Η Λαπαροσκοπική προσέγγιση στους υπόπτους για κακοήθεια ή κακοηθείς όγ...Γιώργος ΖωγράφοςΗ λαπαροσκοπική χειρουργική έχει καθιερωθεί στην χειρουργική των καλοήθων όγκων των επινεφριδίων.
Λαπαροσκοπική επινεφριδιεκτομή για υποκλινικό σύνδρομο Cushing | Γιώργος...Γιώργος ΖωγράφοςΈνα μέρος των ασθενών με τυχαιώματα επινεφριδίων μπορεί να παρουσιάσει αυτόνομη έκκριση κορτιζόλης, σε επίπεδα όμως που δεν είναι επαρκή για να προκαλέσουν την τυπική κλινική εικόνα του συνδρόμου Cushing.
Η Χειρουργική Αντιμετώπιση των Ηπατικών Μεταστάσεων από Κολοορθικό Καρκίνο - ...Dimitris P. KorkolisΗ Χειρουργική Αντιμετώπιση των Ηπατικών Μεταστάσεων από Κολοορθικό Καρκίνο - Δημήτρης Π. Κορκολής
Λαπαροσκοπική Χειρουργική Επινεφριδιακών Νεοπλασμάτων | Γιώργος Ζωγραφος...Γιώργος ΖωγράφοςΗ λαπαροσκοπική χειρουργική έχει καθιερωθεί στη χειρουργική των καλοήθων όγκων των επινεφριδίων.
Ανοικτή και λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των κακοήθων όγκων επινεφριδίων |...Γιώργος ΖωγράφοςΣΚΟΠΟΣ:
Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή έχει αντικαταστήσει την ανοικτή ως επέμβαση εκλογής για τους καλοήθεις όγκους των επινεφριδίων. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των άμεσων και απώτερων αποτελε- σμάτων της λαπαροσκοπικής και της ανοικτής χειρουργικής των κακοήθων όγκων των επινεφριδίων. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Διεξήχθη αναδρομική μελέτη των ασθενών με επινεφριδιακούς όγκους. Στο χρονικό διάστημα από το Μάιο 1997 έως το Δεκέμβριο 2010 έλαβαν χώρα 240 χειρουργικές επεμβάσεις για όγκους επινεφριδίων σε 229 ασθενείς. Έντεκα ασθενείς υποβλήθηκαν σε σύγχρονη ή μετάχρονη αμφοτερόπλευρη επινεφριδεκτομή. Η αναλογία του φύλου ήταν 89 άνδρες προς 140 γυναίκες, με εύρος ηλικιών τα 16−80 έτη. Από αυτούς, 13 έπασχαν από πρωτοπαθή κακοήθη φλοιοεπινεφριδιακή νεοπλασία, 4 από κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα, 5 από μεταστατικό καρκίνο στο επινεφρίδιο άλλης προέλευσης, 3 από παραγαγγλίωμα και 4 είχαν δυνητικά κακοήθεις όγκους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε λαπαροσκοπική επέμβαση υποβλήθηκαν 191 ασθενείς, ενώ με ανοικτή προσπέλαση αντιμετωπίστηκαν 22 ασθενείς. Σε 16 περιπτώσεις, η επέμβαση μετατράπηκε σε ανοικτή. Αναφορικά με τους ασθενείς που παρουσίαζαν κακοήθεια, όλοι όσοι είχαν μεταστατικό όγκο, 2 ασθενείς με πρωτοπαθές φλοιοεπινεφριδιακό καρκίνωμα, καθώς και ένας με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Μετατροπή απαιτήθηκε σε 3 περιπτώσεις καρκινώματος φλοιού, καθώς και στον ασθενή με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα. Σε 6 ασθενείς με φλοιοεπινεφριδιακό καρκί- νωμα απαιτήθηκε en bloc εκτομή γειτονικών οργάνων με ανοικτή προσπέλα- ση. Δύο ασθενείς με δυνητικά κακόηθες αδενοκαρκίνωμα και 2 με δυνητικά κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Η μέση μετεγχειρητική διάρκεια νοσηλείας για τις λαπαροσκοπικές επινεφριδεκτομές κυμαινόταν από 1−3 ημέρες (2,2 ημέρες), ενώ για την ανοικτή ή τη μετατρα- πείσα επινεφριδεκτομή από 5−20 ημέρες. Για τους ασθενείς με κακοήθεια δεν υπήρξε περιεγχειρητική θνητότητα, ενώ όσον αφορά στη νοσηρότητα, παρατηρήθηκαν δύο διαπυήσεις τραύματος μετά από ανοικτή επέμβαση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τους περισσότερους μεταστατικούς όγκους των επινεφριδίων. Οι δυνητικά κακοήθεις όγκοι πρέπει να εξαιρούνται λαπαροσκοπικά. Το κα- κόηθες φαιοχρωμοκύτωμα και τα ευμεγέθη καρκινώματα του φλοιού σπάνια επιδέχονται λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης. En bloc εκτομές παρακείμενων οργάνων πρέπει να επιτελούνται εξ αρχής με ανοικτή προσπέλαση.
Ανοιχτή και Λαπαροσκοπική Αντιμετώπιση των Κακοηθών Όγκων των Επινεφριδί...Γιώργος ΖωγράφοςΗ λαπαροσκοπική προσπέλαση, ενώ θεωρείται ως ο χρυσός κανόνας για τις καλοήθεις παθήσεις των επινεφριδίων, παραμένει αμφιλεγόμενη για τους κακοήθεις επινεφριδιακούς όγκους λόγω της σπανιότητας της νόσου και απουσίας προοπτικών τυχαιοποιημένων μελετών.
20th Panhellenic Congress in Solid Organ TransplantationNikolaos-Andreas AnastasopoulosPresentation from the Round Table of Junior doctors based on the review paper by Toriutto et al, published DOI: 10.1111/liv.13255.
Surgery for n2 disease lung cancer (kleontas) - Χειρουργική θεραπεία μη μικρο...Athanasios KleontasSurgery for n2 disease lung cancer (kleontas) - Χειρουργική θεραπεία μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα με διασπορά στους μεσοθωρακικούς λεμφαδένες
Αθανάσιος Κλέωντας BSc, MD, MSc, BTS, PhD(c)
Ανοικτή και λαπαροσκοπική αντιμετώπιση των κακοήθων όγκων επινεφριδίων |...Γιώργος ΖωγράφοςΣΚΟΠΟΣ:
Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή έχει αντικαταστήσει την ανοικτή ως επέμβαση εκλογής για τους καλοήθεις όγκους των επινεφριδίων. Σκοπός αυτής της μελέτης ήταν η αξιολόγηση των άμεσων και απώτερων αποτελε- σμάτων της λαπαροσκοπικής και της ανοικτής χειρουργικής των κακοήθων όγκων των επινεφριδίων. ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Διεξήχθη αναδρομική μελέτη των ασθενών με επινεφριδιακούς όγκους. Στο χρονικό διάστημα από το Μάιο 1997 έως το Δεκέμβριο 2010 έλαβαν χώρα 240 χειρουργικές επεμβάσεις για όγκους επινεφριδίων σε 229 ασθενείς. Έντεκα ασθενείς υποβλήθηκαν σε σύγχρονη ή μετάχρονη αμφοτερόπλευρη επινεφριδεκτομή. Η αναλογία του φύλου ήταν 89 άνδρες προς 140 γυναίκες, με εύρος ηλικιών τα 16−80 έτη. Από αυτούς, 13 έπασχαν από πρωτοπαθή κακοήθη φλοιοεπινεφριδιακή νεοπλασία, 4 από κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα, 5 από μεταστατικό καρκίνο στο επινεφρίδιο άλλης προέλευσης, 3 από παραγαγγλίωμα και 4 είχαν δυνητικά κακοήθεις όγκους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε λαπαροσκοπική επέμβαση υποβλήθηκαν 191 ασθενείς, ενώ με ανοικτή προσπέλαση αντιμετωπίστηκαν 22 ασθενείς. Σε 16 περιπτώσεις, η επέμβαση μετατράπηκε σε ανοικτή. Αναφορικά με τους ασθενείς που παρουσίαζαν κακοήθεια, όλοι όσοι είχαν μεταστατικό όγκο, 2 ασθενείς με πρωτοπαθές φλοιοεπινεφριδιακό καρκίνωμα, καθώς και ένας με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Μετατροπή απαιτήθηκε σε 3 περιπτώσεις καρκινώματος φλοιού, καθώς και στον ασθενή με κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα. Σε 6 ασθενείς με φλοιοεπινεφριδιακό καρκί- νωμα απαιτήθηκε en bloc εκτομή γειτονικών οργάνων με ανοικτή προσπέλα- ση. Δύο ασθενείς με δυνητικά κακόηθες αδενοκαρκίνωμα και 2 με δυνητικά κακόηθες φαιοχρωμοκύτωμα αντιμετωπίστηκαν λαπαροσκοπικά. Η μέση μετεγχειρητική διάρκεια νοσηλείας για τις λαπαροσκοπικές επινεφριδεκτομές κυμαινόταν από 1−3 ημέρες (2,2 ημέρες), ενώ για την ανοικτή ή τη μετατρα- πείσα επινεφριδεκτομή από 5−20 ημέρες. Για τους ασθενείς με κακοήθεια δεν υπήρξε περιεγχειρητική θνητότητα, ενώ όσον αφορά στη νοσηρότητα, παρατηρήθηκαν δύο διαπυήσεις τραύματος μετά από ανοικτή επέμβαση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η λαπαροσκοπική επινεφριδεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για τους περισσότερους μεταστατικούς όγκους των επινεφριδίων. Οι δυνητικά κακοήθεις όγκοι πρέπει να εξαιρούνται λαπαροσκοπικά. Το κα- κόηθες φαιοχρωμοκύτωμα και τα ευμεγέθη καρκινώματα του φλοιού σπάνια επιδέχονται λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης. En bloc εκτομές παρακείμενων οργάνων πρέπει να επιτελούνται εξ αρχής με ανοικτή προσπέλαση.
Ανοιχτή και Λαπαροσκοπική Αντιμετώπιση των Κακοηθών Όγκων των Επινεφριδί...Γιώργος ΖωγράφοςΗ λαπαροσκοπική προσπέλαση, ενώ θεωρείται ως ο χρυσός κανόνας για τις καλοήθεις παθήσεις των επινεφριδίων, παραμένει αμφιλεγόμενη για τους κακοήθεις επινεφριδιακούς όγκους λόγω της σπανιότητας της νόσου και απουσίας προοπτικών τυχαιοποιημένων μελετών.
20th Panhellenic Congress in Solid Organ TransplantationNikolaos-Andreas AnastasopoulosPresentation from the Round Table of Junior doctors based on the review paper by Toriutto et al, published DOI: 10.1111/liv.13255.
Surgery for n2 disease lung cancer (kleontas) - Χειρουργική θεραπεία μη μικρο...Athanasios KleontasSurgery for n2 disease lung cancer (kleontas) - Χειρουργική θεραπεία μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα με διασπορά στους μεσοθωρακικούς λεμφαδένες
Αθανάσιος Κλέωντας BSc, MD, MSc, BTS, PhD(c)
Καρκίνος Όρχεος: Χειρουργική Αντιμετώπιση Υπολλειπόμενων Μαζών μετά από Χημει...Dimitris P. KorkolisΚαρκίνος Όρχεος: Χειρουργική Αντιμετώπιση Υπολλειπόμενων Μαζών μετά από Χημειοθεραπεία - Δημήτρης Π. Κορκολής
Extended resections for nsclc (kleontas) - Εκτεταμένες εκτομές για την χειρου...Athanasios KleontasExtended resections for nsclc (kleontas) - Εκτεταμένες εκτομές για την χειρουργική αντιμετώπιση του μη μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα
Αθανάσιος Κλέωντας BSc, MD, MSc, BTS, PhD(c)
Η Εκπαίδευση των Ειδικευομένων Σε Μία Πανεπιστημιακή Κλινική Εν Καιρώ ΚρίσηςDr. Nikitas ArnaoutoglouΤο εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους εικικευομένους της Β' Πανεπιστημιακής Κλινικής και κατά πόσο εχει επηρρεαστεί από την κρίση
4 ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΡΟΔΟΥ: Προεγχειρητική χημειοθεραπεία στον καρκίνο του μ...isrodoy isr4 ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΡΟΔΟΥ: Προεγχειρητική χημειοθεραπεία στον καρκίνο του μαστού.
2o MedTech Conference, Γεώργιος ΠισσάκαςStarttech VenturesΟμιλία Γεώργιος Πισσάκας, Πρόεδρος, Ελληνική Εταιρεία Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας (ΕΕΑΟ)
«Η Ακτινοθεραπεία ως μοντέλο»
Π.Φ.Υ. στα νησιά...απλά πράγματα!!! Χρήστου Απ. Μαντά, Προέδρου ΙΣΡisrodoy isrΣυνδιάσκεψη του Δ.Σ. του Π.Ι.Σ.
με τους Προέδρους των Ιατρικών Συλλόγων της χώρας,
στην Κω το Σάββατο, 16 Σεπτεμβρίου 2017
με θέμα: «Πολιτική Υγείας στη νησιωτική Ελλάδα».
4 ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ: Καρκίνος κεφαλής - τραχήλου, Εξατομικεύοντας ...isrodoy isrThe document discusses head and neck cancer, focusing on individualizing treatment. It notes that head and neck cancer incidence is increasing, with some caused by HPV. EGFR is a molecular target in these cancers. Studies combining EGFR inhibitors like cetuximab with chemoradiation in locally advanced disease showed increased toxicity but uncertain efficacy benefits. Biomarker-selected treatment de-intensification may be appropriate for HPV-positive cancers.
4 ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ: Ακτινοθεραπεία στον καρκίνο του τραχήλου της ...isrodoy isrThis document discusses gastrointestinal stromal tumors (GIST) and the use of adjuvant imatinib therapy. It provides background on GIST epidemiology and risk factors for recurrence. Studies show adjuvant imatinib for 1 year after surgery significantly reduces recurrence rates compared to placebo, especially for high-risk patients. The SSGXVIII trial found adjuvant imatinib for 3 years further reduced recurrence rates compared to 1 year of treatment, with no significant difference in overall survival yet. Adjuvant imatinib for 3 years may provide additional benefit over 1 year, especially for high-risk GIST patients.
4 ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΡΟΔΟΥisrodoy isrThis document provides information on the treatment of metastatic renal cell carcinoma. It discusses current targeted therapies for RCC including inhibitors of VEGF and mTOR pathways such as sunitinib, sorafenib, everolimus and temsirolimus. Patient outcomes with various first and second line targeted therapies are presented. Guidelines for cytoreductive nephrectomy and metastasectomy are also summarized.
4 ΟΓΚΟΛΟΓΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΡΟΔΟΥ: Surgical management axilla.isrodoy isrThis document summarizes the surgical management of the axilla, focusing on sentinel lymph node biopsy techniques. It discusses:
1. The axilla contains 3 levels of lymph nodes that are assessed during axillary surgery. Sentinel lymph node biopsy targets levels I-II.
2. Techniques for identifying sentinel nodes include radioactive tracing using radiocolloids and blue dye mapping. Combined hot and blue methods increase detection rates.
3. Complications of axillary surgery include seroma, lymphedema, infection, and limited arm mobility. Sentinel node biopsy reduces these risks compared to axillary dissection.
4. Ongoing research aims to further minimize the morbidity of axillary staging while
4 ΣΥΜΠΟΣΙΟ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΟΓΚΟΛΟΓΙΑΣ ΡΟΔΟΥ: Εξελίξεις στη θεραπεία του πλακώδους κα...isrodoy isrThe document discusses recent developments in the treatment of non-small cell lung cancer (NSCLC). It summarizes several key studies that have established new standards of care and treatment options for NSCLC. These include the use of pemetrexed or albumin-bound paclitaxel in combination with platinum chemotherapy as first-line options. Targeted therapies such as necitumumab for squamous cell NSCLC and the addition of bevacizumab or cetuximab to chemotherapy based on tumor biomarkers are also discussed. Studies establishing the role of the anti-VEGF antibody ramucirumab in combination with docetaxel in the second-line setting are summarized.
2. Μη Μικροκυτταρικός Καρκίνος Του Πνεύμονα
ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
2
Στάδιο ΙΑ/ΙΒ
Τοπικά προχωρημένος καρκίνος του πνεύμονα
3. 3
Στάδιο ΙΑ/ΙΒ
Ακρογωνιαίος λίθος η χειρουργική εξαίρεση (λοβεκτομή)
αλλά….
δεν είναι λίγες οι φορές που λόγω συμπαρομαρτούντων νοσημάτων
η νόσος είναι μη χειρουργήσιμη:
Χρόνια πνευμονική καρδία
Στεφανιαία νόσος
Νεφρική ανεπάρκεια
Φτωχή πνευμονική λειτουργία:
DLCO<50%,FEV1/FVC<50- 75% του προβλεπόμενου
4. 4
Στάδιο ΙΑ/ΙΒ μη χειρουργήσιμο- μόνο συμβατική RT
Πτωχά αποτελέσματα με την
συμβατική ΑΚΤΙΝΟ μόνο
13. 13
Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική
BED >105 Gy
12.5 Gy σε 4 συνεδρίες για περιφερικές βλάβες
10 Gy σε 5 συνεδρίες για βλάβες κοντά στο θωρακικό τοίχωμα
7.5 Gy σε 5 συνεδρίες για κεντρικές βλάβες
Ασθενείς με διήθηση του θωρακικού τοιχώματος πρέπει να
αντιμετωπίζονται με συμβατική κλασματοποίηση
20. 20
ANITA (τυχ/μένη για μετ/κή ΧΜΘ):
Στο 28% δόθηκε μετ/κή ΑΚΘ
Καλύτερη 5ετής OS σε ασθενείς με Ν2 νόσο & N1 που δεν έλαβαν ΧΜΘ
Χειρότερη σε N1 που έλαβαν ΧΜΘ (IJROBP 2008)
Lung Cancer Study Group 773, 1986: εγχ/ση ± ΑΚΘ (50Gy)
230 ασθενείς σταδίου ΙΙ & ΙΙΙ με καρκίνο εκ πλακώδους επιθηλίου
Mείωση των τοπικών υποτροπών, κανένα όφελος στην επιβίωση(N. Engl J Med)
SEER database PORT METANALYSIS,2005: >7400 ασθ., st.II-III
Αύξηση OS με μετ/κή ΑΚΘ σε Ν2 νόσο, ελάττωση σε Ν0 & Ν1.Lally et al, JCO 2006
Μετεγχειρητική Ακτινοθεραπεία
35. 35
ΙΝΤ 0139:Radiotherapy plus chemotherapy with or without
surgical resection for stage III non-small-cell lung cancer:
A phase III randomised controlled trial
2009
39. 39
Ενδείξεις Τριπαραγοντικής θεραπείας
Δεν πρέπει να εφαρμόζεται για να καταστήσει ένα μη χειρουργήσιμο
καρκίνο σε χειρουργήσιμο αλλά μόνο σε ασθενείς που έχει
προγραμματισθεί εξαρχής να χειρουργηθούν
Απόλυτη αντένδειξη αν απαιτείται δεξιά πνευμονεκτομή:
IΝΤ 0139: θάνατοι από ARDS μετά από πνευμονεκτομή: 26%
από λοβεκτομή: 1%
Ασθενείς υποψήφιοι για λοβεκτομή ωφελούνται περισσότερο από την
πολυπαραγοντική θεραπεία
44. 44
Διαδοχική (sequential) ΧΜΘ & ΑΚΘ:
ΧΜΘ ΑΚΘ vs ΑΚΘ
CALGB 8433 Dilman
RTOG 88-08 Sauce
CEBI 138 LeChevalier
Στατιστικά σημαντικές λιγότερες απομεμακρυσμένες
μεταστάσεις στη RTOG 88-08 και στη CEBI 138
Καμία βελτίωση στο τοπικό έλεγχο με την προσθήκη της ΧΜΘ
Βελτίωση στην επιβίωση χάρη στην μείωση των μεταστάσεων
Ολική επιβίωση απογοητευτική
46. 46
Ταυτόχρονη ΧΜΘ & ΑΚΘ:
ΧΜΘ & ΑΚΘ vs ΑΚΘ
EORTC 8844 Shake-Koning
Jeremic
Στατιστικά σημαντική αύξηση στο τοπικό έλεγχο για την
ταυτόχρονη ΧΜΘ & ΑΚΘ και στις δύο μελέτες
Καμία μείωση στις απομεμακρυσμένες μεταστάσεις
Βελτίωση στην επιβίωση χάρη στην αύξηση του τοπικού ελέγχου
Ολική επιβίωση επίσης απογοητευτική
52. 52
Ταυτόχρονη ΧΜΘ & ΑΚΘ
Αύξηση της ολικής επιβίωσης με ΑΚΘ & ΧΜΘ με βάση την πλατίνα
Αύξηση του τοπικού ελέγχου
Αύξηση της τοξικότητας
Απαραίτητη η σωστή επιλογή των ασθενών με άριστο PS
Προσοχή στα φάρμακα που συνδυάζονται με ακτινοθεαπεία
Σκέλος μελέτης CALGB 30105 induction carbo/gem → concurrent gem+ΑΚΘ)
έκλεισε λόγω 16% grade 4-5 πνευμονική τοξικότητα (Socinski et al, JCO,2008)
69. 69
RTOG 0617
Overall Survival
Conclusions: In this setting of chemoradiation for locally-advanced
Stage III NSCLC, 60 Gy is superior to 74 Gy in terms of OS and local-
regional control. The effect of the anti-EGFR antibody (cetuximab)
awaits further follow up and are not yet available
28.7 μήνες
19.5 μήνες
ASCO 2013
70. 70
Η ολική επιβίωση είναι μικρότερη στο σκέλος της ΑΚΘ
με την μεγαλύτερη δόση λόγω τοξικότητας;
Grade 3- 5 μη αιματολογική τοξικότητα μεγαλύτερη 21 %vs 7% p<0.001
Περισσότεροι Θάνατοι 5 % vs 1%
#14: In patients unfit for surgery, SABR is the treatment of choice for
peripherally located stage I NSCLC (if SABR is not available, a
hypofractionated radiotherapy schedule with a high biologically
equivalent dose is advised) [III, A].
SABR has led to improved population-based survival in
elderly patients [34], and the convenience of this outpatient
therapy over three to eight visits has also led to a reduction in
the proportion of untreted patients. The SABR dose should be
to a biologically equivalent tumour dose of ≥100 Gy, prescribed
to the encompassing isodose.
A systematic review comparing outcomes of SABR and
surgery in patients with severe COPD revealed a higher 30-day
mortality following surgery but similar OS at 1 and 3 years [35].
Analysis of SABR outcomes in 676 patients found a median OS
of 40.7 months, and actuarial 5-year rates of initial local,
regional and distant recurrence of 10.5%, 12.7% and 19.9%,
respectively [36]. A systematic review of SABR in centrally
located tumours found local control rates of >85% with
biologically equivalent doses ≥100 Gy [37]. The risk of highgrade
toxic effect was <9% when the biologically equivalent
normal tissue dose was ≤210 Gy. Prospective trials of SABR
versus primary resection are now underway.
For tumours with a size >5 cm and/or central location, far less
data are available for SABR. These patients are preferentially
treated with radical radiotherapy using more conventional daily
or accelerated schedules [38] [III, A].
Adding chemotherapy to radiotherapy for patients with stage
II-N1 disease may be considered [V, C]. Although
#41: In selected patients with pathologically proven stage IIIA-N2 NSCLC and a response to induction chemotherapy, surgical resection did not improve overall or progression-free survival compared with radiotherapy. In view of its low morbidity and mortality, radiotherapy should be considered the preferred locoregional treatment for these patients.
#70: Results: 464 pts were accrued prior to closure of the HD arm in 6/11, of which 419 were eligible for analysis. Median follow up was 17.2 months. There were 2 and 10 grade 5 treatment-related adverse events(AEs) on the SD and HD arms, respectively. Grade 3+AEs were 74.2% and 78.2% on SD and HD arms, respectively (p=0.34). The median survival times and 18-month OS rates for the SD and HD arms were 28.7 vs 19.5 months, and 66.9% vs 53.9% respectively (p=0.0007). The primary cause of death was lung cancer (72.2% vs 73.5%)(p=0.84). Local failure rates at 18 months were 25.1% vs 34.3% for SD and HD patients, respectively(p=0.03). Local-regional and distant failures at 18 months were 35.3% vs 44%(p=0.04) and 42.4% vs 47.8%(p=0.16) for SD and HD arms, respectively. Factors predictive of less favorable OS on multivariate analysis were higher radiation dose, higher esophagitis/dysphagia grade, greater gross tumor volume, and heart volume >5 Gy. Conclusions: In this setting of chemoradiation for locally-advanced Stage III NSCLC, 60 Gy is superior to 74 Gy in terms of OS and local-regional control. The effect of the anti-EGFR antibody (cetuximab) awaits further follow up