1. Το παιδί με το χαρταετό Μάρθα Κ. Ε2 1 ου Δημ. Σχολ. Σκύδρας
2. Γεια σας , με λένε Αλέξανδρο. Ζω σε ένα χωριό με την οικογένειά μου. Τα πράγματα εδώ κυλάνε ήρεμα και γαλήνια ώσπου να έρθει η εκείνη η μέρα…
3. Μια ημέρα όχι σαν όλες τις άλλες… Μια μέρα που μαζευόμαστε όλοι στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού και τρώμε νηστ ή σιμα φαγητά. Ακόμα δεν καταλάβατε για πια μέρα μιλάω ; Για την Καθαρά Δευτέρα , φυσικά!
4. Απ’όσο θυμάμαι , όταν ήμουν 8 χρόνων , εκείνη την ημέρα καθόμουνα στο τραπέζι, έτρωγα και μετά έτρεχα να παίξω με τους φίλους μου. Εκείνη τη χρονιά κάναμε κάτι διαφορετικό. Περπατούσαμε στο δρόμο και ξαφνικά είδαμε μπροστά μας κάτι ξύλα… σαν καλάμια μου φάνηκαν! Και μια και δεν είχαμε τίποτα να κάνουμε , πήραμε χαρτί, μολύβι και ψαλίδι και ξεκινήσαμε!
5. Αφού τελικά το τελειώσαμε είδαμε το αποτέλεσμα… Δεν ξέραμε τι ήταν, αλλά το μόνο σίγουρο ήταν ότι ήταν πολύ όμορφο ! Ο Μανώλης , καθώς περπατούσαμε , έπαιζε με τον Κώστα μέχρι που το παιχνίδι τους έφυγε από τα χέρια. Ο Χρήστος φώναξε: « Ε , προσέξτε! » και το έπιασε από την χάρτινη κορδέλα που κρεμόταν από το σχοινί.
6. Συνεχίσαμε να πετάμε το περίεργο παιχνίδι , ώσπου δεν άντεξε άλλο και έπεσε κάτω. Αφού έπεσε τρέξαμε να το πούμε στους γονείς μας. Η μαμά μου , μόλις το είδε , σκέφτηκε ότι το τέλειο όνομα για αυτό το παιχνίδι ήταν το όνομα χαρταετός για τον απλό λόγο ότι το παιχνίδι ήταν φτιαγμένο από χαρτί και μπορούσε να πετάξει!
7. Με το πέρασμα του χρόνου, όλοι άρχισαν να πετούν χαρταετό και σιγά σιγά γινόταν ένα από τα αγαπημένα τους έθιμα.
8. Τώρα που μεγάλωσα και ζω με τη γυναίκα και τα παιδιά μου, πετώ το χαρταετό με την καλύτερη συντροφιά που θα μπορούσα να έχω: την οικογένειά μου!
