�ݺ�ߣ

Editor's Notes

• #7: Hemofilie is een bloedziekte waarbij de patient door een tekort aan een bepaalde stollingsfactor blijft doorbloeden. Hemofilie a en b, resp tekort aan factor 8 en 9. Wereld aids dag is op 1 december elk jaar.
• #11: Er is geen vaccinatie mogelijk voor HIV, omdat het virus zijn genoom steeds kan veranderen waardoor het immuunsysteem het virus niet kan detecteren. The��genome��and��proteins��of��HIV��(human immunodeficiency virus) have been the subject of extensive research since the discovery of the virus in 1983.[1][2]��Each��virion��comprises a��viral envelope��and associated matrix enclosing a��capsid, which itself encloses two copies of the single-stranded��RNA��genome and several��enzymes. The discovery of the virus itself did not occur until two years after the first major cases of AIDS associated illnesses were reported in 1981 Structure[edit] HIV is different in structure from other��retroviruses. It is around 120��nm��in diameter (around 60 times smaller than a��red blood cell) and roughly spherical. Diagram of HIV HIV-1 is composed of two copies of noncovalently linked, unspliced,��positive-sense��single-stranded RNA enclosed by a conical capsid composed of the viral protein��p24, typical of��lentiviruses.[5][6]��The RNA component is 9749��nucleotides��long[7][8]and bears a��5’ cap��(Gppp), a 3’��poly(A) tail, and many��open reading frames��(ORFs).[9]��Viral structural proteins are encoded by long ORFs, whereas smaller ORFs encode regulators of the viral life cycle: attachment, membrane fusion, replication, and assembly.[9] Structure of the immature HIV-1 capsid in intact virus particles The single-strand RNA is tightly bound to p7��nucleocapsid��proteins, late assembly protein p6, and��enzymes��essential to the development of the virion, such as��reverse transcriptase��and��integrase. Lysine tRNA is the primer of the magnesium-dependent reverse transcriptase.[5]��The nucleocapsid associates with the genomic RNA (one molecule per hexamer) and protects the RNA from digestion by��nucleases. Also enclosed within the virion particle are��Vif,��Vpr,��Nef, and viral��protease. A matrix composed of an association of the viral protein p17 surrounds the capsid, ensuring the integrity of the virion particle. This is in turn surrounded by an��envelope��of host-cell origin. The envelope is formed when the capsid buds from the host cell, taking some of the host-cell membrane with it. The envelope includes the glycoproteins��gp120��and��gp41. As a result of its role in virus-cell attachment, the structure of the virus envelope spike, consisting of gp120 and gp41, is of particular importance. Determining the envelope spike's structure will contribute to understanding the HIV replication cycle, and may help in the creation of a cure.[10]��The first model of its structure was compiled in 2006 usingcryo-electron tomography��and suggested that each spike consists of a��trimer��of three gp120–gp41��heterodimers.[11]However, published shortly after was evidence for a single-stalk "mushroom" model, with a head consisting of a trimer gp120s and a gp41 stem, which appears as a compact structure with no obvious separation between the three monomers, anchoring it to the envelope.[12]��There are various possibilities as to the source of this difference, as it is unlikely that the viruses imaged by the two groups were structurally different.[13]��More recently, further evidence backing up the heterodimer trimer-based model has been found.[14] Genome organization[edit] Structure of the RNA genome of HIV-1 HIV has several major genes coding for structural proteins that are found in all retroviruses as well as several nonstructural ("accessory") genes unique to HIV. The HIV genome contains three major genes, 5'gag-pol-env-3', encoding major structural proteins as well as essential enzymes.[15]��These are synthesized as polyproteins which produce proteins for virion interior, called Gag, group specific antigen; the viral enzymes (Pol, polymerase) or the glycoproteins of the virion��env��(envelope).[16]��In addition to these, HIV encodes for proteins which have certain regulatory and auxiliary functions as well.[16]��HIV-1 has two important regulatory elements: Tat and Rev and few important accessory proteins such as Nef, Vpr, Vif and Vpu which are not essential for replication in certain tissues.[17]��The��gag��gene provides the basic physical infrastructure of the virus, and��pol��provides the basic mechanism by which retroviruses reproduce, while the others help HIV to enter the host cell and enhance its reproduction. Though they may be altered by mutation, all of these genes except��tev��exist in all known variants of HIV; see��Genetic variability of HIV. HIV employs a sophisticated system of differential��RNA splicing��to obtain nine different gene products from a less than 10kb genome.[18]��HIV has a 9.2kb unspliced genomic transcript which encodes for gag and pol precursors; a singly spliced, 4.5 kb encoding for env, Vif, Vpr and Vpu and a multiply spliced, 2 kb mRNA encoding for Tat, Rev and Nef.[18] Viral structural proteins[edit] The HIV capsid consists of roughly 200 copies of the p24 protein. The p24 structure is shown in two representations: cartoon (top) and isosurface (bottom) gag��(group-specific antigen) codes for the precursor gag��polyprotein��which is processed by viral protease during maturation to MA (matrix protein, p17); CA (capsid protein,��p24); SP1 (spacer peptide 1, p2); NC (nucleocapsid protein, p7); SP2 (spacer peptide 2, p1) and P6 protein.[19] pol��codes for viral enzymes��reverse transcriptase��(RT) and RNase H,��integrase��(IN), and��HIV protease��(PR).[16]��HIV protease is required to cleave the precursor Gag polyprotein to produce structural proteins, RT is required to transcribe DNA from RNA template, and IN is necessary to integrate the double-stranded viral DNA into the host genome.[15] env��(for "envelope") codes for��gp160, which is cleaved by a host protease,��furin, within the��endoplasmic reticulum��of the host cell. The post-translational processing produces a surface glycoprotein,��gp120��or SU, which attaches to the��CD4��receptors present on lymphocytes, and��gp41��or TM, which embeds in the viral envelope to enable the virus to attach to and fuse with target cells Essential regulatory elements[edit] tat��(HIV trans-activator) plays an important role in regulating the reverse transcription of viral genome RNA, ensuring efficient synthesis of viral mRNAs and regulating the release of virions from infected cells.[16]��Tat is expressed as 72-amino acid one-exon Tat as well as the 86-101 amino-acid two-exon Tat, and plays an important role early in HIV infection. Tat (14-15kDa) binds to the bulged genomic RNA��stem-loop��secondary structure near the 5' LTR region forming the��trans-activation response element (TAR).[5][16] rev��(regulator of expression of virion proteins): The Rev protein binds to the viral genome via an��arginine-rich RNA-binding motif that also acts as a NLS (nuclear localization signals), required for the transport of Rev to the nucleus from cytosol during viral replication.[16]��Rev recognizes a complex stem-loop structure of the mRNA��env��located in the intron separating coding exon of Tat and Rev, known as the��HIV Rev response element��(RRE).[5][16]��Rev is important for the synthesis of major viral proteins and is hence essential for viral replication.
• #13: Bij 3 maanden na de infectie is het zo dat 97% van de patienten zeker positief gestest zullen worden bij infectie. Men werkt bij die rapid test ook wel na 2-8 weken na exposure.
• #14: Werking van architect plus en vidas? Architect plus: Zorgt voor een qualitatieve detectie van HIV P24 antigenen en antibodies voor HIV 1 en HIV 2, in humane serum en plasma (EDTA en Heparin buisjes) De architect HIV Ag/Ab combo assay wordt gebruikt voor de diagnose van HIV 1 / 2 infectie (acute of primaire HIV 1 infectie), als ook bij kinderen (tot 2 jaar) en bij zwangere vrouwen. Het checked de aanwezigheid van ‘t HIV P24 antigeen, HIV 1 en 2 antibodies. Werking vidas??
• #15: De��polymerasekettingreactie,[1]��(PCR, van��Polymerase Chain Reaction), is een manier om uit zeer kleine hoeveelheden��DNA��(enkele basen) specifiek een of meer gedeeltes te multipliceren (amplificeren) tot er genoeg van is om het te analyseren. Volgens conventionele methoden kan men wel korte stukjes DNA, bijvoorbeeld 10 of 12 basen, synthetiseren, maar voor langere stukken zijn de chemische reacties die daarvoor worden gebruikt niet specifiek genoeg: er worden bij langere stukken steeds meer��foute��sequenties��gevonden. De polymerasekettingreactie kan dit probleem oplossen door eenenzym��te gebruiken dat ervoor zorgt dat een DNA streng met een zeer hoge kwaliteit wordt gemaakt. Dit is echter niet zo heel eenvoudig want: Om een stuk DNA te bouwen, gebruikt dat enzym een voorbeeld-DNA. Dat moet er dus wel eerst zijn. Het enzym heeft een klein beginnetje nodig. Werking van de reactie[bewerken] De reactie bestaat uit drie fasen: Denaturatie: gedurende deze fase wordt al het DNA dat als��dimeer��in de oplossing aanwezig is, gesplitst door een verhoogde temperatuur: de��dubbele helix��valt uit elkaar. Hybridisatie: het grote, logge, voorbeeld-DNA krijgt bij lage temperatuur even de tijd om met de snel mobiele primers in de oplossing te��hybridiseren. Het krijgt niet genoeg tijd om de denaturatie ongedaan te maken. Elongatie: het��polymerase��zet de gebonden primers bij gemiddeld hoge temperatuur om in het gewenste stuk DNA. Na de derde stap bevat de oplossing twee maal zoveel van het gewenste DNA als ervoor. Door de stappen een aantal malen (bijvoorbeeld 30) te herhalen, krijgt men eenexponentiële groei��van de hoeveelheid gewenst DNA. Omdat het polymerase alleen richting de doelsequentie kopieert, wordt dit stukje��exponentieel��gekopieerd, terwijl ander DNA al bij de derde cyclus niet meer gekopieerd wordt. Hierdoor zijn er na dertig cycli miljarden kopieën van de doelsequentie en nog steeds maar een heel klein beetje ander DNA. Het��DNA-polymerase��van (de bacterie)��Thermus aquaticus��of van��Pyrococcus furiosus, die onder andere in��warmwaterbronnen��en��geisers��leven, wordt gebruikt omwille van dethermostabiliteit. Tijdens de verschillende cycli van een PCR-reactie worden namelijk herhaaldelijk��temperaturen��bereikt die polymerases van niet thermofiele organismen doen denatureren. Primers[bewerken] Een��primer��is een klein stukje enkelstrengs DNA dat gebruikt wordt als startpunt van de PCR (polymerasekettingreactie). Er zijn steeds twee primers nodig, één voor de 5'-streng en één voor de 3'-streng. De beste primer voor PCR is een relatief korte��RNA-streng. Deze streng wordt kunstmatig gemaakt met een��RNA-polymerase. De RNA-streng wordt dan door DNA-polymerase omgezet in een korte enkelstrengs-DNA. Deze DNA-streng is zo kort dat het zich vanzelf aan een ander complementair stuk enkelstrengs-DNA hecht en zo het startpunt vormt voor de��replicatie. Een goede primer is niet te kort, omdat daarmee de specificiteit wordt benadeeld. Een te lange primer heeft theoretisch een hogere specificiteit, maar zou secundaire structuren kunnen vormen waardoor de PCR niet of nauwelijks nog effectief is. Vanaf de primer wordt het DNA richting 5' gekopieerd. Schematisch[bewerken] PCR-schema Door de DNA te verhitten tot tussen de 90 en 96°C gaan de twee strengen uit elkaar (denaturatie)en ontstaan twee��matrijzen. Vervolgens hechten de primers zich bij een temperatuur tussen de 45 en 65°C door de langzaam dalende temperatuur aan de twee enkelvoudige DNA-strengen. Bij 72°C wordt door DNA-polymerase de primer richting 3' verlengd, waardoor er twee stukken dubbele DNA-strengen ontstaan. Nu worden deze stukjes weer door verhitting gesplitst in enkelstrengs-DNA enz. Daar de aanwezige primers voorkeursparing hebben met de twee enkelstrengs-DNA die een verlenging zijn van deze primers worden alleen deze DNA-stukken gerepliceerd. Na enkele cycli is er zo veel DNA aangemaakt dat deze aangetoond kan worden met��gelelektroforese. Praktisch[bewerken] Een mengsel van DNA-monster, DNA-polymerase, twee specifieke primers (5' en 3'), dNTP's (een algemene term voor de vier deoxyribonucleotides:��dATP,��dCTP,��dGTP��en��dTTP��ook wel��oligonucleotiden��genoemd), een buffer enmagnesiumchloride. Er wordt gebruikgemaakt van een thermostabiel polymerase-enzym, zoals��Taq-polymerase, dat een optimale temperatuur van ongeveer 72°C heeft. De buffer zorgt voor een optimale��pH��en zoutconcentratie. Magnesiumchloride is een katalysator voor de binding tussen DNA-polymerase, DNA en NTP waarmee de snelheid van het proces tegenover de nauwkeurigheid kan worden uitgebalanceerd. De rest van het proces is een kwestie van goed getimede temperatuursveranderingen. Als voorbeeld de procedure voor menselijk DNA met Taq-polymerase: De denaturatiefase wordt uitgevoerd bij 94°C, hierbij worden de beide DNA-strengen gescheiden De hybridisatie bij 45-65°C, annealing van de oligonucleotiden en primers Voor de extensie van de keten (elongatie) wordt de temperatuur weer opgevoerd tot 72°C, waarbij de oligonucleotiden dienen als primer voor de taq-polymerase Hierna wordt het proces 30-40 keer herhaald. Realtime-PCR[bewerken] Bij de realtime-PCR-methode, ook wel kwantitatieve of kinetische PCR-methode (qPCR) genoemd, kan tijdens de PCR het DNA al worden aangetoond; dit is een snelle methode voor het opsporen van��micro-organismen. Realtime-PCR maakt zowel het aantonen (detectie) als kwantificering van een of meer specifieke nucleïnezuurvolgorden (sequenties) in het DNA-monster mogelijk. Gelabelde probes binden aan een specifiek stuk DNA en zijn niet waar te nemen als de probe intact is. Zodra de polymerasekettingreactie op gang komt, wordt de probe afgebroken en wordt het label zichtbaar.��Fluorescerendelabels gaan��licht��van een bepaalde��golflengte��uitzenden. Hoe meer DNA wordt omgezet, des te sterker het signaal. Dat signaal, uitgedrukt in RFU's (Relative Fluorescent Unit), wordt grafisch uitgezet tegen de thresholdcyclus (drempelwaarde, aangeduid met Ct-waarde), de cyclus in het PCR-proces waarbij de��excitatie��van het licht dat vrijkomt van het label boven de detectiegrens uitkomt. Omdat er bij qPCR's ook standaarden worden meegenomen waarvan de hoeveelheid DNA bekend is, kan er een��ijklijnworden geplot. Uit deze lineaire��grafiek��wordt de hoeveelheid DNA berekend, door de thresholdcyclus af te zetten tegen de excitatie.
• #16: Realtime-PCR[bewerken] Bij de realtime-PCR-methode, ook wel kwantitatieve of kinetische PCR-methode (qPCR) genoemd, kan tijdens de PCR het DNA al worden aangetoond; dit is een snelle methode voor het opsporen van��micro-organismen. Realtime-PCR maakt zowel het aantonen (detectie) als kwantificering van een of meer specifieke nucleïnezuurvolgorden (sequenties) in het DNA-monster mogelijk. Gelabelde probes binden aan een specifiek stuk DNA en zijn niet waar te nemen als de probe intact is. Zodra de polymerasekettingreactie op gang komt, wordt de probe afgebroken en wordt het label zichtbaar.��Fluorescerendelabels gaan��licht��van een bepaalde��golflengte��uitzenden. Hoe meer DNA wordt omgezet, des te sterker het signaal. Dat signaal, uitgedrukt in RFU's (Relative Fluorescent Unit), wordt grafisch uitgezet tegen de thresholdcyclus (drempelwaarde, aangeduid met Ct-waarde), de cyclus in het PCR-proces waarbij de��excitatie��van het licht dat vrijkomt van het label boven de detectiegrens uitkomt. Omdat er bij qPCR's ook standaarden worden meegenomen waarvan de hoeveelheid DNA bekend is, kan er een��ijklijnworden geplot. Uit deze lineaire��grafiek��wordt de hoeveelheid DNA berekend, door de thresholdcyclus af te zetten tegen de excitatie.
• #18: De viral load is dus belangrijk om de therapie te monitoren (zijn we dus op de goede weg of is de therapie niet goed genoeg/moet er een aanpassing plaatsvinden?) Virale load tussen 100.000 en 1 miljoen = hoog onder 10.000 = voor mensen met HIV, zonder behandeling is dit laag onder 50 = ook wel ‘onmeetbare’ virale load. Het doel van behandeling is om een onmeetbare virale load te hebben.
• #19: Werking flow cytometer Een lichtstraal, meestal��laserlicht��van een enkelvoudige (monochrome) kleur, wordt gericht op een stromende vloeistof. Door gebruik te maken van��hydrodynamische focusing��wordt ervoor gezorgd dat er slechts één deeltje de lichtstraal passeert. Het type, de grootte en andere eigenschappen van het deeltje dat zich in de lichtstraal bevindt bepaalt de mate van verstrooiing van het licht. Een aantal detectoren neemt de lichtweerkaatsing en��fluorescentie��van een passerende cel waar. Vaak hebben de deeltjes of cellen bovendien een fluorescente marker (Engels voor 'vlag' of 'herkenningspunt') gebonden waardoor naast de grootte ook de mate van fluorescentie door het deeltje kan worden bepaald. In het geval van cellen geeft de voorwaartse lichtverstrooiing informatie over de grootte van de cel terwijl zijwaartse lichtverstrooiing informatie geeft over de interne structuur. De analyse kan uitgevoerd worden op��bloed��of��beenmerg��waarbij de cellen eerst gelabeld zijn met��antistoffen��tegen��antigenen��ook wel��CD-merkers��genaamd. CD staat voor 'cluster of differentiation' en dit zijn��antigenen��die zich op het oppervlak van de bloedcellen bevinden. De mate van fluorescentie van de verschillende merkers wordt gemeten. Deze analyse wordt ook wel een��immunofenotypering��van de bloedcellen genoemd. Verschillende bloedcellen en verschillende rijpingsstadia van de bloedcellen hebben karakteristieke CD-antigenen op hun oppervlak. Zo hebben verschillende lymfocyten verschillende markers op hun oppervlak. De��T-lymfocyt��heeft CD3 op het oppervlak en de��B-lymfocyt��CD20. De expressie van de CD-antigenen geeft dus aan welk type bloedcellen aanwezig is en of het een normale verhouding betreft. What is flow cytometry? Flow cytometry refers to a technology that simultaneously measures and analyzes multiple physical and chemical characteristics of single cells or other biological particles, as they flow in a fluid stream past optical and/or electronic sensors. It provides information about their relative size, relative granularity or internal structure, and fluorescence in several spectral regions emitted by fluorochrome labeled probes which bind specifically and stoichiometrically to cellular constituents such as protein antigen and nucleic acids. Individual cells stained with fluorescent labels or absorption dyes are suspended in physiological solution and introduced under a slight pressure through a flow chamber into the centre of a stream of cell-free sheath fluid. The light scattered by the individual particle and the fluorescence emitted by the cells is used for analysis and sorting of the cells based on the fluorescent antibody directed against a specific surface. This combination of scattered and fluorescence light is picked up by the detectors in the flow cytometer. These detectors then produce electronic signals that are proportional to the optical signals received. The visible light undergoes deflection based on the size and internal structures of the cell. FSC (Forward Scatter) correlates with the cell volume. SSC (Side Scatter) depends on the inner complexity of the particle (i.e. shape of the nucleus, the amount and type of cytoplasmic granules or the membrane roughness). The fluorescence emitted by the cell depends upon the florescence tagged specific monoclonal antibodies against the cell surface markers (Fig 3. 1). The data collected on each cell or event are stored in the computer. This data is then processed and analyzed to provide information about cell populations within the sample. Uiteindelijk wordt er een plot gemaakt aan de hand van kleur density. Dat geeft dan de hoeveelheid witte bloedcellen weer. http://www.who.int/hiv/amds/LaboratoryGuideEnumeratingCD4TLymphocytes.pdf
• #20: In totaal waren er 65 gevallen voor deze periode. Data heb ik heel snel verzwameld, het is niet bedoelt als een studie dat resultaten oplevert, maar meer om awareness van de huidige situatie. Waar wij dus nu als land staan.
• #21: Fatigue= heel erg moe zijn, moe voelen Armpit wordt ook wel genoemd de axilla of de oksel, en is een van de warmste plekken op het lichaam Groin zijn de liezen Blemishes zijn vlekken Blotches zijn ook vlekken EARLY STAGE OF HIV Within��2-4 weeks��after HIV infection, many, but not all, people experience flu-like symptoms, often described as the “worst flu ever.” This is called acute retroviral syndrome (ARS) and it’s the body’s natural response to the HIV infection. Symptoms can include: Fever (this is the most common symptom) Swollen glands Sore throat Rash Fatigue Muscle and joint aches and pains Headache These symptoms can last anywhere from a few days to several weeks. You should not assume you have HIV just because you have any of these symptoms. Each of these symptoms can be caused by other illnesses.��And some people who have HIV��do not show any symptoms at all��for 10 years or more.�� If you think you may have been exposed to HIV, get an HIV test.��Most HIV tests detect antibodies (proteins your body makes against HIV), not HIV itself. But it takes a few weeks for your body to produce these antibodies, so if you test too early, you might not get an accurate test result. A new HIV test is available that can detect HIV directly during this early stage of infection. So be sure to let your testing site know if you think you may have been��recently��infected with HIV. You are at high risk of transmitting HIV to others during this early stage, even if you have no symptoms. For this reason, it is very important to take steps to��reduce your risk of transmission. CLINICAL LATENCY STAGE After the early stage of HIV infection, the disease moves into a stage called the clinical latency stage. During this stage, people with HIV typically have no symptoms, or only mild ones. During the clinical latency stage, HIV reproduces at very low levels, although it is still active. If you take��antiretroviral therapy��(ART), you can stay healthy and live in this stage for several decades because treatment helps keep the virus in check. (Read more about��HIV treatment.) If you are not on ART, this clinical latency stage usually lasts about 10 years, but may be shorter. You are still able to transmit HIV to others during this stage, even if you have no symptoms. PROGRESSION TO AIDS If you have HIV and you are not on ART, eventually the virus will weaken your body’s immune system and you will progress to AIDS (acquired immunodeficiency syndrome), the late stage of HIV infection. Symptoms can include: Rapid weight loss Recurring fever or profuse night sweats Extreme and unexplained tiredness Prolonged swelling of the lymph glands in the armpits, groin, or neck Diarrhea that lasts for more than a week Sores of the mouth, anus, or genitals Pneumonia Red, brown, pink, or purplish blotches on or under the skin or inside the mouth, nose, or eyelids Memory loss, depression, and other neurologic disorders. Each of these symptoms can also be related to other illnesses. So the only way to know for sure if you have HIV is to get tested. Many of the severe symptoms and illnesses of HIV disease come from the��opportunistic infections��that occur because your body’s immune system has been damaged. (Read more about��opportunistic infections.)
• #22: HIV-overdracht is alleen mogelijk bij Lees voor verwonding met bloed bevuilde holle naald of hechtnaald, glaswerk, etc. (0,3% kans) (vloeistof met) zichtbaar bloed op slijmvliezen (0,1% kans) zichtbaar bloed op open wond (<0,1% kans) onbeschermd sexueel contact (0,03-3% kans) TopHIV-overdracht is niet mogelijk bij Lees voor spatten bloed op intacte huid, eczeem of verse schaafwond verwonding met subcutaan of intramusculair gebruikte injectienaald of subcutane hechtnaald zonder zichtbaar bloed van de bron Voor het starten van PEP bij voorkeur serum afnemen bij de bron (informed consent) en invriezen voor latere bepaling van HCV- en HIV-antistoffen
• #27: Leids Universitair Medisch centrum PEP is het toepassen van een combinatie van anti-HIV middelen na een prikaccident met als doel HIV-infectie te voorkomen. Er zijn aanwijzingen dat PEP de kans op een HIV infectie na een prikaccident verlaagd. "PEP-pillen" De keuze van antivirale middelen en dosering kan verschillen naargelang het centrumziekenhuis gespecialiseerd in HIV/AIDS. In het LUMC is op goede gronden gekozen voor de volgende combinatie behandeling: Lamuvidine/zidovudine (Combivir) tbl 150/300 mg, tweemaal daags een tbl gedurende 4 weken Deze middelen remmen de verlenging van de virale genetische keten. Belangrijkste bijwerkingen zijn bloedarmoede en maagdarmstoornissen. Lopinavir/ritonavir, (Kaletra) tbl, 200/50 mg, tweemaal daags twee tbl gedurende 4 weken Dit middel remt het knippen van virale eiwitten (protease remmer). De belangrijkste bijwerkingen zijn maagdarmstoornissen en stijging serumcholesterol. Dit middel mag niet gecombineerd worden met andere geneesmiddelen zonder overleg met een terzake deskundige. Gedurende minimaal 6 maanden dient effectieve anticonceptie te worden toegepast i.v.m. mogelijke schadelijke effecten op het ongeboren kind. Gedurende deze periode tevens onthouden van sexuele contacten of toepassen van ‘safe sex’ i.v.m. kans op transmissie van HIV.