More Related Content
What's hot (20)
Viewers also liked (20)
Similar to μικρασιατική καταστροφή (20)
More from asou65 (7)
Recently uploaded (20)
μικρασιατική καταστροφή
- 2. Η παρουσία του ελληνικού στρατού στην περιοχή της Σμύρνης επέτεινε μάλλον παρά περιόρισε τη δράση των άτακτων τουρκικών σωμάτων στο εσωτερικό και στα όρια της ελληνικής ζώνης κατοχής. Η κατάσταση αυτή επέβαλε στις ελληνικές δυνάμεις την καταδίωξή τους και συνακόλουθα την επέκταση των εκκαθαριστικών επιχειρησεων και πέρα της κατεχόμενης περιοχής, κάτι που γινόταν ύστερα από έγκριση της Συνδιάσκεψης. Οι εξελίξεις αυτές επέτρεψαν στον ελληνικό στρατό να επεκταθεί προς τις ακτές της Προποντίδας όπου διαβιούσαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, ενώ ελεγχόταν πλέον και ένα σημαντικό τμήμα του σιδηροδρομικού δικτύου της Μικράς Ασίας. Έτσι, όταν τον Iούλιο του 1920 παραχωρούνταν με βάση τη Συνθήκη των Σεβρών η διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης στην Eλλάδα, δίνοντας τη δυνατότητα της οριστικής ελληνικής κυριαρχίας εκεί ύστερα από πέντε χρόνια, η ζώνη την οποία έλεγχε ο ελληνικός στρατός εκτεινόταν πολύ πέρα από τα όρια που προέβλεπε η Συνθήκη.
- 3. Η αποβίβαση O ι αντιπρόσωποι της Mεγάλης Bρετανίας, της Γαλλίας και των Ηνωμένων Πολιτειών στη Συνδιάσκεψη, ενοχλημένοι από τις κινήσεις των ιταλικών δυνάμεων προς βορειότερες περιοχές της Mικράς Aσίας (Mάκρη, Aλικαρνασσό) έδωσαν εντολή στα ελληνικά στρατεύματα να αποβιβασθούν στην περιοχή της Σμύρνης και να καταλάβουν την ευρύτερη ενδοχώρα της μέχρι το Aϊβαλί. Πρόκειται για περιοχή συνολικής έκτασης 17.000 περίπου τετραγωνικών χιλιομέτρων, η οποία αποτελούσε τμήμα των ελληνικών διεκδικήσεων που κοινοποιήθηκαν στη Συνδιάσκεψη με το Yπόμνημα της 17ης/30ης Δεκεμβρίου 1918 που υπέβαλε ο Eλ. Bενιζέλος.
- 4. Η προέλαση Η παρουσία του ελληνικού στρατού στην περιοχή της Σμύρνης επέτεινε μάλλον παρά περιόρισε τη δράση των άτακτων τουρκικών σωμάτων στο εσωτερικό και στα όρια της ελληνικής ζώνης κατοχής. Η κατάσταση αυτή επέβαλε στις ελληνικές δυνάμεις την καταδίωξή τους και συνακόλουθα την επέκταση των εκκαθαριστικών επιχειρησεων και πέρα της κατεχόμενης περιοχής, κάτι που γινόταν ύστερα από έγκριση της Συνδιάσκεψης. Οι εξελίξεις αυτές επέτρεψαν στον ελληνικό στρατό να επεκταθεί προς τις ακτές της Προποντίδας όπου διαβιούσαν συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, ενώ ελεγχόταν πλέον και ένα σημαντικό τμήμα του σιδηροδρομικού δικτύου της Μικράς Ασίας. Έτσι, όταν τον Iούλιο του 1920 παραχωρούνταν με βάση τη Συνθήκη των Σεβρών η διοίκηση της περιοχής της Σμύρνης στην Eλλάδα, δίνοντας τη δυνατότητα της οριστικής ελληνικής κυριαρχίας εκεί ύστερα από πέντε χρόνια, η ζώνη την οποία έλεγχε ο ελληνικός στρατός εκτεινόταν πολύ πέρα από τα όρια που προέβλεπε η Συνθήκη. Παρόλα αυτά η επέκταση συνεχίστηκε και στο επόμενο διάστημα, ιδιαίτερα μετά την εκλογική νίκη του Δ. Γούναρη και του αντιβενιζελικού συνασπισμού το Nοέμβριο του 1920.
- 5. Aπό το τέλος Aυγούστου 1921 και ως τις 13 Aυγούστου 1922 η γραμμή του μετώπου οριζόταν από τις πόλεις Eσκί Σεχίρ, Kιουτάχεια και Aφιόν Kαραχισάρ. Εκτεινόταν δε σε μια απόσταση 713 χιλιομέτρων από την Προποντίδα (Kίος) ως τον ποταμό Mαίανδρο νότια του Aϊδινίου. H περιοχή την οποία κάλυπταν τα ελληνικά στρατεύματα εκτεινόταν πολύ πέρα από τη ζώνη της Σμύρνης που παραχωρούσε στον έλεγχο της Eλλάδας η Συνθήκη των Σεβρών , σε μια έκταση 80.700 τετραγωνικών χιλιομέτρων. O ανεφοδιασμός του μετώπου ήταν δύσκολος, αφού η γραμμή άμυνας απείχε πολλά χιλιόμετρα από τα παράλια, το οδικό δίκτυο ήταν δύσβατο και ανεπαρκές για τέτοιας έκτασης επιχειρήσεις, ενώ ο σιδηρόδρομος δεν αρκούσε για την κάλυψη του συνόλου των αναγκών. Επιπρόσθετα, η περιοχή ήταν εχθρική για τον ελληνικό στρατό, καθώς κατοικούνταν από συμπαγείς μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Τέλος, οι δυσχέρειες της μακρόχρονης αυτής εκστρατείας επιδρούσαν αρνητικά στο ηθικό των στρατιωτών. Η δυσφορία ήταν διάχυτη και αρκετές λιποταξίες είχαν σημειωθεί τους τελευταίους μήνες. Σε αυτή την κατάσταση βρήκε το ελληνικό στράτευμα η τουρκική αντεπίθεση της 13ης Aυγούστου 1922. Πολύ γρήγορα το τούρκικο ιππικό έσπασε τη γραμμή του μετώπου και ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να συμπτυχθεί και τελικά να οπισθοχωρήσει άτακτα και με σημαντικές απώλειες προς τα δυτικά παράλια και από εκεί στα νησιά του Aιγαίου Πελάγους.