφωνείς με το κείμενο;
- 5. Μια τρομερή ιστορία για την προκατάληψη, που μας διδάσκει να μην προτρέχουμε σε κρίση των αδελφών μας. Κάποτε ένας μοναχός παρακάλεσε τον Θεό να του ανοίξει τα μάτια για να βλέπει σε κάθε άνθρωπο την κρυμμένη κακία και να μπορεί έτσι να προτρέχει σε βοήθεια. Όταν ο Κύριος εισάκουσε την προσευχή του, ο μοναχός προσπάθησε να εντείνει τις προσπάθειες του, καθώς τώρα διέκρινε με σαφήνεια το κακό. Εξαιτίας όμως της πνευματικής του ανωριμότητας, το κακό τον γέμισε τρόμο, και στη συνεχεία ένιωσε αηδία και τελικά αποστροφή για τους ανθρώπους. Μια μέρα έφτασε στο μοναστήρι κάποιος που ήθελε να μιλήσει με το γέροντα της Μονής. Ο μοναχός που είχε αξιωθεί να βλέπει το κακό, βλέποντας πόσο αμαρτωλός και βαθιά εξαχρειωμένος ήταν ο επισκέπτης, του είπε τα εξής: «Πώς τολμάς να εμφανίζεσαι και να ζητάς το γέροντα έτσι όπως είσαι; Η παρουσία σου τον προσβάλλει»! Ο επισκέπτης έφυγε. Ο γέροντας τότε κάλεσε τον μοναχό και τον ρώτησε αν είχε έλθει κανείς. «Ναι», απάντησε ο μοναχός «Και γιατί δεν είναι εδώ;», ξαναρώτησε ο γέροντας. «Τον έδιωξα…». Ο γέροντας τον κοίταξε και του είπε: «Δεν σκέφτηκες ό,τι ίσως αυτή ήταν η τελευταία ευκαιρία του ανθρώπου αυτού;». Ο νεαρός μοναχός ταραγμένος, ζήτησε από το γέροντα να ικετεύσει το Θεό να του αφαιρέσει το διορατικό χάρισμα που είχε λάβει. Όμως ο γέροντας του απάντησε: «Όχι, ο Θεός δεν παίρνει πίσω ό,τι δωρίζει. Θα Του ζητήσω όμως, όταν θα βλέπεις το κακό σε κάποιον άνθρωπο, να το βιώνεις σαν να ήταν δικό σου, επειδή και αυτός και εσύ είστε μέλη ενός μοναδικού σώματος, του σώματος της ανθρωπότητας…» Ο ίδιος αυτός μοναχός, στα πλαίσια των περιοδειών του, έφτασε κάποτε έξω από ένα σπίτι, όπου και ζήτησε φιλοξενία ή πιο συγκεκριμένα να του επιτρέψουν να μπει και να του παραχωρήσουν ένα μικρό χώρο για να προσευχηθεί. Δεν ικέτεψε για Καταφύγιο και στέγη, παρά μόνο για το δικαίωμα να κάνει την προσευχή του. Ο οικοδεσπότης ξαφνιάστηκε, και όταν ο φιλοξενούμενος του μπήκε στο δωμάτιο και άρχισε να προσεύχεται, έστησε αυτί. Ξαφνικά άκουσε τον μοναχό να προσεύχεται κλαίγοντας και να εξομολογείται στο Θεό τα αμαρτήματα του οικοδεσπότη (που ήταν άνθρωπος κακός, φορτωμένος με πολλά αμαρτήματα) σαν να τα είχε διαπράξει ο ίδιος. Ακούγοντας όλα του τα αμαρτήματα, ο οικοδεσπότης είδε τον εαυτό του. Μέσα από τα μάτια εκείνου του δίκαιου ανθρώπου, κοίταξε τον δικό του εαυτό. Τρόμαξε, άρχισε να μετανοεί και να κλαίει. Εξομολογήθηκε στο μοναχό εκείνο και μόλις τελείωσε, είχε πια θεραπευτεί.
- 6. Ο καλός Σαμαρείτης (Λουκ 10, 25 -37) 25 Κάποιος νομοδιδάσκαλος παρουσιάστηκε στον Ιησού, και για να τον φέρει σε δύσκολη θέση του είπε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;». 26 Ο Ιησούς τον ρώτησε: «Ο νόμος τι γράφει;». 27 Εκείνος απάντησε: Ν’ αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο το νου σου∙ και τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου. 28 «Πολύ σωστά απάντησες», του είπε ο Ιησούς∙ «αυτό κάνε και θα ζήσεις». 29 Εκείνος όμως, θέλοντας να δικαιολογήσει τον εαυτό του, είπε στον Ιησού: «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;». 30 Πήρε τότε αφορμή ο Ιησούς και είπε: «Κάποιος άνθρωπος, κατεβαίνοντας από τα Ιεροσόλυμα για την Ιεριχώ, έπεσε πάνω σε ληστές. Αυτοί τον ξεγύμνωσαν, τον τραυμάτισαν και έφυγαν παρατώντας τον μισοπεθαμένο. 31 Από ’κείνο τον δρόμο έτυχε να κατεβαίνει και κάποιος ιερέας, ο οποίος τον είδε, αλλά τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. 32 Το ίδιο και κάποιος λευίτης, που περνούσε από ’κείνο το μέρος∙ παρ’ όλο που τον είδε κι αυτός, τον προσπέρασε χωρίς να του δώσει σημασία. 33 Κάποιος όμως Σαμαρείτης που ταξίδευε, ήρθε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίστηκε. 34 Πήγε κοντά του, άλειψε τις πληγές του με λάδι και κρασί και τις έδεσε καλά. Μάλιστα τον ανέβασε στο δικό του το ζώο, τον οδήγησε στο πανδοχείο και φρόντισε γι’ αυτόν. 35 Την άλλη μέρα φεύγοντας έβγαλε κι έδωσε στον πανδοχέα δύο δηνάρια και του είπε: “Φρόντισέ τον, κι ό,τι παραπάνω ξοδέψεις, εγώ όταν ξαναπεράσω θα σε πληρώσω”. 36 Ποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους τρεις κατά τη γνώμη σου αποδείχτηκε “πλησίον” εκείνου που έπεσε στους ληστές;». 37 Ο νομοδιδάσκαλος απάντησε: «Εκείνος που τον σπλαχνίστηκε ». Τότε ο Ιησούς του είπε: «Πήγαινε, και να κάνεις κι εσύ το ίδιο».
- 7. 1. Τι συμβαίνει; 2. Ποιοι εμπλέκονται; 3. Πότε συμβαίνει; 4. Πού συμβαίνει; 5. Ποια είναι τα στερεότυπα; 6. Ποια είναι η στάση του Χριστού απέναντι στα στερεότυπα και πόσο αυτή επηρεάζει τη σημερινή Εκκλησία;
- 8. Η παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου (Λουκ 18, 9 -14) 9 Σε μερικούς που ήταν σίγουροι για την ευσέβειά τους και περιφρονούσαν τους άλλους, είπε την παρακάτω παραβολή: 10 «Δύο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. 11 Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά κι έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του: “Θεέ μου, σ’ ευχαριστώ που εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας, άδικος, μοιχός, ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. 12 Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο απ’ όλα τα εισοδήματά μου”. 13 Ο τελώνης, αντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό. Χτυπούσε το στήθος του και έλεγε: “Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό”. 14 Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι∙ γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί». 1. Τι συμβαίνει; 2. Ποιοι εμπλέκονται; 3. Πότε συμβαίνει; 4. Πού συμβαίνει; 5. Ποια είναι τα στερεότυπα; 6. Ποια είναι η στάση του Χριστού απέναντι στα στερεότυπα και πόσο αυτή επηρεάζει τη σημερινή Εκκλησία;